บทที่1033 คุณชายสามแย่แสดงอำนาจ แต่โลกนี้ไม่มี อะไรที่แน่นอน (3)

“ไปเช็กประวัติของถังจื่อ โม่ จู่ๆเยซือเฉินก็พูดขึ้นมา น้ำเสียง เย็นเยือกมาดเข้าถึงกระดูก จับตัวแข็งถึงขีดสุด

“ห้า? เอ่อ หนูตะลึงงัน ตอบสนองไม่ได้ในทันที เมื่อครู่เจ้า นายไปที่บ้านถัง ถังอโม่ไม่ใช่ว่าอยู่ที่บ้านถังหรอกเหรอ ?

หรือเจ้านายจะยังไม่เคยเจอกับถังจื่อโม่ ? หรือว่าเจ้านายยัง ไม่รู้สถานะของถังจื่อ ไม่ว่าเป็นใคร ?

“เช็กมาให้ละเอียด ทุกซอกทุกมุมอย่าให้ตกหล่น เอาแบบ ละเอียดยิบ ” ดวงตาของเยซื้อเฉินหรี่เล็กลง น้ำเสียงที่เยือกเย็น ฟังแล้วทำให้ขนพองสยองเกล้า

เขาไม่เชื่อว่าเขาจะหาถังอโม่ไม่พบ

เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าถังจื่อไม่นั้นจะเป็นใครหรือมาจาก ไหนกัน ?

“นายครับ หากค้นเจอแล้วละครับ ? ” กู้หนูมองเจ้านายตัวเอง ?” แล้วแอบกลืนน้ำลายลงคอไม่รู้ตัว อดที่จะถามไปอีกคำไม่ได้

ตอนนี้ท่าทีของเจ้านายนั้นน่ากลัวมาก ท่าทีของเจ้านายใน ตอนนี้ หากเช็กประวัติเจอแล้ว ก็คงไม่ปล่อยถังอโม่ไว้แน่ๆ

ไม่รู้ว่าเจ้านายจะจัดการกับถังจื่อไม่ยังไง
ดวงตาของเย่อเฉินเป็นประกาย ทันใดนั้นก็นิ่งไป คิดไปคิด มา จากนั้นก็พูดอย่างช้าๆ ทีละคำว่า : “หาตัวมันให้เจอ แล้ว เอาตัวมันมาให้ฉัน

ในตอนที่เชื่อเงินพูดคำคำนี้น้ำเสียงดุดัน แล้วกัดฟันพูดมัน ออกมา

“หลังจากนั้นล่ะครับ ? “หนูเองอดไม่ได้ที่จะสั่นเพิ่ม ดูท่าแล้ว ถึงตอนนั้นคาดว่าถังจื่อโมไม่พ้นถูกสับละเอียด เป็นหมื่นๆชิ้นแน่

หนูคิดว่าความคิดเขา ในตอนนี้ไม่ได้เกินจริงเลย

หนูมองไปที่เจ้านายของตน จากนั้นก็ทำท่าเช็ดคอตัวเอง แน่นอนว่า หวในตอนนี้ไม่ได้หมายความว่าจะฆ่าคนให้ตาย แต่แค่เปรียบเปรยเท่านั้น เปรียบว่าจุดจบของคนคนนั้นช่างน่า อนาถ อนาถมาก

“ถึงตอนนั้น ฉันมีวิธีจัดการของฉัน”ดวงตาที่หรี่เล็กของคุณ ชายสามเย่เผยความอันตรายออกมา ถึงตอนนั้นเขาก็อยากจะดู เหมือนกันว่าถึงจื่อไม่จะมีความสามารถอะไร

ในตอนนี้คำพูดของคุณชายสามเก็ดุดันด้วยเช่นกัน แต่มีคำ โบราณได้ว่าไว้ โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน

ไม่รู้ว่าเมื่อวันนั้นมาถึง จะเกิดอะไรขึ้น ?

ในห้องเขียนภาพของช่างกวนหง ผู้ดูแลจึงถือเอกสารปีกหนึ่ง เดินเข้ามา แล้วยื่นให้กับร่างกวนหง หัวหน้า นี่เป็นเอกสาร ข้อมูลของเฉิง โหรว โหรว ที่สืบเสาะมาได้ครับ
“นายพูดมาเลย ช่างกวนหงไม่ได้รับเอาไว้ และไม่ได้มองมัน เลยด้วยซ้ำ แม้แต่มือที่เขียนภาพก็ไม่ได้หยุดลง

“เมื่อยี่สิบปีก่อนแม่ของเฉิงโหราโหรา ได้คลอดเธอที่โรง พยาบาลเล็กๆ ในซิ่งซาน แม่ของเธอได้ให้กำเนิดเธอไม่นานก็ เสียชีวิตลง คนที่โรงพยาบาลได้ส่งเฉิงโหราโหรวไปยังสถาน สงเคราะห์ และหลังจากนั้นเฉิงโหรว โหรวก็ถูกรับไปอุปการะ แต่ครอบครัวที่รับอุปการะเธอไปนั้นไม่ได้เลี้ยงดูเธออย่างดีเท่าที่ ควร หนำซ้ำยังมักจะทุบตีทำร้ายเธอ หลังจากนั้นเธอก็ได้หนี ออกไป หนีไปยังหมู่บ้านเล็กๆบนภูเขาแห่งหนึ่ง จากนั้นก็ได้คุณ ย่าเฉิง ช่วยเหลือเอาไว้ “คำพูดของผู้ดูแลจังหยุดลง มองดู หัวหน้าตัวเองที่ยังคงวาดภาพอยู่

ผู้ดูแลจ้งถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดต่อว่า “นามสกุลของเฉิง โหราโหรวนั้นคุณย่าเพิ่งเป็นคนเปลี่ยนมันเอง คุณย่าเพิ่งดีกับ เฉิงโหราโหรามาก คุณย่าเฉิงยังมีลูกชายคนหนึ่งชื่อเฉิงต้า เหวย ลูกชายของคุณย่าเพิ่งอายุสี่สิบกว่าแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน คุณย่าเพิ่งพาเฉิงโหรวโหรวกลับไปก็เพื่อรับเธอไปเป็นลูกสาว ของเฉิงต้าเหวย อนาคตจะได้ดูแลเฉิงต้าเหวยในยามแก่เฒ่า”

“เฉิงต้าเหวยคนนี้เป็นคนที่ขี้เกียจสันหลังยาว แล้วยังชอบดื่ม เหล้าอีกด้วย พอเมาทีไรก็มักจะทุบตีทำร้ายเฉิงโหราโหรว เฉิง โหรว โหรวยังเรียนไม่จบก็ต้องออกจากโรงเรียน จากนั้นก็ไป ทำงานนอกบ้าน เงินที่เฉิงโหราโหราหามาได้ก็มักจะถูกเฉิงต้า เหวยรีดไถ

ผู้ดูแลจ้งอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขึ้นอีกครั้ง : “ไม่พบความผิดปกติใดๆของเฉิงโหราโหรา ทั้งหมดเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้น เมื่อยี่สิบสี่ปีก่อน ไม่มีความเป็นไปได้ว่าจะถูกจัดฉากเอาไว้ หรือ ไม่เรื่องนี้ก็น่าจะเป็นความบังเอิญ ข้อมูลที่สืบเสาะมาได้ตอนนี้ ยังไม่พบข้อพิรุธใดๆ”

“จะว่าไปเฉิงโหรว โหรวก็เป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่ง “ผู้ดูแลจัง เงยหน้าขึ้นมองไปยังหัวหน้าอีกครั้ง เฉิงโหราโหรวช่างเป็นคน ที่อาภัพจริงๆ ตั้งแต่เล็กก็มีชีวิตที่ลำเค็ญ หากเฉิงโหราโหราเป็น ลูกสาวของหัวหน้าจริงๆ หัวหน้าได้ยินเรื่องราวที่ทุกข์ยาก ลำบากของลูกสาว จะไม่ทุกข์ทรมานใจอีกเหรอ !

แต่ว่า ในตอนนี้ช่างกวนหงก็ยังคงวาดภาพอยู่ ใบหน้าไม่ได้ แสดงอาการใดๆออกมา

“หัวหน้า ผมได้ให้คนเฝ้าสังเกตการณ์ทางฝั่งของเฉิงโหรว โหรวอยู่ตลอด ไม่พบเห็นความผิดปกติใดๆ และในช่วงนี้ก็ไม่ เห็นใครไปมาหาสู่กับเฉิงโหราโหรว คุณบอกว่าคนคนนั้นเจ้า เล่ห์มาก ซ่อนเก็บได้อย่างมิดชิด ? หรือพวกเราจะคาดเดากัน ผิด ? ” ผู้ดูแลจังในตอนนี้ก็เริ่มจะไม่แน่ใจ โดยเฉพาะการที่เขา ให้คนมากมายไปสืบเสาะ แต่กลับไม่พบข้อพิรุธอะไรเลย ทำให้ ความคิดที่มีก่อนหน้านั้นของเขาเริ่มจะไหวเอน

“หัวหน้า ผมได้ให้คนไปสืบโรงพยาบาลที่แม่ของเฉิงโหรว โหรวได้เข้าไปพักรักษาตัว แม่ของเฉิงโหรว โหราชื่อหลินหมิน และผมได้ให้คนไปตามหาคุณหมอหลีแพทย์ผู้ดูแลแม่ของเฉิง โหราโหรว คุณหมอหลี่บอกว่าหลินหมินหน้าตาสะสวย และ อ่อนโยน คุณหมอหลียังบอกด้วยว่าเฉิงโหรวโหรามีหน้าตาที่คล้ายคลึงกับแม่เธอมาก ผมได้ให้คนนำภาพเหมือนที่หัวหน้า วาดไปให้คุณหมอหลีดู คุณหมอหลบอกว่าภาพเหมือนของนาย หญิงเหมือนหลินหมินมาก ” ผู้ดูแลจึงยังคงรายงานต่อไป ใน ขณะที่พูด ก็คอยเฝ้าสังเกตอาการของหัวหน้าไปด้วย

“หัวหน้า หรือเฉิงโหราโหรวจะเป็น….. เดิมที่ผู้ดูแลจ้งก็ไม่ อยากจะเชื่อ แต่ตามสืบเรื่องนี้มานาน ไม่มีข้อพิรุธใดๆ อีกทั้ง เรื่องราวทุกอย่างก็ดูจะสอดคล้องกันไปหมด ทำให้ผู้ดูแลจังก็ นึกสงสัยการคาดเดาแต่เริ่มแรกของตัวเอง

เฉิงโหรว โหรวนั้นไม่ได้โดดเด่นอะไร และไม่ได้เพียบพร้อม แต่เด็กคนนี้ไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่เกิด ชีวิตลำบากมาตั้งแต่เล็ก แม้แต่อาหารและเสื้อผ้าก็ยังขาดแคลน บ้านที่อบอุ่นก็ไม่มี อีก ทั้งยังต้องใช้ชีวิตในทุกวันด้วยความวิตกกังวล

เด็กที่โตมาในสภาพแบบนี้ ยังจะคาดหวังให้เธอเพียบพร้อม

ได้แค่ไหนกัน ?

“อะจัง ไหนนายเล่ามาว่าช่วงนี้เธอทำอะไรบ้าง ?”ช่างกวน หงหยุดการวาดภาพลง แล้วหันมองมาที่ผู้ดูแลจ้ง จากนั้นจู่ๆก็ ถามขึ้นมา

“หืม? “ผู้ดูแลจ้งอึ้ง สติหลุดไปชั่วขณะ

“หัวหน้ากำลังถามว่าเฉิงโหรว โหรวช่วงนี้ทำอะไรเหรอ ครับ? “เมื่อผู้ดูแลจ้งได้สติ ก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับไปค่าหนึ่ง

ช่างกวนหงไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ใช้มือแตะลงไปเบาๆ ทิ้ง รอยสีลงบนกระดาษวาดรูป
“ช่วงนี้เธอได้ไปร่วมงานเลี้ยงต่างๆ รู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ และ ไม่มีอะไรที่พิเศษกว่านั้น “ผู้ดูแลจังก็ยังให้ความสนใจกับเรื่อง ของเฉิง โหรว โหราอยู่ รู้ว่าช่วงนี้เฉิงโหราโหราได้ไปร่วมงาน เลี้ยงต่างๆอยู่บ้าง

“เพียงแค่ช่วงไม่กี่วันนี้ เธอก็ไปร่วมงานเลี้ยงแล้วกว่าห้า ครั้ง ซ่างกวนหงหยิบพู่กันขึ้น แล้ววาดภาพของเขาต่อ

คำพูดของช่างกวนหงทั้งนิ่งและผ่อนคลาย น้ำเสียงเรียบ เฉย ฟังไม่ออกถึงความผิดปรกติทางอารมณ์ ราวกับพูดมันขึ้น ลอยๆ! !