บทที่ 882 หัวหน้าอยากเจอเธอ (2)

ดวงตาของชางกวนหงมองไปยังภาพเหมือนที่อยู่ตรงหน้า อาการดูเหม่อลอยเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ จู่ ๆ ดวงตา ของเขาก็เปล่งประกายขึ้นมา จากนั้นก็หันไปมองผู้ดูแลจ้งอย่าง รวดเร็ว : “ฉันอยากเจอเธอสักหน่อย

จู่ ๆ ช่างกวนหงก็มีความคิดที่อยากจะไปเจอเธอ อยากเจอกับ เธอขึ้นมากะทันหัน ถึงขนาดรอดูผลไม่ไหว!

เมื่อมีความคิดอย่างนั้นขึ้นมา ก็แทบจะอดใจไว้ไม่อยู่ ถึงแม้ เขาจะเข้าใจดีว่าตอนนี้ยังยืนยันอะไรไม่ได้ หากตอนนี้เขาไปเจอ เธอคงไม่เหมาะสม

“หัวหน้าครับ จะเจอหน้ากันตอนนี้เหรอครับ? ไม่รอให้อะเหลื ยงแจ้งผลมาก่อนเหรอครับ?” ผู้ดูแลจ้งอึ้งไปเลยทีเดียว หัวหน้า ที่เขารู้จักเป็นคนสุขุมมาโดยตลอด หลายปีมานี้เป็นเพราะเรื่อง ของคุณนาย เลยทำให้ปกติหัวหน้ายิ่งเงียบขรึมมากขึ้นจนทำให้ เขารู้สึกปวดใจ

แต่หัวหน้า ในตอนนี้กลับหุนหันพลันแล่นผู้ดูแลจงมั่นใจได้ว่า ตอนที่หัวหน้าเป็นหนุ่มไม่เคยทำอะไรบุ่มบ่ามแบบนี้มาก่อน

“ฉันอยากเจอเธอตอนนี้เลย” ช่างกวนหงหุนหันพลันแล่นจริง นั่นแหละ แต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้นี่นา : “เพียงแค่

เจอเธอเท่านั้น ไม่มีผลกระทบอะไรหรอก
ช่างกวนหง แค่อยากไปเจอคุณหนูใหญ่ตระกูลถังคนนั้น ไม่ ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของเขาหรือไม่ก็ตาม

เขาไม่รู้สึกว่าจะมีผลกระทบอะไร

“ก็จริงครับ” ผู้ดูแลจ้งยิ้มออกมา ดูท่าทางเมื่อครู่เขาคงจริงจัง เกินเหตุ ต่อให้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังคนนั้นไม่ใช่เจ้าหญิงแห่ง องค์กร โกสต์ซิตี้ของพวกเขา ถ้าหัวหน้าอยากพบหน้าเธอก็ไม่ได้ มีปัญหาอะไร

ยี่สิบกว่าปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่หัวหน้าเป็นฝ่ายอยากเจอคน อื่นก่อน นอกเหนือจากคนของคุณนาย ผู้ดูแลจังรู้สึกว่านี่เป็น เรื่องที่ดี

แสดงให้เห็นว่าหัวหน้าไม่ได้จมปลักอยู่แต่กับเรื่องของ คุณนายอีกแล้ว

“ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ” ผู้ดูแลจังตัดสินใจไปจัดการ เรื่องนี้ด้วยตัวเอง หากมอบหมายให้คนอื่นเขาไม่วางใจ ยังไง คุณหนูใหญ่ตระกูลถังคนนั้นอาจจะเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ ซิตี้ของพวกเขา อาจจะกลายเป็นหัวหน้าคนใหม่ขององค์กรโกส ต์ซิตี้ของพวกเขาก็ได้

คนที่ความสามารถโดดเด่นเหนือคนอื่นและไม่มีใครเทียบได้ นั้นมีคุณสมบัติที่จะเป็นหัวหน้าคนใหม่ขององค์กรโกสต์ซิตี้ของ พวกเขา

หลายปีมานี้ หัวหน้าแทรกแซงเรื่องในองค์กรโกสต์ซิตี้น้อย มาก เรื่องในองค์กรโกสต์ซิตี้นั้นมีอะเฉิงเป็นคนคอยดูแล แต่ยังไงอะเฉิงก็แค่ดูแลแทนเท่านั้น หัวหน้าไม่เคยพูดว่าจะยกองค์กร โกสต์ซิตี้ให้อะเฉิงเลยสักครั้ง

แต่สำหรับเจ้าหญิงนั้นต่างออกไป เจ้าหญิงเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของหัวหน้า การที่เจ้าหญิงจะเข้ามาดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้นั้นเป็น เรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว

“อะจัง มีข้อมูลของเธอไหม?” ช่างกวนหงเรียกผู้ดูแลจ้งขึ้นมา กะทันหัน ในเมื่ออยากเจอเธอ เขาคิดว่าควรจะทำความรู้จักเธอ ไว้สักหน่อย

“มีครับ เพียงแต่ข้อมูลเกี่ยวกับเธอมีไม่ค่อยมากนัก ส่วนใหญ่ ก็เป็นข้อมูลที่ผมบอกหัวหน้าไปเมื่อครู่นี้” ผู้ดูแลจังหยุดเดิน แล้ว หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว : “แต่ว่าผมมีรูปถ่ายของคุณ หนูใหญ่ตระกูลเงินอยู่รูปหนึ่งครับ

หลังจากที่เขาได้ยินอะเหลียงพูดถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ก็ เลยไปหาข้อมูลดู เพราะเกี่ยวข้องกับตระกูลถัง ทำให้ในระยะ เวลาสั้น ๆ ไม่สามารถหาข้อมูลได้มากนัก เขาจึงหาได้แค่รูปถ่าย ที่เกี่ยวข้องกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังรูปหนึ่งเท่านั้น

ผู้ดูแลจ้งยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าช่างกวนหง รูปถ่ายนี้ถ่ายได้ ตอนที่เป็นลั่วจึงกำลังทำคดีอยู่พอดี

เด็กสาวในรูปดูสวยจนทำให้ละสายตาไปไม่ได้ และยิ่งไปกว่า นั้นคือท่าทางของเด็กสาวดูมีความสามารถและทรงพลังมาก เหลือเกิน

ผู้ดูแลจังนึกขึ้นได้ก็หันไปมองภาพเหมือนในห้องหนังสือที่หัวหน้าวาดไว้ ผู้หญิงในภาพเหมือนนั้นสง่างามแต่กลับดูสุขุมนุ่ม ลึก อ่อนโยนราวกับสายน้ำ

เด็กสาวในรูปถ่ายกับผู้หญิงในภาพเหมือนที่หัวหน้าวาดนั้น ไม่เหมือนกันสักนิต

พูดได้ว่าระหว่างสองคนนี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ฉะนั้นคุณหนู

ใหญ่ตระกูลถังกับคุณนายไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย?

ภาพเหมือนที่ช่างกวนหงวาดนั้นเห็นรูปร่างหน้าตาไม่ชัดเจน ดังนั้นตอนนี้ผู้ดูแลจ้งจึงได้แค่ตัดสินจากบุคลิกลักษณะที่เห็น เท่านั้น

แตกต่างกันมากขนาดนี้ เรียกได้ว่าคุณหนูตระกูลถังกับ คุณนายดูแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ในใจผู้ดูแลจังรู้สึกผิดหวัง เล็กน้อย

แต่ทันใดนั้น ดวงตาของผู้ดูแลจังก็เปล่งประกาย จู่ ๆ เขาก็นึก ขึ้นได้ว่า เด็กสาวในรูปถ่ายนั้นดูทรงพลังและมีความสามารถ เหมือนกับหัวหน้าตอนสมัยหนุ่ม ๆ มาก

เหมือนมากจริง ๆ !!

“หัวหน้าครับ คุณหนูใหญ่ตระกูลถังเหมือนกับคุณตอนสมัย หนุ่ม ๆ มากเลยนะครับ ผมหมายถึงความทรงพลังนะครับที่ เหมือนกันมาก” ผู้ดูแลจ้งคิดในใจแบบนี้ เลยอดไม่ได้ที่จะพูด ออกมา

ผู้ดูแลจ้งเป็นคนสำรวมมาก น้อยครั้งที่จะพูดจาแบบนี้
ช่างกวนหงอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองผู้ดูแลจ้ง จากนั้นมอง ไปที่รูปถ่ายในโทรศัพท์อีกครั้ง แล้วค่อย ๆ หัวเราะออกมาเบา ๆ • “เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ดูพิเศษมากคนหนึ่งเลยล่ะ”

น้อยมากที่เขาจะมองเห็นพลังแบบนี้ในตัวเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง นี่เหมือนกับเขาตอนสมัยหนุ่ม ๆ มากเลยเหรอ?!

ตอนสมัยเขาหนุ่ม ๆ เป็นยังไงกันนะ? เขาเองก็จําไม่ค่อยได้ แล้ว แต่เขาต้องยอมรับจริง ๆ ว่าเด็กสาวคนนี้พิเศษมากเหลือ เกิน

แค่มองแวบเดียว เขาก็ชอบแล้ว!! ตอนนี้ ในใจของเขายิ่งรู้สึกคาดหวังมากขึ้น ว่าลูกสาวของเขา น่าจะเป็นแบบนี้แหละ!

หัวหน้าครับ ผมจะไปติดต่อเธอนะครับ” เดิมทีผู้ดูแลจ้งไม่ได้ คาดหวังมากนัก แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกตื่นเต้นและรู้สึกรีบร้อน เป็นอย่างมาก

“ไปเถอะ” น้ำเสียงของช่างกวนหงในตอนนี้ฟังดูอ่อนโยนเป็น พิเศษ : “อย่าบุ่มบ่ามเกินไปล่ะ เดี๋ยวเธอจะตกใจ”

“………….ครับ” ผู้ดูแลจ้งมองไปที่รูปถ่ายในโทรศัพท์อีกครั้ง ทำให้เธอตกใจ? เธอจะเป็นคนที่ขี้ขลาดขนาดนั้นเลยเหรอ? จะ ตกใจได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ?

อีกอย่าง เขาก็ไม่ใช่โจรสักหน่อย เขาเพียงแค่ไปนัดเธอให้มา เจอกับหัวหน้าเท่านั้น ไม่ได้จะไปชิงตัวมานี่นา จะทำให้เธอตกใจได้ยังไงกัน?

แต่หัวหน้าว่ายังไงก็ตามนั้นแหละ ผู้ดูแลจ้งไม่มีทางโต้เถียง กับหัวหน้าของตัวเองหรอก

หลังจากที่ผู้ดูแลจ้งออกไปแล้ว ในห้องหนังสือก็ได้กลับสู่ สภาวะเงียบสงบเหมือนก่อนหน้านี้ ช่างกวนหงมองไปยังภาพ เหมือนที่อยู่ตรงหน้าแล้วพึมพำเสียงต่ำ : “คุณว่า จะเป็นเธอไหม นะ?”

เป็นเธอไหมนะ? เด็กสาวคนนั้นเขาเห็นครั้งแรกก็ชอบทันที เขาหวังว่าจะเป็นเธอ!

เพียงแต่ ตอนนี้ไม่มีใครสามารถให้คำตอบเขาได้ เรื่องบาง เรื่องไม่ใช่จะเป็นอย่างที่เขาหวังไว้

เมื่อยี่สิบห้าปีก่อน เขาคิดว่าไม่มีเรื่องอะไรที่เขาทำไม่ได้ แต่

ผ่านมายี่สิบห้าปีแล้ว แม้แต่ผู้หญิงที่เขารัก เขาก็หาไม่เจอ

เวลายี่สิบห้าปีได้ลบล้างความสามารถของเขาไปมากมาย ทำให้เขาเข้าใจได้ว่าเรื่องบางเรื่อง ไม่ใช่ว่าเขาจะได้ในสิ่งที่ ต้องการเสมอไป

เงินลั่วนิ่งกลับมาจากสถานีตำรวจชิงกายก็ค่อนข้างดึกแล้ว เป็นลั่วจึงยังไม่ทันลบล้างหน้าตาที่ตัวเองปลอมตัวไว้ออก ก็กลับ มายังบ้านถัง

เงินถั่วนิ่งเดินผ่านลานบ้านมาจนถึงในห้องโถงไม่เห็นถังจื่อซี

“ป้าคะ จื่อออกไปกับจ๋อโม่แล้วเหรอคะ?” ถังจื่อซีนิสัยร่าเริงไม่มีทางอุดอู้อยู่ในห้องแน่นอน เมื่อไม่เห็นถังจื้อ เงินถั่วนิ่งก็คิด ว่าเด็กทั้งสองคนออกไปข้างนอกแล้ว

“เปล่านะ พวกเขาอยู่ด้านบน จื่อไม่อยู่ในห้องหนังสือของคุณ ปู จื่อซีเล่นอยู่ในห้องของตัวเองตลอด” เฟิงเหมียวเหมียวถือผล ไม้ที่เพิ่งล้างเดินออกมาจากในครัวพอดี เธอเอาผลไม้ยื่นให้ เงินลั่วฉิง : “ฉันกำลังจะเอาผลไม้ไปให้เด็กสองคนนั่นพอดี เธอ เอาไปให้แทนแล้วกัน”

ถังจื่ออยู่ในห้องคนเดียว?