บทที่428 คุณชายสามเต่บอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ (6)

อย่างไรก็ตามเขามาในวันนี้ เพียงเพื่ออยากพาเธอไป งั้นก็พา เธอไปตอนนี้ซะเลย

เมื่อเชื่อเงินกล่าวเช่นนี้ แล้วยังจูบบนใบหน้าเธอแรงๆหนึ่ง ด้วย

เป็นลั่วจึงได้ยินสิ่งที่เขาพูด แล้วดูการเคลื่อนไหวของเขาอีก ครั้ง ทําให้โมโหจนใบหน้าแดงไปชั่วขณะ

“ทำไม? เขินแล้วเหรอ แต่ในตอนนี้ เยซื้อเฉินเงยหน้าขึ้น พอดี มองไปทีเธอ เห็นเธอหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด เขาตะลึง ทันใดนั้นก็มีประโยคดังกล่าวเอ่ยขึ้น

ในขณะนี้สติคุณชายสามเยยังไม่ตื่นอย่างเต็มที่ เป็นลั่วนิ่งเม้มมุมริมฝีปากเล็กน้อย ไม่พูดอะไร เพียงแค่จัด

ระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเงียบ ๆ ไม่รู้ทำไม จู่ๆเป็นถั่วนิ่งก็รู้สึกขมขึ้นเล็กน้อย ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกลำบากเลย

เพราะเธอรู้สึกมาตลอดมาทุกสิ่งที่ทำนั้น ต้องทำให้ดีที่สุด ทำให้เต็มที่ก็พอ ในท้ายที่สุดไม่ว่าจะได้หรือเสีย เธอก็สามารถ ยอมรับมันได้อย่างใจเย็น

แน่นอน ไม่ใช่ว่าต้องยอมรับทุกอย่าง ตรงกันข้าม เธอเป็นคนที่ชอบตอบแทนผู้พระคุณ มีแค้นก็แก้แค้น ถูกรังแก ก็จะเอาคืน สองเท่า

ดังนั้น แล้วเธอที่รู้สึกลำบากนั้นคืออะไรกัน?

เธอก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นไร เธอค่าตัวเองอย่างลับๆ ในใจ เป็นวง คุณยิ่งอยู่ยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆแล้วเนอะ

เชื่อเงินรังแกเธอ เธอก็จะเอาคืนสองเท่า แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่ เชื่อเงินท่ากับเธอเมื่อกี้นี้แล้ว ถ้าเธอเอาคืนสองเท่า มันจะ ไม่..

ณ เวลานี้ อารมณ์ของเงินล้วจึงยิ่งแย่ลง ดังนั้น ในขณะนี้เธอไม่อยากพูดอะไร ไม่อยากพูดกับเขา

จู่ๆเชื่อเงินเห็นว่าเธอเงียบมาก ดวงตาเป็นประกายกะพริบ อย่างรวดเร็ว สติที่สูญเสียการควบคุมยาเล็กน้อยเมื่อกี้นี้ก็ฟื้นตัว เป็นปกติแล้วเช่นกัน

เมื่อเห็นชุดที่ยุ่งเหยิงของเธอ เขาก็รู้ดีว่าเมื่อกี้ตัวเองทำเกินไป หน่อย เขาจึงยื่นมือออกไป เพื่อต้องการช่วยเธอจัดเสื้อให้ เรียบร้อย

แต่ว่า เป็นลั่วจึงรีบหลีกตัวไปอย่างรวดเร็ว เป็นลั่วจึงเดินตรง ไปด้านข้าง แล้วจัดชุดต่อ

ดวงตาของเธอมองต่ำลงเล็กน้อย ไม่ได้ดูเขา และไม่พูดกับ เขา
เชื่อเฉินมองไปที่เธอ แอบถอนหายใจอย่างลับๆ “ขอโทษ เมื่อผมรีบร้อนไปหน่อย

เมื่อกี้เขาหุนหันพลันแล่นเกินไปจริงๆ แม้ว่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ ของยาก็ตาม แต่เอเงินไม่ได้อธิบายอะไรมาก

เขาคิดว่า แม้ว่าจะไม่มีฤทธิ์ทางยา เขาก็ไม่สามารถควบคุมได้ เมื่อเขาได้สัมผัสเธอ ตรงกันข้าม ถ้าผู้หญิงในตอนนี้ไม่ใช่เธอ แม้ว่าเขาจะดื่มยามากขึ้นก็ตาม ก็จะไม่เกิดเรื่องอะไรแบบนี้ขึ้น

ดังนั้นเรื่องนี้ก็ไม่สามารถตำหนิเขาได้ ถ้าจะตำหนิเขาก็ต้อง โทษที่เธอที่มีอิทธิพลกับเขามากเกินไป

เงินถั่วนิ่งเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขา ประหลาดใจที่เขาขอโทษ

ในขณะนี้ แต่เธอได้ยินคำขอโทษของเขาไม่จริงใจเลย คำขอ

โทษนั้น กล่าวเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดาเลย

นี่เป็นคําขอโทษจากเขาเหรอ? เป็นการขอโทษเหรอ? มีการขอโทษแบบนี้ด้วยเหรอ?

ใช่ ที่เขาพูดคือขอโทษ แต่ในเสียงของเขา สีหน้าของเขา แสดงออกอย่างชัดเจน เรื่องนี้โทษเขาไม่ได้

ตำหนิเขาไม่ได้ หรือจะต้องตำหนิเธอหรือไงกัน? เป็นวง รู้สึกโกรธมากขึ้น

เป็นวงถอนหายใจอย่างลับๆ ทำไมเธอถึงอยากเอาชนะเขา มากขนาดนี้
พวกเขาได้หย่าร้างกันแล้ว เขาจะปฏิบัติกับเธอแบบนี้อีกครั้ง ได้อย่างไร?

แต่ เว้นวงกัดฟันอย่างลับๆ ในที่สุดก็ห้ามใจที่อยากจะ เขาจนได้ เธอรีบจัดชุดของเธอ ไม่สนใจเขา อย่าแม้แต่จะมอง เขาอีกต่อไป หันหลังแล้วจากไป

“โกรธเหรอ?”เขือเงินเห็นว่าเธอจะจากไป แล้ว เลยรีบยื่นมือ ออกไป เพื่อจะหยุดเธอไว้

แต่เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เป็นวงระวังตัวมาก รีบหนีได้อย่าง รวดเร็ว เธอเบนสายตามามองเขา ในดวงตามีความโกรธอยู่ แต่ ก็มีความเย็นที่ค่อนข้างชัดเจน

เธอไม่ได้พูดในขณะนี้ แต่ท่าทีที่แสดงออกก็ชัดเจนพอแล้ว เยซือเงินเห็นท่าทีของเธอในขณะนี้ แปลกใจเล็กน้อย แค่เพิ่ง จะอยากอธิบาย ในเวลาเดียวกัน โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอย่าง กะทันหัน

เชื่อเฉินมองอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเนื้อหาของข้อความ ร่อง รอยของความเย็นชาในดวงตาของเขาก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

“หลังจากที่ฉันออกไปแล้ว คุณค่อยออกไป “เมื่อเงยหน้ามอง ไปที่เป็นถั่วงอีกครั้ง ก็มีอารมณ์ค่อนข้างหดหูอยู่ในส่วนลึกของ ดวงตาของเขา

เขาไม่อยากปล่อยเธอไปแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอ ตกอยู่ในอันตรายใด ๆ แน่
เขาเพิ่งได้รับข้อความมาว่า ไม่เป็นได้พาคนเข้ามาแล้ว ไม่เชิ นพาคนเข้ามา ต้องการหาเขาแน่นอน

ไม่เขินหาเขา เขาไม่กลัว แต่เขากลัวว่าไม่เป็นจะเจอเธอ

เธออยู่เคียงข้างเขา เขายังสามารถปกป้องเธอได้ แต่ว่าการ ทําอย่างนั้น ต้องมีความเสี่ยงไม่มากก็น้อย และเขาไม่ต้องการ ให้เธอรับความเสี่ยงแม้แต่น้อย

ดังนั้นแล้ว วันนี้เขาจึงตัดสินใจให้เธอออกไปก่อน

ให้เธอจากไปอย่างปลอดภัยก่อน เขาค่อยหาเธอ สถานการณ์ ตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะหาเธอ

เงิน วฉิงได้ยินเขาให้เธอไป ตะลึงเล็กน้อย เธอเข้าใจเขา

อารมณ์ของเขาถ้าหากไม่มีอะไรพิเศษ เขาก็จะไม่ยอมปล่อยเธอ

ไป

แต่ เธอยังไม่ทันที่จะมีปฏิกิริยา เยซื้อเฉินก็เปิดประตูแล้ว ออกไปแล้ว

ดวงตาของเงินถั่วงกะพริบ หายใจเข้าลึกๆ ที่นั่ง ทุกอย่างเกิด ขึ้นกะทันหันเกินไป เธอยังฟื้นสติไม่ทันเลย

หลังจากที่เชื่อเงินออกจากห้องน้ำ เขาเดินตรงไปที่ห้องจัด เลี้ยง เขารู้ดีว่าตราบใดที่เขากลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง ความสนใจ ของไม่เป็นก็จะอยู่ในห้องโถง ถึงเวลา เธอก็สามารถออกไป อย่างปลอดภัย

เขือเงินออกจากห้องน้ำแล้ว ออกไปไม่ไกล จากนั้นก็เห็นหลยันเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางที่สง่างาม

“ประธานเย่ คุณหมายความว่ายังไงคะ? เล่นซ่อนแอบกับฉัน เหรอคะ ?” หลียนเห็นเขา ใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กน้อย บิดเอวแล้ว เดินไปตรงหน้าเขา และขยิบตา ใส่เขาเป็นการปล่อยเสน่ห์

เย่ซื้อเฉินขมวดคิ้ว เขาให้จางฝั่งจัดการผู้หญิงคนนี้แล้วไม่ใช่ เหรอ?

พูดตามหลักแล้ว ผู้หญิงคนนี้ควรจะถูกโยนเข้าไปนอนในห้อง นอนแล้วไม่ใช่หรือ?

ทำไมถึงปรากฏขึ้นที่นี่อีกครั้งได้ล่ะ และมันยังมาด้วยท่าทาง แบบนี้ด้วย?

สิ่งที่เชื่อเงินไม่รู้ก็คือ คนของเขาทำให้หลี่ยนไปที่ห้องมืด เล็กๆจริงๆ แต่ตอนที่หลี่ยุ่นเข้าไปในห้องมืดเล็กๆ นึกว่าเป็น เย่อเฉิน เธอจึงกอดจูบคนๆนั้นอย่างดูดดื่ม จากนั้นชายคนนั้นก็ ตีหลี่ยุ่น ให้สลบ กลัวจนผวาแล้วรีบหนีไป

หลังจากหลี่ยุ่นตื่น เปิดประตูออกมา แล้วกลับไปที่ห้องโถงอีก ครั้ง ก็บังเอิญเห็นเย่ชื่อเป็นกำลังเดินผ่านมาที่เธอพอดี จากนั้นก็ เข้าใจผิดอีกแล้ว

หลังจากที่หลี่ยุ่นเดินเข้ามา แล้วไปจับมือของเยซื้อเงิน โดยตรง เย่อเฉินต้องการปลีกตัวออกจากเธอ แต่หลังจากนั้น เขาก็เห็น ไม่เป็นกำลังพาคนมา

เชื่อเงินหยุดความพยายามที่จะปลีกตัวออกจากเธอ ในทันทีจากนั้นก็เดินไปข้างหน้าต่อ

หลี่ยุ่นเห็นว่าเขาไม่ปฏิเสธ ในใจมีความสุขมาก บนใบหน้ามี รอยยิ้มมากขึ้น มือที่จับแขนของเขาก็จับแน่นขึ้น