บทที่ 887 โอกาสที่ดีที่สุดของเธอ

ดังนั้น ถ้าหากไม่จําเป็นจริง ๆ ล่ะก็ เยวหงหลิงไม่มีทาง โทรศัพท์มาหาแน่นอน

“อืม” อีกฝ่ายเงียบไปสองวินาที จากนั้นก็ตอบกลับมาค่หนึ่ง เยวหงหลิงไม่ได้พูดอะไรต่อ เท่ากับยอมรับว่าเกิดเรื่องขึ้นจริง ๆ

“ตกลง ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” เป็นลั่วนิ่งรู้จักเยวหงหลิงเป็นอย่างดี แต่ไหนแต่ไรมาเยวหงหลิงจะบอกกล่าวแต่เรื่องดี ๆ ไม่บอกเรื่อง อะไรที่เป็นทุกข์ ต่อให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เยาหงหลิงก็จะไม่ยอม ให้เธอต้องเป็นห่วง จะพยายามหาทางปิดบังไว้

ตอนนี้เยวหงหลิงกลับไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย นั่นแสดงว่า เรื่องนี้ร้ายแรงมาก ๆ

เธอเพิ่งรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงของเยวหงหลิงไม่เพียงแต่ตื่น ตระหนกเท่านั้น แต่ฟังดูเหมือนอ่อนแออีกด้วย

เป็นลั่วนิ่งไม่กล้ารีรออีกต่อไป เด็กทั้งสองคนยังไม่ตื่นนอน เธอ ไม่ได้ทำให้เด็กทั้งสองคนตื่น

ตอนนี้ยังเช้ามาก คนอื่น ๆ ของตระกูลถังก็ยังไม่ตื่นนอน รวม ถึงท่านถังและท่านย่าถังที่ปกติจะตื่นเช้าก็ยังไม่ตื่นนอน เงินลั่วฉิงจึงไม่สามารถบอกกล่าวได้ เพราะไม่อยากปลุกพวกเขา

ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงรีบพิมพ์ข้อความส่งไปให้เพิ่งเหมียวเหมียว ไว้รอให้เพิ่งเหมียวเหมียวตื่นก็จะรู้ว่าเธอไปประเทศ M จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ

เงินถั่วงส่งข้อความพลางเดินลงไปชั้นล่างด้วย เธอจําได้ว่า ตอนเช้ามีเที่ยวบินจากเมือง A ไปประเทศ M อยู่เที่ยวหนึ่งพอดี

แต่ว่า ใกล้ถึงเวลาเครื่องออกแล้ว เวลานี้ถ้าซื้อตั๋วออนไลน์คง ซื้อไม่ทันแล้ว เธอจึงต้องรีบไปที่สนามบินให้เร็วที่สุดเท่านั้น หวัง ว่าจะไปทันนะ

คนขับรถของตระกูลถังก็ยังไม่ตื่นนอนกันเลย เงินมั่วนิ่งจึงขับ

รถออกไปเอง

เพราะเช้ามาก รถบนท้องถนนจึงน้อยมาก ดังนั้นเป็นชั่วนิ่งจึง ขับรถค่อนข้างเร็ว เพราะเธอต้องรีบไปจริง ๆ

โชคดีที่ตอนเธอมาถึงสนามบิน ยังพอมีเวลาอยู่บ้าง เธอจึงซื้อ

ตั๋วเครื่องบินได้ทันเวลา จากนั้นก็ไปขึ้นเครื่อง

หลังจากขึ้นเครื่องแล้ว เป็นถั่วนิ่งก็แอบถอนหายใจออกมา เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป ก่อนหน้านี้เธอเลยไม่ทันได้คิด อะไรมาก ตอนนี้เมื่อได้ขึ้นเครื่องบินแล้ว ในหัวของเธอจึงเริ่ม หมุนติ้ว ๆ

ตกลงที่ประเทศ M เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

ครั้งก่อนที่เยวหงหลิงโทรศัพท์มาหาเธอ เคยบอกว่าช่วงนี้พวก เขาไม่ค่อยได้รับงานมากนัก และงานที่รับทำก็เป็นงานเล็ก ๆ ที่ ไม่ค่อยยากเท่าไหร่

เพราะมีคนคอยกดขี่ถังไปเขียนอยู่ตลอด ทำให้พวกเขาไม่ได้รับมอบหมายงานที่ดีเลย

เยวหงหลิงยังบ่นอีกว่าไม่สนุกเลยสักนิด

พวกเขาแต่ละคนความสามารถยอดเยี่ยมทั้งนั้น แต่ละคนล้วน มีฝีมือ และโดดเด่นมากด้วย พวกงานที่ไม่ยากเหล่านั้น สำหรับ พวกเขาแล้วไม่มีความท้าทายอะไรเลย

ตอนนั้นเป็นชั่วนิ่งเดาว่าเป็นเพราะเชื่อเงินกดขี่ถังไปเรียนอยู่ หรือเปล่า

แต่ว่า เธอไม่ได้ไปถามเยซื้อเฉิน เธอคิดว่าเรื่องระหว่างผู้ชาย เธอไม่ควรเข้าไปก้าวก่าย

ยังไงซะก็เป็นเพราะตอนแรกถังไปเขียนไปยั่วโมโหเยซื้อเฉ

นก่อน เธอไม่สามารถออกปากแทนถังไปเรียนต่อหน้าเชื่อเงิน

ได้

ถ้าหากเธอทําแบบนั้น ผู้ชายที่ใจแคบอย่างเยซื้อเฉินต้องกัด เธอจนตายแน่ ๆ

เมื่อคิดถึงภาพแบบนั้น เป็นลั่วนิ่งก็เผลอยิ้มออกมา

แต่ว่า เธอหุบยิ้มลงอย่างรวดเร็ว ในเมื่อมีคนต้องการกดขี่ถัง ไปเชียน ในเมื่อตอนนี้ถังไปเชียนไม่ได้รับมอบหมายงานใหญ่ เลย แล้วทำไมถึงได้เกิดเรื่องได้ล่ะ?

และเป็นเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ด้วย!

แววตาของเงินลั่วนิ่งดูเย็นชาขึ้น เรื่องนี้เป็นเหตุสุดวิสัยเหรอ?หรือมีคอยวางแผนไว้

มีคนจงใจหลอกล่อให้เธอไปที่นั่นหรือเปล่า?

จะใช้ถังไปเซียนหรือเปล่า?

เมื่อก่อนเธอเชื่อใจถังไปเซียนมาก ๆ ถึงขั้นเห็นถังไปเขียนเป็น เหมือนญาติคนหนึ่ง

แต่ตั้งแต่คราวก่อนที่ได้รู้ว่าถังไปเขียนทำเรื่องพวกนั้นกับเธอ ถึงแม้เธอไม่เคยพูดอะไร แต่ความไว้ใจที่เคยมีต่อถังไปเรียนลด น้อยลง และระมัดระวังมากขึ้น

ครั้งนี้ถ้าหากเป็นเพราะถังไปเขียนวางแผนหลอกล่อให้เธอไป ที่นั่นจริง ๆ งั้นเธอก็ไม่ควรจะไปที่ประเทศ M

แต่ว่าถ้าหากไม่ใช่แผนของถังไปเชียนล่ะ? ถ้าไม่ใช่ถังไปเชีย

นวางแผน งั้นพวกเขาหงหลิงก็คงตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ ล่ะ

ที่ผ่านมาเยวหงหลิงเป็นคนรับรู้อะไรได้ไวมาก ถ้าหากถังไป เซียนวางแผนจริง ๆ เยวหงหลิงน่าจะรับรู้ได้บ้างนะ?

ถ้าหากเยว่หงหลิงรับรู้ได้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับถังไปเซียน คง ไม่มีทางโทรศัพท์เรียกให้เธอไปหาหรอก

ไม่ว่ายังไงก็ตาม เธอจะเพิกเฉยเยวหงหลิง จะเมินเฉยต่อคน เหล่านั้นที่ทํางานร่วมกับเธอมาหลายปีไม่ได้

คนเหล่านั้นเหมือนคนในครอบครัวของเธอ มู่หรงดังหยางกับ เยวหงหลิงคงไม่ต้องพูดถึงแล้ว ส่วนหลิงเอ๋อกับซ่งหยุนปกติก็สนิทกับเธอมาก พวกมาโดยตลอด

เงินลั่วจึงทบทวนจากอเงิน

ระหว่างเธอกับเยซื้อเฉินไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้นเธอคิด เชื่อเงินรู้หน่อย แน่นอนว่าเธออธิบายไปเล็กน้อย เพื่อไม่ ให้ชายหนุ่มใจแคบคนนั้นเข้าใจอะไรผิดไป

นอนหลับได้ นานนี้เอง ดังนั้นเขาไม่ได้ยินเสียงข้อความ

คุณชายสามเยจึงไม่ทันเห็นข้อความเป็น

หากคุณชายสามเย่เห็นข้อความที่เป็นถั่วนิ่งส่งมาได้ทันเวลา

ตามเธอไปสนามบินทันที

ต่อให้ไม่สามารถเธอเอาไว้เขาก็คงตามเธอไปด้วย

ปล่อยภรรยาของเขาเจอกับถังเขียนตัวคนเดียว ต้อง ข้ามเขาก่อน

หลังเงินถั่วส่งข้อความบินพอดี เงินลั่วฉิงจึงได้ปิดโทรศัพท์มือถือ

หลังจากเครื่องขึ้นแล้ว สีหน้าของเงินถั่วนิ่ง

สาขาย่อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ ณ เมือง A
ไป๋หญิงที่มีรอยแผลเป็นเต็มตัวนอนเหยียดตรง สายตามอง ออกไปตรง ๆ สีหน้าของเธอดูซีดเล็กน้อย รอบดวงตามีรอยเขียว อยู่บ้าง รอยใต้ตาก็เห็นชัดมาก

ผิวที่เดิมทีขาวผุดผ่องราวกับหิมะตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแผล แทบจะหาจุดที่ผิวยังดูดีไม่ได้เลย ดูแล้วค่อนข้างน่ากลัวทีเดียว

เจิ้งฉงกลับไปแล้ว เธอกลับยังไม่ขยับตัว ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยาก ขยับตัว แต่ตอนนี้เธอขยับตัวไม่ไหว เพราะไม่มีเรี่ยวแรง เพียง แค่ขยับตัวสักนิดก็เจ็บปวดไปถึงหัวใจ

ไปหยิงกัดฟันด้วยความเกลียดแค้น เธอนึกถึงเรื่องที่เจิ้งฉงพูด เมื่อวานนี้ เธอจําเป็นต้องทำอะไรสักอย่าง จะปล่อยให้เป็นอย่าง นี้ต่อไปไม่ได้แล้ว

เจิ้งฉงแต่ไหนแต่ไรมาจะลงมือเมื่อมีโอกาสที่แน่นอนเท่านั้น หลายปีมานี้เธอทำอะไรเพื่อเจิ้งฉงมากมาย ถึงทำให้เพิ่งลง ยอมรับปากว่าจะจัดการถังหลินกับเอเฉินให้เธอ นั่นก็คือเรื่อง ที่โรงแรมคราวก่อน

แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าแผนการที่เธอวางไว้อย่างดีจะล้มเหลว ลงได้ เพราะถูกเงินลั่วนิ่งทำลาย

เธอทนไม่ไหวแล้ว!!

เธอรู้ว่าการให้เจิ้งฉงรับปากเพื่อช่วยเธออีกครั้งคงไม่ง่าย ขนาดนั้นแล้ว ดังนั้น ต่อไปนี้เธอจำเป็นต้องวางแผนให้รอบคอบ

เธอเข้าใจแผนการของเจิ้งฉงดี เจิ้งฉงต้องการวางอุบายเรื่องที่หัวหน้าตามหาลูกสาว

ไม่มีใครรู้ว่าลูกสาวของหัวหน้าเป็นใคร? ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้ ลูกสาวของหัวหน้าอยู่ที่ไหน?

แม้แต่หัวหน้าเองก็ยังไม่รู้ และนี่คือโอกาสที่ดีที่สุดของเธอ