บทที่ 801 เขาน่ากลัวอย่างนี้ เธอจะหนีไปได้หรือ (7)

แต่ว่าเขารู้สึกว่าร่างกายของหลินเป้ยเหมือนไม่ได้แข็งเหมือน ผู้ชายคนอื่น อีกอย่างหลินเปียนั้นตัวเล็กไปหน่อย

ถังหลินมองดูหลินเป้ย แววตาค่อยๆ อึมครึมลง อย่าบอกนะ ว่าเจ้าชายคนนี้จะเป็นผู้หญิงจริงๆ?

แววตาของถังหลินมองตรวจสองเขาดูอีกครั้ง ส่วนสูงที่ไม่ถึง ร้อยเจ็ดสิบ ในผู้ชายนั้นถือว่าเตี้ยที่สุดแล้ว ร่างกายค่อนข้าง ผอม ยิ่งดูตัวเล็กไปใหญ่ ยิ่งดูยิ่งเหมือนผู้หญิง……..

หากเจ้าชายน้อยคนนี้เป็นผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ งั้นเมื่อคืนก่อน

ถังหลินยื่นมือออกมาตามสัญชาตญาณอยากจะตรวจสอบดู

หน่อย……..

“ถังหลิน ยัยบ้า นายมีโรคหรอ!” ถังหลินกำลังคิดอยู่ เสียง ตะโกนของหลินเป้ยก็ดังมายังข้างหูของเขากะทันหัน เสียงนั้น ตะโกนดังจนสั่นสะเทือนไปทั่ว เสียงดังกึกก้องมาก

ในขณะที่หลินเปียตะโกน ขาข้างหนึ่งก็ถีบขึ้นมาด้วยความเร็ว ถีบไปทางถังหลินโดยใช้แรงหนักมาก

เพราะว่าถังหลินกำลังคิดเรื่องบางอย่างอยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้ ป้องกันตัว คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเขาถีบไปแบบนั้น
การถีบในครั้งนี้ของหลินเบี้ยเหมือนได้ใช้แรงทั้งหมดของเขา เลย การถีบลงไปในครั้งนี้ของเขา ต้องเจ็บมากแน่ๆ แต่ว่าถัง หลินกลับไม่ขมวดคิ้วเลยแม้แต่น้อย

แน่นอน ถังหลินจับมือของเขาไว้ไม่ได้ปล่อยออก

แววตาของถังหลินมองดูร่างกายของเขาทั้งบนทั้งล่างไปหนึ่ง รอบ สุดท้ายแววตาของเขาหยุดอยู่บนหน้าอกของเขา ริมฝีปาก ค่อยๆ โค้งขึ้น “นายกินเยอะขนาดนี้ ไม่อ้วนเลย และไม่มีแรงเพื่อ เลย ช่างฟุ่มเฟือยจริงๆ

“เรื่องของฉัน? เรื่องของฉัน?” หลินเป้ยเห็นตำแหน่งที่แววตา ของถังหลินมองไป สีหน้าเริ่มแย่ขึ้น ขณะนี้เขาเกือบจะตะโกน ออกมา “ถังหลิน นายปล่อยฉันออก”

“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ?” ถังหลินกลับไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เลย เขาจับข้อมือของหลินเปียแล้วพลิกกลับโดยออกแรงเล็กน้อย หลินเป้ย ในขณะนี้อารมณ์มีความตื้นตันเล็กน้อย ถูกถังหลินถึง แบบนี้ ไม่มีใครยืนได้คงที่เลย หลินเบี้ยล้มเข้าไปในอ้อมกอด ของถังหลินโดยตรงเลย

ถังหลินยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้ขยับ ไม่หลบและไม่หลีกให้ จากนั้น ใบหน้าของหลินเปียก็ซุกเข้าไปยังหน้าอกของถังหลิน พอดี

การชนในครั้งนี้ ถังหลินไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บใดๆ เลย ยิ่ง รู้สึกได้ถึงความนุ่มมากกว่า

ถังหลินยิ้มที่มุมปาก จับข้อมือของหลินเป้ยแล้วใช้มือรองไว้ที่หลังศีรษะของหลินเป้ย ยังตั้งใจกดลงไปอีกด้วย

หลินเป้ยรู้สึกว่าปอดของตัวเองจะระเบิดแล้ว เขาสูดหายใจลึก จากนั้นก็สูดหายใจเข้า แต่ก็ยังไม่สามารถทำให้ตัวเองสงบสติ อารมณ์ได้ ขณะนี้ใบหน้าของเขากดทับอยู่บนหน้าอกของถังหลิน เขาแค่อยากจะกัดลงไปแรงๆ แต่ว่า สุดท้ายเขาก็อดกลั้นได้แล้ว

เขาขยับศีรษะ เพราะว่าถังหลินกดทับอยู่ เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้น เขากัดฟันเงียบๆ ตะโกนดังด้วยความโหดว่า “ถังหลิน ไอ้ผีบ้า”

หลินเป้ยรู้สึกว่าคำว่านี้ของเขาดูมีพลังมาก แต่ว่าตอนนี้เขา ทับอยู่บนหน้าอดของถังหลิน ข้อมือก็ถูกถังหลินจับไว้ สมองก็ถูก ถังหลินกดไว้ เสียงนั้นฟังแล้วดูอิ่มๆ รู้สึกแปลกๆ

ภายในแววตาของถังหลินแอบแฝงรอยยิ้มอ่อนๆ อยู่ริมฝีปาก ที่เซ็กซี่เปิดออกเล็กน้อย “การเปรียบเทียบระหว่างผู้ชายและ ผู้ชาย ทำไมฉันถึงกลายเป็นไอ้บ้าไปแล้วล่ะ?”

ประโยคนี้ สิ่งที่ถังหลินพูดนั้นเรียกว่าสมเหตุสมผล

หลินเป้ย โมโหมาก เขาโมโหมาก โมโหมากๆ แต่ว่าขณะนี้ กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

สถานะของถังหลินพิเศษ ตอนแรกที่อยู่ในใจของเขา คนอย่าง

ถังหลินนั้นต่างก็เป็นคนที่เคร่งครัดจริงจัง

เขาไม่เคยรู้เลยว่า ถังหลินจะหน้าด้านขนาดนี้?

จะอันธพาลขนาดนี้! จะหน้าเนื้อใจเสือขนาดนี้
ถังหลินสามารถรับรู้ได้ว่าหลินเบี้ยที่ทับอยู่บนหน้าอกของเขา มีการหายใจที่เร่งรีบมาก คงจะโมโหไม่น้อยเลย เขาต้องโมโห ขนาดนี้เลยหรอ?

เมื่อกี้เขาพูดผิดไปหรอ? ไม่ได้ผิดเลยแม้แต่น้อย!! การเปรียบเทียบระหว่างผู้ชายและผู้ชายนั้นไม่มีปัญหาอะไร เลย นอกจากว่า…….

แววตาของถังหลินเปล่งประกายขึ้น จากนั้นก็ค่อยๆ พูดขึ้นว่า “หรือว่า เรามาต่อยกันอย่างเป็นทางการหน่อยไหม

ส่วนเรื่องที่ว่าจะต่อยยังไง เขาคิดว่าเขาสามารถลองพิจารณา ดีๆ ได้

“ใครจะต่อยกับนาย? นายมีโรคหรอ?” หลินเบี้ยได้ยินว่าเขา

จะมาต่อยด้วย สีหน้าแย่ไปหมดเลย ใครจะต่อยกับเขา ใครจะ

ต่อยกับเขา?

มีโรคหรอ!!

หากเขาสามารถต่อถังหลินได้ เขายังจะต้องทนขนาดนี้อีก หรอ?

ในตอนที่หลินเป้ยพูด ได้ก้มหัวเล็กน้อย จากนั้นก็มองเห็นเท้า ของถังหลิน แววตาของหลินเป้ยเปล่งประกายขึ้นทันที จากนั้นก็ ค่อยๆ ยกเท้าขึ้น แบบใช้แรง อยากจะไปเหยียบเท้าของถังหลิน

ถังหลินเป็นคนที่ไหวพริบระมัดระวังตัวสูงมาก แน่นอนว่าต้อง มองเห็นการกระทําของเขา และในตอนที่หลินเปียกำลังจะยกเท้าขึ้น ขาของถังหลินก็ขยับกะทันหัน ยกเท้าเขาขึ้น จากนั้นก็นำไป ข้างๆ

“อ้า……” หลินเป้ยถูกเขาดึงจนขาฉีกใหญ่เลย นั่งลงไปยังพื้น เลย ขาทั้งสองข้างถูกแยกออกด้วยความกะทันหันและความแรง ความเจ็บปวดแบบนั้นยากที่จะบรรยายได้เลยจริงๆ

หลินเบี้ยใช้แรงหายใจ อยากจะลุกขึ้น แต่ว่าเวลานั้นกลับลุก ไม่ขึ้นเลย

“การฉีกขาฝึกมาได้ไม่เลวเลย” ถังหลินยืนมองอยู่ข้างๆ ไม่ เพียงแต่ไม่ช่วย ยังพูดลอยๆ อีก

ร่างกายของหลินเป้ยเอนมาทางข้างหน้าด้วยสัญชาตญาณ

ขณะนี้ ถังหลินนั่งอยู่ตรงข้างหน้าเขา ดังนั้น ถูกหลินเบี้ยทับลง ไปแบบนี้ ก็ล้มลงบนตัวของถังหลินเลย

ริมฝีปากของเขากำลังจูบทับลงไปยังริมฝีปากของถังหลิน พอดี

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้กะทันหันเกินไป ถังหลินก็ยังดึงสติกลับมา ไม่ได้ ยังไม่ทันเผยการตอบสนองใดๆ ออกมา

ในตอนที่เห็นว่า ริมฝีปาก งหลินเป้ยจะมาแนบทับริมฝีปาก ของถังหลิน หลินเปียก็รีบหันข้าง แต่ว่ากลับไม่สามารถหลบได้ ทั้งหมด!!