บทที่ 912 การโจมตีกลับของเทพธิดาเงิน และเจ้าชายน้อยตั้งท้องแล้ว (4)

หลินเป้ยก็ไม่ได้คิดมาก ตอนนี้เธอเห็นรายงานข่าวของถังหมุน เฉิง จากนั้นก็นึกถึงถังหลิน จู่ๆ เธอก็นึกถึงว่าประจำเดือนของ เดือนนี้ยังไม่มา

ประจําเดือนของเธอมาตรงเวลาโดยตลอด ไม่เคยมาช้าเลย ครั้งนี้ช้าไปหลายวันมาก

วินาทีนั้น ทั้งตัวของเธอแข็งทื่อไปหมด

เธอ? หรือว่าเธอจะท้อง?

ครั้งที่แล้วที่เธอกับถังหลินในครั้งนั้น ตอนแรกก็แค่อุบัติเหตุ เธอและถังหลินไม่ได้ทำการป้องกันอะไรเลย คืนนั้นเธอเองก็ กระวนกระวาย อีกอย่างก็เหนื่อยมากจริงๆ จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

ต่อมาพอเธอตอนที่เธอนึกได้ก็สายไปแล้ว

ตอนแรกเธอคิดว่าก็มีแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว คงจะไม่บังเอิญมี หรอก แต่ว่าตอนนี้ดูแล้วเกรงว่า…….

ตลอดหลายปีมานี้หลินเป้ยปลอมตัวเองผู้ชายมาโดยตลอด สําหรับเรื่องของผู้หญิงมากมายเธอก็ไม่ได้ชัดเจนมากนัก แต่ว่า เรื่องท้องที่เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอก็พอเข้าใจบ้าง

ในใจของหลินเป้ยมีความสงสัยเล็กน้อย จึงอยากจะยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงหรือปลอม?

เรื่องแบบนี้เธอไม่สามารถบอกคนอื่นได้เด็ดขาด แม้กระทั่ง คุณแม่ก็ไม่ได้

และเธอก็ไม่กล้าไปตรวจที่โรงพยาบาล เธอที่ปลอมตัวเป็น ผู้ชายจะไปเอาบัตรคิวที่แผนกตั้งครรภ์?

นั่นเป็นการรนหาที่ตายไม่ใช่หรอ?

หลินเป้ยได้แต่หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วพิมพ์ค้นหาว่าท้อง ในระยะแรกตรวจสอบอย่างไร?

จากนั้นหลินเป้ยผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชีวิตอยู่มายี่สิบกว่าปี ใน ที่สุดก็รู้จักที่ตรวจครรภ์แล้ว

พึ่งท้องได้ไม่กี่วัน ที่ตรวจครรภ์ก็สามารถตรวจออกมาได้ไม่

ต้องไปโรงพยาบาล ตัวเองก็สามารถจัดการได้ง่ายและสะดวก

หลินเปียออกจากบ้าน ตรงไปที่ร้านยาเลย ซื้อยามากมายเพื่อ ปกปิด จากนั้นจึงจะแอบเอาที่ตรวจครรภ์สองสามวัน เพราะเธอ กลัวว่าครั้งเดียวจะไม่แม่นยำ ดังนั้นจึงเอามาหลายๆ อัน

หลินเปียสวมหน้ากาก สวมแว่นตาด่า คนในร้านยาไม่มีใคร ออกเธอออก

เธอนที่ตรวจครรภ์กลับไปยังบ้าน แล้วเข้าไปตรวจโดยไม่ หยุดพักแม้แต่วินาทีเดียว

ทำตามขั้นตอนที่เขียนไว้ หลังจากที่เธอทำเสร็จทั้งหมด ก็นำที่ตรวจครรภ์ใส่ไว้ข้างๆ เธอจ้องที่ตรวจครรภ์ ไม่กล้าแม้แต่กะพริบ ตา เธอจ้องอยู่อย่างนั้น ตอนนี้หลินเบี้ยสามารถรับรู้ได้ว่าหัวใจ ของตัวเองเต้นเร็วมาก ทั้งหัวใจเหมือนจะทะลักออกมาแล้ว

ที่จริงแล้วการเปลี่ยนแปลงของที่ตรวจครรภ์ไม่ได้ใช้เวลานาน แต่ว่าหลินเป้ยมักจะรู้สึกว่าขณะนี้เวลานานมาก ราวกับว่าชาติ ชาติหนึ่งเลย

พอเห็นสีของที่ตรวจครรภ์ค่อยๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง ร่างกายที่แข็งทื่อของหลินเปียก็อดสั่นไม่ได้ ทั้ง หน้าของเธอ ดขาวทันที

อาจจะเป็นเพราะว่าไม่ยอมที่จะเชื่อ และอาจจะเป็นเพราะว่าไม่ ตายใจ หลินเปี้ยนที่ตรวจครรภ์ที่ซื้อมาทั้งหมดแกะออกให้หมด ทั้งหมดต่างก็นำมาตรวจสอบแล้ว

แต่ว่าผลที่ออกมาก็เหมือนกันทั้งหมด

วินาทีนั้น หลินเป้ยรู้สึกเพียงแค่ว่าทั้งตัวของเธอเย็นไปหมด ราวกับว่าถูกสาดน้ำเย็นจากหัวจรดเท้า ในฤดูหนาว ทั้งตัวไม่มี ความอบอุ่นเลย ราวกับว่าเลือก ในร่างกายของเธอมีน้ำแข็งแฝง

อยู่

หลินเป้ยยืนแข็งทื่ออยู่ในห้องน้ำ นานมากก็ดึงสติกลับมาไม่ ได้ ยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปประมาณครึ่งชั่วโมง

“หลินเป้ย เธอทําอะไร?” คุณแม่ของหลินเป้ยเห็นเธอไม่ออก มาเลย มีความแปลกใจเล็กน้อย และมีความกังวล
“เปล่า เปล่าค่ะ” จู่ๆ หลินเปียก็ตื่นกะทันหัน ทันใดนั้นสีหน้า ของเธอก็เปลี่ยนทันที เธอรีบเก็บที่ตรวจครรภ์ขึ้นมา อยากจะ โยนลงไปที่ถังขยะ

แต่ว่าพอหันกลับมาคิด เธอก็หยุด แล้วน่าของทั้งหมดใช้ กระดาษก่อไว้ จากนั้นก็ซ่อนไว้ในกระเป๋า

“ทําไมเธอถึงนานขนาดนี้? เป็นอะไรหรอ?” คุณแม่หลินเห็น สีหน้าของหลินเปียในขณะนี้แย่มาก ยิ่งเป็นห่วงไปใหญ่

“ไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่ไม่ค่อยสบายท้อง” หลินเป้ยพยายามกด ทับความกระวนกระวายในใจ แสดงออกถึงความไม่เป็นไรออก มา

แต่ว่าสีหน้าที่แย่ของเธอนั้นก็ชัดเจนมากกลับไม่สามารถ ปกปิดได้

คุณแม่หลินยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง หลินเปียก็กลับห้อง

ไปแล้ว “แม่ หนูไม่สบาย อยากจะพักผ่อนสักพัก

คำพูดของคุณแม่หลินมาถึงปากแล้วก็กลืนลงไป เธอรู้ว่า ตลอดหลายปีมานี้ลูกสาวของเธอไม่ง่ายเลย ลูกสาวไม่เพียงแต่ ต้องป้องกันการถูกวางแผนต่างๆ จากในวัง ยังต้องแบกรับความ กดดันมากมายในเรื่องที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย

ตอนนั้นที่เธอทำแบบนั้น ผิดไปแล้วหรือเปล่า?

หลินเปียเข้าไปในห้อง นอนลงบนเตียง แววตาคู่หนึ่งจ้องไป ยังเพดาน ตอนนี้เธอกำลังคิดอยู่ว่าควรทำอย่างไรดี?
หลินเป้ยไม่รู้ว่าขณะนี้ตัวเองควรทำอย่างไร? ส่วนถังหลิน คุณชายใหญ่ตระกูลถังในตอนนั้นก็ยังไม่รู้เรื่องอะไร

ในตอนที่ถังหลินพาเป็นถั่วนิ่งกลับมาถึงบ้าน เพิ่งเหมียว เหมียวมีความงงเล็กน้อย ถ่ายทอดสดในก่อนหน้านี้เธอก็ดูแล้ว เรื่องราวค่อนข้างที่จะหนัก คิดไม่ถึงเลยว่าเวลานี้เป็นวงจะ กลับมา?

แต่ว่าตอนนี้ท่านถังและท่านย่าถึงก็อยู่ในห้องรับแขก ก็ไม่ดี ที่เพิ่งเหมียวเหมียวจะถามมาก ได้แต่พยายามอดทน

เพิ่งเหมียวเหมียวอยู่กับผู้อาวุโสทั้งสองตั้งแต่เช้าแล้ว ตั้งใจ

ให้ผู้อาวุโสทั้งสองหลบข่าวที่เกี่ยวกับถังหยุนเฉิง “ฉิงฉิง เธอกลับมาแล้ว ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?” ท่านย่าถัง เห็นเงินลั่วจึงรีบกลับมาขนาดนี้ก็แอบแปลกใจ ไม่ใช่บอกว่ารีบ

ไปประเทศ M หรอ? แค่ระยะทางไปประเทศMก็ต้องใช้สองวัน

แล้ว

นี่ฉิงฉิงรีบขนาดนี้เลย

“ไม่มีอะไรค่ะ” ผู้อาวุโสทั้งสองยังไม่รู้เรื่อง แน่นอนว่าเป็นถั่ว งก็ไม่สามารถบอกเขาได้ในเวลานี้ ครั้งนี้ฝ่ายตรงข้ามโหดร้าย มากเกินไปแล้วจริงๆ เรื่องราวโหดร้ายมาก ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสทั้ง สองจะมีจิตใจที่ดีคิดในแง่บวก แต่ก็กลัวว่าจะรับไม่ไหว

เงินถั่วนิ่งขึ้นตึกไป แน่นอนว่าเพิ่งเหมียวเหมียวก็รีบตามไป

“ฉิงฉิง ทำไมเธอถึงกลับมาแล้ว? คุณลุงของเธอเขา?” ขึ้นตึกมา เพิ่งเหมียวเหมียวจึงจะถามถึงความสงสัยในใจ เพราะว่าเป็น ห่วงมากเกินไป เสียงจึงมีความแหบด้วย

“คุณแม่ อย่ากังวลไปเลย จึงจึงวางแผนไว้แล้ว” ถังหลินนั้นมี ความเชื่อถือในความสามารถของเงินถั่วนิ่ง คำพูดที่เป็นลั่วจึงพูด ตอนอยู่บนรถ ทำให้เขาสงบใจลง

“มีการวางแผน? มีแผนอะไร? ตอนนี้พวกเราต้องทำอะไร?” แน่นอนว่าเพิ่งเหมียวเหมียวไม่มีทางสงบสติอารมณ์เหมือนถัง หลิน ตลอดปีมานี้เธอมีสามี และลูกชายอยู่กลางใจมาโดยตลอด สามีเกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ เธอจะไม่กระวนกระวายได้ยังไง

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นค่ะ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจ ของเงินล้วจึงมีการวางแผนไว้ น้ำเสียงเงียบสงบมาก

“แล้วทางฝั่งคุณลุงของเธอ?” เพิ่งเหมียวเหมียวกลับอึ้งไปเลย

ไม่ต้องทําอะไรทั้งนั้น? เหมือนว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

เป็นไปได้ยังไง?

“ทางเมืองไห่คุณลุงจะจัดการเองค่ะ” เป็นลั่วนิ่งเชื่อใจในความ สามารถของถังหยุนเฉิง ก่อนหน้านี้ต้องเป็นเพราะเมืองไม่คิดไม่ ถึงว่าคนพวกนั้นจะไร้ความเป็นคนขนาดนี้ จึงไม่มีการป้องกันตัว แต่ว่าครั้งนี้ถังหยุนเฉิงต้องมีการป้องกันแน่นอน

มีคำพูดของเด็กผู้หญิงเข้ามาก่อน ไม่ว่าถึงหยุนเฉิงจะพูดอะไร ก็ยากที่จะให้คนอื่นเชื่อ แน่นอนว่าเป็นถั่วนิ่งก็ไม่ได้หวังว่าเรื่องนี้ จะสามารถจัดการได้ง่ายๆ
ขอแค่ถังหยุนเฉิงสามารถนำเรื่องที่มีหลักฐานวางไว้ข้างหน้า

ก็ได้แล้ว

ตอนนี้คนอื่นจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ต่างก็ไม่สำคัญแล้ว

“ฉิงฉิง ความหมายของเธอคือพวกเราไม่ต้องสนใจคุณลุงของ เธอหรอ?” เพิ่งเหมียวเหมียวมองดูเป็นถั่วง สีหน้าไม่อยากจะ เชื่อ

เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้น ฉิงฉิงตัดสินใจปล่อยมือไม่ยุ่งแล้ว หรอ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้?