บทที่ 911 การโจมตีกลับของเทพธิดาเป็น และเจ้าชายน้อย ตั้งท้องแล้ว (3)

อะเฉียงเม้มที่ริมฝีปาก ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ว่าอะเฉียง สามารถคาดเดาได้แล้วว่าต่อจากนี้เมืองคงไม่เงียบสงบสุขอีก ต่อไปแล้ว

“อะเฉียง นายว่าฉันควรจะไปพบคุณหนูตระกูลถังนี้ไหม?” เพิ่งเดินออกไปทางข้างนอกด้วย เหลือกตาไปมองอะเฉียงด้วย

“ผมได้ข่าวมาว่าคุณหนูตระกูลถังสามารถมองคนออกตั้งแต่ แวบแรก ไม่มีคนสามารถปกปิดความคิดใดๆ ต่อหน้าคุณหนู ตระกูลถังได้ ลอร์ดน้อยเฉิงท่ามั่นใจหรอว่าจะไป?” อะเฉียงไม่ได้ อยากจะโจมตีลอดน้อยของเมืองตัวเอง แค่รู้สึกว่าลอร์ดน้อย

ของตัวเองหน้าด้านไปหน่อย ลอร์ดน้อยเพิ่งทำไมถึงมีหน้าไปพบคุณหนูตระกูลถังล่ะ?

“ความหมายของนายคือถึงแม้ว่าใส่เสื้อผ้าแล้วก็สามารถมอง ออก? สามารถมองทะลุได้” เฉิงกะพริบตา ถามไปประโยคหนึ่ง ด้วยความจริงจัง เขามีหน้าตาที่หล่อมาก ความจริงจังและความ ไร้เดียงสานั้นดูแล้วทําให้รู้สึกน่าชื่นชมและสบายตาเป็นพิเศษ

“อั้ม งั้นแสดงว่าฉันไม่สามารถไปพบได้ง่ายๆ ฉันต้องปกป้อง ตัวเองเพื่อภรรยา ในอนาคตของฉัน จะให้คนอื่นมาดูมั่วๆ ได้ยัง ไง”
อะเฉียงเหลือกตาขาวในใจ ลอร์ดน้อยเฉิงหน้าด้านจริงๆ

“แต่ว่า หากเธอยอมแต่งงานกับฉัน นั้นสามารถให้เธอดูได้ อะเฉียงกำลังเหลือกตาขาวในใจอยู่ จากนั้นก็ได้ยินคำพูดที่ไม่ เอาหน้าสุดๆ ของลอร์ดน้อยเมืองตัวเอง

พูดเหมือนว่าคุณหนูตระกูลถังต้องการมากๆ เลย

ลอร์ดน้อยนั้นมีหน้าตาที่หล่อ แต่ว่าไม่สามารถหลงตัวเอง แบบนี้ได้ คุณหนูตระกูลถังก็สวย สิ่งที่สำคัญคือคุณหนูตระกูลถัง เธอมีแฟนแล้ว แฟนของคุณหนูตระกูลถังก็หล่อ ไม่ได้แย่ไปกว่า ลอร์ตน้อยเฉิงเลย

จู่ๆ อะเฉียงก็รู้สึกอยากจะห่างไกลจากลอร์ดน้อยเฉิง อยากจะ แกล้งทำเป็นเหมือนไม่รู้จักเขา

“นายห่างจากฉันไกลขนาดนั้นทำไม?” ในตอนที่เพิ่งค่อยๆ

หันมา ก็เห็นอะเฉียงหยุดเดิน ไม่ได้เดินตามมา มีความแปลกใจ

เล็กน้อย

“ลอร์ดน้อยเจ๋งท่านหล่อเกินไปแล้ว ผมอยู่ใกล้ลอร์ดน้อยเฉิ งมากเกินไปสะดุดตาจนลืมตาไม่ขึ้นเลย” อะเฉียงรู้สึกว่าตัวเอง อยู่ข้างกายของลอร์ดน้อยเพิ่งนานมากแล้ว อาจจะถูกแพร่ กระจายถึงความหน้าด้านของลอร์ดน้อยเพิ่งได้

“ยิ้ม คำพูดของนายคือความจริง” ลอร์ดน้อยเพิ่งพยักหน้า ด้วยความจริงจัง “นายว่าหากฉันไปพบคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เธอจะสะดุดตาจนลืมตาไม่ออกเพราะฉันไหม จากนั้นก็จะมองไม่ เห็นสิ่งอื่นแล้ว?”
“หรือว่าลอร์ดน้อยเจ๋งไปลองดูก็ได้ครับ” อะเฉียงอึ้งไปเลย จู่ๆ ก็ไม่อยากจะพูดโน้มน้าวลอร์ดน้อยของเมืองตัวเองแล้ว ในเมื่อ ลอร์ดน้อยอยากจะเสแสร้ง งั้นก็ไปเสแสร้งเถอะ!!

พอเป็นแบบนี้ ไม่แน่เรื่องราวอาจจะสามารถจัดการได้เร็วมาก ขึ้นก็เป็นได้

ลอร์ดน้อยเจ๋งมองไปทางอะเฉียงหนึ่งที่ กะพริบตา ไม่ได้พูด

อะไร ไม่รู้ว่าฟังความคิดเห็นของอะเฉียงไปแล้วจริงๆ หรือเปล่า

ในตอนที่เซือเฉินและเป็นมั่วนิ่งมาถึงเมืองA ถังหลินได้รออยู่ ที่สนามบินเรียบร้อยแล้ว

เชื่อเฉินและเงินมั่วนิ่งขึ้นไปยังบนรถ ถังหลินยังไม่ทันเปิด ปากพูด จู่ๆ โทรศัพท์ของเยซื้อเฉินก็ดังขึ้น เย่ซือเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นเป็นเบอร์โทรศัพท์ที่แปลก

หน้า เชื่อเงินคิดไปคิดมา สุดท้ายก็รับแล้ว

“คุณเย่ พวกเราโทรมาจากโรงพยาบาลรักษา อาการของคุณ พ่อคุณอยู่ในอันตราย เขาให้พวกเราแจ้งให้คุณทราย” พอรับ โทรศัพท์แล้ว เสียงทางนั้นก็ดังผ่านมา เยซื้อเฉินอึ้งไปเลย

ถึงแม้ว่าคุณพ่อของเขาจะไม่สามารถเดินได้ อยู่ในโรง พยาบาลรักษามาโดยตลอด แต่ว่าสถานการณ์และอาการอื่น ไม่ได้แย่มาโดยตลอด ทำไมจู่ๆ อาการถึงอยู่ขั้นอันตรายล่ะ

เยซื้อเฉันไม่รู้ว่าเองของคุณพ่อจะมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ เกิดขึ้นในช่วงนี้หรือเปล่า คุณพ่ออาการหนัก เขาจำเป็นต้องกลับไปเยี่ยมแน่นอน

“ฉันไปที่โรงพยาบาลรักษา” หลังจากที่เชื่อเงินวางสายแล้ว ส่หน้า แย่มาก

“ฉันส่งนายไป” ถังหลินรู้ว่าคุณพ่อของเชื่อเงินอยู่ที่โรง พยาบาลรักษา เชื่อเงินไปในเวลานี้ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้น แน่นอน

“ไม่ต้อง ฉันต่อรถไปเอง นายพาฉิงฉิงกลับไปก่อน” เชื่อเงิน ไม่รู้ว่าทางนั้นเกิดสถานการณ์อะไรขึ้น บวกกับก่อนหน้านี้เรื่องที่ เย่โป๋เหวินได้ทำการตรวจดีเอ็นเอให้กับเงินถั่วนิ่ง เซือเฉินไม่ อยากให้เงินล้วงไปด้วย

อีกอย่างตอนนี้เรื่องของถังหลินก็ทำให้เป็นวงยุ่งพอแล้ว ถังหลินรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเยซื้อเฉินและพ่อของเขาซับ ซ้อนมาก จึงไม่ได้ยืนหยัดต่อไป

“เรื่องของเมืองไห่นายไม่ต้องกังวล เดี๋ยวฉันจัดการเอง นาย ไปจัดการเรื่องที่โรงพยาบาลรักษาอย่างสบายใจเถอะ”

เงินลั่วนิ่งไม่อยากให้เยซื้อเงินลำบากเกินไป ช่วงนี้มีเรื่องเกิดขึ้น มากมาย เรื่องหนึ่งต่อด้วยเรื่องหนึ่ง เธอไม่สามารถพึ่งแต่เยซื้อ เฉินได้หมด

“อืม เธอก็อย่าเหนื่อยเกินไป” เย่ซื้อเฉินกอดเธอ จูบไปที่หน้า ผากของเธอเบาๆ จากนั้นก็ลงจากรถ

“ฉิงฉิง เธอมีแผนไว้ยังไง?” หลังจากที่เยซือเฉินลงจากรถ แววตาของถังหลินก็ยิ่งหนักแน่นยิ่งขึ้น

“พี่ อย่ากังวลเกินไป และอย่าตื่นเต้นเกินไป สงบสติอารมณ์ใจ เย็นๆ ก่อน” เป็นลั่วนิ่งไม่ได้พูดการวางแผนของตัวเองให้ชัดเจน แค่ปลอบใจถึงหลินเบาๆ

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ คนในตระกูลต่างก็ไม่สามารถทำ อะไรมั่วๆได้ เพราะว่า ในตอนที่คนสับสนวุ่นวายจะสามารถทำ เรื่องผิดได้ง่าย

“แล้วทางฝั่งพ่อของฉันล่ะ?” แววตาของถังหลินเปล่งประกาย ขึ้น เขาเชื่อเงินมั่วนิ่ง แต่ว่าไม่ว่ายังไงแล้วนั่นก็คือพ่อของเขา สุดท้ายเขาก็ปล่อยวางไม่ได้อยู่ดี

“ไม่ฟัง ไม่ถาม ไม่สนใจ ไม่ควบคุม” เป็นลั่วนิ่งยิ้ม แล้วให้ แผนการที่ไม่สนใจใน อย่างไป

“ความหมายของเธอคือปล่อยให้พวกเขาวุ่นวายไปแบบนี้?

ถังหลินสูดหายใจเข้าลึก เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หากยัง

วุ่นวายแบบนี้ต่อไปจะส่งผลกระทบอย่างหนักต่อพ่อแม่ของเขา

“อั้ม” เงินลั่วฉิงตอบกลับด้วยเสียงเบาไปประโยคหนึ่ง ไม่ กลัวว่าพวกเขาจะวุ่นวาย กลัวว่าพวกเขาจะไม่วุ่นวายเนี่ยแหละ

“ฉิงฉิง เธอจะทำอะไรกันแน่?” ถังหลินมองเธอ ขมวดคิ้ว

“พี่ พี่ไม่เชื่อฉันหรอ?” เป็นลั่วจึงไม่ได้ปฏิเสธ แค่สบตากับถัง หลินด้วยแววตาที่เงียบสงบ

“เชื่อ” ถังหลินไม่ได้มีการหยุดใดๆ เลย เขาตอบกลับด้วยความยืนหยัด

เป็นลั่วจึงไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มอ่อน วินาทีนี้จู่ๆ หัวใจของถัง หลินก็เก็บไปยังจุดเดิม

ในตอนที่เชื่อเดินมาถึงโรงพยาบาล เยโป๋เหวินกำลังอยู่ใน ห้องฉุกเฉิน แต่ว่าผ่านไปไม่นาน การช่วยเหลือในห้องฉุกเฉินก็ จบลง

อาจจะเป็นเพราะว่าช่วยได้ทันเวลาพอดี ไม่ได้มีอันตรายอะไร กับชีวิต แต่ว่า ร่างกายของเยโป๊เหวินอ่อนแอมาก

สำหรับเหตุผลที่ทำให้อาการแย่ขึ้นคุณหมอได้ให้การอธิบาย ว่าเป็นเพราะเยโป๊เหวินใช้ยาในปริมาณที่มากเกินไป

เย่โป๋เหวินกลับไม่พูดอะไรทั้งนั้น

ถึงแม้ว่าทั้งสองพ่อลูกจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีมาโดย ตลอด แต่ว่าสภาพของเยโป๋เหวิน ในตอนนี้ เชื่อเงินไม่มีทาง จากไปแน่นอน

เยซือเฉินเป็นห่วงเงินถั่วนิ่ง เป็นห่วงว่าเธอจะเร่งรีบและ กระวนกระวายเกินไปในเรื่องของถังหยุนเฉิง จึงโทรหาเงินรั่วนิ่ง ถามถึงสถานการณ์

“เชื่อใจฉัน” เป็นลั่วนิ่งแค่ตอบกลับไปสามคำ ง่ายและตรง ทัน ใดนั้นเย่อเฉินก็วางใจแล้ว

เย่ซือเฉินไม่ได้ไปหาเงินถั่วงอีก แต่ว่าอยู่ดูแลเย่โป๊เหวินต่อ
สำหรับเรื่องของถังหยุนเฉิงถูกแพร่กระจายออกไปอย่างไม่ หยุด ไม่เพียงแต่แพร่ออกไปภายในประเทศ นอกประเทศก็มีการ รายงานข่าวแล้ว

ในตอนที่หลินเป้ยเห็นข่าวเธออึ้งไปเลย ตอนแรกยังมีความ มึนๆอยู่ ทันใดนั้นก็ตื่นทันที

สองสามวันนี้เธอไม่รู้ว่าเป็นอะไร มักจะรู้สึกง่วงตลอด และ อยากนอนเป็นพิเศษ เหมือนว่าไม่มีแรงทั่วร่างกาย อีกอย่างตอน เช้าที่ตื่นขึ้นมา เธอยังรู้สึกมีความอยากอาเจียนเล็กน้อย

หลินเปียก็ไม่ได้คิดมาก ตอนนี้เธอเห็นรายงานข่าวของถังหมุน เฉิง จากนั้นก็นึกถึงถึงหลิน จู่ๆ เธอก็นึกถึงว่าประจำเดือนของ เดือนนี้ยังไม่มา

วินาทีนั้น ร่างกายของเธอแข็งที่อไปทั้งหมด