บทที่1031 คุณชายสามเย่แสดงอำนาจ แต่โลกนี้ไม่มีอะไร แน่นอน (1)

ถัง อโม่ขยับร่างกาย ค่อยๆลุกขึ้นยืน เขาคิดว่าเขาควรที่จะ ออกไป ออกไปเผชิญหน้ากับเยซื้อเฉิน

เพื่อแม่!!

แม้ว่าถึงจ๋อโม่จะยังเด็ก แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับปัญหาเขาก็ จะไม่หลบหนี เรื่องอะไรที่เขาต้องเผชิญเขาก็จะเผชิญหน้ากับมัน

เงินถั่วนิ่งมองไปที่เยซื้อเฉิน แม้ว่าคำพูดเมื่อของเชื่อเงิน จะยังไม่ทันได้พูดจบ แต่เธอรู้ว่าเยซื้อเฉินต้องการจะพูดอะไร

เงินถั่วนิ่งไม่รู้จะพูดอะไรไปชั่วขณะ

ในตอนนี้เองถึงจื่อ โมก็ได้ตัดสินใจ ดังนั้นเขาจึงคลานออก จากกล่องที่ซ่อนตัวอยู่ แต่เพราะเสื้อของเขาถูกเกี่ยวเอาไว้ กล่องไม้นี้เป็นกล่องไม้เก่า งานฝีมือเฟอร์นิเจอร์สมัยก่อนคงไม่ ได้ประณีตเท่าสมัยนี้ ตะปูที่อยู่ด้านในโผล่พ้นออกมา แล้วเกี่ยว เสื้อผ้าของถังจื่อ โมเอาไว้

ถังจื่อ ไม่ทำได้เพียงกลับเข้าไปในกล่องอีกครั้ง อยากจะแกะ ตะขอที่เกี่ยวเสื้อผ้าอยู่ออก

“เป็นลั่วนิ่ง ที่คุณไม่พูดนี่คือยอมรับใช่ไหม ? เมื่อเชื่อเงิน เห็นเป็นลั่วนิ่งไม่พูดอะไร ก็คิดไปว่าเธอยอมรับมัน ดวงตาเรียว เล็กก็เย็นชาลง “คุณเลือกถังจื้อ โม่จริงๆ ใช่ไหม ?
“คุณชายสามเย่ นี่คุณกำลังทำให้ฉิงฉิงลำบากใจอยู่ ? เป็น ไปไม่ได้ที่ฉิงฉิงจะไม่เลือกถังจื้อ โม” หลิงเอ๋อเห็นสภาพของ เชื่อเงินในตอนนี้ก็รู้สึกหวาดกลัว เธออยากจะพูดให้มันกระจ่าง แต่เธอก็ไม่อาจที่จะไม่ฟังคำของถังจื่อไม่ได้ เพราะฉะนั้นคำพูด เธอก็แฝงความหมายให้แล้ว

เธอคิดว่าคุณชายสามเที่ฉลาดขนาดนี้ ย่อมต้องคิดได้ หาก คุณชายสามเยี่ยังไม่เข้าใจ ก็ย่อมต้องถามต่อ ถึงตอนนั้นเธอก็ สามารถพูดเป็นนัยๆ ให้อีกสักสองสามค่ได้ ถึงตอนนั้นคุณชาย สามแยก็น่าจะพอเข้าใจแล้ว

แต่เชื่อเงินในตอนนี้แทบไม่มีความนิ่งเหมือนที่เคยเป็น และ ไม่มีความฉลาดเฉลียวเหมือนเวลาปกติเอาซะเลย เพราะฉะนั้น เขือเฉินจึงฟังในสิ่งที่หลิงเอ๋ออยากจะสื่อไม่ออกเลย อีกทั้งยัง เข้าใจผิดมากขึ้นไปอีก

เชื่อเงินเข้าใจผิดคิดว่าเป็นลั่วจึงต้องการที่จะเลือกถึงชื่อไม่ จริงๆ

“ได้ ได้ ผมเข้าใจแล้ว ผมเข้าใจแล้ว” จู่ๆเชื่อเงินก็หัวเราะ ออกมา แต่รอยยิ้มนั่นไม่ได้สื่อไปถึงแววตา “ในเมื่อคุณ ต้องการให้ผมไป ผมก็จะไป ”

ในตอนนี้ถังจื่อ โมเองก็กำลังแกะเสื้อผ้าที่ถูกตะขอเกี่ยวออก อยู่ และตะขอที่เกี่ยวก็อยู่ตรงหน้าเขา เขามองมันไม่เห็น ดังนั้น จึงแกะออกได้ยาก และในตอนนี้ที่เขาเองก็กำลังร้อนใจตะขอที่ อยากจะแกะออกก็เหมือนจะยิ่งแกะยากเข้าไปอีก
ดวงตาของเงินถั่วนิ่งไหววูบ อยากที่จะเอ่ยปากพูด

“อะไรกัน? เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมถึงทะเลาะกันได้ ? และใน ตอนนี้เอง ท่านย่างที่ได้ยินเสียงทะเลาะกันก็ขึ้นมาดู เห็น เหตุการณ์ตรงหน้าก็มึนงง : ” มีอะไรก็คุยกันดีๆ ทำไมถึง ทะเลาะกันขึ้นมาได้ ”

“ฉิงฉิง มีอะไรก็คุยกันดีๆ “แม้ว่าปรกติท่านย่าถึงจะไม่ค่อย ชอบเย่อเฉิน แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอจะเข้าข้างเงินถั่วง ฝ่ายเดียวไม่ได้เด็ดขาด

ท่านย่าลังเข้าใจดีสองสามีภรรยาเวลาทะเลาะกันสิ่งที่น่ากลัว

ที่สุดคือการที่ผู้ใหญ่ไม่แยกถูกแยกผิดลำเอียงปกป้องแต่คนของ ตัวเอง “คุณย่าถัง ผมขอตัวกลับก่อนครับ เชื่อเงินเหลือบมองที่

เงินถั่วนิ่งแวบหนึ่ง จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่รอให้

เงินล้วจึงได้พูด ก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

“เฮ้อ ทำไมถึงไปดื้อๆแบบนี้ ?”ท่านย่าถังไม่เข้าใจว่าเกิด อะไรขึ้น : “มันเกิดอะไรขึ้น? ”

“เยซือเฉินเข้าใจผิด หลิงเอ๋อแบฝ่ามือออกอย่างจนใจ

“เข้าใจผิด ? เข้าใจผิดเรื่องอะไร ? “ท่านย่าถังนิ่งอึ้ง จากนั้น ก็หันไปมองที่เป็นลั่วถึง “ฉิงฉิง ใช่เรื่องคุณปู่เย่กับคุณย่าเข่ หรือเปล่า ? ฉิงฉิง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นญาติผู้ใหญ่ของเมือ เฉิน แต่ในอนาคตเธอทั้งสองคนเท่านั้นที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน หนูต้องเชื่อว่าเยซื้อเฉินจะจัดการเรื่องนี้ได้
ท่านย่าลังเข้าใจการกระทำของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ เธอเองก็ เป็นกังวลกลัวว่าฉงฉิงแต่งเข้าตระกูลเย่ไปแล้วจะถูกผู้อาวุโสทั้ง สองรังแกเอา แต่ตอนนี้ลูกของเยซื้อเฉินกับฉิงฉิงก็โตแล้ว เธอ ก็คงจะไม่ขัดขวางอะไรพวกเขาอีก

“ไม่ใช่เพราะพวกเขา แม้ว่าการกระทำของคุณปู่เย่กับคุณย่า เยอะเกินไปอยู่บ้าง แต่เป็นถั่วนิ่งก็ไม่เคยมาทะเลาะกับเชื่อเงิน เพราะเรื่องของผู้อาวุโสตระกูลเยทั้งสอง

“แล้วเพราะอะไร ? ความสัมพันธ์ระหว่างหนูกับเย่ซื้อเฉินก็ดี กันมาตลอดไม่ใช่เหรอ ? และตอนนี้เขาเองก็รู้เรื่องของพวก เด็กๆแล้ว จะยังเข้าใจอะไรผิดอีก ?” ท่านย่าถึงก็ยิ่งมึนงงไม่ เข้าใจ

“คุณชายสามเย่รู้เรื่องของถังจื่อ แต่คุณชายสามเย่ยังไม่รู้ว่า ถังจื่อไม่เป็นลูกชายของเขา เพราะเรื่องของถังจื่อโม่คุณชายสาม เย่จึงเข้าใจฉิงฉิงผิด”อู่หลิงเอ๋อก็อธิบายเพิ่มเติมไป

“เขาเข้าใจเรื่องถังจื่อไม่ผิด ? เขาเข้าใจผิดคิดว่าถังจื่อไม่เป็น ลูกหนูกับคนอื่น ? “ท่านย่าถังตะลึง ใบหน้าฉายแววความโกรธ เล็กน้อย : “เจ้าโง่นี่ เข้าใจหนูผิดเรื่องนี้ได้ยังไง ฉันจะไม่อภัย ให้เขาแน่”

เวิน วฉิง :

ฉ่หลิงเอ๋อ :

ถังจื่อไม่ที่เพิ่งจะคลานออกมาจากกล่อง
“ท่านย่าถัง ความคิดท่านช่างประเสริฐจริงๆ พอหลิงเอ๋อคิด ได้ก็หัวเราะออกมาทันที : “หากเชื่อเงินกล้าที่จะเข้าใจผิด แบบนี้ ท่านไม่ต้องลงมือเองหรอกค่ะ หนูจะเป็นคนแรกที่ไม่ให้ อภัยเขาเด็ดขาด ”

“แล้วเขาจะเข้าใจผิดอะไรได้อีก ? “ท่านย่าถังคิดว่าเหตุผลนี้ ไม่น่าจะเป็นไปได้ เชื่อเงินเป็นคนฉลาด ไม่มีทางที่จะเข้าใจ ผิดด้วยเรื่องแบบนี้แน่นอน

“เชื่อเงินเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นลูกติดของแม่”ถังจื่อไม่ที่ติด อยู่ในกล่องได้เดินเข้ามาในตอนนี้ แล้วพูดเสริมขึ้นมา คำพูดนี้ ของถังจื่อไม่ก็ทำให้เข้าใจได้ง่ายมากขึ้น

“ไอ้คนโง่ ปรกติก็เห็นฉลาดดี แต่พอมาเรื่องสำคัญแบบนี้ ทำไมถึงได้เลอะเลือนไปได้ ถังซื้อโม่ก็ตัวเท่านี้ เข เขา…….”คำพูด ของท่านย่าถึงหยุดลงทันที ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้ : “หรือ เป็นเพราะเยซือเฉันไม่เคยเจอกับถังซื้อไม่? ”

“ใช่ค่ะ ยังไม่เคยเจอกัน ถึงชื่อไม่บอกว่ายังไม่อยากทำความ รู้จักเขาในตอนนี้ แถมยังข่มขู่พวกเราห้ามบอกเรื่องเขาให้คุณ ชายสามเย่ได้รู้ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่กล้าพูด “หลิงเอ๋อมองไปที่ ถังอโม่ แล้วถอนหายใจออกมา ดังนั้น จึงได้แต่ปล่อยให้ คุณชายสามเย่เข้าใจผิดไปแบบนั้น

“ถังจื่อ โม่ยังไม่อยากทำความรู้จักกับเยซื้อเฉิน ? ” ท่านย่าถัง มองไปที่ถังซื้อโม่ ดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน : “หนูยัง ไม่ยอมรับเขาอีกเหรอ ?
“เขาฟ้องแม่เรื่องของผม แล้วยังว่าร้ายผมอีก เพราะฉะนั้น ตอนนี้ผมยังไม่อยากทําความรู้จักกับเขา ถังอโม่ไม่ได้บอกว่า เดิมทีเขาก็อยากจะโผล่ออกมา แต่เพราะถูกตะขอเกี่ยวเอาไว้ จึงไม่ทันได้ออกมา

เรื่องแบบนี้ เขาก็อายที่จะพูดมันเหมือนกัน ?! หากเชื่อเงินกลับช้าอีกสักนิด เขาคงออกมาแล้ว !!

“อืม ได้ หากถังจื่อไม่ยังไม่อยากรู้จัก เราก็ยังจะไม่รู้จักไป ก่อน ยังไงเขาก็เป็นพ่อของหนู สิ่งที่ไม่มีวันเปลี่ยนแน่นอน เขา ก็ไม่ได้หนีไปไหน หากเขาจะเข้าใจผิดก็ปล่อยเขา หากเขาจะ โกรธก็ปล่อยเขาโกรธ ใครให้เขาโง่กันล่ะ ยิ่งโมโหได้ก็ยิ่งดี

อายุอานามท่านย่าถึงขนาดนี้แล้ว ไม่มีเรื่องอะไรที่จะอ่านไม่ ขาด ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นถึงอโม่ เธอก็รู้ทันทีว่าเด็กคนนี้ฉลาด รู้ความ และดูเข้มแข็ง แต่ก็มีด้านที่เปราะบางด้วยเช่นกัน

เป็นเด็กที่ใครเห็นใครก็รักและเอ็นดู!!