บทที่ 980 ความจริงกระจ่าง พ่อลูกขัดแย้งกันเอง คุณชายสามเย่ทำได้ยอดเยี่ยมมาก (2)

“ผลตรวจวิเคราะห์คราบเลือดบนเครื่องมือทําร้ายออกมาแล้ว

ครับ”บังเอิญกับเวลานี้ ตำรวจนายหนึ่งเอาเอกสารเดินเข้ามา

“ของคุณหลิวหรือครับ? “ทนายฉันเอ่ยปากถามก่อนหนึ่ง ประโยค

“ไม่ใช่ครับ”นายตำรวจสายหัว

ได้ยินตำรวจนายนี้พูด หลี่หมิงไม่เพียงแต่ไม่โล่งอก สีหน้า กลับแย่กว่าเดิม เวลานี้เขาตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ว

สองขาหลี่เสี่ยวยอ่อนจนคุกเข่าลงพื้น

“เลือดบนเครื่องมือทําร้ายร่างกายเป็นของหลี่เสี่ยวยวี่ ลูกสาว ของคุณหลี่ครับ”ตำรวจมองไปยังหลี่เสี่ยวยวี่แวบหนึ่ง เขาก็ สงสารเด็กผู้หญิงคนนี้เหมือนกัน แต่ความจริงก็คือความจริง เขา เป็นตำรวจจะพูดเท็จไม่ได้

คําพูดของตำรวจเปล่งออกมา ทุกคนในเหตุการณ์ต่างเงียบ สงัด ล้วนตกตะลึงกันทุกคน

เลือดบนเครื่องมือทำร้ายร่างกายเป็นของหลี่เสี่ยวย

ทำไมถึงเป็นหลี่เสี่ยวย

ช่วงเวลานั้นอยู่ในถ้ำ?
เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ลายนิ้วมือบนเครื่องมือทำร้ายร่างกายที่เปื้อนเลือดเป็นของ หลี่หมิง และเจ้าของเลือดคือหลี่เสี่ยวย?

ทุกคนพอจะคาดเดาได้คร่าวๆแล้ว ทว่ากลับไม่กล้าเชื่อ

“ผมไม่ได้ทำ พวกคุณโกหก วันนั้นผมพาลูกสาวกลับถึงบ้าน เห็นลูกสาวบาดเจ็บ ผมก็พาลูกสาวไปที่โรงพยาบาล ไม่ได้ไป ที่พวกคุณว่าเลย พวกคุณโกหก พวกคุณใส่ร้ายผม” หลี่หมิง ได้สติก็โต้แย้งเสียงดัง

“หน้าทางเข้าหมู่บ้านสุ่ยติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ ซึ่งสองปี ก่อนนักศึกษาจํานวนหลายคนมาทัศนศึกษา ตอนนั้นพวกเขาจะ ทําการวิจัยข้อมูลเลยติดตั้งกล้องไว้ ซึ่งต่อมาก็ไม่ได้รื้อทิ้ง แต่มี คนรู้เรื่องกล้องวงจรปิดนี้น้อยมาก และกล้องจับภาพคุณหลี่ขับ รถนิสสัน ปิ๊กอัพ หมายเลขทะเบียนรถ 541 โดยพาหลีเสี่ยวอ ผ่านไปในตอนเช้า 04:20น.”

ไป๋หยูหนิงหยุดพูดชั่วครู่ มองหลี่หมิงที่อึ้งทึ่งแวบหนึ่ง จากนั้น ก็พูดต่อว่า “ตีสี่ยี่สิบนาทีคุณหลี่ขับรถออกจากหมู่บ้านสุ่ย แต่ คุณหลี่กลับนั่งรถแท็กซี่ไปโรงพยาบาล คุณหลี่เอารถนิสสัน กอัพไปจอดในโรงขยะแถวชานเมือง ซึ่งทางตำรวจหารถนิสสัน ปิ๊กอัพเจอแล้วค่ะ และได้ตรวจสอบแล้วพบว่าสภาพรถปกติ น้ำมันรถก็มี ขอเรียนถามหน่อยค่ะ สภาพรถเช่นนี้ทำไมคุณหลีถึง ทิ้งรถนิสสัน ปิ๊กอัพแล้วไปนั่งรถแท็กซี่คะ?”

“ผม ผมไม่ชำนาญเส้นทาง……..เวลานี้หลี่หมิงร้อนรนเป็นอย่างมาก ทว่าเขายังคงโกหกต่อ

“จากการตรวจสอบของตำรวจ เมื่อก่อนคุณหลี่เคยทำงานส่ง สินค้ามายังเมืองไห้ให้กับบริษัทขนส่งสินค้าเป็นระยะเวลาหนึ่งปี จึงชำนาญเส้นทางเมืองให่มากค่ะ”ไปหยูหนิงเปิดโปงคำโกหก ของหลี่หมิงทันที

หลี่หมิงถูกสวนกลับจนไร้คำต่อกร

“รอยล้อนอกถ้ำตรงกับรถนิสสัน บิ๊กอัพของคุณหลีค่ะ ไปหย หนิงโยนระเบิดใส่หลี่หมิงต่อหน้าผู้คนอีกครั้ง “รถนิสสัน ปิ๊กอัพ ถูกขโมยออกจากโรงซ่อมรถ ในวันที่ 22 ซึ่งรถดังกล่าวจอดอยู่ ในโรงซ่อมรถมาครึ่งปีแล้ว วันที่ 22 หมู่บ้านสุ่ยมีฝนตกหนัก จนถึงพลบค่า หลังจากที่ห้าของวันที่ 23รถนิสสัน ปิ๊กอัพก็จอด อยู่ในโรงขยะตลอด ดังนั้นรอยล้อที่หน้าจึงเกิดขึ้นตอนรุ่ง ของวันที่ 23 และรถคันนี้ก็มีคุณหลี่ขับเพียงคนเดียว จึงเพียง พอที่จะยืนยันว่า ย่ำรุ่งของวันที่ 23 คุณหลี่เคยไปที่ถ้ำมาก่อน

“คุณหลี่ยังมีอะไรจะเสริมอีกไหมคะ?” ขณะที่ไปหยหนึ่งถาม หลี่หมิงก็อดชำเลืองหลี่เสี่ยวยที่นั่งอึ้งอยู่บนพื้นโดยไม่รู้ว่ากำลัง คิดอะไรอยู่ไม่ได้

หลี่หมิงนั่งบนเก้าอี้แบบไม่ขยับเขยื้อน ไม่พูดไม่จาสักคำ ไม่ใช่เขาไม่อยากพูด แต่เขาไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรต่อ

“ความจริงพิสูจน์ว่า หลังจากคุณหลี่รับตัวหลี่เสี่ยวอยมาจาก โรงแรม แล้วแยกตัวกับชาวบ้านก็ไม่ได้กลับบ้านของตัวเอง แต่ ไปที่ถ้ำตอนี้คุณหลี่พอจะบอกได้ไหมคะว่าคุณไปทำอะไรที่ทำไมในถ้ำถึงมีเครื่องมือทำร้ายที่เปื้อนเลือดของหลี่เสียวอย โดยมีลายนิ้วมือของคุณหลี่อยู่ด้วย คุณหลี่ทำอะไรหลี่เสี่ยวอย ตอนอยู่ในถ้ำคะ? “ไปหยหนึ่งไม่ใช่ไม่เห็นอกเห็นใจหลี่เสียวอย เพียงแต่ความจริงก็คือความจริง ไม่ใช่เพราะเธออายุน้อยแล้วจะ

ปิดบังความจริงได้ คนที่ร่วมฟังคดีไต่สวนก็เข้าใจแล้ว แน่นอนรวมถึงคนที่ดู

ถ่ายทอดสดก็เกือบเข้าใจหมดแล้วเช่นกัน “คุณหลีค่ะ ขอถามหน่อยค่ะตอนนั้นคุณทำอะไรกับลูกสาวกัน

แน่คะ? “มีนักข่าวเริ่มถามอย่างอดใจไม่ได้

“คุณหลี่ครับ บาดแผลบนตัวลูกสาวคุณ ตกลงเป็นฝีมือถังหยุ นเฉิงหรือเป็นฝีมือคุณครับ? “นักข่าวอีกคนก็ถามขึ้นมา

และเมื่อประโยคของนักข่าวเปล่งออกมา สถานที่พลันเกิด

เสียงเซ็งแซ่ขึ้น

ร่างกายหลี่หมิงแข็งทื่ออย่างเห็นได้ชัด เขารีบเงยหน้ามองนัก ข่าวแวบหนึ่ง แววตาเผยความหวาดกลัวอย่างควบคุมไม่ได้ การ ตอบสนองของเขาให้คำตอบของนักข่าวแล้ว

เวลานี้ ไม่ว่าจะอยู่ในเหตุการณ์ที่ดีหรือดูถ่ายทอดสดก็ดี ต่างรู้ ความจริงกันหมดแล้ว

“ผมสามารถยืนยันได้ว่าหลักฐานที่ไปหยูหนึ่งเป็นความจริง ทุกประการครับ”ผู้บัญชาการหลิวพูดหนึ่งประโยคอย่างเป็นเวลา

มุมปากหลี่หมิงขยับ แต่ไม่อาจสรรหาคำใดมาโต้แย้งแล้วเขาคิดว่าเขาทําได้แยบยลแล้ว ทว่ากลับถูกคนอื่นตรวจสอบเจอ

“คุณหลี่ครับ เชิญคุณอธิบายว่ารุ่งของวันที่ 23 คุณทำอะไร อยู่ที่ถ้ำครับ? ทำไมเครื่องมือในถ้ำถึงมีลายนิ้วมือของคุณหล และทำไมถึงมีเลือดของหลี่เสี่ยวอครับ? “ตำรวจที่ทำคดีนี้ถาม หลี่หมิง โดยตรง ซึ่งคำพูดของเขากับนักข่าวไม่เหมือนกัน เวลา นักข่าวถามหลี่หมิงปฏิเสธที่จะตอบได้ แต่เวลาตำรวจถามหลี่ห มิงจําเป็นต้องตอบ

…ร่างกายหลี่หมิงสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ “ผม ผม ผม…… เอ่ยคำว่า ผม ครึ่งค่อนวันแล้วก็พูดอย่างอื่นไม่ได้สักคำ

เมื่อเห็นการตอบสนองของหลี่หมิง ทุกคนก็รู้ว่าเรื่องเป็น อย่างไรแล้ว

“โอ้โห ที่แท้ความจริงก็เป็นอย่างนี้นี่เอง? ที่แท้เขาทำร้าย ลูกสาวของตัวเองแล้วใส่ร้ายคุณถึงหยุนเฉิง? “คนอยู่ใน เหตุการณ์เสียมารยาทขึ้นมา แน่นอนยังเป็นการพูดความจริงอีก ด้วย

“เลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานอีก”

“งั้นเด็กผู้หญิงก็โกหกมาตลอดใช่ไหม? เมื่อสักครู่เด็กผู้หญิง ยังเป็นพยานเท็จให้กับหลี่หมิง เด็กผู้หญิงบอกว่าเธอรู้สึกตัว ตลอดดังนั้นเด็กผู้หญิงรู้เรื่องทุกอย่าง……..คิดเรื่องนี้ดีๆแล้ว ช่างน่าสยดสยองจริงๆ”

“เด็กผู้หญิงอายุสิบเอ็ดปีทำเรื่องอย่างนี้ได้ ผมไม่กล้าเชื่อ จริงๆ แต่ความจริงทำให้ผมไม่เชื่อไม่ได้
“เธอเป็นเด็กอายุแค่สิบเอ็ดปี? เหลือเชื่อจริงๆ

เพราะไต่สวนอย่างเปิดเผย ดังนั้นมีความอยู่ในเหตุการณ์ไม่ น้อย ทุกคนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ไม่หยุดหย่อน

ความจริงชัดเจนมากแล้ว

“เป็นเพราะแม่ เป็นความผิดแม่ทั้งนั้น ทำไมแม่ถึงทำอย่างนี้ หลี่เสี่ยวอวี่ที่นั่งอยู่กับพื้นลุกขึ้นไปถึงเส้นผมคุณหลิว กะทันหัน ใครให้แม่มายุ่ง เพราะแม่แหละที่ทำให้เป็นแบบนี้

“เสี่ยวอย หนูอย่าทำอย่างนี้ แม่หวังดีกับหนู แม่ปล่อยให้หนู เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้…”คุณหลิวถูกลูกสาวดึงเส้นผมพลันรู้สึก ปวดจนต้องสูดลมหายใจ แต่ก็ยังคงเกลี้ยกล่อมลูกสาวของตน อยู่