บทที่ 867 พ่อลูกยอมรับกัน คุณชายสามเยตกใจจนซื้อไป แล้ว (7)

“ฉันลงไปหาคุณพ่อตอนนี้เลย ฉันจะให้เซอร์ไพรส์คุณพ่อ” องค์หญิงน้อยถังจื่อ พูดอยู่ตลอดเวลาว่าจะให้เซอร์ไพรส์กับคุณพ่อ

เซอร์ไพรส์ไง!!

ทันใดนั้นรอยยิ้มขององค์หญิงน้อยถังจื่อซีก็ปลอบชโลมของ ความเจ็บปวดที่ถูกแทงใจของถังจื่อโม่ สามารถทำให้น้องสาว ดีใจ สามารถทำให้น้องสาวมีความสุข เขาทำอะไรก็มีค่าหมด

ถังจื่อตอบกลับด้วยความดีใจ แล้วเปิดประตูรถ อยากจะลงรถ

“เดี๋ยวก่อน” แต่ว่า ถังจื่อ โม่ตะโกนเรียกเธอไว้

ถังจื่อหยุดการกระทำ รีบมองไปทางพี่ชายของตัวเอง รอย ยิ้มบนใบหน้าหายไปทันที อารมณ์มีความเป็นห่วงเล็กน้อย เห็น ได้อย่างชัดเจนเลยว่ากลัวว่าพี่ชายของตัวเองจะเปลี่ยนใจ

เห็นหน้าตาของน้องสาวตัวเองแล้ว ถึงจื่อ ไม่ถอนหายใจเบาๆ ท่าเขารู้สึกว่า เพื่อเย่ซื้อเฉิน น้องสาวของเขาเริ่มไม่เชื่อใจเขา แล้ว?

เจ้าเด็กนี่กลับคิดว่าเขาจะเปลี่ยนใจ จริงๆ เลย จริงๆ เลย………
ช่างน่าโมโหจริงๆ!!

“เธอจะยอมรับเขาได้ แต่ว่าเธอไม่สามารถให้เขารู้เรื่องของ ฉัน ตอนนี้ฉันยังไม่อยากยอมรับเขา” ถึงจื่อไม่มีความเห็นกับ เย่ซือเฉินตั้งแต่เรื่องของคุณปู่เย่และคุณย่าเย่อยู่แล้ว ตอนนี้ดู ท่าทีของน้องสาวตัวเองแล้ว ในใจก็อึดอัดมากๆ

น้องสาวอยากจะยอมรับกับคุณพ่อเขาห้ามไม่อยู่ แต่ว่าตอนนี้ เขายังไม่อยากยอมรับเยซือเฉิน

อยากให้เขายอมรับเยซื้อเฉินอย่างเต็มไป เยอเฉินจําเป็น

ต้องจัดการกับปัญหาตระกูลเยีพวกนั้นก่อน

คุณแม่ของเขาห้ามได้รับความลำบากใจใดๆ ทั้งสิ้น

“ยิ้ม ยิ้ม ฉันรู้แล้ว” ถังจื่อเห็นพี่ชายไม่ได้จะห้ามเธอ จึงใช้ แรงพยักหน้า บนใบหน้าเผยรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง

ขอแค่พี่ชายไม่ห้ามเธอไปยอมรับกับคุณพ่อก็พอแล้ว ขอแค่ เธอยอมรับกับคุณพ่อ คุณพ่อฉลาดขนาดนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ เรื่องของพี่ชาย คุณพ่อก็ต้องรู้ในเร็วๆ นี้แน่

ถังจื่อซกระโดดลงจากรถโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ ราวกับว่า เกรงว่าหากช้าไปหนึ่งก้าวก็จะถูกถังจื่อโม่ห้ามไว้แล้ว

ถังจื่อโม่เห็นความเร่งรีบของน้องสาวตัวเอง ก็รู้สึกว่าตัวเอง ถูกแทงใจอีกแล้ว

ถังจื่อซีลงจากรถ วิ่งไปยังข้างกายของเยซื้อเฉินด้วยความดีใจ
ขณะนี้เชื่อเป็นกำลังยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนและมองเงินถั่วงอ ยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้สังเกตว่าข้างกายของตัวเองมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เพิ่มขึ้นมา

ถังจื่อซียนไปสักพัก เห็นทางที่คุณพ่อมองไปเป็นทางของคุณ แม่ตลอด ไม่ได้หันข้างมามองเธอเลย

ถังจื่อเบ้ปากเล็กน้อย เธอยืนอยู่ข้างกายของคุณพ่อแล้ว เธอ อยู่ใกล้กับคุณพ่อขนาดนี้ คุณพ่อกลับมองไปไม่เห็นเธอ

ในใจของถังจื่อ มีความเศร้าเล็กน้อย

แต่ว่า ความเศร้านั้นไม่สามารถเทียบกับความตื่นเต้นที่จะ ยอมรับกับคุณพ่อได้ องค์หญิงน้อยถึงจื่อรู้สึกว่าเธอควรจะใจ กว้างหน่อย ไม่คิดอะไรแบบนี้กับคุณพ่อ

ไม่ว่ายังไงแล้วคุณพ่อก็น่าสงสารมากแล้ว เธอมาปลอบใจคุณ

พ่อ ดังนั้นเธอต้องให้อภัยคุณพ่อ

ดังนั้น องค์หญิงน้อยถังจื่อ ไม่อยากรอจนคุณพ่อเห็นเธอ เธอ จะต้องออกตัวก่อนจึงจะได้

องค์หญิงน้อยถึงชื่อเข้าใกล้คุณชายสามเยอีกครั้ง ยืนมือ เล็กๆ ไป ดึงไปที่ปลายเมื่อของเยซือเฉิน

คุณชายสามเมองแต่ภรรยาของตัวเองไม่หันไปมองทางอื่น เลย รู้สึกว่าปลายเสื้อของตัวเองถูกดึง เขามีความแปลกใจ จึงได้ หันไปมอง

แววตาของเขามองไปทางปลายเสื้อของตัวเอง แน่นอนว่าก็เห็นองค์หญิงน้อยถัง อยืนจับปลายเสื้อของเขาอยู่ข้างๆ

วินาทีนั้น เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณชายสามเย่อึ้งไปเลย เขากะพริบตาทันที รู้สึกว่าตัวเองตาทั่วไป เป็นไปได้ยังไงที่มอง เห็นเด็กผู้หญิงตรงนี้?

คุณชายสามแย่กะพริบตาไปไม่กี่ที เห็นว่าเด็กน้อยที่อยู่ตรง หน้านี้ไม่ได้หายใจ ยังคงอยู่อย่างชัดเจน ดังนั้น นี่ไม่ใช่ความคิด ของเขา?

ดังนั้น นี่คือคนที่พบเจอที่ห้างสรรพสินค้าครั้งนั้น เด็กน้อย

ทำให้เขาเข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวของตัวเอง?

เด็กน้อยคนนี้มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

มองดูเด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างกายของเขา ในแววตาของเขาเต็ม ไปด้วยความซับซ้อน ทันใดนั้นยังไม่สามารถดึงสติกลับมาได้

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเป็นลูกสาวของตัวเอง แต่ว่าความจริง ยืนยันแล้วว่านั่นเป็นเพียงความคิดความหวังของเขา

ตอนแรกเขาคิดว่า หากพบเจอกับเด็กน้อยอีกครั้ง ในใจจะมี ความวู่วาม แต่ว่าตอนนี้มองดูเธอ เขากลับรู้สึกถึงความพอใจที่ แปลก แล้วก็ความสนิทสนมที่ออกมาจากใจ ความพอใจที่แปลก และความสนิทสนมนั้นทำให้เขาอยากจะเข้าใกล้เด็กน้อยคนนี้

แต่ว่ายซือเฉินอดเอาไว้ เขาเกรงว่า เขาติดต่อใกล้ชิดกับเด็ก น้อยคนนี้มากเกินไป จะยิ่งเสียดายไปใหญ่

สุดท้ายแล้วก็ไม่ใช่ลูกของตัวเอง เขาเป็นห่วงว่าจะสร้างภาระให้กับเงิน วฉิง

ดังนั้นเย่อเฉินกดทับความวู่วามที่อยากจะเข้าใกล้เด็กน้อย ลงไป สีหน้าเงียบสงบ จากนั้นก็บังคับให้ตัวเองหลบสายตาจาก เด็กน้อยคนนี้ออกไป

ไม่สามารถคาดหวังได้อีก ไม่สามารถคาดหวังได้อีก!!

นั่นคือพิษชนิดหนึ่ง เขาเกรงว่า……..

องค์หญิงน้อยถึงจื่อเห็นท่าทีที่เย็นชาของเยซื้อเฉิน แววตาคู่ หนึ่งก็เบิกตากว้าง เธอไม่ค่อยอยากจะเชื่อ คุณพ่อของเธอกลับ เย็นชากับเธอขนาดนี้

ถึงแม้ว่าตอนนี้คุณพ่อยังไม่รู้ว่าเธอก็คือลูกสาวของเขา แต่ว่า เธอน่ารักขนาดนี้ เป็นที่รักของทุกคนขนาดนี้ คุณพ่อไม่ควรจะ เย็นชากับเธอแบบนี้นิ

อีกอย่าง ครั้งที่แล้วพวกเขาก็เคยเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าแล้ว แท้ๆ ถือว่ารู้จักกันแล้ว ทำไมคุณพ่อถึงเป็นแบบนี้?

องค์หญิงน้อยถังจื่อ รู้สึกว่าตัวเองได้รับการโจมตี มีความ เสียใจเล็กน้อย

แต่ว่าถังจื่อเป็นเด็กที เป็นองค์หญิงน้อยที่จิตใจดีมาโดย ตลอด คนตรงหน้านี้เป็นคุณพ่อของเธอ งั้นเธอก็ต้อนรับคุณพ่อ ของเธอหน่อยเถอะ

โชคดีที่คนที่มาคือเธอ ไม่ใช่พี่ชาย ไม่เช่นนั้นท่าทีนี้พี่ชายต้องโกรธอีกแน่ๆ
เธอเป็นคนที่ใจกว้างมาโดยตลอด ไม่คิดอะไรเล็กน้อยๆ กับ คุณพ่อแน่นอน

องค์หญิงน้อยถังจื่อซึมองเห็นแววตาของเอเงินที่หยุดอยู่ บนตัวของคุณแม่ องค์หญิงน้อยที่ได้รับความเย็นชาถึงแม้ว่าจะมี ความเสียใจ แต่ว่าเธอไม่มีทางแย่งความเอ็นดูกับคุณแม้

“สวยไหมคะ?” องค์หญิงน้อยถังจื่อ รู้สึกว่าการพูดคุยในตอน นี้จําเป็นต้องมีจุดแตกหนึ่ง คุณแม่ก็คือจุดแตกที่ดีที่สุด

“อื้ม?” เย่ซือเฉินอึ้งไปเลย อารมณ์ในขณะนี้ของเขาซับซ้อน มาก แต่ว่าความสนใจส่วนใหญ่ก็อยู่บนตัวของเงินถั่วนิ่ง ได้ยิน เสียงของถังจื่อแล้วก็ตอบกลับทันทีว่า “สวย”

ภรรยาของเขานั้นสวยที่สุดละตลอดอยู่แล้ว

“อื้ม คุณแม่สวยที่สุดแล้ว” แววตาของถังจื่อซึมองเองก็มองไป ทางเงินมั่วนิ่ง แล้วพยักหน้าด้วยความร่วมมือ แม่ของเธอสวย ที่สุดและตลอดไปอยู่แล้ว

แววตาของเอเงินสั่นกะพริบเล็กน้อย ในใจมีความรู้สึก แปลกๆ เขาหันข้างเล็กน้อย มองเห็นถังจื่อซีเองก็กำลังมองไป ทางเงินมั่วนิ่งอยู่ในตอนนี้ ความแปลกใจของเยีชื่อเฉินจู่ๆ ก็เพิ่ม ขึ้น

แต่ว่า เป็นลั่วนิ่งในขณะนี้อยู่กับเพื่อถงถง ไม่แน่คนที่ถังจื่อซี มองอาจจะไม่ใช่เป็นลั่วถึง อาจจะเป็นเห่อลงถัง

เยซื้อเฉินนึกถึงเอกสารที่เลขาหลิวหามา บนเอกสารเขียนไว้ว่าคุณแม่ของเด็กน้อยก็คือเห่อลงกง ดังนั้นคนที่เด็กน้อยพูดใน ตอนนี้ต้องเป็นเห่อลงถังแน่นอน

ใช่แล้ว แม่ของเธอคือเห่องกง!!