บทที่ 869 พ่อลูกยอมรับกัน คุณชายสามเยตกใจจนซื้อไป แล้ว (9)

เมื่อกี้เขาได้ยินว่าอะไร? เขาได้ยินว่าอะไร?

เขากลับได้ยินเด็กน้อยเรียกเขาว่าคุณพ่อ? เด็กน้อยเรียกเขา

ว่าคุณพ่อ? กำลังเรียกเขาหรอ?

เป็นความคิดไปเองของเขาหรอ? เขาหูแผ่วไปเอาหนอ?

วัยรุ่นขนาดนี้คงไม่ได้เกิดปัญหาขึ้นที่หูหรอกมั้ง? ดังนั้น เขา น่าจะไม่ได้ฟังผิดหรอก?!

น่าจะไม่ได้ฟังผิดหรอก!!

คุณชายสามเย่อึ้งไปเลย บนเรื่องแบบนี้ ช่วงนี้อารมณ์ของเขา ก็เหมือนกับนั่งลอยอยู่บนก้อนเมฆ ขึ้นๆ ลงๆ มีการเปลี่ยนแปลง ใหญ่มาก เหมือนว่าเดี๋ยวก็สวรรค์ เดี๋ยวนรก ความหวังเป็นผิด หวัง ความทรมานแบบนี้หากว่าหัวใจของเขาไม่มั่นคงพา เกรง ว่าคงจะทรมานจนเป็นบ้าไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ตอนที่ผลออกมา เขาได้ผิดหวังเต็มที่แล้ว เขาไม่ไม่ กล้ามีความหวังอะไรอีกแล้วจริงๆ

ขณะนี้ ได้ยินคำพูดขององค์หญิงน้อยถังจื่อซี ทันใดนั้นสมอง ของเขาว่างเปล่าไปหมด เขาได้ยินคำพูดขององค์หญิงน้อยแล้ว ก็เข้าใจ แต่ว่าในสมองกลับไม่มีความคิดที่ชัดเจนเลย
อาจจะมีความคิดหนึ่ง แต่ว่าขณะนี้เขาไม่กล้าเชื่อ ไม่กล้าไป เชื่ออีก

เพราะว่าเขารู้ความหวังยิ่งมาก ผิดหวังก็ยิ่งมาก ตอนนี้เขาไม่ สามารถรับกับการโจมตีแบบนั้นได้แล้ว

ดังนั้น ตอนนี้คุณชายสามเย่ไม่สามารถแน่ใจได้ หรือไม่ใช่ว่า

ไม่สามารถแน่ใจได้ แต่ไม่กล้าแน่ใจ

เขายังสงสัยอยู่ว่าตัวเองฟังผิดไป อารมณ์ในขณะนี้ของคุณ ชายสามแย่ขึ้นๆ ลงๆ วิตกกังวลกับผลได้ผลเสีย สับสนมากๆ เมื่อเด็กน้อยเรียกเขาว่าคุณพ่อจริงหรือ? เป็นไปได้ยังไง?

แม่ของเด็กน้อยเป็นเห่อถุงถุงแท้ๆ เขากับเห่อถงถงไม่ได้รู้จัก กัน เขาและเห่อถงถงก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน

ไม่ ไม่ถูก เขารู้สึกว่าเหมือนมีอะไรผิดไป ในสมองของเขามี อะไรบางอย่างที่ผ่านไปอย่างเร็ว เขาอยากจะจับไว้สุดขีด

“คุณแม่ของเธอคือใคร?” วินาทีนี้ความคิด ในใจของคุณชาย สามเย่โผล่ขึ้นมาโดยไม่สามารถควบคุมได้อีกครั้ง หรือว่าก่อนหน้านี้ที่เขาสืบได้นั้นผิดทั้งหมด เป็นไปได้ไหมที่เด็กน้อยคนนี้ก็คือลูกสาวของเขา เป็นไปได้ไหมที่จะเป็นเหมือนกับที่เขาคาดหวัง ถึงแม้ว่าเขาจะบอกกับตัวเองว่าอย่าไปคาดหวังอีกครั้งแล้วครั้งเล่า อย่าไปคิดมากอีก แต่ว่าตอนนี้เด็กน้อยเรียกเธอว่าคุณ พ่อ เขาก็ไม่สามารถกดทับความคิดแบบนี้ได้อีก

หากพระเจ้าสงสารเขาขึ้นมาจริงๆ ล่ะ?

หากเป็นความจริงขึ้นมาล่ะ?

ถึงแม้ว่าจะมีความเป็นไปหน้าหนึ่งในล้าน………

“คุณแม่ของหนูคือเงินลั่วนิ่งไง” ถังจื่อซึกะพริบตา ในแววตามี ความสับสนเพิ่มขึ้น เมื่อคุณพ่อบอกว่ารู้แล้วว่าคุณแม่ของเธอ คือใครไม่ใช่หรอ

คุณพ่อถามเธออีกครั้งนี้หมายความว่าอะไร?

แต่ว่าในเมื่อคุณพ่อถามแล้ว แน่นอนว่าเธอต้องตอบไป

ได้ยินคำพูดของถังจื่อแล้ว เยซื้อเฉินอึ้งไปเลย จู่ๆ ในใจก็มี ความรู้สึกบ้าคลั่ง คุณแม่ของเด็กน้อยคือเป็นถั่วงหรอ?

เธอคือลูกสาวของเงินถั่วนิ่ง? งั้นเธอก็คือลูกสาวของเขา

คือลูกสาวของเขาจริงๆ?

เป็นลูกสาวของเขาและเงินมั่วนิ่ง?

เพราะว่ารู้สึกดีใจมากเกินไป ทันใดนั้นเชื่อเงินก็ลืมการตอบ สนองของเขาไปทั้งหมด แค่จ้องถังจื่อไว้อย่างเหม่อลอย

“แท้ๆ เลยนพ!” ถังจื่อซีเห็นการตอบสนองของเขาแล้ว แววตา สีดำก็กะพริบตาขึ้น คนคนนี้ทำไมถึงไม่มีการตอบสนอง? น่า แปลกจริงๆ ดังนั้นถังจื่อซีจึงพูดเพิ่มอีกหนึ่งประโยค
ถังจื่อซีในตอนนี้เข้าใจเรื่องหนึ่งแล้วว่า ก่อนหน้านี้คุณพ่อน่า จะไม่รู้ว่าคุณแม่ของเธอคือใคร หรือว่าคุณพ่อเข้าใจผิดไป คุณ พอเข้าใจผิดว่าคุณแม่ถุงถึงคือแม่ของเธอ

ดังนั้น องค์หญิงน้อยถังจื่อซีในตอนนี้จึงตั้งใจเน้นเป็นพิเศษ ว่าเป็นลูกแท้ๆ เป็นลูกแท้ๆ ของเงินถั่วนิ่ง

“หนูออกมาจากท้องของเธอ เป็นก้อนเนื้อที่ตกลงมาแบบนี้ เข้าใจ?” อาจจะเป็นเพราะกลัวว่าเยซือเฉินยังไม่เข้าใจ ถึงจื่อ จึงอธิบายอีกประโยคหนึ่ง ไม่ว่ายังไงแล้วก่อนหน้านี้คุณพ่อก็ แสดงให้เห็นว่าโง่มาก เธอกลัวมากจริงๆ ว่าคุณพ่อจะไม่เข้าใจ

แน่นอนว่าเยซื้อเฉินฟังเข้าใจในคำพูดของถังจื่อ แต่ว่า หลัง จากที่เขาดีใจแล้ว ในสมองของเขาก็ว่างเปล่าทันที ความว่าง เปล่าของสมองทำให้ทันใดนั้นเขาไม่สามารถมีการตอบสนอง ใดๆ ถึงขั้นทำให้เขาตื้นตันจนพูดไม่ออก ดังนั้นคุณชายสามเย่ ในขณะนี้ยังคงยืนซื้ออยู่เหมือนเดิม ยืนมองถังจื่อ ซื่อๆ

เซอร์ไพรส์มาได้กะทันหันเกินไป เยซื้อเฉินตกใจจนซื่อไป แล้ว!!

“ต๊ะ ทำไมคุณถึง?” องค์หญิงน้อยถึงจื้อ คิดว่าคำพูดนี้ของ เขาจะสามารถดึงดูดการตอบสนองบางอย่างได้ แต่ว่าผลกลับไม่ เป็นเหมือนกับที่เธอคิด

ทำไมคุณพ่อดูแล้วซื่อๆ ล่ะ? หรือว่าตกใจจนซื้อไปแล้ว?
ถังจื่อ ยื่นมือออกมาขยับไปมาตรงหน้าของเอเงิน

ทันใดนั้นเชื่อเงินก็ดึงสติกลับมาได้ ร่างกายที่แข็งทื่อใน ที่สุดก็กลับสู่สภาพเดิม ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ขยับไปหนึ่งที่ เพราะว่าการกระทําหนักเกินไป อีกอย่างการกระทำของเขาใน ตอนนี้ก็ใช้พื้นที่มาก ทำเอารถจักรยานยนต์ไฟฟ้าที่จอดอยู่ข้างๆ ล้มไปเลย

คุณชายสามเย่นั้นกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด แต่ว่าแรงของ เขาในเมื่อกี้ไม่เบาเลย ไฟรถข้างหนึ่งที่ถูกเขาจนก็ตกลงไปข้าง หนึ่ง

คุณชายสามเย่ในตอนนี้ไม่มีท่าทีที่เงียบสงบเหมือนปกติแล้ว ขณะนี้ก็เหมือนเด็กน้อยที่ซุ่มซ่ามคนหนึ่ง

“เห้ย นี่นายเป็นอะไร? ทำไมถึงชนรถของฉันเสียหาย นายคืน รถฉันมา” เจ้าของรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าก็ยืนดูความบันเทิงอยู่ ข้างๆ เห็นรถของตัวเองจนชนจนเสีย ก็รีบมาคิดบัญชีกับเย่ซือ เฉินด้วยความโหดร้าย

เยซื้อเฉิน ในขณะนี้กำลังหันหลังให้กับคนคนนั้น ดังนั้นคนคน นั้นมองไม่เห็นหน้าตาของเยซื้อเฉิน มองไม่ออกว่าเป็นเยซือเฉิน

เยซื้อเฉินในตอนนี้ไม่มีอารมณ์ไปสนใจอย่างอื่นแล้ว ถูกคน คนนั้นดึงไปหนึ่งที่แต่เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย แววตาคู่หนึ่งของ เขายังคงต้องถังจื่ออยู่ตลอดเวลา ไม่กล้ากะพริบตาเลย ราวกับ ว่ากลัวว่าพอกะพริบตาแล้ว เด็กน้อยตรงหน้านี้จะหายไป

ขณะนี้ ในสมองของเขามีเพียงแค่เรื่องเดียว เขาแค่อยากจะทำเรื่องนี้ให้ชัดเจน เรื่องอื่นๆ ต่างก็ไม่ส่งผลกระทบต่อเขา

ถังจื่อเห็นว่าคุณพ่อของตัวเป็นแบบนี้ ก็แอบถอนหายใจใน ใจ เห็นเจ้าของรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าดึงเชื่อเฉิน องค์หญิงถัง จื่อซีก็หยิบเงินจากในกระเป๋าออกมาไม่กี่ใบ ยื่นออกไป “คุณลุง หนูคืนให้ค่ะ”

เหตุที่พ่อของตัวเองก่อเรื่องขึ้นมา เธอได้แต่ช่วยแก้ไขภาย หลัง

ใครให้นี่เป็นคุณพ่อของเธอล่ะ เฮ้อ!!

ยังดีที่วันนี้ออกจากบ้านเธอพกกระเป๋าเงินออกมา ยังดีที่เธอ ไม่ขาดค่าขนม

ทางนี้ห่างจากทางเงินมั่วนิ่งเล็กน้อย อยู่ข้างหลังสุด คนข้าง

หน้าต่างก็กำลังดูความบันเทิงอยู่ไม่ได้มองเห็นสถานการณ์ใน

ทางนี้

เจ้าของรถคนนั้นนำเงินที่ถังจื่อให้ไปไม่กี่ร้อยแน่นอนว่าไม่ กล้ามาหาปัญหาอะไรอีก ไม่ว่ายังไงแล้วแค่ไฟรถข้างหนึ่งของรถ ก็ใช้แค่ไม่กี่แล้ว

เขาไม่อยากเอาเปรียบเด็กน้อย แต่ว่ารถของเขาถูกผู้ชายคน นั้นชน เด็กน้อยกับผู้ชายคนนั้นก็ดูสนิทสนมกัน ดังนั้นเงินนี้เขา เอาไปก็ไม่ได้ผิด

แต่ในตอนที่ผู้ชายคนนั้นมองไปทางเย่ซื้อเฉินแววตากลับมี ความดูถูก คนอะไรเนี่ย? ผู้ชายคนหนึ่งก่อนเรื่องขึ้นแล้ว กลับให้เด็กคนหนึ่งออกหน้าให้

คุณชายสามเยู่ในตอนนี้……..