บทที่639 เทพธิดาเป็นสวนกลับ ต้องสะเทือนฟ้าดินแน่ (6)

ต้องเป็นหนังสือแสดงความรับผิดชอบที่เงิน วฉิงสารภาพผิด หน่ะสิ ไม่ค้นตัว ไม่ตรวจสอบก็ตัดสินโทษเงินลั่วนิ่งเสียแล้ว เก่ง จังเลย มีอำนาจมาก ไม่เสียทีที่เป็นคุณชายซือ”กู่หลิงหลิงได้สติ พลางกล่าวออกไป

กู่หลิงหลิง โพนทะนาเองว่าเป็นถั่วนิ่งเซ็นหนังสือแสดงความรับ ผิดชอบต่อความผิด

ซึ่งขณะที่กู่หลิงหลิงพูดอยู่นั้น ดวงตาทั้งคู่ย้ายไปยังตัวของมห รงซอก ท่าทางหลงใหลชวนให้สะอิดสะเอียนเป็นอย่างยิ่ง

คนอื่นได้ยินคำพูดของคู่หลิงหลิงกันหมด ต่างก็คิดว่าเป็นเช่น

นั้นจริงๆ

เงินลั่วจึงรับเอกสารจากผู้จัดการทั่วไปมา มองแวบหนึ่งก็เซ็น ชื่อลงไป

ถังหลินเป็นคนจัดการสักอย่างไม่มีข้อบกพร่องแน่นอน ดังนั้น เธอไม่จําเป็นต้องเสียเวลาไปอ่านรายละเอียดเลย

มู่หรงซื่อเห็นเธอเซ็นชื่อเร็วขนาดนี้ ดวงตาพลันกะพริบเล็ก น้อย ผู้หญิงคนนี้ใจกล้าจริงๆ เธอไม่กลัวถูกขายเหรอ

แน่นอน เมื่อทุกคนเห็นเงินถั่วนิ่งเซ็นชื่ออย่างรวดเร็วก็ตก ตะลึงเช่นกัน ทำไมเงินมั่วนิ่งไม่คัดค้านอะไรสักหน่อย? เธอรับ ผิดง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ?
“ขอบคุณคุณเงินที่ให้ความร่วมมือกับพวกเรานะครับ ผู้ จัดการทั่วไปรับเอกสารมาจากเงินลั่วฉิง พลางกล่าวหนึ่ง ประโยคอย่างแย้มยิ้ม

หากคำพูดนี้อยู่ในเหตุการณ์ปกติก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ สถานการณ์เช่นนี้ หลังจากฟังแล้วง่ายต่อการคิดไปอีกแง่หนึ่ง

ให้ความร่วมมือกับหน้าที่การงาน ความหมายก็คือการรับ ผิดในความผิดของเงินลั่วจึงทำได้ดีมาก

หากมองในแง่นี้ ความหมายก็คือไม่อยากให้เรื่องบานปลาย เกินไปใช่ไหม?

เป็นลั่วนิ่งท่วงเวลาก็เพราะสาเหตุนี้หรือไม่?

ทุกคนรู้สึกผิดหวัง ยังไม่ได้ดูสีสันอะไรเลย?

เงินถั่วนิ่งพยักหน้าให้ผู้จัดการทั่วไปอย่างมีมารยาท จากนั้นก็ ลุกขึ้นเดินออกไป เมื่อเธอเดินมาต้อง บังเอิญต้องผ่านหญิงหญิง

ไป

หญิงหญิงเห็นเธอจะไปง่ายๆ อย่างนี้ ดวงตาทั้งคู่พลันกะพริบ ปริบๆ ยังไม่ได้ค้นตัวเลย ยังค้นของกลางออกจากตัวเป็นลั่วนิ่ง ไม่ได้เลย

หากเรื่องนี้จบอย่างนี้ ก็ไม่อาจทำให้เป็นลั่วจึงขายหน้าต่อผู้คน มากมายได้

ยังไม่บรรลุตามเป้าหมายที่เธอตั้งไว้ แล้วจะปล่อยเงินมั่วนิ่งไปได้อย่างไร?
“คุณชาย อกค่ะ เรื่องนี้ยังไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ชัดเลยค่ะ คุณเงินอาจจะไม่ได้ขโมยของก็ได้ค่ะ ฉันรู้สึกว่าควรตรวจสอบ เรื่องนี้ให้กระจ่างจะดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ปรักปร่าคุณเป็นค่ะ”หญิงห ยิงไม่เต็มใจปล่อยเงินลั่วนิ่งไปอย่างนี้ เธออยากให้เป็นถั่วงอับ อายต่อหน้าสาธารณะ ดังนั้นต้องเอาของกลางออกจากตัว เงินลั่วนิ่งให้ได้

แต่หญิงหญิงพูดประโยคนี้ได้ดีมาก เหมือนกำลังช่วย เวินลั่วฉิงพูดอยู่

เงินถั่วนิ่งได้ยินคำพูดของเธอก็หยุดเดิน หันไปมองหญิงหญิง แวบหนึ่ง มุมปากเผยรอยยิ้มที่ลุ่มลึกยากจะหยั่งถึง

เมื่อสักครู่เธอแกล้งเดินออกไป เธอคาดคะเนไว้แล้วว่าหญิงห ยังไม่ปล่อยเธอไปแน่ อืม คุณไม่ทำให้เธอผิดหวังจริงๆ

ถ้างั้นเรื่องต่อจากนี้ก็สนุกกันใหญ่แล้วล่ะสิ

“ใช่ค่ะ เรื่องนี้ควรตรวจสอบให้กระจ่าง ให้พวกเราเห็นความ จริง จบแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ถือว่าเป็นอะไร? “กลุ่มคนมุงดู นัก เลือกตัวยงกล่าวขึ้นมา

“ใช่ ใช่ พวกเราจะดูความจริง”

“เรื่องนี้ควรตรวจสอบให้กระจ่าง กำไรหยกยี่สิบกว่าล้านหาย ไป พวกคุณปล่อยโจรไปอย่างนี้ เท่ากับเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้นะ” กู่หลิงหลิงยิ่งไม่อยากให้จบเรื่องเท่านี้

“คนบางคนเหมือนสันดานหมากลับไปกินของตน พวกคุณปล่อยหล่อนไปครั้งนี้ คราวหน้าหล่อนก็จะขโมยอีก เพราะของ พวกนี้แพงมาก มันยั่วใจให้ทำผิดมากๆเลย”กู่หลิงหลิงพูดเสีย มารยาทมาก แต่เธอไม่รู้สึกตัว ยังคงลำพองใจยิ่งนัก เห็นได้ชัด ว่าปกติเธอก็เป็นคนเช่นนี้

ลูกคุณหนูคนหนึ่งทำตัวอย่างกับอันธพาล น่าขำมาก

“ผู้จัดการทั่วไปค่ะ ฉันรู้สึกว่าพวกคุณควรตรวจสอบดีๆนะคะ ปรักปรําไม่ได้นะคะ”หญิงหญิงมีใบหน้าผดุงคุณธรรมอย่าง จริงจังหากเทียบกันแล้ว หญิงหญิงฉลาดกว่ากู่หลิงหลิงจริงๆ

“อืม ต้องจัดการดีๆอยู่แล้วครับ สำหรับเรื่องจะจัดการ อย่างไร…..ผู้จัดการทั่วไปพยักหน้าเล็กน้อย พูดมาถึงกลางคัน ก็หยุดลง

ทุกคนได้ยินเขาพูดได้ครึ่งหนึ่งแล้ว ต่างรู้สึกสงสัยว่าจะจัดการ

อย่างไร?

หญิงหญิงได้ยินว่าจะจัดการ แอบดีใจไม่ได้ แต่เธอเก็บความ รู้สึกไว้ไม่ได้แสดงออกมา แต่ใบหน้าของคู่หลิงหลิงมีรอยยิ้ม หลายส่วนและความได้ใจอย่างเห็นได้ชัด!

ภายใต้แววตาสงสัยของทุกคน ผู้จัดการทั่วไปเดินไปด้านหน้า เงินถั่วนิ่งอีกครั้ง ยืนตัวตรง จากนั้นพูดอย่างนอบน้อมทีละถ้วน คำว่า “คุณเงินครับ เมื่อสักครู่คุณเซ็นสัญญาโอนกรรมสิทธิ์แล้ว ตอนนี้ร้านนี้เป็นของคุณแล้วครับ ทั้งร้านและของภายในร้านเป็น ของคุณทั้งหมด ดังนั้นคุณจะจัดการยังไงดีครับ?”

ทุกคนได้ยินคำพูดของผู้จัดการทั่วไป ต่างอึ้งและโง่ไปเลย?
เกิดอะไรขึ้น? !

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เมื่อสักครู่เงินลั่วจึงไม่ได้เป็นหนังสือแสดงความรับผิดชอบต่อ ความผิด? แต่เซ็นสัญญาโอนย้ายกรรมสิทธิ์?

ชั่วพริบตาเดียว ร้านนี้ก็กลายเป็นของเงินถั่วง?

โอ้สวรรค์?

ราคาหยกในร้านทุกชิ้นสูงจนน่าตกใจมากนะ หยกมากมาย เช่นนี้ ยังมีร้านขนาดใหญ่เช่นนี้ จะมีมูลค่าเท่าไหร่กัน?

เวลานี้เรื่องราวดำเนินการไปในทิศทางที่ทุกคนไม่อาจ จินตนาการได้

ขอเรียนถามหน่อยว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หญิงหญิงงวยงง เธอคาดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะพลิกแพลงเป็น เช่นนี้ แต่ห้างสรรพสินค้านี้เป็นของมู่หรงซื่อ มู่หรงซื้อถูไม่น่ารู้ จักเป็นลั่วนิ่ง ทำไมมู่หรงซื้อต้องมอบร้านขนาดใหญ่เช่นนี้ให้ เงิน วฉิงด้วย?

ยิ่งไปกว่านั้นด้านในยังมีหยกมากมายก่ายกอง

หยกพวกนั้น อย่างมากสุดเธอก็มีปัญญาซื้อแค่ชิ้นสองชิ้น หยกภายในร้านทั้งหมดมีเป็นพันๆชิ้น เธอไม่มีปัญญาซื้อแน่นอน

ตอนนี้ของพวกนี้กลับกลายเป็นของเงินถั่วนิ่ง

กู่หยิงหยิงไม่พอใจ
แต่เรื่องที่เธอไม่พอใจมากที่สุดก็คือ วันนี้เป็นลั่วจึงยังไม่ได้ ขายหน้าเลย หากร้านนี้กลายเป็นของเงินถั่วนิ่ง ถึงจะค้นกำไร หยกจากตัวเงินลั่วนิ่งได้ เงินล้วนิ่งก็สามารถบ่ายเบี่ยงได้ว่าเอา ของในกรรมสิทธิ์ตัวเอง

หญิงหญิงนึกถึงจุดนี้ คนอื่นก็คิดได้เหมือนกัน

“เรื่อง เรื่องนี้เป็นยังไงกันแน่? ทำไม? ทำไมจู่ๆร้านนี้ก็กลาย เป็นของเงินถั่วนิ่งได้? “กู่หลิงหลิงคิดไม่ตกจริงๆ แน่นอน ไม่ เพียงแต่กู่หลิงหลิงเท่านั้น ทุกคนที่มามุงดูเหตุการณ์ก็เช่น เดียวกัน

“หรือเป็นลั่วนิงหว่านเสน่ห์แบบน่าไม่อายอีก กับ…..เวลานี้ หลิงหลิงไม่เต็มใจกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นมาก เธออยากให้เป็นถั่ว งอับอาย แต่เธอนึกได้กะทันหันว่าห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เป็นขอ งมู่หรงซื้อ และเวลานี้มู่หรงซื้อก็อยู่ด้วย ดังนั้นจึงกล้ำกลืนคำ พูดกลับเข้าไป