บทที่484 เขารู้เรื่องเล็กๆ สองคนแล้ว (8)

เพียงแต่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้ว โจ๋วอันหนานก็ลังเลน มาอีกครั้ง เรื่องแบบนี้ เธอจะบอกกับเอเฉินได้อย่างไรกัน?

เย่อเงินแต่งงานกับเงินถั่วจึงได้เพียงแค่ไม่กี่เดือน ดังนั้นเด็ก สองคนนั้นจะต้องไม่ใช่ของเอเงินอย่างแน่นอน เห็นได้ชัดว่า เชื่อเงินยังไม่รู้เรื่องนี้……..

เพราะฉะนั้นเป็นวงกำลังปิดบังเยซื้อเฉินอยู่!!

โจ๋วอันหนานแอบถอนหายใจออกมา หลังจากนั้นจึงหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปด้านในสุดภายในห้อง หลังจาก นั้นก็กดโทรออกหาคุณชายสองโจว เธออยากจะรู้เรื่องราวให้ ชัดเจนก่อนว่าเรื่องราวนั้นเป็นอย่างไร?

แต่คุณชายสองโจ๋วไม่รับสาย คงจะกำลังผ่าตัดอยู่

โจ๋วอันหนานคิดแล้ว จึงกดต่อสายถึงอีกสายหนึ่ง ครั้งนี้เป็น คุณชายห้าง เธอรู้ว่าคุณชายห้าสิ่งนั้นสามารถรับรู้ข่าวสารได้ รวดเร็วที่สุด เรื่องของเยซื้อเฉินเขาคงจะรู้ดีที่สุดแล้ว

“พี่ใหญ่ มีธุระอะไรไหม?” คุณชายห้านิ่งได้รับโทรศัพท์จากโจ วอันหนานแล้วก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง เนื่องจากว่านี่เป็นครั้ง แรกที่โจ๋วอันหนานโทรมาหาเขา

นิสัยของโจ๋วอันทนานนั้นค่อนข้างจะเย็นชา ปกติแล้วก็จะโทร หาพี่สามมากกว่า
“ช่วงนี้เชื่อเงินเป็นยังไงบ้าง? เขากับเงินถั่วจึงยังดีต่อกันอยู่ ไหม?” โจ๋วอันหนานคิดแล้ว จึงตัดสินใจเอ่ยถามไปอย่างตรงไป ตรงมา

“พี่สามกับเงินถั่วจิง? พวกเขาหย่ากันแล้ว พี่ไม่รู้หรอกหรือ?” คุณชายห้านิ่งรู้ว่าพี่ใหญ่สนใจพี่สามมาโดยตลอด ดังนั้นจึงไม่ ได้คิดอะไรมากเช่นกัน

“นายว่าพวกเขาอย่ากันแล้วอย่างนั้นหรือ?” โจ๋วอันหนานถึง ไป หลังจากนั้นจึงรู้สึกโล่งใจ แล้วในใจก็รู้สึกดีใจขึ้นมาในทันที

แท้ที่จริงแล้วเย่ซื้อเฉินกับเงินล้วงก็หย่ากันเป็นที่เรียบร้อย แล้วนี่เอง ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็คงจะไม่เป็นอะไรแล้ว เพราะถึง อย่างไรเงินชั่วนิ่งกับเชื่อเงินก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ต่อกันแล้ว

“ใช่ หย่ากันก่อนหน้านี้เป็นเดือนกว่าแล้ว เดิมทีพวกเขา แต่งงานกันเพราะมีข้อตกลง แล้วก็หย่ากันตามข้อตกลงด้วย เหมือนกัน” คุณชายห้านิ่งได้ยินเสียงของ โจ๋วอันหนานที่ดู แปลกๆไปนั้นก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรให้มาก ความ เขารู้ว่าถามไปแล้ว โจ๋วอันหนานก็คงจะไม่พูดอยู่ดี

“โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันวางสายก่อนนะ” โจ๋วอันหนานวางสายไป แล้ว แต่ใบหน้ากลับแสดงความรู้สึกสงสัยออกมา

ในเมื่อพวกเขาแต่งงานกันเพราะข้อตกลง ถึงอย่างไรก็ต้อง หย่ากันอยู่ดี ตอนนั้นทำไมซื้อเงินยังต้องถามถึงอาการป่วยของ เงิน วฉิงเป็นพิเศษด้วยกัน?

อีกทั้งตอนนั้นเธอเองก็สามารถรับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่เชื่อเงินมีต่อเงิน วถึง แม้กระทั่งความรู้สึกที่มากกว่านั้น……

มือที่จับโทรศัพท์มือถือของไจ๋วอันหนานนั้นกระชับแน่นขึ้น โดยที่เธอไม่รู้ตัว เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่คิด

“คุณปู่เย่ คุณปู่เย่ มากันแล้ว และเวลานี้เอง เธอได้ยินเสียงผู้ ช่วยของเธอดังขึ้นมาจากทางด้านนอก

และโจวอันหนานก็สามารถเดาได้ว่าคนที่มานั้นคือใคร เธอยืนตรงขึ้นมา อยากจะออกไป แต่จู่ๆ มือของเธอก็ชนไป ตรงมุม โต๊ะ โดน โทรศัพท์มือถือของเธอหล่น

โจ๋วอันหนานย่อตัวลงไปเก็บโทรศัพท์มือถือ หลังจากนั้นก็เห็น รูปถ่ายใบหนึ่งที่ไม่รู้ว่าหล่นมาได้อย่างไร

รูปถ่ายของเขือเฉิน โจ๋วอันหนานนั่งยองๆ มองดูอย่าง

ใจลอย และยังไม่ได้ลุกขึ้นมา

“หือ อันหนานไม่อยู่หรอกหรือ? ก็ได้ยินเสียงของคุณย่าเยดังขึ้น ” หลังจากนั้นโจ๋วอันหนาน

มือที่กำโทรศัพท์มือถืออยู่ของโจ๋วอันหนานกระชับขึ้นอย่าง เห็นได้ชัด เธอขยับตัวราวกับว่ากำลังจะลุกขึ้นมา แต่ก็นิ่งไปใน ที่สุด

เวลานี้ใบหน้าของเธอนั้นมีสีหน้าท่าทางที่ดูซับซ้อนอยู่บ้าง

“เมื่อครู่นี้คุณหมอโจวยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยนะคะ คงจะไปเข้า ห้องน้ำ เชิญนั่งรอตรงนี้สักครู่ค่ะ” ผู้ช่วยที่ไม่เห็นโจ๋วอันหนานนั้นก็รู้สึกแปลกๆด้วยเช่นกัน

“ได้สิ เธอไปทำงานเถอะ พวกเราจะรออยู่ตรงนี้แหละ

“ค่ะ” หลังจากนั้นผู้ช่วยก็เดินออกไปและปิดประตูลง

โจ๋วอันหนานยังคงนั่งอยู่ที่พื้นไม่ขยับไปไหน

เวลานี้ คุณปู่เย่ก็เดินมาตรงด้านหน้าโต๊ะทำงานของโจ๋วอัน หนานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดิมทีเขาคิดจะนั่งลงตรงเก้าอี้ที่อยู่ ข้างๆ แต่ตอนที่เขาเดินไปนั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นข้อมูลฉบับ หนึ่งที่อยู่บนโต๊ะทํางานของโจวอันหนาน

เดิมทีคุณปู่เย่ก็ไม่ได้สนใจ แต่ตอนที่เขาเหลือบไปเห็นชื่อที่อยู่ ทางด้านบนนั้น ก็อดที่จะชะงักไปไม่ได้ “นี่คืออะไรกัน? ทำไมถึง ได้มีชื่อของเงินถั่วฉิง?”

ภายในห้อง ร่างของโจ๋วอันหนานได้แข็งที่อไปแล้ว และยังคง ไม่ขยับเขยื้อนเช่นเคย

คุณย่าเย่ได้ยินค่าพูดของคุณปู่เย่แล้ว จึงเดินเข้ามาใกล้แล้ว มองที่ข้อมูลฉบับนั้น

“ดูแล้วเหมือนจะเป็นกรณีตัวอย่างโรค แต่ก็ไม่ค่อยเหมือนเลย เขียนอะไรไว้น่ะ?” คุณย่าเย่อายุมากแล้ว สายตาไม่ค่อยดีเท่า ไหร่นัก เห็นตัวอักษรบนนั้นได้ไม่ชัดเจน

คุณปู่เย่หยิบแว่นตาออกมาใส่ หลังจากนั้นจึงได้อ่านข้อความ ด้านบนนั้นอย่างละเอียดอีกครั้ง
“ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ ไม่มีวิธีรักษา นี่ นี่มันหมายความว่า อะไรกัน? นี่เป็นของเงินถั่วถึงอย่างนั้นหรือ?” หลังจากที่คุณปู่เย่อ ในข้อความด้านบนอย่างชัดเจนแล้วก็รู้สึกตกใจ

“นี่มันหมายความว่า เงินถั่วจึงไม่สามารถมีลูกได้ อีกทั้งยัง ไม่มีวิธีรักษาด้วยอย่างนั้นหรือ?”

คุณปู่เย่เงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปยังคุณย่าเย่ น้ำเสียงดู เปลี่ยนไปอยู่บ้างแล้ว

“เป็นไปไม่ได้หรอก ฉันเห็นสุขภาพร่างกายของเธอก็ไม่เลว เลยนะ จะมีลูกไม่ได้ได้อย่างไรกัน?” ปฏิกิริยาแรกของคุณย่าเ นั่นคือไม่เชื่อ

นี่นับว่าเป็นปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะ ไม่ได้รู้สึกพอใจในตัวเงินตั๋วถึงสักเท่าไหร่นัก และถึงแม้ว่าตอนนี้ เยซีอเงินกับเงินลั่วถึงจะหย่ากันแล้วก็ตาม

แต่เธอรู้ว่าช่วงนี้เชื่อเงินเพื่อจะติดตามเรื่องเหล่านั้นที่ เงินถั่วนิ่งทำ เธอเองก็เข้าใจเยซื้อเงินเช่นกัน เธอรู้ว่าเยซื้อเฉินได้ ยอมรับในตัวเงินถั่วงอย่างแน่นอนแล้ว เธอรู้ว่าเรื่องที่เชื่อเงิน ตัดสินใจแล้วนั้น ใครๆก็ไม่สามารถจะไปเปลี่ยนแปลงได้

ดังนั้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้แล้ว ปฏิกิริยาแรกของคุณย่าเยก็คือ การโต้แย้งนั่นเอง

“แต่ด้านบนเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนเลยนะ อีกอย่างของแบบ นี้อยู่บนโต๊ะของอันหนานด้วยแล้ว นั่นก็เท่ากับว่าอันหนานเป็น คนตรวจ ตัวอักษร ดูแล้วก็เป็นตัวอักษรของอันหนานด้วย เป็นไปไม่ได้ที่ข้อมูลจะผิด” เห็นได้ชัดว่าคุณปู่เย่เชื่อความจริงตรง หน้านี้มากกว่า

ริมฝีปากของคุณย่าเขยับ และไม่สามารถที่จะเอ่ยพูดโต้แย้ง กลับใต้ ก

“แม้แต่อันหนานที่วินิจฉัยแล้วว่าไม่มีวิธีรักษา นั่นก็เท่ากับว่า รักษาไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว” คุณปู่เย่แอบถอนหายใจออกมา ใบหน้าที่มีความจริงจังและหนักแน่นขึ้นมาอย่างชัดเจน

“ถึงแม้ว่าตอนนี้เป็นถั่วนิ่งกับเยซื้อเฉินจะหย่ากันแล้ว แต่เห็น ได้ชัดว่าเย่อเงินยังคงไม่ยอมเลิกล้มความตั้งใจกับเด็กคนนั้น เดิมทีผมคิดว่า ถึงแม้เด็กนั้นจะดูขี้เหร่ไปหน่อย แต่ซื้อเฉินเอง ชอบเธอ ผมเองก็ไม่อยากจะขวางอีก แต่ตอนนี้…….. คุณปู่ถือ กระดาษในมือแกว่งไปมา ความหมายนั้นชัดเจนมากแล้ว

เนื่องจากเรื่องราวครั้งที่แล้ว ในใจของคุณปู่เย่ก็ยอมฝันที่จะ ยอมรับเงิน วถึงแล้ว ถึงอย่างไรเขาก็มองออกว่าเยซื้อเฉินนั้นให้ ความสำคัญกับเงินทั่วถึงมาก อีกทั้งเขาเองก็เข้าใจ สิ่งสำคัญที่ เชื่อเงินจะจัดการต่อไปนั้นจะอยู่ที่เป็นถั่วงหรือเปล่า

แต่ตอนนี้สถานการณ์เช่นนี้ทำให้เขาอดที่จะพิจารณาใหม่อีก ครั้งไม่ได้

“เรื่องนี้ฉันคิดว่าจะต้องลองถามอันหนานดูอีกครั้งก่อน ถาม ให้ชัดเจนแล้วเราค่อยว่ากันอีกที” ใบหน้าของคุณย่าแย่ปรากฏ ความซับซ้อนออกมาอย่างชัดเจน

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ถ้าหากเป็นถั่วจึงไม่สามารถมีลูกได้จริงๆ เช่นนั้นแล้วเชื่อเงินกับเงินถึงก็ไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกัน อีกแล้ว

“ยังมีอะไรให้ต้องถามอีก? ความจริงที่ปรากฏออกมาอย่าง ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ?” คุณปู่เย่กลับตัดสินชี้ขาดออกมาเลย

“ไม่รู้ว่าชื่อเงินรู้เรื่องนี้แล้วหรือยัง” แต่คุณย่าเยกลับคิดไปถึง อีกปัญหาหนึ่ง คุณย่าเย่รู้ว่าปัญหานี้ต่างหากที่สำคัญที่สุด