บทที่228 ความลับของเทพธิดาเงินถูกเปิดเผยจนหมด

(6)

คุณชายห้าฉิงเพิ่งเอ่ยด่าผู้หญิงของเขา เขาจะจำไว้บัญชีนี้ ต่อไปเขาจะค่อยๆคิดเอง

“งั้นประธานหลี่ก็คงเคยได้ยินเรื่องที่ฉันป่วยมีโรคแล้วใช่ ไหมคะ”ในห้อง008 เวินลั่วเฉิงยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแต่รอย ยิ้มครั้งนี้เหมือนแตกต่างไปจากเดิม

ประธานหลี่ขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของความหมาย เธอ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอนั้นมีโรค แค่โง่ไม่ใช่หรือไง เพราะ เขารู้ว่าเธอโง่ไงถึงกล้าคิดอยากจะจัดการเธอ

เพียงแต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กลับพูดเรื่องด้วยตัวเองขึ้นมา ทำให้เขาแปลกใจเล็กน้อย ประธานหลี่ไม่พูดอะไรไปชั่วขณะ

“โรคนี้ของฉันนั้น ปกติถ้าคนอื่นไม่ยุ่งวุ่นวายกับฉัน มันก็ จะไม่เกิดเรื่องอะไร แต่ถ้าหากมีคนยุ่งวุ่นวายกับฉันแล้วละก็ งั้นผลที่ตามนั้นก็ยากที่จะควบคุมแล้วสิ รูปถ่ายพวกนี้ คือ พวกเขายุ่งวุ่นวายกับฉันทั้งนั้น ฉันเป็นคนชกต่อยเอง “เงินลั่วชิงหมุนเล่นโทรศัพท์มือถือในมือ รอยยิ้มบนใบหน้า ได้จางหายหมดไปแล้ว ดวงตาทั้งสองข้างได้ปรากฏความ เยือกเย็นจางๆ
ในตอนนี้ ในที่สุดทุกคนก็ได้รู้สักทีว่ารูปในที่เกิดเหตุที่พูด ถึงนั้นคืออะไร นึกถึงเมื่อกี่ที่สีหน้าประธานหลี่ที่เปลี่ยนไป อย่างรวดเร็ว คงจะได้เห็นรูปน่ากลัวพวกนี้เข้าอย่างแน่นอน

เธอต่อยเอง เป็นไปใต้เหรอ ตอนนี้ทุกคนที่ดูอยู่ต่างก็ สงสัย

“เหอะ พูดเป็นเล่นหรือไง เธอต่อยเอง เธอเนี่ยนะ ผู้หญิง ร่างบอบบางคนหนึ่งจะสู้พวกคนนั้นได้ไง นี่เป็นพวกผู้ชาย ร่างบึกบีนเลยนะ”เห็นได้อย่างชัด ว่าประธานหลี่นั่นไม่เชื่อ อะไรเลย ที่จริงเหตุการณ์แบบนี้ลองเปลี่ยนเป็นใครใครก็ไม่ เชื่อหรอก

“ฉันเป็นคนชกต่อยจริงๆ ประธานหลี่ไม่เชื่อหรอกคะ งั้น ฉันจะให้ดูของอีกอย่าง”เวินลั่วชิงจ้องประธานหลี่เบาๆแวบ หนึ่ง ด้วยท่าทางนิ่งเฉยเมย

ที่จริงตั้งแต่เริ่มจนจบ เธอยังไม่เคยเผยความตื่นเต้นหรือ วิตกกังวลอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่เป็นเพราะ ประธานหลี่นั้นเกิดความได้ใจมากเกินไป จึงลืมรายละเอียด พวกนี้ไป

และคุณชายห้าสิ่งที่ก่อนหน้ามีอคติต่อเวินลั่วฉึงจึงเลือกที่ จะมองข้ามมันไป

“ของอะไรล่ะ”ประธานหลี่หรี่สายตามอง ตอนนี้เขาเริ่มรับ รู้ความผิดปกติของเรื่องราวแล้ว เพียงแต่เขาก็ยังมีความสงสัยอยู่

แน่นอน เขาก็รู้สึกว่าเป็นลั่วจึงเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ถึง จะไม่โง่ ก็คงทำเรื่องให้มันใหญ่โต่อะไรไม่ได้

“ยังมีของอะไรให้ดู ยังมีอะไรให้ดูอีก ของลับของพี่สะใภ้ สามเหมือนจะเยอะมากเลย ผมทำไมรู้สึกว่าพี่สะใภ้สามไม่ ได้โง่อย่างที่พี่ห้าพูดเลย ผมทำไมรู้สึกว่าพี่สะใภ้สามนั้น โคตรเท่ห์จะตายเลยอ่ะ”เสี่ยวซีที่ไร้เดียงสาที่สุดได้แสดง ความคิดเห็นของตัวเองออกมา

เสี่ยวซีอายุน้อยที่สุด จึงไม่จัดอยู่ในส่วนของคุณชายทั้ง หกเมือง A แต่เสี่ยวซีเป็นที่เอ็นดูรักใคร่ของทุกคนที่สุด เพราะแบบนี้ทุกคนถึงเรียกเขาว่าเสี่ยวซี

คุณชายห้าฉิงหันสายตาไป จ้องเขม็งเสี่ยวซีแล้วแวบหนึ่ง แล้วเม้มปากเบาๆ ไม่มีการตอบโต้ เพราะตอนนี้ภายใน จิตใจของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาก็รู้สึกเหมือนกันว่า เงินลั่วชิงเหมือนจะไม่ได้โง่อย่างที่เขาคิด

เป็นลั่วอึ้งครั้งนี้ไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นการเอาของบางอย่าง ออกจากกระเป๋าที่ถือติดตัวออกมาอย่างช้าๆไม่รีบร้อน แล้ว วางเรียงทีละชิ้นๆตรงหน้าประธานหลี่

“นั่นทั้งหมดคืออะไรกัน”เสี่ยวชีอดร้องตะลึงออกมาไม่ได้ “เหมือนจะเป็นใบประกาศนียบัตร
ผู้ชมทั้งหลายต่างก็มองใบประกาศนียบัตรพวกนั้นผ่าน จากกล้องวงจรปิด แต่ว่าก็มองไม่ค่อยชัดมากนะ เลยไม่รู้ว่า เป็นใบประกาศนียบัตรอะไร

“นี่ นี่คืออะไร”ในห้อง 008 ประธานหลี่ตะลึง ไม่ใช่เพราะ เขาดูไม่ออกว่าของที่อยู่ตรงหน้าอย่างแน่นอน แต่เพราะตื่น ตะลึงมากเกินไปจึงไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อว่าของ พวกนี้จะเป็นของผู้หญิงคนนี้ได้

“นี่คือประกาศนียบัตรยูโดของฉัน นี่คือของเทควันโด และนี่คือ…”เงินลั่วฉิงแนะนำของแต่ละอย่างให้เขาด้วย เย็นใจเป็นอย่างมาก

“ของพวกนี้เป็นของเธอหมดเลยเหรอ”ประธานหลี่แอบ ถอนหายใจ อดไม่ได้ที่จะตัดคำพูดเธอ

“อืม คือของฉันทั้งหมดเลยค่ะ”ในระหว่างที่เวินลั่วฉิงพูด ก็เปิดใบประกาศนียบัตรออก ให้ประธานหลี่ได้เห็นชื่อที่อยู่ ข้างในของเธอ เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆของ ประธานหลี่ ในใจเป็นลั่วนิ่งก็แอบขำ จากนั้นก็ค่อยไปพูด เสริมอีกคำ”คุณปู่ของฉันกลัวฉันโดนคนอื่นรังแกเลยให้ฉัน ไปเรียนค่ะ”

ที่เป็นลั่วนิ่งพูดเสริมคำสุดท้าย เพราะต้องการให้เรื่องนี้มี ความโน้มน้าวใจให้เชื่อถือมากยิ่งขึ้น

ที่จริงแล้วเป็นลั่วนิ่งไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นเรื่องใหญ่
ผู้ชมทั้งหลายต่างก็มองใบประกาศนียบัตรพวกนั้นผ่าน จากกล้องวงจรปิด แต่ว่าก็มองไม่ค่อยชัดมากนะ เลยไม่รู้ว่า เป็นใบประกาศนียบัตรอะไร

“นี่ นี่คืออะไร”ในห้อง 008 ประธานหลี่ตะลึง ไม่ใช่เพราะ เขาดูไม่ออกว่าของที่อยู่ตรงหน้าอย่างแน่นอน แต่เพราะตื่น ตะลึงมากเกินไปจึงไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อว่าของ พวกนี้จะเป็นของผู้หญิงคนนี้ได้

“นี่คือประกาศนียบัตรยูโดของฉัน นี่คือของเทควันโด และนี่คือ….”เงินลั่วนิ่งแนะนำของแต่ละอย่างให้เขาด้วย เย็นใจเป็นอย่างมาก

“ของพวกนี้เป็นของเธอหมดเลยเหรอ”ประธานหลี่แอบ ถอนหายใจ อดไม่ได้ที่จะตัดคำพูดเธอ

“อืม คือของฉันทั้งหมดเลยค่ะ”ในระหว่างที่เวินลั่วฉิงพูด ก็เปิดใบประกาศนียบัตรออก ให้ประธานหลี่ได้เห็นชื่อที่อยู่ ข้างในของเธอ เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆของ ประธานหลี่ ในใจเป็นลั่วนิ่งก็แอบขำ จากนั้นก็ค่อยไปพูด เสริมอีกคำ”คุณปู่ของฉันกลัวฉันโดนคนอื่นรังแกเลยให้ฉัน ไปเรียนค่ะ”

ที่เวินลั่วฉิงพูดเสริมคำสุดท้าย เพราะต้องการให้เรื่องนี้มี ความโน้มน้าวใจให้เชื่อถือมากยิ่งขึ้น

ที่จริงแล้วเป็นลั่วนิ่งไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นเรื่องใหญ่เพราะเธอรู้ว่าเยซื้อเฉินกำลังตรวจสอบเรื่องของเธออยู่ เธอ ยังไม่อยากถูกเปิดโปง

เพราะฉะนั้น ตอนนี้เธอใช้การข่มขวัญก่อน หากประธาน หลี่คนนี้รับรู้เข้าใจ เธอไม่ได้อยากทำให้ประธานหลี่คนนี้ ลำบากใจมาก ยังไงซะเขาก็เพียงแค่ถูกหลอกใช้เท่านั้น เพียงแต่มาก เกินไปหน่อย แน่นอน หากประธานหลี่ยังไม่รา มือ งั้นก็อย่าโทษเธอไม่เกรงใจแล้วกัน

ในอีกห้องหนึ่ง เย่ซือเฉินมองดูของที่เธอวางออกมา ยก มุมปากขึ้นอย่างแรง เธอถึงกับพกของพวกนั้นติดตัวเลยเห

รอ

“พวกนี้คือของปลอมใช่ไหม แต่เธอยังรู้ว่าต้องใช้ของนี้ ข่มขวัญคนอื่น ก็ยังถือว่าไม่โง่มากมายขนาดนั้น”ตอนนี้ น้ำ เสียงคุณชายห้าฉิงมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เพียงแต่ง ปฏิกิริยาการตอบสนองแรกของเขาคิดว่าประกาศนียบัตร พวกนั้นของเวินลั่วชิงต้องเป็นของปลอมอย่างแน่นอน เขาไม่ เชื่อว่าเงินลั่วชิงจะเก่งขนาดนั้น

เยซื้อเฉินจ้องเย็นชาเขา คุณชายห้าฉิงประสานกับแววตา ที่เย็นชาของเย่ซื้อเฉินแล้ว ก็เม้มปากอย่างแน่น ไม่กล้าบอก เอ่ยพูดอะไรอีก

ประธานหลี่นิ่งอึ้ง แววตาที่จ้องมองเป็นลั่วนิ่งได้เกิดความ ลังเล เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดทบทวนเกี่ยวกับความจริงในคำพูดเธอ “ทำไม อยากขู่ฉัน เธอคิดว่าฉันโดนขู่จนโตหรือ ไง”ประธานหลี่ใต้สติ ก็แน่ใจว่าเวินลั่วฉิงต้องหลอกเขาอย่าง แน่นอน ร่างกายอ้วนเล็กน้อยของเขาเข้ามาใกล้เธอ มือก็ยื่น ออกไปอย่างรวดเร็ว คิดอยากดึงเธอมาไว้ในโอบกอด

เป็ดที่อยู่ในปากแล้วจะให้บินหนีไปได้ไง

ในอีกห้องหนึ่งแววตาเยซื้อเฉินได้เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นใน พริบตา และก้าวเดินอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าต้องการออก

ไป

ตอนนี้การกระทำของเยซื้อเฉินนั้นเป็นการตอบสนองเอง ด้วยอัตโนมัติ

เพียงแต่ ต่อมา สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

เห็นแค่เพียง ในบนจอ จู่ๆเงินลั่วนิ่งก็จับขวดไวน์แดงข้างๆ มือ แค่กระแทกลงไป ขวดไวน์แดงกระทบกับเก้าอี้ จนแตก น้ำไวน์แดงกระจายไปทั่วพื้น

ในมือยังเหลือขวดไวท์อยู่ครึ่งใบเธอเอาไปชี้บนคอของ ประธานหลี่อย่างรวดเร็ว

ความรวดเร็วนั้นทำคนตกใจ เร็วจนคนมองยังไม่ชัดว่า เธอนั้นเคลื่อนไหวอย่างไร ขวดแก้วที่แตกนั้นถึงได้ไปซื้อยู่บน คอประธานหลี่

ประธานหลี่กับเธออยู่ห่างกันไม่ถึงสองเมตร ทีแรกประธานหลี่เพียงแค่ยื่นมือออกมาก็สามารถแตะโดนเธอได้ แต่ตอนนี้ มือของประธานหลี่ยังห่างจากเธอครึ่งเมตรเลย งั้น ก็แปลว่า มือประธานหลี่แค่ขยับ ขวดไวน์ในมือเธอก็ชี้มาบน คอประธานหลี่แล้ว

เธอกระทำทั้งหมดเสร็จสิ้น มือประธานหลี่ยังขยับไม่ถึง ครึ่งเมตร

ตอนวันนี้ที่เป็นลั่วนิ่งมา คาดไว้แล้วต้องมีเรื่องเกิดขึ้น และ ในที่นัดหมายแบบนี้ คงหนีไม่พ้นเหล้าไวท์อย่างแน่นอน พิจารณาไปถึงเหตุการณ์กรณีพิเศษของเธอ เธอถึงทานยา แก้เมาไว้ก่อนแล้ว

เพราะฉะนั้น กลิ่นเหล้านี้จะไม่มีผลกระทบกับเธอมากใน

ชั่วคราว

เย่ซื่อเฉินหยุดเท้าที่เพิ่งไว้ หันมองในภาพ แล้วนัยน์ตา กลมทั้งสองข้างเบิกกว้าง ด้วยตกตะลึง

เขารู้ด้วยตลอดว่าเธอนั้นไม่ใช่พวกที่รังแกได้ง่ายๆ และ เขาก็รู้ว่าเธอนั้นฝีมือไม่เลวเลยทีเดียว

แต่ตอนนี้ก็โดนเธอทำให้ตกตะลึงอยู่ดี

ดูเหมือนว่า เมื่อก่อนเธอยังคงเก็บเอาไว้ไม่แสดงออกมา ตอนอยู่หน้าเขาตลอด

ไม่สิ ไม่เพียงแค่เก็บเอาไว้ไม่แสดงออกมา แต่เป็นการซ่อนปิดบังที่ลึกมากเลยทีเดียว

ในเวลาอันสั้น ผู้ชายคนอื่นที่อยู่ในห้องต่างก็ตกตะลึงไป

“ฝีมือไม่เลว ความกล้าเต็มเปี่ยม”ถังหลินยักคิ้ว มุมปาก ค่อยยิ้มกว้างออกมา เสียงนั้นปลาบปลื้มดีใจเป็นพิเศษ