บทที่ 886 ความเคลื่อนไหวของคุณชายสามเ

ถ้าหากท่าเรื่องนี้สำเร็จ เธออาจจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับ หัวหน้าขององค์กร โกสต์ซิตี้ ถึงตอนนั้นเธอก็ไม่ต้องพึ่งพาเจิ้งฉง แล้ว

ถ้าไม่ใช่เพื่อแก้แค้น ผู้หญิงที่เป็นเหมือนดอกไม้อย่างเธอคง ไม่มาอยู่กับผู้ชายแก่ที่โหนกแก้มเต็มไปด้วยเนื้ออย่างนี้หรอก

หลายปีมานี้ทุกครั้งที่ต้องอยู่กับเจิ้งฉง เธอได้แต่อดทนอดกลั้น ต่อความขยะแขยงเอาไว้

เจิ้งฉงไม่ได้จริงใจกับเธอ เธอเองก็ไม่ได้จริงใจต่อเจิ้งฉงเช่น กัน ยิ่งไปกว่านั้นเธอมีคนคนหนึ่งอยู่ในใจแล้ว คนที่เธออยากรัก แต่รักไม่ได้ คนที่เธอต้องการแต่กลับครอบครองไม่ได้

หลายปีที่ผ่านมาไม่มีใครรู้ถึงความเจ็บปวดที่อยู่ในใจของเธอ และที่ยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดมากขึ้นไปอีกก็คือผู้ชายที่เธอรัก อย่างสุดหัวใจกลับรักคนอื่น……..

ผู้ชายที่เธอรักมากมายคนนั้น ดันไปรักคนที่เธอเกลียดชังมาก ที่สุด!!

มือของไปหญิงกำแน่นขึ้น เธอออกแรงกำหมัดจนแน่น จน ปลายแหลมของเล็บจิกเข้าไปในผิวหนัง แต่เธอกลับไม่รู้สึกเจ็บ เลยสักนิด
เพราะว่าในใจของเธอตอนนี้มีแต่ความเกลียดชัง เธอแทบจะ อยากจับเงินล้วจึงมาถลกหนังเลาะเส้นเอ็น ฉีกศพออกเป็นชิ้น ๆ

เพราะเกลียดจนเข้ากระดูก ใบหน้าของไปหยิงในตอนนี้จึงพูด เบี้ยว ดูน่ากลัวมาก

เจิ้งฉงผละออกจากซอกคอของเธอแล้วแหงนหน้าขึ้นก็เห็น ใบหน้าที่ดูบูดเบี้ยวน่ากลัวของเธอ แต่เจ๋งฉงกลับไม่ได้ตกใจ ทว่ากลับยิ่งตื่นเต้นดีใจมากขึ้นด้วยซ้ำ : “ฉันชอบเธอที่เป็นแบบ นี้จัง ดูไม่ปลอม ดูมีรสชาติดีจัง”

ผู้หญิงสำหรับเจิ้งฉงนั้นที่จริงก็เหมือนอ้อยเข้าปากช้าง แต่ว่า ประเภทที่อ่อนแอบอบบางนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจ เขาชอบแบบ ดุร้ายอย่างไปหยิง ชอบความร้ายกาจของไปหญิง

ดังนั้นการที่ไปหยิงได้อยู่ข้างกายเขามานานหลายปี จึงไม่ใช่

เพียงเพราะไปหยิงฉลาดเท่านั้น

“จริงสิ ฉันเตรียมของชิ้นใหม่ให้เธอจำนวนหนึ่ง จะได้ลองใช้ดู พอดีเลย” เจิ้งฉงมองเธอ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้อตรงโหนกแก้ม เมื่อยิ้มขึ้นมาทำให้แทบจะมองไม่เห็นดวงตาเลยทีเดียว

เขาที่เป็นแบบนี้มองดูแล้วยิ่งน่าเกลียด บวกกับรอยยิ้มที่น่า ขยะแขยงของเขา ทำให้ไปหญิงที่ค่อนข้างเป็นคนกล้าหาญ ทำ อะไรทุ่มสุดตัวกลับรู้สึกกลัวจนตัวสั่นขึ้นมา

เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าของชิ้นใหม่ที่เพิ่งฉงพูดถึงคืออะไร เธออยู่กับ เขามานานขนาดนี้ ย่อมรู้ดีว่าเขาชอบอะไร ผู้ชายคนนี้ไม่เคย อ่อนโยนกับผู้หญิง ถึงขั้นป่าเถื่อนเลยด้วยซ้ำ
อายุยิ่งมาก วิธีการทรมานคนของเขาก็ยิ่งโหดร้ายทารุณมาก ยิ่งขึ้น ไปหยิงเองก็กลัวการทรมานที่ป่าเถื่อนของเขา

ทุกครั้งที่จบลง เธอรู้สึกเหมือนได้ลอกผิวหนังออกหนึ่งครั้ง หลายวันกว่าจะฟื้นตัว ทุกครั้งเธอรู้สึกเหมือนสูญเสียพลังชีวิตไป ครึ่งหนึ่ง

แต่ไม่ว่าเธอจะกลัวแค่ไหนก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ และไม่กล้า ปฏิเสธด้วย

ไม่เพียงเพราะเธอต้องการใช้หลอกใช้ผู้ชายคนนี้เท่านั้น แต่ เป็นเพราะผู้ชายคนนี้ไม่ยอมให้ปฏิเสธเลย ถ้าหากปฏิเสธเขาไป เขาจะยิ่งหาวิธีมาทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็น

ความเกลียด ในใจของไปหยิงยิ่งเพิ่มทวีมากขึ้น เพื่อแก้แค้น ทำให้เธอต้องทนมาหลายปี ถึงเวลาเธอต้องทำให้เป็นลั่วจึงได้ ลิ้มรสความขมขื่นที่เธอได้รับตลอดหลายปีนี้แน่นอน

เจิ้งฉง โอบเธอไว้แล้วพาเดินไปยังในห้องห้องหนึ่ง เป็นห้องที่ ทําขึ้นเป็นพิเศษ ด้านในมีสิ่งของมากมายที่คนนอกคิดไม่ถึง

ร่างกายของไปหยิงในตอนนี้แข็งที่อไปหมด ในใจรู้สึกกลัว และต่อต้าน เมื่อยิ่งต่อต้านร่างกายของเธอก็ยิ่งแข็งทื่อมากขึ้น

เจิ้งฉงที่กำลังโอบเธออยู่ในตอนนี้ รับรู้ได้ว่าเธอตัวแข็งทื่อ แต่ เจิ้งฉงไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไรเลย ทว่าเขากลับยิ่งยิ้มอย่างได้ใจ มากกว่าเดิม

เขาชอบความรู้สึกแบบนี้ เขาชอบที่เธอกลัวแทบตายแต่กลับไม่กล้าที่จะปฏิเสธเขา

ไปหยิงเห็นรอยยิ้มที่ดูได้ใจของไปหยิง ก็รู้สึกเกลียดจน

ตาแดง ทำไม? ทำไมต้องเป็นแบบนี้?

ทำไมต้องทำแบบนี้กับเธอ?

ทําไมเงินลั่วจึงถึงได้รับอะไรมากมายมาง่าย ๆ ทำไมเป็นชั่วนิ่ง ถึงได้รับความรักจากผู้ชายมากมายอย่างง่ายดายขนาดนั้น? ทำไมเงินมั่วนิ่งถึงได้กลายเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลถัง? ทำไม ถังหลินกับเย่อเฉินถึงต้องปกป้องเงินถั่วงขนาดนั้นด้วย?

ทำไมเธอทําได้เพียงยอมรับชะตาที่ต้องถูกทรมานอย่างนี้

ทำไมผู้ชายคนนั้นที่เธอรักอย่างสุดหัวใจถึงไม่เคยเข้าใจใน ความรักของเธอ ทำไมผู้ชายคนนั้นที่เธอรักมากถึงไม่เคยให้ โอกาสเธอเลยสักนิด

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเป็นตัวจึง

ตอนนี้ถ้าหากเป็นถั่วนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ เธอคงใช้มืออีก เป็นลั่วจึงไปแล้ว คงจะจับเงินถั่วจึงฉีกออกเป็นชิ้น ๆ แน่นอน

ไม่ เธอไม่มีทางปล่อยให้เป็นลั่วถึงตายง่าย ๆ อย่างนั้นหรอก

เธอต้องทำให้เป็นลิ่วฉิงตายทั้งเป็น ต้องทำให้เป็นวงร้องขอ ชีวิตหรือร้องขอความตายไม่ได้

ร่างกายของไปหยิงสั่นเทาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความ เคียดแค้นที่เอ่อล้น? หรือเป็นเพราะความกลัวที่มีต่อเจิ้งฉง
หรืออาจจะเป็นเพราะทั้งสองอย่างก็ได้

เจิ้งฉงมองเธอแวบหนึ่ง แล้วก็ยิ่งยิ้มอย่างได้ใจมากขึ้นไปอีก ค่ำคืนยังอีกยาวนาน ทั้งหมดนี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

ในคฤหาสน์ เชื่อเงินนอนอยู่บนเตียงคนเดียว เขาเปิดอ่าน ข้อความที่เขาคุยกับเจ้าหญิงน้อยไปมา แล้วก็ยิ้มออกมาไม่หยุด เจ้าหญิงน้อยของเขาช่างฉลาดและน่ารักมากเหลือเกิน

การที่ให้เจ้าหญิงน้อยแอบเป็นสายลับเป็นเพียงเรื่องรอง เท่านั้น สิ่งที่สำคัญก็คือการที่เขารู้สึกสนิทกับเจ้าหญิงน้อย โดย ไม่มีช่องว่างระหว่างกัน ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็ตาม เจ้าหญิงน้อย จะมาพูดกับเขาทุกเรื่อง ทำให้เห็นได้ว่าเจ้าหญิงน้อยของเขาเชื่อ ใจเขา

และเห็นได้ชัดว่าในใจของเจ้าหญิงน้อยนั้นเขามีความสำคัญ มาก

แน่นอน เขาต้องทำให้ตำแหน่งของตัวเองที่อยู่ในใจเจ้าหญิง น้อยสำคัญมากยิ่งขึ้น เขารู้สึกว่าตัวเองเอาเจ้าหญิงน้อยอยู่หมัด แล้ว วันที่ครอบครัวพวกเขาจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากัน ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วล่ะ

เมื่อคิดถึงตอนที่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า เขาก็นึกถึงเรื่องที่ เงินถั่วงปิดบังเขามาโดยตลอด

ลูกสาวของพวกเขาโตขนาดนี้แล้ว เธอกลับไม่ยอมบอกเขา ปิดบังเขามาตลอด เธอคิดอะไรอยู่กันแน่?
เมื่อก่อนยังพอเข้าใจได้ แต่ตอนนี้เห็น ๆ กันอยู่ว่าเธอชอบเขา เธออยากอยู่กับเขา แล้วทำไมต้องปิดบังเรื่องเจ้าหญิงน้อยด้วย ล่ะ?

เธอกำลังเป็นห่วงอะไรอยู่เหรอ? เป็นเพราะคนแก่สองคนนั้น ของตระกูลเปเหรอ?

คนแก่สองคนของตระกูลเยยิ่งอยู่ยิ่งทำเกินไปแล้ว เมื่อก่อน เขายังถือว่าพวกเขาเป็นผู้อาวุโส ไม่อยากทำอะไรที่มันไร้เยื่อใย เกินไป

แต่ตอนนี้เขาไม่อยากสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว นึกถึงเรื่องที่วันนี้ คนแก่ทั้งสองคนของตระกูลเย่ไปดักเงินตัวนิ่งที่ด้านนอกตึกบริ ษัทเงินชื่อกรุ๊ป ดวงตาของคุณชายสามเก็ดูเย็นชามากขึ้นทันที

เขารับประกันได้เลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย

เขาไม่มีทางยอมให้คนแก่สองคนนั้นรังแกภรรยาของเขาอีกเด็ด

ขาด

ส่วนภรรยาของเขานั้น เขาคิดว่าต่อไปเมื่ออยู่ต่อหน้าภรรยา จําเป็นต้องทำตัวให้ดี ๆ

อืม พรุ่งนี้เขาจะเริ่มลงมือเลยแล้วกัน

เช้าตรู่วันถัดมาเวลาประมาณตีสี่กว่า เป็นถั่วนิ่งถูกปลุกด้วย เสียงเรียกข้าวของโทรศัพท์

เป็นเยวหงหลิงที่โทรเข้ามา ในสายน้ำเสียงของเยวหงหลิงฟัง ดูตื่นตระหนกเล็กน้อย : “ฉิงฉิง เธอมาที่ประเทศ M หน่อยได้ไหม?”

“เกิดเรื่องงั้นเหรอ?” เป็นถั่วนิ่งตกใจทันที เธอรู้จักกับเยาหง

หลังมานาน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียงตื่นตระหนกอย่างนี้ จากเยว่หงหลิง เธอจึงรู้ได้ทันทีว่าต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้น และกลัวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะเป็นเรื่องร้ายแรง ไม่อย่างนั้นเยว่

หงหลิงคงไม่โทรศัพท์มาหาเธอเวลานี้หรอก

ตั้งแต่ที่ได้รู้ว่าถังไปเซียนทำเรื่องพวกนั้น เธอก็ตั้งใจว่าจะค่อย ๆ ถอยห่างออกมา ไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางนั้นอีก ถึง แม้เธอจะไม่ได้พูดให้ชัดเจน แต่เยาหงหลิงก็เข้าใจเจตนาของ เธอดี และเยวหงหลิงก็สนับสนุนการกระทำของเธอด้วย

ดังนั้น……..