บทที่ 848 เขามีลูกสาวหนึ่งคน (4)

“อืม นายพูดถูก ลูกสาวของผมกับเธอต้องดีที่สุดอยู่แล้ว”บัดนี้ ช่างกวนหงไม่ได้สังเกตถึงความละอายใจของผู้ดูแลจ้งเลย แต่ เกิดความสุขจากคําพูดของผู้ดูแลจังแทน

น้ำเสียงทะนงตน ในตอนนี้ เหมือนหัวหน้าในอดีตที่มีความ โอหังอวดดีเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้คนแล้ว

“ใช่ครับ ลูกของหัวหน้ากับคุณนายต้องดีที่สุดครับ”ผู้ดูแลจัง เห็นหัวหน้าเป็นดังนี้ อันนี้จึงก็รู้สึกสงสาร เพราะเรื่องลูกมันโผล่ ออกมาจากสมองเพียงเพื่อต้องการปลอบใจหัวหน้าเท่านั้น

แต่ตอนนี้วิธีนี้ใช้ได้ผล ผู้ดูแลจ้งจึงต้องใช้ต่อ

“หัวหน้าครับ ตอนนี้คุณต้องดูแลสุขภาพให้ดีๆนะครับ ไม่งั้น ตอนเจอเจ้าหญิงน้อย เจ้าหญิงน้อยเห็นคุณแล้วจะเสียใจได้ค่ะ”ผู้ ดูแลจ้งใช้เจ้าหญิงน้อยเป็นแรงปลอบใจหัวหน้าต่อ ผู้ดูแลจ้งพบ ว่าเรื่องเจ้าหญิงน้อยยิ่งพูดยิ่งลื่นไหล เหมือนจะมีจริงๆเสียอย่าง

พูดหลายๆรอบจนแม้แต่เขาก็เชื่อว่ามีเจ้าหญิงน้อยจริงๆเสีย

แล้ว

เจ้าหญิงน้อยขององค์กร โกสต์ซิตี้ของพวกเขา?!

แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว!!
เฮ้ย แต่เสียดาย ได้แค่จินตนาการเท่านั้น!

ตอนนี้กระทั่งเงาคุณนายยังหาไม่เจอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจ้า หญิงน้อยเลย

ทว่าชางกวนหงกลับเอาจริง พยักหน้าเห็นด้วยอย่างหาชม ยาก : “ใช่ ผมต้องรักษาสุขภาพให้

ผู้ดูแลจ้งเห็นเขาเป็นเช่นนี้ก็ทั้งเศร้าใจทั้งสงสาร หลายปีมานี้ หัวหน้าลำบากจริงๆ อ้างว้างจริงๆ เวลายี่สิบห้าปียาวนานมากๆ มันได้ทําลายความฝันทุกอย่างของหัวหน้าทั้งหมดแล้ว

บัดนี้ความหวังริบหรี่อันห่างไกลของหัวหน้า ถึงกลับเหมือน แสงสว่างที่ให้หัวหน้ายึดเหนี่ยวส่วนสุดท้าย

“อะจ้ง นายไปหา ไปหาเร็วไม่รู้เพราะเหตุใด จู่ๆช่างกวนหง

ก็ตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับมีลูกสาวหนึ่งคนจริงๆ

ผู้ดูแลจ้งอึ้ง เขาติดตามหัวหน้าตอนอายุสิบกว่าปี หัวหน้าเป็น คนสุขุม ใจเย็นมาโดยตลอด เขาไม่ค่อยเห็นหัวหน้าตื่นเต้นมาก ขนาดนี้มาก่อน

ยี่สิบห้าปีก่อนหาตัวคุณนายไม่เจอ หัวหน้าร้อนรน เจ็บปวด แต่ไม่เคยตื่นเต้นอย่างนี้มาก่อน

และหลายปีมานี้ตามหาตัวคุณนายไม่พบ เวลายิ่งนาน หัวหน้า ก็ยิ่งเงียบเหงา ปกติหัวหน้าพูดน้อยมาก ยิ่งแทบจะไม่เคยเผย อารมณ์อะไรเลย

ตอนนี้หัวหน้าทำตัวเหมือนภรรยาเพิ่งคลอดลูกชายออกมาทําให้เขาช็อกจริงๆ

เมื่อเขาแค่พูดไปงั้นๆ สำหรับเรื่องของเจ้าหญิงน้อยมันมี

จริงๆ

เขารับได้หากหัวหน้าถือเป็นความหวัง แต่ตอนนี้หัวหน้าเอา จริงเอาจังขนาดนี้ ทำให้เขาไม่รู้จะกู้สถานการณ์อย่างไรดี?

ให้เขาไปหาเจ้าหญิงน้อยกลับมาจากที่ไหน?

หาเจ้าหญิงน้อยยากกว่าหาคุณนายเสียอีก หากมีเจ้าหญิง น้อยจริง คงต้องมีความเกี่ยวพันทางสายเลือดกับหัวหน้า ซึ่งไม่ อาจปลอมแปลงเรื่องสายเลือดได้เลย

ดังนั้นเขาคิดจะหาใครสักคนมาสวมรอยก็ไม่ได้

ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าขุดหลุมให้ตัวเองชัดๆ ฝังตัวเองทั้งเป็นเลยละ แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าถึงได้ตื่นเต้นเพียงนี้

“หัวหน้าครับ อะเหลียงไปตามหาคุณนายแล้วครับ เมื่อหาตัว คุณนายเจอก็ต้องเจอตัวเจ้าหญิงน้อยด้วยแหล่ะครับ”ผู้ดูแลจ้ง ทำใจทำร้ายหัวหน้าในเวลานี้ไม่ได้ ดังนั้นเวลาที่พูดคำนี้จึง อ้อมค้อมเป็นอย่างยิ่ง

ทว่าผู้ดูแลจ้งพูดถูก หาคุณนายเจอก็จะหาเจ้าหญิงน้อยเจอ แน่นอนต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขการมีตัวตนจริงๆของเจ้าหญิงน้อย ด้วย

“ไม่ ไปหาลูกสาวของผม แต่หลายปีมานี้ช่างกวนหงที่ไม่ค่อยพูด

ไม่ค่อยออกความคิดเห็ฯ บัดนี้กลับหนักแน่นเป็นพิเศษ

ผู้ดูแลจังเห็นหัวหน้าก็ต้องอึ้ง ทำไมหัวหน้าถึงมั่นใจว่าต้อง เป็นเจ้าหญิง?

ระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้นเขาก็ไม่อาจรู้ได้เลย? แต่เรื่องเจ้าหญิงน้อยเขาแค่พูดพล่อยๆ เท่านั้นเอง

“หลายปีมานี้เธออาจจะแต่งงานกับคนอื่นแล้ว หากเธอ แต่งงานแล้วจริงๆก็จะอยู่บ้านปรนนิบัติสามีกับเลี้ยงดูลูก คงไม่ ออกไปไหนบ่อยๆ แต่ถ้าหากพวกเรามีลูกสาวจริงๆ คำนวณดู มีอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว คนอายุยี่สิบสี่ปีน่าจะเรียนอยู่หรือเพิ่งทำงาน อะจ้งให้คนไปหาตามนี้เลย ช่างกวนหงยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น ไม่รู้ เพราะเหตุใด ได้ยินอะจังพูดถึงความเป็นไปได้นี้ สมองของเขาก็ เหมือนมีรากความคิดเช่นนี้เกิดขึ้น ซึ่งความคิดนี้เพิ่มขึ้นอย่าง รวดเร็ว ราวกับมีเสียงบอกเขาว่า เขามีลูกสาวจริงๆ

อีกทั้งความคิดนี้ยิ่งดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ บ้า คลั่งจนทําให้เขาเชื่อว่าเป็นความจริง

“หัวหน้า? “ผู้ดูแลจ้งอึ้งจนเอ๋อไปเลย เขาที่ช่างพูดช่างจากลับ พูดอะไรไม่ออกไปถนัด

เขารู้สึกเหมือนหัวหน้าจะถูกเวทมนตร์ ความคิดของหัวหน้า เลอะเลือนหรือเปล่า เลอะเลือนจนแยกแยะระหว่างความจริงกับ ความฝันไม่ออก?

ทว่าตอนนี้ท่าทางของหัวหน้าไม่เหมือนคนสติฟั่นเฟือน ทางกลับกันเวลานี้หัวหน้าดูมีสติมากเป็นพิเศษ เขาไม่ได้เห็นหัวหน้า มีสติสัมปชัญญะมาหลายปีแล้ว

“ทำไม? “ช่างกวนหงมองผู้ดูแลจ้งด้วยแววตาสว่างไสว ไม่มี ความว้าวุ่นเลยสักนิด ตอนนี้เขาไม่เข้าใจการตอบสนองของผู้ดู แลจ้งเล็กน้อย

“ทำไมหัวหน้าถึงมั่นใจว่าเป็นเจ้าหญิงน้อย? ทำไมไม่ใช่เจ้า ชายล่ะครับ? “ผู้ดูแลจังแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก บัดนี้เขามี ความประหลาดใจมากมาย

แต่เขาบอกหัวหน้าตรงๆไม่ได้ว่าเขาแค่พูดไปเรื่อย เห็น หัวหน้ารอคอยด้วยความหวังเช่นนี้ เขาไม่อยากทําร้ายจิตใจ หัวหน้าโดยการบอกความจริงเลย

ดังนั้นผู้ดูแลจังใช้วิธีอ้อมค้อมเตือนหัวหน้าของตน เตือนว่า

หัวหน้าควรตั้งสติเพื่อเผชิญหน้ากับเรื่องนี้

เพราะเป็นเรื่องที่ไม่อาจมั่นใจได้

ช่างกวนหงหัวเราะกะทันหัน เป็นเสียงหัวเราะที่อ่อนโยนและ เบานุ่มมาก : “ต้องเป็นลูกสาว เหมือนเธอ

ช่างกวนหงพูดแบบมั่นใจสุดๆ ไม่ได้ลังเลสักนิด และแววตา ของเขาไม่ได้มองอย่างเลื่อนลอยอีกต่อไป แต่เป็นความตั้งมั่นที่ เปี่ยมไปด้วยความสุขมาบดบังแทน

ผู้ดูแลจ้งไม่เข้าใจจริงๆว่าความตั้งมั่นของหัวหน้าตนได้มา จากไหน หรือเพราะว่าประโยคของเขา?
ทว่าหัวหน้าไม่ใช่คนขาดสติยังคิด โดยเฉพาะกับเรื่องพวกนี้ หัวหน้ามักจะละเอียดรอบคอบ ไม่มีทางพูดส่งเดชเป็นอันขาด

หรือหัวหน้ามีลางสังหรณ์? หรือหัวหน้ารับรู้การมีตัวตนของ เจ้าหญิงน้อยได้?

ดวงตาผู้ดูแลจ้งเปล่งประกาย ถึงแม้พูดแล้วจะเหมือน แฟนตาซีมาก เกินขอบเขตความจริงมาก ทว่าในใจผู้ดูแลจ้งก ลับมีความหวังเพิ่มขึ้นหลายส่วน

หัวหน้ารับดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ตอนอายุยี่สิบปี ระยะเวลาสั้นๆ เพียงห้าปี เขาได้ตั้งยุทธศาสตร์ที่น่าทึ่งไว้มากมาย ในแต่ละครั้ง ที่หัวหน้าตัดสินใจมันดูแล้วช่างเหนือคาด บางครั้งก็สวนทางกับ กฎทั่วไป ทุกครั้งที่ต้องปฏิบัติหลังตัดสินใจก็ยากลำบากมาก อันตรายมากเป็นพิเศษ

แต่สุดท้ายทุกการตัดสินใจของหัวหน้าที่ประสบความสำเร็จ เสมอ ไม่งั้นหัวหน้าคงไม่อาจขยายอำนาจเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าตัว ภายในเวลาสั้นๆห้าปีได้หรอก