บทที่282 คุณชายสามลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (2)

เชื่อเงินยิ้มมุมปาก จู่ๆ ก็รู้สึกเสียดายไม่อยากไปแล้ว ก่อนหน้า นั้น เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะมีช่วงเวลาที่รู้สึก อาลัยอาวรณ์แบบนี้

กับเธอแล้ว หลายสิ่งหลายอย่างล้วนแต่เปลี่ยนแปลงไป

เงินลั่วนิวไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไปของเขา เธอขมวดคิ้ว ลงเล็กน้อย รออยู่สักครู่ ในที่สุดก็อดไม่ได้กล่าวถามว่า “คุณจะ ออกไปไม่ใช่เหรอ?”

เวลานี้ เป็นลั่วนิ่งที่อยู่ในห้องอาบน้ำรู้สึกอารมณ์สับสน เธอ ไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น? เธอคิดไม่ออกว่า ทำไมถึงจื่อไม่ถึงได้โทรหาเยซื้อเฉิน? และก็ไม่รู้ว่าทำไม โทรศัพท์เชื่อมต่อแล้วทำไมถึงไม่พูด

เธออยากโทรไปถามดู แต่ว่าต่อหน้าเยซื้อเงิน เธอไม่สะดวกที่

จะโทร

ไม่ง่ายเลยทีเย่อเฉินบอกว่าจะออกไป แต่กลับไม่ยอมขยับ ตัว เงิน ว งอดร้อนใจขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้

“ไม่อยากไปอีกแล้ว อาบเสร็จหรือยัง? อาบเสร็จแล้วก็ออกมา ผมรอคุณอยู่” น้ำเสียงของคุณชายสามเมีรอยยิ้มอยู่เล็กน้อย เต็มไปด้วยความอ่อนโยนแบบนั้น แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มที่เต็ม ไปด้วยความรักอีกด้วย
เงินลั่วนิ่ง ..………….

“ถ้าคุณยังไม่ออกมาอีก ผมจะเข้าไปแล้ว แล้วเราก็อาบด้วย กัน” คุณชายสามเยไม่ได้ยินคำตอบของเธอ ยิ้มมุมปากไม่หยุด รอยยิ้มกระจายอยู่บนหน้าอย่างไม่มีปกปิด

ตอนนี้ คอยแกล้งเธอเล่นก็เป็นเรื่องสนุกอีกแบบหนึ่ง เขาพบ ว่า กับความสัมพันธ์แบบชายหญิงแล้วเธอจะเขินอายเป็นพิเศษ

เป็นลั่วจึงตัวแข็งเล็กน้อย รีบเช็ดหยดน้ำบนตัว แล้วใส่เสื้อผ้า อย่างรวดเร็ว

เธอรู้ว่า เขาพูดออกมาแล้วก็จะทำอย่างที่พูดจริง เธอบ้าไป แล้วเหรอถึงไปจะอาบน้ำพร้อมเขา ถ้าอาบพร้อมกันกับเขา ไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าจะอาบเสร็จเมื่อไหร่

ได้ยินเสียงจากห้องอาบน้ำ คุณชายสามเก็ยิ้มออกมา ถูกเขา ขู่สําเร็จอีกครั้งจริงๆด้วย

ที่จริง บางครั้งเธอก็ขี้ขลาดไปหน่อย เขาพูดคำเดียวก็ขู่เธอ สําเร็จ ก็เหมือนตอนนี้

เงินถั่วงออกมาจากห้องอาบน้ำ เขาเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็ว ดันตัวเธอไปติดกับกำแพงที่อยู่ด้านหลัง หันปากไปทางเธอ แล้ว จูบเบาๆ “อาบพร้อมกัน

“ไม่เอา ไม่เอาเด็ดขาด” ร่างกายเงินล้วจึงติดกับกำแพง ไม่มี ที่ให้หลบเลี่ยง มีการขู่ในน้ำเสียงเล็กน้อยว่า “เย่อเฉิน คุณอย่า มาทำรุ่นร่วมอีกนะ ไม่งั้นฉัน……
“ไม่งั้นคุณจะทำไม?” เชื่อเงินเลิกคิ้วเล็กน้อย ที่กำลังจูบเธอ อยู่ก็หยุดลง ดวงตาแฝงไปด้วย มองไปที่เธอ

เธอที่เป็นแบบนี้ สดใสแต่เป็นจริง ทำให้เขาชอบจนอดใจไม่

ได้

มือของเขาที่วางเอาไว้ตรงเอวของเธอ ลูบไล้เบาๆ ค่อยๆ คลุกเคล้นไปทีละน้อย มองไปที่ตาของเธอด้วยรอยยิ้ม ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นมืดสลัวทีละนิด

“คุณสามี ฉันเหนื่อยมาก หิวมากแล้วด้วย เงินล้วจึงคุ้นเคย สายตาแบบนี้ของเขาอย่างดี ทุกครั้งที่สายตาเขาเป็นแบบนี้ เธอ จะต้องเดือดร้อน(โดนดี แน่ๆ

ในเวลาแบบนี้ ถ้าเธอใช้ไม้แข็งกับเขา คนที่จะเสียเปรียบต้อง เป็นเธอแน่ ดังนั้น เป็นลั่วจึงยอมอ่อนข้อเองก่อนอีกครั้ง เธอรู้สึก ว่า เธอยอมอ่อนข้อต่อหน้าเชื่อเงิน บางครั้งก็ใช้ได้ผลดีทีเดียว

เย่อเฉินเห็นท่าทางของเธอ เหมือนกับว่ารอยยิ้มในดวงตา ของเขาสามารถเอ่อล้นออกมาได้ สุดท้ายก็ทนแกล้งเธอต่อไม่ ไหว “ไปหาชุดมาให้ผมเปลี่ยนหน่อย

“อ่า?” เป็นลั่วนิ่งอึ้งไป ตอบสนองกลับมาไม่ได้ชั่วขณะหนึ่ง

ทำไม? ไม่อยากไป งั้นเราก็หาอะไรอย่างอื่นทำกันก่อน……. เย่ซื้อเฉินจงใจเอาตัวที่อยู่ห่างเล็กน้อยกลับเข้าไปติดกับเธออีก ครั้ง

เชื่อเงินยังไม่ทันพูดจบ เป็นลั่วถึงก็ผลักเขาออก วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

มองดูท่าทางทีเธอ “วิ่งหนี แล้ว ดวงตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ของเยซือเฉินล้วนแต่เต็มไปด้วยการให้ท้าย เขาพบว่ายิ่งอยู่เธอ ก็ยิ่งน่ารัก และก็ยิ่งสดใสมีชีวิตชีวามากขึ้นเรื่อยๆ

เสื้อผ้าของเอเงินล้วนแต่อยู่ในห้องนอน และหลายวันมานี้ เชื่อเงินก็อยู่ในห้องของเธอตลอด เป็นวงเข้าไปในห้องของ เขา เปิดประตูตู้เสื้อผ้าออก กลับพบว่าในตู้เสื้อผ้าไม่ได้มีเพียง เสื้อผ้าของเขา ยังมีเสื้อผ้าผู้หญิง เสื้อผ้าผู้หญิงล้วนแต่เป็นของ ใหม่ แม้แต่ป้ายราคาก็ยังไม่ได้ตัด

มือที่หยิบเสื้อผ้าของเงินถั่วนิ่งนิ่งไป ในตู้เสื้อผ้าของเขาทำไม ถึงมีเสื้อผ้าผู้หญิง? หรือจะเป็นของเมิ่งโร่ถึง?

สุดท้ายเงิน วงก็อดสงสัยไม่ได้ ดังนั้นเลยอดที่จะเปิดดูไม่ได้ เธอพบว่าขนาดของเสื้อผ้านั้นเหมือนกับขนาดที่ปกติเธอสวมใส่

เมิ่งโร่ถึงเป็นนางแบบ สูงกว่าเธอเล็กน้อย ดังนั้น เสื้อผ้าพวกนี้ ไม่น่าจะเป็นของเพิ่งโร่ถึง

ไม่ใช่ของเพิ่งโร่ถึง? งั้นเป็นของใคร? ซื้อให้เธอเหรอ? เขาชื่อ ให้เธออย่างงั้นเหรอ?

ถ้าหากว่าซื้อให้เธอ แล้วไปซื้อมาเมื่อไหร่? เขาไม่เคยเอ่ยถึง มันเลย

แต่ว่า ด้วยนิสัยของเขาแล้ว คงไม่มีทางเอ่ยออกมาด้วยตัวเอง เงินถั่ว งพบว่า สไตล์ของเสื้อผ้าล้วนแต่เป็นสไตล์ที่เธอชอบทั้งเสื้อผ้าพวกนี้เขาเป็นคนซื้อเองทั้งหมดเหรอ?

เชื่อเงินซื้อเสื้อผ้าผู้หญิง ผู้ชายแข็งกระด้างซื้อเสื้อผ้าผู้หญิง ภาพแบบนั้น เธอรู้สึกไม่กล้าคาดคิด

แต่ว่า คุณชายสามเย่ไม่ใช่คุณชายสามแย่คนเดิมตั้งนานแล้ว

เป็นลั่วจึงไม่ได้ยุ่งกับเสื้อผ้าผู้หญิงพวกนั้น เผื่อว่าเธอจะคิดผิด ไป เสื้อผ้าไม่ได้ซื้อ ให้เธอ นั่นจะทำให้เสียหน้าแย่ เธอเลือกเสื้อ ผ้าให้เยซื้อเฉินชุดหนึ่ง เอากลับไปห้องของเธอ

เย่ซือเฉินอาบน้ำเสร็จแล้ว พันแค่ผ้าขนหนูผืนหนึ่งง่ายๆเอาไว้ ตรงรอบเอว ออกมาจากห้องอาบน้ำพอดี

ต้องยอมรับว่า หุ่นของเขาดีมากจริงๆ สัดส่วนเพอร์เฟกต์ บน กล้ามเนื้อที่เปลือยเปล่ายังมีหยดน้ำอยู่ ดูชั่วร้ายแต่เซ็กซี่

เงินลั่วจึงเหลือบมองไปครู่เดียว หน้าแดงระเรื่อ เบือนสายตา ออกไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว

“เอาเสื้อผ้ามา ช่วยผมใส่” เชื่อเงินเห็นปฏิกิริยาของเธอ เลิก คิ้วขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ตั้งใจแกล้งเธอเล่น

เงินถั่วนิงขบเม้มมุมปากอย่างแรง เขาไม่มีมือไม่มีเท้าหรือ อย่างไร? ใส่เสื้อผ้ายังต้องให้เธอช่วย

เงิน วงจ้องมองเขาตาเขม็งครู่หนึ่ง แล้วโยนเสื้อผ้าไปตรง หน้าเขาโดยตรง
ว่าเธออาย เอเงินก็ไม่ได้ฝันใจเธอ เพียงแต่หลังจากใส่ เสื้อผ้าเสร็จ ก็ นเนคไทไปให้กับเธอ

เงินถั่วถึงอึ้งไปครู่หนึ่ง แต่ก็รับเอาไว้ เพียงแต่เธอไม่เคยช่วย ผู้ชายผูกเนคไทมาก่อน ดังนั้น ท่าทางออกจะเงอะงะเล็กน้อย ผูก ไปหลายครั้งก็ยังผูกได้ไม่ดีเท่าไหร่

เห็นเธอท่าทางที่ไม่มีความคล่องแคล่วเลยสักนิดของเธอ อา เอเฉินกลับอย่างอธิบายไม่ถูก ไม่คล่องแคล่ว รมณ์ของ แสดงว่าก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยทำมาก่อน ไม่เคยช่วยผู้ชายคน ไหนทํามาก่อน รวมทั้งถังไปเขียน และก็ยังมีถังซื้อโม่คนนั้น

ตรงจุดนี้ ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก

เพียงแต่ มาเสียเวลาแบบนี้ เสียเวลาไปมากโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว เชื่อเงินก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะไป อยู่กินข้าวเป็นเพื่อนเธอที่บ้าน ก่อน ถึงออกจากบ้านไปอย่างอาลัยอาวรณ์

ออกจากบ้าน ใบหน้าอ่อนโยนของเขาหายไปในพริบตา เปลี่ยนกลับไปเป็นคุณชายสามเยผู้เย็นชาคนเดิมอีก

“ลูกพี่ ตอนนี้สิ่งที่เล้งทรงกำลังทำมีความซับซ้อนเล็กน้อย ผลกระทบก็ค่อนข้างมาก และยังมีความอ่อนไหวเล็กน้อย” ตอ นกหนูเห็นเชื่อเงินก็ยังกล่าวเตือนไปคำหนึ่ง เพราะว่าเรื่องนี้มี ความพิเศษอยู่เล็กน้อยจริงๆ

“อืม” เชื่อเงินเพียงแค่ตอบรับเบาๆค่หนึ่ง ไม่มีปฏิกิริยา ตอบสนองใดๆอีก น้ำเสียงนั้นฟังดูเมฆจางลมเบามาก ง่ายดาย และเงียบสงบ) ดูเหมือนไม่ใส่ใจด้วยซ้ำ
มุมปากของกู้หนูขบเม้มมุมปากอย่างแรง ได้เลย ถือว่าเมื่อกี้ เขาไม่ได้พูดอะไร

“เรื่องนี้ เล้งทรงทำมาแล้วห้าปี ลูกพี่ เราจะเข้าไปจัดการ อย่างไร?” หารู้ว่าเรื่องนี้ไม่อาจถูกตัดสินใจไปแล้ว ไม่สามารถ แก้ไขอะไรได้อีก

ดังนั้น เขาเลยอยากรู้ว่าลูกพี่อยากจะทำจนถึงขั้นไหน