บทที่337 คุณพ่อมาแล้ว (2)

เย่ อเฉันคิดแล้วคิด จากนั้นค้นหา หมายเลขโทรศัพท์ของเวินลิ่วฉิง แล้วโทร ออก

ในขณะนี้เว้นลั่วนิ่งอยู่ในรถแท็กซี่ เห็น เย่ซีอเฉินโทรมา ดวงตาของเธอกะพริบ

เธอถือมือถืออยู่ แต่ไม่รับสาย เย่อเฉิน โทรให้เธอในขณะนี้ แน่นอนว่าต้องถามเธอว่า อยู่ไหน ถามเธอว่าไปท่าอะไร?

เธอจะตอบยังไง?

เธอไม่อยากโกหกเขา แต่เธอไม่ ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับอโม่

ตอนนี้เธอยังสวมแว่นกันแดดอยู่ สวม หมวกด้วย ถือโทรศัพท์ไม่พูดอะไร

คนขับแท็กซี่เห็นเงิน วฉิงในกระจกมอง หลังของรถ ตะลึง ถอนหายใจอย่างลับๆ จาก นั้นเขาก็พูดอย่างสุดซึ้ง “สาวน้อย คุณกำลัง ทะเลาะกับครอบครัวของคุณใชไหม?”

แต่เดิม ชุดของเงินล้วฉ่งก็แปลกอยู่แล้ว และตอนนี้ก็ไม่รับสายอีก คนขับคิดว่าเธอ กําลังทะเลาะกับครอบครัวของเธอ

เงิน วฉงสะดุ้งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น อย่างรวดเร็วและมองไปที่คนขับ

“ไม่สําคัญว่าคุณจะทะเลาะกับคนใน ครอบครัวเรื่องอะไร แต่อย่าไม่รับสาย โทรศัพท์เลย ไม่อย่างนั้นคนในบ้านจะเป็น ห่วง และกังวลเอานะครับ ” คนขับเป็นคุณลุง อายุประมาณห้าสิบปี ซึ่งเป็นคนที่เคยผ่าน ประสบการณ์เหล่านั้นมาแล้ว คณะที่พูด น้ำ เสียงจริงจังมาก

เสียงโทรศัพท์ของเงินลั่วนิ่งหยุดลง มือ ของเวิน วฉิงถือโทรศัพท์แน่นขึ้น

อีกฝั่งนึง สายโทรศัพท์ของเยซือเฉินไม่ ติด ใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทําไมเธอไม่รับ โทรศัพท์? ไม่อยากรับสาย? หรือว่าเกิดเรื่องอะไร

น?

เย่ อเฉินกดโทร

“ฮัลโหลค่ะ “ครั้งนี้เป็นชั่วจึงรับโทรศัพท์ อย่างรวดเร็ว

“คุณอยู่ไหนหรอ?”เยซือเฉินได้ยินเสียง ของเธอ ก็แอบถอนหายใจอย่างลับๆ แต่ก็อด ไม่ได้ที่จะถามไปอีกครั้ง

“อยู่ข้างนอก ฉันมีธุระต้องทำ อาจจะ กลับไปอีกหน่อย”เงินล้วจึงรู้แล้วว่าเขาจะถาม แบบนี้ นี่คือเย่อเฉิน เป็นเย่ซือเฉินที่ครอบง่า อยู่เสมอ

เงิน วฉ่งไม่อยากโกหกเขา แต่มีบาง เรื่องก็ไม่สะดวกที่จะบอกเขา

เธอคิด สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้ควรจะชัดเจน พอแล้ว เขาน่าจะไม่ถามต่ออีกแล้ว

เย่ อเฉิน”…..” เยซือเฉินฉลาดแค่ไหน ที่เข้าใจความ หมายของคำพูดของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอมี ธุระจริงๆ แต่เธอไม่อยากบอกเขา

เย่อเฉินไม่ได้พูดอะไรต่อ และไม่ได้ ถามต่อ เพราะเขาเข้าใจเธอ เรื่องที่เธอไม่ ต้องการพูดแม้ว่าเขาจะถามก็ตาม เธอจะไม่ ตอบแน่ๆ

แต่ว่าเขายังไม่ได้วางสาย

เมื่อเขายังไม่ได้วางสาย เงินล้วนิ่งก็ไม่ เหมาะที่จะรีบวางสาย กลัวว่าเขามีอะไรจะพูด อีก แต่เธอรอสักพัก เขาก็ยังไม่ได้พูดอะไร

“งั้นฉันวางสายแล้วนะคะ” เป็นลั่วนิ่งเห็น ว่ากำลังจะถึงโรงเรียนอนุบาล เห็นเขายังนิ่ง เฉย จึงต้องบอกเอ่ยปากพูดก่อน

เธอเป็นคนที่มีความอดทนดีมาตลอด แต่ เธอพบว่าเธอเทียบความอดทนกับเย่อเงิน เธอจะเป็นสายพ่ายแพ้ให้กับเย่อเฉินตลอด

“อืม “เย่ อเงินตอบด้วยเสียงต่ำ เงินล้วนิ่งได้ยินเขาบอกตกลง ก็วางสาย ทันที ตอนนี้ถึงโรงเรียนชั้นอนุบาลแล้ว แท็กซี่ จอดรถ เธอก็รีบลงจากรถ

และอีกฝั่งนึง เย่ชีอเฉินมองโทรศัพท์ที่ วางสาย ดูมีซับซ้อนขึ้นเล็กน้อยในสายตา

พวกเขาแต่งงานกันมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ เธอก็ยังมีเรื่องที่ปิดบังเขา

เขารู้จักตัวตนอื่น ๆ ของเธอ นอกจากนี้ เขายังรู้ว่าเธอมีความลับมากมาย เขาคิดว่าเขา จะให้เกียรติเธอ เลยไม่ถามอะไรมาก

ดังนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของเธอ ยัง เกี่ยวข้องกับสิ่งอื่นๆและคนอื่นๆอีกเยอะ เป็น เรื่องปกติที่เธอจะปิดบังไว้เป็นความลับ

แต่ เขาพบว่า เขาทําไม่ได้ เขาอยากรู้ ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ เขาไม่ชอบความรู้สึกที่ ว่าเธอกำลังมีเรื่องบางอย่างที่ปิดบังเขา ไม่ ชอบเลยจริงๆ

เธอเป็นผู้หญิงของเขา เป็นภรรยาของ เขา!!

ทําไมเรื่องของเธอ เขาจะรู้ไม่ได้?

เขารู้ว่าถังไปเขียนยังไม่ได้ไป ยังอยู่ เมือง A เขาได้ถอนคำสั่งปิดกั้นถังไปเขียน ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ถังไป๋เซียนก็ยังไม่ออกไป

ที่ถังไปเขียนยังไม่ได้ไป คงไม่มีอะไร

มากไปกว่าการอยู่เพื่อเธอ เพื่อเจอเธอ หรือ เพื่อพาเธอไปจากที่นี่

เขารู้ ว่าถังไปเขียนทำเรื่องแบบนั้นได้ แน่นอน

ดวงตาของเย่ อเฉินแคบลงอย่าง รวดเร็ว แล้วโทรให้เงิน วฉิงอีกครั้ง

เงิน วฉิงเพิ่งลงจากรถ แท็กซี่จอดได้ เฉพาะทางแยกเท่านั้น ยังมีระยะทางที่เธอยัง ต้องเดินต่ออีก

เห็นชื่อของเยอเฉินแสดงขึ้นบนหน้า จอโทรศัพท์ ควของเธอขมวดเล็กน้อย ทําไม เขาโทรมาอีกแล้ว?

“ฮัลโหล “แต่ว่า เวิน วฉิงก็รับสายอีก

ครั้ง

“คุณอยู่ที่ไหน? ผมไปหาคุณ เย่อเฉิ นบอกตรงๆ ไม่มีที่ว่างใดๆสำหรับการเจรจา เลย

เขาตัดสินใจแล้ว ต่อไปเรื่องของเธอ เขาต้องรู้หมด และต้องมีส่วนร่วมด้วย

ความเป็นส่วนตัวอะไรกัน เธอเป็นผู้หญิง ของเขา เป็นภรรยาของเขา สามีภรรยาเป็น หนึ่งเดียวกัน ทำไมต้องมีความลับต่อกัน? ทําไมต้องมีเรื่องส่วนตัวด้วย?

ทําไมคนคนนี้ถึงกลายเป็นคนขี้อ้อนติด คนอื่นแบบนี้ ตอนไปทำธุระ ไม่ว่าเขาจะไป ที่ไหน ก็จะดึงเธอไปด้วย ไม่ง่ายเลยที่วันนี้เขา ก็ไปที่บริษัทเองคนเดียว นี่เพิ่งห่างกันไม่นาน ทําไมเขาถึงมาหาเธออีกแล้วเนี่ย? อีกอย่าง ตอนนี้เธอยังต้องจัดการเรื่อง ของจ๋อไม่

หลังจากที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมา

เงิน วฉิงเข้าใจเยซือเฉิน เธอรู้ว่าถ้าเชื่อเงิน ตัดสินใจที่จะทำอะไรแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถ เปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย

ตอนนี้เขาบอกว่าเขาจะมาหาเธอ ถ้าเธอ ไม่ให้เขามา เขาจะไม่ฟังแน่นอน มีแต่ยิ่งมี แน่วแน่ที่จะทำมากขึ้น

“ผมอยู่แถวๆบริษัทของคุณ เดี๋ยวสักพัก จะไปหาคุณนะ”เวิน วฉิงแอบถอนหายใจ อย่าง โชคดีที่โรงเรียนอนุบาลของจื่อไม่อยู่ ใกล้กับบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เพราะเห่อดงถ งอาศัยอยู่ที่นี่ และเด็กทั้งสองอาศัยอยู่ที่บ้าน ของเห่อถงถง โรงเรียนอนุบาลก็อยู่ที่นี่ด้วย

เงิน วฉิงคิดว่า หลังจัดการกับเรื่องจื่อไม่ เสร็จ ค่อยไปหาเขา น่าจะใช้เวลาไม่นาน ใน ตอนแรกเธอยังคิดอยู่ว่าใช้เวลาที่เหลืออยู่กับ เด็กทั้งสองในวันนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า คงจะ ไม่ได้แล้วล่ะ

เพราะเธอเข้าใจนิสัยของเอเฉิน เย่ อเฉินนั้นเกลี้ยกล่อมได้ยากว่าลูกทั้งสอง คนอีก

เธอรู้สึกว่าเธอต้องเป็นหนี้เยซือเฉินใน ชาติที่แล้วแน่ๆเลย

“คุณอยู่ใกล้ๆบริษัท?”ดวงดาของเยี่ซือ เฉินสว่างขึ้น”คุณวางแผนที่จะมาหาผมที่ บริษัท น !”

เงินลั่วนิ่งได้ยินน้ำเสียงของเขาที่ดู เหมือนจะตื่นเต้นดีใจเอามากๆ ก็ถึงกับเงิบ

“เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณเอง แค่นี้นะ

“เพราะอยู่นอกโรงเรียนอนุบาลแล้ว เป็นวง ไม่ได้คิดอะไรมาก และไม่พูดอะไรมาก แล้ว วางสายเลย

ในครั้งนี้ แม้ว่าเยซือเฉินจะถูกเธอวาง สายอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ กลับมีรอยยิ้มจาง ๆ บน ใบหน้าของเขา อารมณ์ดีมาก นึกถึงตอนที่เธอ บอกว่าเธอจะมาหาที่ บริษัท เขามีความสุข อย่างควบคุมไม่อยู่

ที่แท้เธอจะหามาเขาที่บริษัท? เธอ ต้องการทําเซอร์ไพรส์เขาในทีแรกงั้น?

เธอบอกว่า เธออยู่ใกล้บริษัท งั้น คงจะ มาถึงเร็ว แล้ว

ดอนเขาโทรหาเธอครั้งแรก เขาได้ยิน เสียงอยู่ในรถ และที่เขาโทรหาเธอในครั้งนี้ รู้สึกว่าเธอลงจากรถแล้ว เพราะเขาได้ยิน เสียงเธอเดิน เพราะฉะนั้นในเวลานี้เธอก็น่า จะเดนมายังบริษัทแล้ว ?