บทที่ 945 หัวหน้าสำเอียงเกินไปแล้ว ลูกสาวของเขา (2)

ผู้ดูแลจังเอาแต่คิดอะไรเพลิน ๆ อยู่คนเดียว เลยไม่ได้ตอบ คําถามของชางกวนหง

ช่างกวนหงหันไปกวาดตามองเขา

“เอ่อ เรื่องของถังหยุนเฉิงจัดการได้ยากมากครับ องค์กรโกส ซิตี้ของพวกเราไม่กล้าลงมือทำอะไรผลีผลาม เพราะเรื่องของ ถังหยุนเฉิงไม่ธรรมดาเลย ตอนนี้ถ้าพวกเราช่วยเหลือ แล้วคุณ หนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา ขึ้นมาจริง ๆ ถึงตอนนั้นอาจจะถูกสื่อโจมตีว่าใช้อำนาจรังแกคน อื่นได้นะครับ ถึงตอนนั้นก็จะส่งผลกระทบต่อตระกูลถังแน่นอน” ผู้ดูแลจ้งคำนึงถึงจุดนี้ จึงไม่กล้าประมาท

“เด็กสาวคนนั้นสองวันมานี้ได้ให้สัมภาษณ์กับสื่ออีกหลาย สำนัก สถานการณ์อย่างนี้ใครก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม” ผู้ดูแล จ้งถอนหายใจออกมาเบา ๆ : “อีกฝ่ายโหดเหี้ยมมาก เหมือน ตั้งใจจะจัดการถังหยุนเฉิงให้ถึงตายเลย”

“เธอตอบโต้ยังไงบ้าง?” ช่างกวนหงกะพริบตาเล็กน้อย จู่ ๆ ก็ ถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

แต่ในฐานะที่ผู้ดูแลจังเป็นผู้ดูแลมากความสามารถขององค์ กรโกสต์ซิตี้ เขาจึงเข้าใจความหมายของหัวหน้าตัวเองเป็นอย่าง
“หลังจากที่คุณหนูใหญ่ตระกูลถังกลับมาก็ไม่มีการเคลื่อนไหว ใด ๆ ตระกูลถังเองก็ไม่ทำอะไรเช่นกันครับ” ผู้ดูแลจ้งมองไปที่ ช่างกวนหง ครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็พูดต่อว่า : “หัวหน้าครับ หรือจะ เป็นอย่างที่ข้างนอกเขาลือกันว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังถอยออก มาเพราะต้องการปกป้องตระกูลถัง และอยากปกป้องถึงหลิน?”

คําพูดของผู้ดูแลจ้งเหมือนมีความหมายอื่นแฝงอยู่ ถ้าพูดตรง ก็คือ ตระกูลถังคิดจะทอดทิ้งถังหยุนเฉิง

ใครก็รู้ดีว่าสถานการณ์อย่างนี้ไม่มีใครกล้าช่วยถึงหยุนเฉิง หรอก ถ้าตระกูลถังทำอะไรขึ้นมา ก็จะทำให้ตระกูลถังตกต่ำไป ด้วย สู้ปกป้องตระกูลถังเอาไว้ดีกว่า อย่างน้อยตระกูลถังก็ยังมี ถังหลินอยู่ทั้งคน

จู่ ๆ ช่างกวนหงก็หยิบพู่กันขึ้นมา แล้วแตะลงไปตรงจุดที่มีรอย เปื้อนเมื่อครู่นี้ ตวัดพู่กันไปมาสองสามครั้ง ก็วาดออกมาเป็น ภาพที่ดูมีเอกลักษณ์

“นายเชื่องั้นเหรอ?” ซ่างกวนหงตั้งใจวาดภาพมาก ดังนั้น คำถามที่เขาถามออกมาจึงฟังดูสบาย ๆ

ผู้ดูแลจ้ง : “.….

เขาจะเชื่อหรือไม่เชื่อ มันสำคัญเหรอ?

ไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือว่าไม่เชื่อ ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อคุณ หนูใหญ่ตระกูลถัง

นี่หัวหน้ากำลังสบประมาทเขาเหรอ?
“ผมเชื่อในตัวคุณหนูใหญ่ตระกูลถังครับ” ผู้ดูแลจังแสดงท่าที ออกมา หัวหน้าล่าเอียงเข้าข้างคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมากเกินไป แล้ว เขาจะกล้าบอกว่าไม่เชื่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเหรอ?

อีกอย่างเป็นไปได้สูงว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะเป็นเจ้าหญิง แห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา เขาจะสงสัยในความสามารถ ของเจ้าหญิงพวกเขาได้เหรอ?

พูดเป็นเล่นไปน่า?!

ผู้ดูแลจ้งที่มากความสามารถยังถือว่าตามีแววอยู่

“งั้นนายลองพูดดูสิ ว่าเธอจะแก้ปัญหานี้ยังไง?” ช่างกวนหง ตวัดพู่กันไปมา ความงามของภาพจึงเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ

ผู้ดูแลจ้ง :

หัวหน้ากำลังทำให้เขาลำบากใจชัด ๆ

เขาแค่แสดงท่าทีที่แน่วแน่ของตัวเองเท่านั้น เขาทำผิดไปงั้นเหรอ?

เขาจะรู้ได้ยังไงว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ แบบไหน ยังไงตอนนี้เขาก็ยังคิดวิธีแก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ได้

ที่จริงวิธีที่ดีที่สุดที่เขาคิดได้ก็คือทอดทิ้งถังหมุนเฉิงเพื่อ

ปกป้องตระกูลถัง

“หัวหน้าล่ะครับ ทราบไหมครับ?” นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ดูแลจ้งคิด อยากจะตอบโต้หัวหน้าตัวเองขึ้นมา แต่ผู้ดูแลจ้งคิด ๆ ดูแล้วพยายามพูดให้นุ่มนวลหน่อยดีกว่า

หัวหน้าถามเขา แล้วตัวหัวหน้าเองรู้หรือเปล่า?

หัวหน้าจะทําให้เขาลำบากใจไม่ได้ จะรังแกเขาคนเดียวไม่

“เรื่องหลอกคือเรื่องจริง เรื่องจริงคือเรื่องหลอก สถานการณ์ที่ ดีจะเกิดขึ้นกะทันหัน” ช่างกวนหงหยุดตวัดพู่กัน แล้วมองไปยัง ภาพเหมือนตรงหน้าด้วยท่าทางที่ค่อนข้างพอใจ

รอยเปื้อนเมื่อครู่นี้หายไปแล้ว กลับกลายเป็นการเพิ่ม

เอกลักษณ์เฉพาะตัวที่สวยแปลกตาให้กับภาพวาดนี้แทน

คำพูดของบางกวนหงไม่รู้ว่ากำลังพูดถึงภาพวาดของตัวเอง หรือกำลังตอบคำถามของผู้ดูแลจังกันแน่

ผู้ดูแลจ้งเบ้ปากเล็กน้อย แต่ไหนแต่ไรมาหัวหน้าเป็นคนที่เอา ใจได้ยาก เขาไม่สามารถเทียบได้เลย ความคิดของหัวหน้าเขา เองก็ไม่สามารถเดาได้ตลอดเช่นกัน แต่หัวหน้า ในตอนนี้เอาแต่พูดจาบ่ายเบี่ยงเขามันดีจริง ๆ

เหรอ?

เขารู้สึกว่าหัวหน้ายิ่งอยู่ยิ่งเอาแต่ใจมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

“อะจัง นายอยู่กับฉันมานานเท่าไหร่แล้ว?” จู่ ๆ ช่างกวนหงก็ หันไปถามผู้ดูแลจ้ง

“ครับ? สามสิบกว่าปีแล้วครับ” ผู้ดูแลจ้งอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วตอบกลับ เขาไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมจู่ ๆ หัวหน้าถึงได้ถาม คำถามนี้ขึ้นมา

“อืม ค่อนข้างนานเลย นายแก่แล้วนะ” ช่างกวนหงพยักหน้า ช้า ๆ จากนั้นก็พูดด้วยท่าทางจริงจัง

ผู้ดูแลจ้ง : ..………….

เขารู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมากะทันหัน นี่หัวหน้าว่าเขาเหรอ? หัวหน้าว่าเขาแก่เหรอ? แต่เขาแก่กว่าหัวหน้าแค่สองเดือนเอง

หัวหน้ามีสิทธิ์อะไรมาว่าเขาแก่?

ไม่สิ หัวหน้าไม่ได้ว่าเขาแก่ แต่กำลังคิดว่าเขาโง่

ผู้ดูแลจ้งที่มากความสามารถถูกหาว่าโง่ ได้แต่รู้สึกอยาก ร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา

แต่ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งกลับรู้สึกชื่นใจ เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อ ยี่สิบห้าปีก่อน หัวหน้าก็ไม่มีท่าทางผ่อนคลายอย่างนี้อีกเลย

หลายปีที่ผ่านมา อย่าว่าแต่หัวหน้าจะพูดเล่นหยอกล้อเลย แม้แต่พูดคุยปกติก็ถือว่าน้อยมาก หัวหน้าเอาแต่นั่งอยู่ในห้อง วาดภาพทั้งวัน บางครั้งก็หลายวันเลยทีเดียว ไม่สนใจแม้กระทั่ง เขา ตอนนั้นเขาเห็นหัวหน้าเป็นแบบนั้นก็รู้สึกเป็นห่วงมาก

แต่ตอนนี้หัวหน้ากลับใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดเล่นกับเขา จะไม่ให้ เขาชื่นใจได้ยังไงล่ะ
ผู้ดูแลจ้งรู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ดัง นั้น ผลตรวจพรุ่งนี้ต้องแตกต่างจากวันนี้เท่านั้น!!

“หัวหน้าครับ เรื่องของถังหยุนเฉิง พวกเราต้องทําอะไรหรือ เปล่าครับ?” ผู้ดูแลจ้งเก็บอาการตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ในใจ แล้วกลับไปพูดเรื่องเดิม เดิมที่หัวหน้าเป็นฝ่ายถามเรื่องถึงหยุน เฉิงขึ้นมาเอง ฉะนั้นหัวหน้าคงอยากจะให้เขาอะไรหรือเปล่า?

“ไม่ต้อง เด็กคนนั้นจะแก้ไขได้เอง นายไม่ต้องไปวุ่นวาย หรอก” ตอนที่ชางกวนหงมองไปทางผู้ดูแลจ้ง ก็ดูออกได้ว่ากำลัง ต่อว่าเขาอยู่ ถึงแม้จะไม่ชัดเจนนัก แต่สายตาอันเฉียบแหลมของ ผู้ดูแลจ้งก็สามารถมองมันออก

ผู้ดูแลจ้งรู้สึกไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว เขาเป็นผู้ดูแลขององค์ กรโกสต์ซิตี้มานานหลายปีขนาดนี้ เขาจะไปก่อความวุ่นวายได้ ยังไงกัน?

หัวหน้าพูดจาอะไรก็ควรมีมโนธรรมหน่อยสิ!!

แต่ว่าฟังจากที่หัวหน้าพูดดูเหมือนมั่นใจมากว่าคุณหนูใหญ่ ตระกูลถังจะสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ หรือหัวหน้ารู้จริง ๆ ว่าคุณ หนูใหญ่ตระกูลถังจะทำยังไง?

แต่หัวหน้าไม่เคยเจอกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมาก่อน หัวหน้า เคยเห็นแค่ในรูปถ่ายเท่านั้น หัวหน้าไม่ได้ติดตามเรื่องของถังหยุ นเฉิงสักเท่าไหร่ แล้วหัวหน้ารู้ได้ยังไงว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะ จัดการเรื่องนี้ด้วยวิธีไหน?

หรือว่าใจสื่อถึงกันได้เหมือนอย่างที่คนเขาพูดกัน?
หัวหน้ากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังใจสื่อถึงกัน?

นี่แสดงว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอาจจะเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์ กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาจริง ๆ ใช่ไหม?

สําหรับผลลัพธ์เช่นนี้ ผู้ดูแลจังเต็มใจยอมรับมาก แน่นอนว่า เขาก็อยากรู้มากเช่นกันว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะแก้ปัญหา เรื่องถังหยุนเฉิงได้ยังไง เขาเฝ้ารอด้วยความอยากรู้มากเลยล่ะ

ผู้ดูแลจ้งอยากถามหัวหน้าของตัวเองมาก ๆ แต่สุดท้ายก็เลือก ที่จะไม่ถามออกมา เมื่อครู่นี้หัวหน้าบ่ายเบี่ยงเขา แสดงว่าไม่มี ทางบอกเขาแ นอน ถ้าหากเขาถามออกมาจริง ๆ กลัวว่าหัวหน้า จะยิ่งหาว่าเขาโง่มากขึ้นไปอีก