บทที่ 949 ช็อกมาก กับผลลัพธ์งั้นหรอ (3)

“ฉันเป็นคนในตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ” หัวหน้าน้อยเลิกคิ้วขึ้นเล็ก น้อย แล้วปรายตามองอะเฉียง

อะเฉียงหุบปากทันที ไม่พูดอะไรอีกแล้ว อะไรที่พูดได้เขาพูด ไปหมดแล้ว อะไรที่ไม่ควรพูดเขาก็ได้พูดไปแล้ว หัวหน้าน้อยไม่ ฟังเขาเลยสักนิด ซ้ำยังพูดจาไม่มีเหตุผลอีกต่างหาก เขาจะพูด อะไรได้อีกล่ะ?

หัวหน้าน้อยอยากหาเรื่องใส่ตัว ก็ปล่อยหัวหน้าน้อยไปแล้ว

“หัวหน้าน้อย พรุ่งนี้ผมขอลาได้ไหมครับ?” อะเฉียงคิด ๆ ดู แล้ว ก็เอ่ยปากขอร้อง ถ้าหัวหน้าจะไปตาย เขาขอไม่ไปเป็นเพื่อน ได้หรือเปล่า?

“บอกเหตุผลที่ฉันต้องตอบตกลงมาหน่อยสิ” หัวหน้าน้อยเลย หน้ามองเขา สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “พรุ่งนี้ผมต้องไปนัดบอด” อะเฉียงนึกเหตุผลที่เขาคิดว่าไม่

เลวขึ้นมาได้เหตุผลหนึ่งวัน ๆ เขาเอาแต่อยู่กับหัวหน้าน้อย อายุ ก็ใกล้จะสามสิบแล้ว แม้แต่แฟนสักคนก็ไม่มี

“อย่างแกเนี่ย จะไปให้เสียเวลาทำไม ยังไงแกก็ไม่เข้าตาใคร

เขาหรอก”

อะเฉียง : “.………….
“หัวหน้าน้อย ผม…….

“อะเฉียง นายหาเหตุผลแบบไม่ใส่ขนาดนี้ ฉันจะใจร้ายตอบ ตกลงนายได้ยังไงล่ะ?” หัวหน้าน้อยพูดขัดขึ้นมา ไม่ยอมเปิดโอ กาสให้อะเฉียงได้เอ่ยปากเลย

อะเฉียงยืนซื้อไปเลย อะไรคือใจร้ายตอบตกลงเขา? แค่ยอม ให้เขาลางาน เกี่ยวอะไรกับเรื่องใจร้ายใจดีด้วยล่ะ?

ไม่ใช่สิ หัวหน้าน้อยมีความใจดีด้วยเหรอ?

ได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้หัวหน้าจะเห็นอกเห็นใจไว้หน้ากันบ้าง อย่า ทําร้ายคนที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยเลย หัวหน้าโกรธแค้นอะไร ก็ให้ไป ลงที่หัวหน้าน้อยคนเดียวเถอะครับ

ใครใช้ให้หัวหน้าน้อยหาเรื่องใส่ตัวล่ะ

วันถัดมา เจ้าเก้าไปยังที่พักของเฉิงโหราโหรวตั้งแต่เช้าตรู่ ครั้งนี้เฉิงโหราโหราอยู่ในห้องพอดี แต่เฉิงโหราโหรวกำลังนอน หลับอยู่

คนที่พักอยู่กับเฉิงโหรว โหรวเรียกอยู่หลายครั้ง ออกแรงผลัก เฉิง โหรว โหราหลายรอบกว่าเฉิงโหราโหรวจะตื่น

หลังจากที่เฉิงโหรว โหรวตื่นนอน ก็ดูท่าทางไม่สดชื่นเลยสัก นิด เหมือนกับเหนื่อยมาก อาจจะเป็นเพราะรีบกลับมาตั้งแต่เช้า ตรู่เลยพักผ่อนไม่เพียงพอ

เจ้าเก้าอธิบายให้เฉิงโหราโหราฟังว่ามาทำไม แล้วบอกผล ตรวจดีเอ็นเอให้เฉิงโหรว โหรารับรู้
แต่ว่า เจ้าเก้ายังไม่บอกพูดถึงเรื่ององค์กรโกสต์ซิตี้ และไม่ได้ พูดถึงหัวหน้า

ตอนที่ไปหยิงตามหาเฉิง โหรว โหรว บอกเฉิงโหรว โหราแค่ว่า จะช่วยตามหาญาติ ตอนที่เฉิงโหราโหราได้ยินเจ้าเก้าพูดก็รู้สึก ตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่าจะเจอพ่อได้ง่ายขนาดนี้

เธอรู้มาตั้งแต่เด็กแล้วว่าย่าเก็บเธอมาเลี้ยง ลูกชายของย่า

ไม่ใช่พ่อของเธอ เธออยากตามหาพ่อที่แท้จริงของตัวเองมาโดย

ตลอด แต่ว่า แม่ของเธอคลอดเธอได้ไม่นานก็จากโลกนี้ไป ตอนนั้น

เธอยังเด็กมาก จึงไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น

ต่อมาเธอจึงได้ยินคนอื่นเขาพูดกันว่าแม่ของเธอไปคลอดเธอ ที่โรงพยาบาลคนเดียว พ่อของเธอไม่เคยโผล่หน้ามาเลยสักครั้ง

นอกจากแม่แล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าพ่อของเธอเป็นใคร ส่วนแม่ของ

เธอก็เสียชีวิตไปนานแล้ว ฉะนั้นเธอจึงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับพ่อของ

เธอเลยสักนิด

ตอนที่ไปหยิงมาเจอเธอ เธอรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง แต่เพราะไปห ยิ่งดูจริงใจมาก คำพูดพวกนั้นของไปหยิ่งทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหว ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจตามไปหญิงมา

ที่จริงเธอก็ไม่ได้คาดหวังอะไรนักหรอก

“คุณหมายความว่า ตามหาพ่อฉันเจอแล้วจริง ๆ เหรอ?” เฉิง โหรว โหรวไม่ค่อยอยากจะเชื่อมากนัก เธอคิดว่าตัวเองฟังผิดไป
“ไข่ ตรวจดีเอ็นเอแล้ว ผลตรวจดีเอ็นเอยืนยันพวกเธอเป็น พ่อลูกกัน จะการตรวจดีเอ็นเออีกครั้ง ดังเจ้าเก้าคิดหัวหน้า ให้มารับโหราโหรวกลับไป เพื่อให้ลูกความรู้จักกัน

นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? เรื่องจริงใช่ไหมคุณ” ถึงแม้เจ้าเก้าพูดอย่างชัดเจน แต่เฉิง โหรว โหรวยังไม่ ค่อยเชื่อเท่าไหร่

เรื่อง

เป็นเรื่องจริง ฉันไม่จําเป็นต้องหลอกเธอ นั้นที่ร้านอาหาร ฉันจงใจเธอ ตอนนั้นฉันเก็บผมตรวจดีเอ็นเอเจ้าเก้าอธิบายให้เธอฟังอย่างใจเย็น

เมื่อเจ้าบอกอย่างนี้ เฉิงโหราโหรวก็นึกขึ้นมาได้ เลยเริ่ม เธอมากขึ้น

“แล้วพ่อของฉันเป็นเขาเป็นคนยังไงเหรอ” ตอนเพิ่ง

โหรว โหรารู้สึก

เธอไปถึงรู้เองแหละเจ้าเก้าได้พูดตรง ยังไงฐานะของ หัวหน้าพิเศษมาก เรื่องให้หัวหน้าเป็นพูดเองจะที่สุด

ได้ค่ะ ตกลง ไปกับคุณ ฉันเป็นคนแบบไหน ฉันพบเขากับเต้นจนมือไม้หมด เธอตามหาพ่อๆ ของตัวเองเจอแล้ว เยี่ยมไปเลย
เจ้าเก้าพยักหน้าเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเฉิงโหรว โหราตื่นเต้นเกินไปหรือเปล่า ตอนที่กำลังจะ ออกไป จู่ ๆ ก็เซจนเกือบล้ม

เจ้าเก้ารีบยื่นมือไปประคองเธอไว้ “เธอไม่สบายหรือเปล่า ฉันเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดีนะ” เจ้าเก้ามองไปที่เฉิงโหราโหรา

แล้วเห็นว่าหน้าเธอค่อนข้างซีด ดูเหมือนอ่อนแอ

“ไม่เป็นไร คงเป็นเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ ฉันรีบกลับมา ตั้งแต่หกโมงกว่า ได้นอนไม่ถึงสองชั่วโมง” เฉิงโหรวโหรวไม่ได้ สนใจอะไร ไม่ได้คิดอะไรมาก และไม่ได้รู้สึกผิดปกติตรงไหน ตอนนี้เธออยากรีบไปพบพ่อของเธอ

เจ้าเก้าไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นก็พาเฉิงโหราโหราออกเดิน ทาง

ที่นี่อยู่ไม่ห่างจากที่ของพวกเขานัก ขับรถสามนาทีก็ถึงแล้ว

ตอนที่เจ้าเก้าพาเฉิงโหราโหรามาถึง ช่างกวนหงก็ได้มาถึง

แล้ว

เพราะลุงเหลียงได้บอกผู้ดูแลจ้งไว้ก่อนแล้ว ว่าเมื่อวานตอนที่ เจ้าเก้ากลับมาได้บอกเอาไว้ว่าพรุ่งนี้จะพาเฉิงโหราโหรามาหา ลุงเหลียงเลยอยากรีบตรวจสอบเรื่องนี้ให้แน่ชัด เพื่อผลดีต่อทุก ฝ่าย

แต่เมื่อวานหัวหน้าน้อยที่บอกว่าจะมาร่วมสนุกด้วยกลับยังมา ไม่ถึง ถึงแม้หัวหน้าน้อยจะชอบเรื่องสนุก ๆ แต่ก็เกลียดการรอคอยเป็นที่สุด ดังนั้น เขาตั้งใจว่าจะมาตอนที่ผลตรวจออกมาแล้ว ตอนที่เจ้าเก้าพาเฉิง โหรว โหรวเข้ามา แต่ละคนที่ได้เห็นเฉิง โหราโหรวก็พากันตกตะลึง

ผู้ชายหลายคนที่แต่ไหนแต่ไรมาเป็นคนไม่ตื่นตระหนกง่าย ๆ ก็มีสีหน้าตกตะลึงด้วยความเหลือเชื่อ ถึงขั้นช็อกไปเลยก็มี!!

ผู้ดูแลจ้งที่สุขุมนุ่มลึกมาตลอดก็ตกใจตาค้าง หลายปีมานี้ เขา อยู่ข้างกายหัวหน้ามาโดยตลอด ตอนที่หัวหน้าวาดภาพเหมือน เขาก็มักจะยืนดูอยู่ข้าง ๆ

ดังนั้น เขาจึงคุ้นเคยกับผู้หญิงในภาพวาดของหัวหน้าเป็น

อย่างดี

เด็กสาวคนนี้อยู่คล้ายกับผู้หญิงในภาพเหมือนของหัวหน้า มาก ๆ เหมือนมากเกินไปแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะอายุของ เด็กสาวคนนี้น้อยเกินไป เขาคงจะสงสัยว่าเธอเป็นคนที่อยู่ใน ภาพเหมือนของหัวหน้าแน่นอน

ทำไมถึงได้เหมือนขนาดนี้นะ? จะเหมือนกันขนาดนี้ได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะมีคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอยู่แล้ว ผู้ดูแลจังคงคิด

ว่าเด็กสาวคนนี้เป็นลูกสาวของหัวหน้า ตอนนี้ แม้แต่แววตาของช่างกวนหงก็ดูเปลี่ยนไป…..