บทที่ 825 ลงมือก่อนได้เปรียบกว่า (1)

“เมื่อกี้คุณบอกว่าลืมว่าเปลี่ยนเพศเมื่อไหร่ไม่ใช่หรือ? ให้ผม ช่วยคุณตรวจสอบสิ? ผมกำลังช่วยคุณอยู่นะ”ถังหลินมองเธอ ดวงตาพลันกะพริบรัวๆ จากนั้นก็อธิบายอย่างจริงใจหนึ่ง ประโยค

หลินเป้ย: ..

เธอให้เขาช่วยยืนยันตั้งแต่เมื่อไหร่?

เธอพูดตอนไหน?

ทำไมผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายขนาดนี้?

ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้?

ช่วงเวลานี้หลินเปียโกรธจนพูดไม่ออก

ทว่าระหว่างสนทนา ถังหลินไม่ได้ว่างแต่อย่างใด การกระทํา ของเขาไม่ได้หยุด เขาทำต่ออย่างต่อเนื่อง

บัดนี้หลินเบี้ยรู้สึกโกรธมาก จนไม่ได้สังเกตการกระทำของ

เขา

“ถังหลิน คุณปล่อยฉัน”หลินเบี้ยตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี วินาที ต่อมา เธอสนใจอะไรมากไม่ได้อีกแล้ว เริ่มใช้แรงดิ้นขึ้นมา

ทว่าก็ไม่อาจดิ้นให้หลุดไปได้
เธอหรี่ตา ม ยกเท้าถีบไปยังถังหลินกะทันหัน

การระมัดระวังตัวของถังหลินอยู่ในขั้นระดับพรีเมียม ตอนที่ เท้าเธอเริ่มขยับ เขาก็รู้ตัวแล้ว พอเธอถีบเข้ามา ถึงหลินก็ปล่อย ตัวเธอ ก่อนจะถอยไปด้านหลังสองก้าว

เนื่องจากถังหลินถอยหลัง หลินเบี้ยจึงถีบไม่ตรงเป้า แต่หลิน เปียกอิสระเสียที

หลินเป้ยชะงัก พอได้สติกลับคืนมา การตอบสนองแรกก็คือ

อยากจะจับผ้ารัดสเตย์ไว้ให้แน่น

เพราะผ้าที่เธอใช้พันนั้นมีความยาวพอสมควร เมื่อสักครู่ตอน ที่ถังหลินดึงออก ผ้ารัดสเตย์ก็ตกลงมาให้เห็นด้านนอกกว่าครึ่ง แล้ว

เธอคงเดินออกไปด้วยสภาพนี้ไม่ได้ อย่างน้อยต้องจัดการผ้า

รัดสเตย์ให้เสร็จสิ้นเสียก่อน

ทว่าเวลานี้นี่เอง ถังหลินก็เข้ามาใกล้ พลางเอื้อมมือหมายจะ

ดึงตัวเธอ

หลินเป้ยเห็นถึงหลินเอื้อมมือเข้ามาพลันตกใจ รีบถอยหลัง เพื่อทําการหลบหลีกอย่างรวดเร็ว

ตามหลักแล้ว หากถังหลินคิดจะจับใครสักคน คนคนนั้นคง ไม่มีทางหลบหลีกไปได้

ทว่า ครั้งนี้ หลินเปียกลับหลบได้สำเร็จ อีกทั้งยังหลบได้อย่าง

ง่ายดายเสียด้วย
ตัวหลินเป้ยเองก็ไม่กล้าเชื่อกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น รู้สึกอึ้งไปชั่ว

ขณะ มือของถังหลินยื่นเข้ามาใกล้เรื่อยๆ หลินเบี้ยรีบหมุนหนึ่ง

รอบ เพื่อหลบมือของถังหลิน

เธอหมุนกายเช่นนี้ผ้ารัดสเตย์ก็คลายออกเสียแล้ว

เธอยิ่งขยับ ผ้าก็ยิ่งคลายออก เธอยิ่งขยับเร็วเท่าไหร่ ผ้า คลายออกเร็วเท่านั้น

ขึ้นเป็นอย่างนี้ต่อไป ไม่ต้องให้ถังหลินมาดึงออก ผ้ารัดสเตย์ ของเธอก็จะหลุดลุยเองทั้งหมด ดังนั้น ถังหลินจงใจใช่ไหม? ถึงหลินจงใจให้เธอขยับ ยัง

จงใจยังเธอหมุนตัวอีก

หลินเป้ยรับรู้ในสิ่งนี้ เธอก็เกลียดชังจนแอบกัดฟันกรอด

ถังหลินช่างต่ำช้าจริงๆเชียว!

ทว่าเธอยังทําอะไรได้อีก? หรือเห็นถึงหลินจะมาจับเธอต่อ หน้าต่อตา เธอต้องยืนนิ่งให้ถังหลินมาจับตามใจชอบหรือไร?

หลินเปียกำลังใช้ความคิด ถังหลินก็เข้าใกล้อีกครั้ง มือของถัง

หลินเอื้อมมายังเธออีกครั้ง

หลินเป้ยแอบถอนหายใจหนึ่งเชือก พอถังหลินเข้ามาใกล้ เธอ ก็กระโจมเข้าใส่ แล้วกัดเขาให้ตายไปเลย

ทว่า ครั้งนี้ถังหลินตันไม่ได้เข้ามาใกล้มากนัก เขาหยุดตอนห่างจากตัวเธอหนึ่งเมตรกว่าๆ

ดวงตาหลินเป้ยเป็นประกาย ถังหลินคิดจะทำอะไรต่ออีก?

อันที่จริงตอนนี้ถึงหลินไม่ต้องทำอะไร เธอก็เปิดเผยหมดเปลืองแล้ว