บทที่ 927 ผลตรวจดีเอ็นเอ (2)

“ฉันจะส่งคนมาช่วยเธอ” เชื่อเงินรู้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงมาก เรื่องนี้จําเป็นต้องรีบจัดการอย่างเร่งด่วน จะพึ่งไปหยหนึ่งคน เดียวคงไม่ได้

คนที่เขาเรียกตัวมาได้มาถึงแล้ว จะได้มาจัดการเรื่องนี้ร่วมกับ ไปหยูหนิงพอดี มีพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน เรื่องนี้ก็ไม่มีอะไร ต้องกังวลแล้ว

ถ้าไปหยูหนิงได้เจอกับคนที่เขาเรียกตัวมา คงน่าจะว่าพูดง่าย ขึ้น เชื่อฟังมากขึ้นกว่านี้

เชื่อเงินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เหมือนจะแอบยิ้มอยู่

เอาเถอะ คุณชายสามเยเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ในเมื่อล่วงเกิน

คุณชายสามเย่ไป ผลลัพธ์……..

“ใคร? คุณให้ใครมาช่วยฉัน?” ไปหยูหนิงกะพริบตาอย่าง รวดเร็ว อยากรู้อยากเห็นอย่างเห็นได้ชัด พูดตามตรงเธอยังคง คาดหวังให้เป็นลั่วนิ่งช่วยเธอ เธอเชื่อมั่นในความสามารถของ เงินลั่วฉิง

แต่ว่า คนที่เชื่อเฉินเรียกตัวมาก็คงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป แน่นอน ดังนั้น ไปหยูหนิงตั้งตารอคอยมาก

“เดี๋ยวเธอก็จะได้รู้เองแหละ” เย่ซื้อเฉินมองเธอ แล้วตอบกลับ แบบมีลับลมคมใน
ได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ของเอเงิน ไปหยหนึ่งก็รู้สึกตัวสั่นขึ้น มากะทันหัน จู่ ๆ ก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา

ไม่สิ รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเอามาก ๆ เลยล่ะ!!

จากนั้นคุณชายสามเก็พาเงินล้วจึงออกไปจากห้องอย่าง รวดเร็ว

เมื่อออกมาจากโรงแรมแล้ว คุณชายสามเยก็เงียบมาตลอด สีหน้ายังคงทิ้งตึงอยู่อย่างนั้น

“เรื่องนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังนาย….. เงินล้วจึงคิดไปคิดมา ก็ตัดสินใจเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

ตอนนั้นที่เขาโทรศัพท์มาหาเธอ เธอพบว่ามีคนสะกดรอยตาม เธอพอดี เธอเลยไม่สะดวกอธิบายให้เขาฟังผ่านโทรศัพท์ ต่อมาก็เกิดเรื่องที่เลขาหลิวโกหกเธอ……..

“ไม่ได้ตั้งใจปิดบังฉันเหรอ?” จู่ ๆ คุณชายสามเก็หันมามอง เธอ ดวงตาที่หรี่ลงคู่นั้นมีรังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมา

เงินลั่วนิ่งสบตาเข้ากับสายตาอันตรายคู่นั้น แล้วก็เงียบไปชั่ว ขณะ

“เงินลั่วฉิง เธอพูดมาสิ ว่าเธอยังปิดบังอะไรฉันอีก?” คุณชาย สามเจ้องเธอตาไม่กะพริบเลย ตอนนี้หน้าอกเขากระเพื่อมขึ้นลง

เล็กน้อย

ในตอนนี้ที่คุณชายสามเยถามก็คือเรื่องเจ้าหญิงน้อยของเขา
แต่ว่า ตอนนี้เงินลั่วจึงกลับคิดว่าเป็นเรื่องของถังหยุนเฉิง เธอ คิดไม่ถึงว่าคุณชายสามแย่จะข้ามไปคุยเรื่องอื่นกะทันหัน เธอ กะพริบตาปริบ ๆ จากนั้นก็ส่ายหน้า นอกจากเรื่องที่เรียกไปห หนิงมาช่วย เธอก็ไม่ได้ทำอะไรอีก

คุณชายสามเย่มองเธอ แล้วหรี่ตาลง จากนั้นก็แอบถอน หายใจออกมา แล้วหันตัวกลับไปขับรถต่อทันที

เรื่องเจ้าหญิงน้อยของเขา จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังคิดจะปิดบัง เขาต่อไปงั้นเหรอ?

เย่ซื้อเฉินครุ่นคิด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ถามออกมา เรื่องนี้ เขา อยากรอให้เธอเป็นคนบอกเขาเอง

สาขาย่อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ ณ เมือง A

“เธอไปหาคนแบบนี้มาจากที่ไหนเนี่ย?” เจิ้งฉงเห็นคนที่ไปห ยิงพามาก็ตกตะลึงไปเลย ผู้หญิงคนนี้เหมือนกับผู้หญิงที่อยู่ใน ภาพเหมือนของหัวหน้ามากเหลือเกิน ถ้าหากไม่ดูที่อายุคงคิดว่า เป็นผู้หญิงในภาพเหมือนของหัวหน้าไปแล้ว

ไปหยิงหัวเราะออกมา แต่ไม่ได้ตอบอะไร ตอนนี้เธอได้ทำข้อ ตกลงกับหัวหน้าน้อยไปแล้ว ไม่ต้องพึ่งพาเจิ้งฉงทุกอย่างเหมือน เมื่อก่อนอีก ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ใส่ใจเจิ้งฉงเหมือนอย่างที่ผ่านมา

แน่นอนว่าตอนนี้ไปหยิงยังไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นรู้อะไรมาก เกินไป หลังจากที่ให้เจิ้งฉงพบกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว เธอก็พาผู้ หญิงคนนั้นออกไป
เจิ้ง งดีใจมาก เลยไม่ได้ถือสาเรื่องท่าทีของเธอ : “ถ้าหัวหน้า ได้เห็นผู้หญิงคนนี้คงเชื่อโดยไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอแล้วล่ะ

เจิ้งฉง ในตอนนี้มีความมั่นใจมาก แน่นอนว่าเขารู้ดีอยู่แก่ใจ ว่ายังไงก็ต้องตรวจดีเอ็นเออยู่ดี และจำเป็นต้องรีบทำตอนที่ยังมี โอกาส

ตอนนี้มีหัวหน้าน้อยคอยช่วยพวกเขา เรื่องนี้ต้องราบรื่นมาก แน่นอน

“พูดกับหัวหน้าน้อยเรียบร้อยหรือยัง?” เจิ้งฉงมองไปที่ไปหยิง เขารู้ว่าก่อนหน้านี้ไปหยิงได้พาผู้หญิงคนนี้ไปพบกับหัวหน้าน้อย แล้ว

ตอนนี้เพิ่งฉงพึงพอใจมากกับผู้หญิงที่ไปหยิงหามา ดังนั้นเขา จึงไม่ถือสาเรื่องอื่น ๆ อีก

“เรื่องนี้หัวหน้าน้อยไม่สะดวกที่จะออกหน้าเอง ให้คนของอะ เหลียงไปทำจะเหมาะกว่า” นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ไปหยิงมาหา เจิ้งฉง การที่หัวหน้าน้อยมาเมือง A กะทันหันเดิมทีก็ทำให้คนอื่น สงสัยได้อยู่แล้ว จึงไม่สามารถยื่นมือไปยุ่งเรื่องที่หัวหน้าตามหา ลูกสาวได้

“อืม ก็จริง” เจิ้งฉงตอนนี้ไม่ได้ถือสาอะไร เรื่องนี้ถ้าสำเร็จก็ เป็นผลดีกับพวกเขาทั้งนั้น ไปหยิงไม่มีทางทอดทิ้งเขาหรอก

“โชคดีที่หลายวันมานี้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังคนนั้นไม่อยู่เมือง A ทำให้อะเหลียงไม่มีโอกาสพิสูจน์ ตอนนี้เป็นผลดีกับพวกเรา มาก ฉันจะให้ซุนซิ่งพาผู้หญิงคนนั้นไปเดี๋ยวนี้ หวังว่าทุกอย่างจะราบรื่น ไม่เกิดปัญหาอะไรขึ้น” เจิ้งจึงยังคงกังวลเล็กน้อย ยังไง เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ หัวหน้าไม่ใช่คนที่จะหลอกได้ง่าย ๆ อย่างนั้น

หากประมาทไปสักนิด แผนการของพวกเขาก็อาจพังไม่เป็นท่า เลยก็ได้

ต่อให้ตอนนี้มีหัวหน้าน้อยคอยช่วยเหลือ แต่เจิ้งฉงก็ยังไม่ วางใจซะทีเดียว

ไปหยิงไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่ในแววตาดูได้ใจอย่างเห็น ได้ชัด แผนการของเธอไม่มีช่องโหว่ ไม่มีทางเกิดปัญหาขึ้น แน่นอน ตอนนี้ขอแค่หัวหน้าน้อยสามารถปิดบังเรื่องผลตรวจ ดีเอ็นเอไว้ได้ ทุกอย่างก็โอเคแล้ว

ไปหยิงทําอะไรรอบคอบมาก ๆ เธอบอกเจิ้งฉงว่าไม่ต้องให้ซุน ซึ่งมาหา แต่บอกซุนซิ่งออกมาข้างนอก แล้วเธอก็ส่งผู้หญิงคนนั้น ออกไป เพื่อให้พวกเขาเหมือน “บังเอิญ” เจอกันพอดี

แน่นอนว่าไปหยิงเองก็เป็นกังวลว่าถ้าหากให้ซุนซิ่งออกหน้า ตรง ๆ เลยจะทำให้คนอื่นสงสัยได้ ดังนั้นไปหยิงจึงกำชับให้ซุน

ซึ่งพาเจ้าเก้าที่เป็นคนของอะเหลียงมาด้วย ความหมายของไปหยิงคือให้เจ้าเก้าเป็นคน “บังเอิญ” เจอกับ ผู้หญิงที่เธอพามาด้วยตัวเอง

เจ้าเก้าเป็นคนของอะเหลียง หลายปีมานี้คอยช่วยอะเหลียง ตามหาผู้หญิงคนนั้นของหัวหน้ามาโดยตลอด ดังนั้นเจ้าเก้าเป็น คนที่จำภาพเหมือนผู้หญิงของหัวหน้าได้ดีที่สุด
ต้องบอกว่าไปหยิงฉลาดมากจริง ๆ

“เธอ รอบคอบจริง ๆ ถ้าหากไม่มีเธอคอยช่วยฉัน ฉันคงมอง ข้ามเรื่องนี้ไปแล้ว” เจิ้งฉงพอใจกับการจัดการของไปหญิงมาก หลายปีมานี้ไปหยิงช่วยออกความคิดให้เขาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

เพราะการเตือนของไปหยิง ทำให้เจิ้งฉงระมัดระวังมากขึ้น เจิ้งฉงไม่ได้โทรศัพท์ไปหาซุนซึ่งตรง ๆ แต่ได้ใช้สายลับไปบอก ซุนซิ่ง

หลังจากที่ซุนซิ่งได้ข้อมูลแล้วก็ไปหาเจ้าเก้า ซุนซิ่งหน้าตาดี และเอาใจผู้หญิงเก่ง ทั้งยังเสแสร้งเก่งอีกด้วย แสร้งทำเป็นหลง รักหัวปักหัวป่า หลายปีมานี้เขาจึงทุ่มเททุกอย่างไปกับเจ้าเก้า

เพราะเขารู้ดีว่า เจิ้งฉงตั้งใจให้เขาแทรกซึมเข้าไปอยู่ข้างกา ยอะเหลียง

อะเหลียงเป็นคนระมัดระวังรอบคอบมาตลอด อยากได้รับ ความไว้วางใจจากอะเหลียงนั้นยากมาก เจ้าเก้าเป็นคนที่อะเหลื ยงเก็บมาเลี้ยง ถือว่าเป็นคนที่อะเหลียงสอนมาเองกับมือ ดังนั้น อะเหลียงจึงไว้ใจเจ้าเก้าเป็นอย่างมาก

ซุนซึ่งรู้ว่าการได้รับความไว้วางใจจากอะเหลียงนั้นเป็นเรื่อง ยากมาก ดังนั้นเขาจึงเริ่มพุ่งเป้าไปที่เจ้าเก้า ด้วยการตามจีบเจ้า เก้าอย่างหัวปักหัวป่ามาหลายปี จนในที่สุดซุนซึ่งก็ทำสำเร็จ