บทที่ 866 พ่อลูกยอมรับกัน คุณชายสามเข่ตกใจจนซื้อไปแล้ว (6)

องค์หญิงน้อยถังจื่อซียังไม่ลืมเรื่องสำคัญที่เธอจะต้องทําในวันนี้

วันนี้พี่ชายพาเธอออกมาเพื่อที่จะยอมรับกับคุณพ่อ ภายใน สถานการณ์แบบนี้ ถ้าหากคุณพ่อไม่ยอมรับล่ะ?

“ไม่หาแล้ว พวกเรากลับไป” ถังจื่อ โม่ขมวดคิ้ว เมื่อคุณแม่ พึ่งถูกคุณปู่และคุณย่าของเยซื้อเฉินรังแก เขาไม่หายซื้อเงินคิด บัญชีก็ดีแล้ว ยังอยากให้ไปยอมรับเย่อเฉินอีก?

จะมีเรื่องดีขนาดนี้ได้ยังไง?

“คุณลุงเสี่ยวเหลียวครับ พวกเรากลับกันเถอะ” เรื่องราวจบ แล้ว คุณแม่ของเขาตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เขาเองก็ดูความ บันเทิงจบแล้ว ในเมื่อไม่คิดจะยอมรับเย่อเฉินแล้ว งั้นก็กลับกัน เถอะ

“รอก่อน” องค์หญิงถังจื่อซีเริ่มมีความกระวนกระวายแล้ว ไม่ ง่ายเลยกว่าเธอจะขอให้พี่ชายตอบตกลงพาเธอออกมาเจอคุณ พ่อ หากกลับไปแบบนี้ เกรงว่าต่อจากนี้จะไม่มีโอกาสแล้ว

แน่นอนว่าองค์หญิงถังจื่อซึมองออกว่าพี่ชายของตัวเองกำลัง อารมณ์เสียอยู่ ไม่เพียงแต่โมโหคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ พี่ชายต้อง โมโหคุณพ่ออีกแน่ๆ แม้กระทั่งคุณพ่อก็ผิดแล้ว
พี่ชายมีความเห็นกับคุณพ่ออยู่แล้วตั้งแต่แรก หากไม่ใช่ เพราะเธอน้องขอคุณพี่ชาย วันนี้พี่ชายไม่ตอบตกลงพาเธอออก มายอมรับคุณพ่อแน่นอน

วันนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ความเห็นที่พี่ชายมีต่อคุณพ่อต้องใหญ่ ขึ้นแน่นอน

ดังนั้น เธอไม่สามารถกลับไปได้ เธอจะต้องทำอะไรสักอย่างจึง

จะได้

“ทำไมหรอ?” ถังจื่อ โม่หันไปมองน้องสาวของตัวเอง แน่นอน ว่าเขารู้ว่าน้องสาวกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่าภายในสถานการณ์ แบบนี้เขาไม่อยากจะให้น้องสาวยอมรับกับเชื่อเงิน

ถูก วันนี้เพราะว่าการกระทำของคุณปู่เย่และคุณย่าเยส่งผลไป ถึงตัวของเยอเฉิน

ไม่ว่ายังไงแล้วนั่นคือญาติของเยซื้อเฉิน คือเรื่องที่เชื่อเงินไม่

ได้จัดการให้ดี จึงได้สร้างปัญหาให้กับคุณแม่

เพียงแค่จุดนี้ เขาก็ไม่สามารถอภัยได้แล้ว

“พี่ชาย ฉันรู้สึกว่าคุณพ่อน่าสงสารมาก” แววตาคู่หนึ่งของ องค์หญิงถังจื่อซีมองไปทางเชื่อเป็นที่อยู่ไม่ไกลมากนัก แล้ว ถอนหายใจเบาๆ

“อื้ม?” ถังจื่อ โม่ยักคิ้ว? เชื่อเงินน่าสงสาร? คำพูดของน้อง สาวของเขาพูดจากไหนกัน?

เยซื้อเฉินกับสงสารสามารถวางอยู่ในที่เดียวกันได้
เขามองไม่ออกถึงความสงสารใดๆ ของเอเงินเลย

“พี่ชาย คนที่รังแกคุณแม่เมื่อกี้คือคุณปู่คุณย่าของคุณพ่อ ต่าง ก็เป็นญาติของคุณพ่อ แต่ว่าพวกเขารังแกคุณแม่แบบนี้ ทำให้ คุณพ่อสูญเสียภรรยาไป พวกเขาไม่ได้คิดเพื่อคุณพ่อเลย” แวว ตาขององค์หญิงน้อยถึงจื่อยังคงมองดูภาวะข้างหลังของเยอ เฉิน คำพูดที่พูดในขณะนี้มีความหนักใจอยู่ “คุณพ่อรักคุณแม่ ขนาดนั้น หากเพราะแบบนี้สูญเสียคุณแม่ไป คุณพ่อต้องเสียใจ แน่ๆ รู้สึกแย่แน่ๆ”

“อั้ม” สำหรับจุดนี้ ถังจื่อไม่เองก็เห็นด้วยมากๆ ผู้อาวุโสทั้ง สองท่านของตระกูลเยทำแบบนี้ไม่เคยคิดเผื่อเยซือเฉินเลยจริงๆ

พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่กระวนกระวายแทนเยซื้อเฉิน ยังสร้าง ความลำบากใจให้เยซื้อเฉิน พวกเขาอยากจะควบคุมเชื่อเงิน ยังวางแผนเชื่อเงินไปทั่วอีก

การที่ถูกญาติๆ วางแผน เย่ซื้อเฉินก็น่าสงสารจริงๆ

“พวกเขาไม่คิดเผื่อคุณพ่อ ไม่สนใจการอยู่การตายของคุณพ่อ พวกเขามาวุ่นวายแบบนี้ ไม่แน่คุณแม่อาจจะโกรธคุณพ่อก็ได้ ไม่ แน่คุณแม่อาจจะไม่เอาคุณพ่อแล้วจริงๆ ก็ได้ หากพวกเราไม่เอา คุณพ่ออีก งั้นคุณพ่อก็น่าสงสารมากๆ เลย” ถังจื่อซีคือองค์หญิง น้อยที่จิตใจดีมากที่สุด คุณแม่ถูกรังแกแล้ว แต่ว่าคุณพ่อก็น่า สงสาร เธอไม่สามารถไม่สนใจคุณพ่อหรอก

ถังจื่อ โม่มองดูน้องสาวในบ้านของตัวเอง เวลามีความซับซ้อน เล็กน้อย เขารู้ว่าน้องสาวของตัวเองนั้นฉลาดมาโดยตลอด และรู้ว่าบางทีน้องสาวชอบแกล้งทำตัวอ่อนแอแล้วเอาชนะทีหลัง ดัง นั้นน้องสาวของเขาดึงสติของเขากลับมาเพื่อเย่อเฉิน

เขารู้สึกว่าคนที่น่าสงสารไม่ใช่เย่ซื้อเฉิน แต่เป็นเขา

เขาปกป้องน้องสาวอย่างระมัดระวังมาหลายปี เพื่อเชื่อเงิน เลือกที่จะทิ้งเขา?

หลายปีมานี้ความรักความปกป้องที่เขาทำมาได้ให้ทานสุนัข ไปหรอ?

ถังจื่อไม่ในขณะนี้มีความรู้สึกเหมือนบาดเจ็บที่หัวใจอันน้อยๆ

“คุณลุงเสี่ยวหลิว คุณลุงว่าคุณพ่อน่าสงสารไหมครับ?” ถังจื่อ สบตากับพี่ชายของตัวเอง ไม่ได้มีความรู้สึกผิดอะไร แต่ว่าเธอ รู้สึกว่าความสามารถของเธอยังน้อยนิด ดังนั้นเธอจําเป็นต้องหา พวกเขาร่วมมือกัน

แน่นอนว่าตอนนี้บนรถนอกจากพี่ชายและเธอแล้ว ก็เหลือ เพียงแต่คุณลุงเสี่ยวหลิวแล้ว ดังนั้นเธอต้องรีบดึงคุณลุงเสี่ยว หลิวเข้ามาในค่ายของเธอ

“ยิ้ม ยิ้ม” คุณลุงเสี่ยวหลิวใช้แรงพยักหน้า องค์หญิงน้อยว่า อะไรก็คืออะไร

อีกอย่างพอองค์หญิงน้อยพูดแบบนี้ เขารู้สึกว่าคุณชายสามเก๋ ก็น่าสงสารจริงๆ!

แววตาที่เย็นชาของถังจื่อไม่มองไปทางคนขับรถเสี่ยวหลิว
คนขับรถเสียวหลิว รับเงินเดือนเดือนละไม่กี่พันและทุกวันนี้ ยังโสดอยู่ กลับรู้สึกสงสารเยซื้อเฉินที่ฐานะร่ำรวยมีลูกแฝดและ ยังมีภรรยาที่สมบูรณ์แบบอีก?

ยิ้ม โลกนี้ช่างมหัศจรรย์จริงๆ

“พี่ชาย พี่ชาย คุณลุงเสี่ยวหลิวก็รู้สึกว่าคุณพ่อน่าสงสาร องค์ หญิงน้อยถังจื่อ ไม่มีทางยุ่งเยอะขนาดนั้น เธอก็แค่ทำตามความ คิดของเธอ

คุณลุงมู่หรงเคยพูดว่า บางทีขั้นตอนก็ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ ผล ขอแค่เป็นไปตามผลที่ตัวเองต้องการก็พอแล้ว

“ดังนั้นล่ะ?” ถังจื่อ โม่มองดูน้องสาวของตัวเอง รู้สึกแทงใจ ผู้หญิงที่เปลี่ยนใจง่ายจริงๆ!!

เขาไม่เข้าใจ ในใจของน้องสาวทำไมเขาถึงแพ้ให้กับเยอ

เฉิน?

“ดังนั้น ในตอนนี้คุณพ่อต้องการความปลอบใจ” ถังจื่อซีพูดถึง ความคิดของตัวเองอย่างตั้งใจ ขณะนี้ไม่ได้คำนึงถึงเลยว่ากำลัง แทงใจพี่ชายอยู่

“จากนั้นล่ะ?” ถังจื่อโม่มองดูน้องสาวของตัวเอง กะพริบตา ถึง แม้ว่าแทงใจจะเจ็บมาก แต่ว่าเขาก็ยังไม่ตายใจ

“ฉันรู้สึกว่าในเวลานี้เราควรไปปลอบใจคุณพ่อ ในตอนที่คุณ พ่อถูกทุกคนทอดทิ้ง ฉันไปยอมรับคุณพ่อคือการปลอบใจที่ดีต่อ คุณพ่อมากที่สุดแล้ว” องค์หญิงถังจื่อพูดถึงการตัดสินใจในตอนแรกของตัวเองออกมา ถูก เธอก็แค่อยากจะยอมรับกับคุณ

ถังจื่อไม่เม้มปาก มีคำพูดค่าถึงมาถึงริมฝีปากจะอ้วกออกมา แล้ว แต่ว่าเขาก็ยังกลืนมันลงไป

เขาอยากถามว่า หากเขาไม่เห็นด้วยที่ให้เธอไปยอมรับกับ คุณพ่อล่ะ น้องสาวของเขายังจะเลือกเยซื้อเฉินอยู่ไหม

แต่ว่าในใจของเขารู้ดี คำถามแบบนี้ถามออกจะทำให้น้อง สาวของเขานําบากใจ

ถึงแม้ว่าจะเข้าใจความคิดของน้องสาวตัวเองดี แต่สุดท้าย แล้วก็ทำไม่ได้ที่จะสร้างความลำบากใจให้น้องสาวตัวเอง ช่างเถอะ ตามนั้นเถอะ ใครให้เธอเป็นน้องสาวของเขาล่ะ?

เขาไม่เอ็นดูยังจะทําอะไรได้อีก

“เธออยากไปก็ไปเถอะ” สำหรับน้องสาวของตัวเองที่แววตา เต็มไปด้วยความหวัง สุดท้ายถึงอโม่ก็ยอมแล้ว

องค์หญิงถังจื่อเห็นพี่ชายตกลงแล้ว บนใบหน้าก็ยิ้มเบิกบาน “ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่ชายจะตอบตกลง พี่ชายดีที่สุดแล้ว

“ฉันลงไปหาคุณพ่อตอนนี้เลย ฉันจะให้เซอร์ไพรส์คุณพ่อ” องค์หญิงน้อยถังจื่อ พูดอยู่ตลอดเวลาว่าจะให้เซอร์ไพรส์กับคุณ พ่อ

เซอร์ไพรส์ไง!!