บทที่ 847 เขามีลูกสาวหนึ่งคน (3)

ปกติหัวหน้ามักจะเป็นผู้ปกป้องลูกน้อง ไม่ปล่อยให้ใครหน้า ไหนมารังแกคนในองค์กรได้ ซึ่งอันนี้ถือเป็นเรื่องดี เพียงแต่ หลายปีมานี้เมื่ออยู่ภายใต้การดูแลของอะเฉิงก็มีความ เปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เกิดขึ้น

เขาโน้มน้าวให้หัวหน้าไปดูแลองค์กรอยู่ตลอดเวลา เพื่อจะได้ คุมสถานการณ์ไว้ในกำมือ แต่เสียดายที่ใจของหัวหน้าไม่ได้อยู่ ในองค์กรโกสต์ซิตี้

“ผมไม่เคยไปสืบ ไม่รู้สาเหตุครับ”อะเหลียงรับคำสั่งจากช่าง กวนหงโดยตรง ถึงแม้ตำแหน่งจะสูงกว่าหัวหน้าผู้ดูแลในสาขา เมือง Aก็ตาม แต่ถึงอย่างไรเขามีหน้าที่ตามหาคุณนายโดย เฉพาะ จึงไม่สะดวกเข้าแทรกแซงเรื่องอื่นโดยไร้เหตุผล

ปกติคนในสาขาเมืองทำอะไร เขาก็ไม่เคยถามไถ่ เพียงแต่ ครั้งนี้เกิดความบาดหมางกับถังหลินเสีย ใหญ่โต เขาไม่อยากรู้ก็ คงยาก

“อืม นายไปทำหน้าที่ของนายเถอะ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง ผม จะไปที่สาขา”ผู้ดูแลจ้งมีความคิดในใจ สีหน้าก็กลับมาเย็นเยียบ เฉกเช่นปกติ เรื่องบางเรื่องไปดูให้เห็นกับตาถึงจะน่าเชื่อถือกว่า

เขาจะไปเสียหน่อยว่าสาขาในเมืองของพวกเขากับตระกูล ถังขัดแย้งด้วยเรื่องอันใด พวกเขาถึงกับต้องโจมตีตระกูลถัง อย่างอึกทึกเช่นนี้?
ระหว่างนี้ ตั้งแต่จนยันจบช่างกวนหงยืนอยู่กับที่โดยไม่กระตุ

กกระดิกใดๆ ไม่มีการตอบสนองอะไรเลยสักอย่าง ราวกับไม่ได้

เกี่ยวข้องกับเขา หรือเขาไม่ได้ฟังบทสนทนาระหว่างผู้ดูแลจั งกับอะเหลียงเข้าหูเลยด้วยซ้ำ ผู้ดูแลจังแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ตอนนี้นอกเสียจากเรื่อง

ของคุณนาย เกรงว่าคงไม่ส่งผลกระทบต่อหัวหน้าแล้วละ

อะเหลียงก็เข้าใจจุดนี้ ก้นบึ้งของแววตามีความกังวลแวบผ่าน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่หันหน้าเดินออกไปโดยเร็ว หวัง ว่าครั้งนี้จะได้เบาะแสเกี่ยวกับคุณนายบ้าง

“หัวหน้าครับ เข้าไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ”ผู้ดูแลจ้งเห็น หัวหน้าของตนยืนไม่ขยับมาหลายชั่วโมงแล้ว จึงเป็นห่วงทนดู ต่อไปไม่ได้

หลายปีมานี้หัวหน้าคิดถึงคำนึกหาจนล้มป่วย ร่างกายไม่แข็ง แรงมาโดยตลอด เมื่อสักครู่หัวหน้ายังสำลักเลือดออกมาด้วย ขึ้นยืนแบบนี้ต่อไป เกรงว่าร่างกายคงรับไม่ไหว

ยังดีที่บริเวณรอบๆถูกหัวหน้ากวาดซื้อหมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่มี คนมารบกวน

บริเวณนี้เป็นจุดรุ่งโรจน์ที่สุดของใจกลางเมือง เรียกได้ว่า พื้นที่ทุกตารางนิ้วนั้นมีค่าดั่งทองคำ หัวหน้ากว้านซื้อตึกใหญ่ทั้ง ตึกและร้านค้าใกล้เคียงไว้หมดแล้ว แต่กลับปิดกิจการ ปล่อยทิ้ง ไว้โดยไม่ทําอะไรเลย

เขารู้ว่าทั้งหมดทั้งมวลที่หัวหน้าทำเป็นเพราะต้องการระลึกถึงคุณนาย เพราะที่นี่คือสถานที่ที่หัวหน้ากับคุณนายพบหน้ากัน

พื้นที่มีมูลค่าดั่งทองคำาถูกทิ้งให้ว่างเปล่า มันช่างสิ้นเปลือง จริงๆ เพื่อรักษาพื้นที่ส่วนนี้ไว้ แต่ละปีหัวหน้ายังต้องจ่ายภาษีใน ตัวเลขที่น่าทึ่งอีกด้วย

ต้องบอกว่าหัวหน้ามีความตั้งใจโดยแท้

ทว่าคนนอกไม่ทราบเรื่องพวกนี้ และมีคนน้อยมากที่รู้ว่าตึก ใหญ่แห่งนี้กับเขตการค้าระแวงนี้เป็นขององค์กรโกสต์ซิตี้ ดังนั้น จึงเป็นสถานที่ลี้ลับและแปลกพิสดารมากในสายตาคนนอก

“อะจัง เธอมีตัวตนจริงๆนะ ไม่รู้ว่าซางกวนหงนึกอะไรออก จึง ลั่นวาจาที่แปลกประหลาดนี้ออกมา

“ครับ ครับ คุณนายมีตัวตนอย่างแน่นอนครับ”อะจ้งกลับ

เข้าใจความหมายหัวหน้าตนในชั่วพริบตา

หลายปีมานี้ เป็นเพราะไม่รู้ข้อมูลเกี่ยวกับคุณนายเลยสักนิด ประกอบกับภาพวาดเหมือนของหัวหน้าก็ไม่ชัดเจน ดังนั้น หลายๆคนจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีอยู่จริงหรือไม่?

เป็นเพียงความฝันของหัวหน้าหรือเปล่า?

เมื่อกี้เขาเห็นอะเหลียงไม่พูดในสิ่งที่คิด เกรงว่าคงสงสัยจุดนี้ เช่นกัน

ถึงแม้เมื่อกี้อะเหลียงไม่พูด ถึงแม้เมื่อหัวหน้าตีตัวออกมา ไม่ ได้ถามอะไรและไม่ได้มองอะเหลียงสักแวบ แต่หัวหน้ากลับรับรู้ ทุกอย่างเป็นอย่างดี
หัวหน้าสายตาแหลมคมสามารถมองทะลุปรุโปร่งได้ทุกเรื่อง ราว หัวหน้าปรีชาญาณเช่นนี้เสมอมา หากแม้ใช้เพียงความ จดจ่อของหัวหน้าเพียงเศษหนึ่งส่วนพัน ก็สามารถจัดการทุก อย่างได้อย่างเหมาะสม

กลัวก็แต่ หลายปีมานี้หัวหน้าไม่เคยใช้แรงกายแรงใจแม้

เพียงเศษหนึ่งส่วนพันในการดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้เลย

ผู้ดูแลจ้งมองหัวหน้าคน พบว่าแววตาของหัวหน้า ในตอนนี้ พร่ามัว เลื่อนลอย คล้ายกับไม่มีจุดรวบรวมความสนใจ ไม่รู้ว่า กำลังดูอะไรอยู่

ผู้ดูแลจ้งตื่นตระหนกตกใจ หัวหน้าเริ่มสงสัยจุดนี้แล้วหรือ เปล่า?

หากตัวหัวหน้าเองยังเริ่มสงสัยการมีตัวตนของคุณนาย แล้ว

ยังมีอะไรที่สามารถดึงดูดความสนใจหัวหน้าให้ใช้ชีวิตต่อไป?

“หัวหน้าครับ ตอนนั้นคุณนายช่วยหัวหน้าไว้ มีความสัมพันธ์ ฉันสามีภรรยากันจริงๆ แล้ว ไม่แน่ว่าตอนนั้นคุณนายคงตั้งท้อง กับหัวหน้าแล้วก็ได้นะครับ หากตอนนั้นคุณนายตั้งครรภ์จริงๆ เมื่อคำนวณเวลาดูแล้ว ตอนนี้ลูกของหัวหน้าก็มีอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว นะครับ”ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าหัวหน้าของตนใกล้ถึงจุดแหลกสลาย แล้ว ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องดึงหัวหน้ากลับมาให้จงได้

หลายปีมานี้ ผู้ดูแลจ้งก็ไม่กล้าเอ่ยถึงเรื่องคุณนายมากนัก เพราะเกรงว่าจะเป็นตัวกระตุ้นให้หัวหน้ายิ่งช้ำใจ ยังเสียใจหนัก
แต่ตอนนี้ผู้ดูแลจังอยากหาความหวังให้หัวหน้ามีชีวิตอยู่ต่อ ไป ในสมองผู้ดูแลจ้งจึงโผล่ความคิดนี้ขึ้นมา

ถึงแม้จะเป็นความคิดเพ้อฝันเป็นจริง ทว่าตอนนี้อยู่ใน สถานการณ์เช่นนี้ ผู้ดูแลจ้งคิดวิธีอื่นไม่ได้อีกแล้ว

“ลูก? “คำพูดของผู้ดูแลจังกระตุ้นช่างกวนหงได้ในที่สุด ช่าง กวนหงมีการตอบสนองเสียที อีกทั้งยังไม่ใช่การตอบสนอง น้อยๆอีกด้วย

แววตาของเขาที่เลื่อนลอยเริ่มจดจ่อขึ้น เขาค่อยๆหันหน้าไป มองผู้ดูแลจ้ง อ้ามุมปากขึ้นเล็กน้อย : “นายบอกว่าลูกหรือ? ”

“ครับ ลูก ตอนนั้นหัวหน้ากับคุณนายมีสัมพันธ์ลึกซึ้งฉันสามี ภริยากันแล้ว คุณนายอาจจะตั้งท้องกับหัวหน้าก็ได้ครับ ผู้ดูแล จ้งเห็นว่าได้ผล พลางรู้สึกปลื้มใจหลายส่วน “ลูกของหัวหน้า ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ล้วนต้อง…….

“ผมหวังว่าจะเป็นลูกผู้หญิงเหมือนเธอ”มุมปากช่างกวนหง ค่อยยกโค้งขึ้น ถึงแม้จะเล็กนิดเดียว แต่ยังคงมองเห็นความ ปลื้มปีติอย่างเด่นชัด ช่างกวนหงให้ความสนใจกับลูกที่ผู้ดูแล จังแต่งขึ้นมาตามจินตนาการเป็นอย่างยิ่ง แถมยังชื่นชอบมากๆ อีกด้วย

ลูกของเขา?

ลูกของเขากับเธอ?

ช่างน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ!
ผู้ดูแลจ้งชะงัก เห็นมุมปากหัวหน้ายกโค้งขึ้นเล็กน้อย เขาทั้ง รู้สึกปลาบปลื้มใจระคนความละอายใจต่อคำโกหกพร้อมๆกัน

เขาแค่พูดไปงั้นๆ หัวหน้าถึงกลับเอาจริงขึ้นมา

แถมหัวหน้ายังงั้นอยากได้ลูกสาวอีกด้วย!!

หากตอนนั้นคุณนายคลอดลูกสาวให้หัวหน้าจริงๆ หัวหน้าคง ต้องฟูมฟักเลี้ยงดูเจ้าหญิงน้อยประหนึ่งของล้ำค่าอย่างแน่นอน

หากมีเจ้าหญิงน้อยอย่างนี้หนึ่งคนจริงๆ ก็คงจะดี

“ใช่ครับ ถ้าเป็นลูกสาว คงต้องงดงามเหมือนคุณนายแน่ๆ ครับ ฉลาดเฉียบแหลมได้หัวหน้าแน่นอนครับ ถึงแม้ผู้ดูแลจังจะ ละอายใจ แต่เห็นหัวหน้าคนให้ความสนใจมากเช่นนี้ เขาก็ต้อง ให้ความร่วมมืออยู่แล้ว

“อืม นายพูดถูก ลูกสาวของผมกับเธอต้องดีที่สุดอยู่แล้ว”บัดนี้ ช่างกวนหงไม่ได้สังเกตถึงความละอายใจของผู้ดูแลจังเลย แต่ เกิดความสุขจากคําพูดของผู้ดูแลจ้งแทน