บทที่ 798 เขาน่ากลัวอย่างนี้ เธอจะหนีไปได้หรือ (4)

เงินลั่วฉิงก็ไม่พบเบาะแสใดๆ ดังนั้นเขารู้สึกว่าหาตัวผู้หญิง คนนั้นไม่ง่ายเลย!!

วันนั้นเขานับเจอคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังที่ Club จา กนั้นเชื่อเงินก็ตามมาทำลายแผนการทั้งหมดของเขา

หลังจากวันนี้เขาจึงไปสืบประวัติของคุณหนูใหญ่แห่งตระกูล ถังกับเขือเฉิน จากนั้นก็ทราบว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังก็คือ เงิน วฉิงภรรยาเก่าของเยซือเฉิน

พูดจากใจเลย ตอนที่เขาทราบข่าวนี้ก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย และ ยังมีความผิดหวังอีกเล็กน้อยด้วย แต่เขาก็ไม่อยากละทิ้งความ พยายามในการตามจีบเธอแค่นี้

เพราะอย่างไรเสียเยซื้อเฉินกับเงินถั่วนิ่งก็หย่ากันแล้ว ตอนนี้ เงินลั่วจึงมีสถานภาพโสด เขายังมีโอกาสอยู่

ถังหลินยกคิ้วขึ้น เผยรอยยิ้มเย็นตรงมุมปาก ถึงแม้จะต้องขุด พื้นพสุธาลงไปสามเมตร ตามหาทุกซอกทุกมุม เขาก็ต้องหาตัวผู้ หญิงคนนี้ออกมาให้ได้

“พูดตามตรง ผมหวังว่าคนในคืนนั้นจะเป็นหนึ่งในเจ้าชาย สองคน หากเป็นอย่างนี้ อะไรๆก็จะง่ายขึ้น “หยวนจนหลินเห็นถึง หลินไม่พูด จึงเสริมเองหนึ่งประโยค

ถังหลินรีบหันมามองเขาด้วยแววตาเคร่งขรึมถึงขีดสุดตะคอกด้วยความโกรธสุดขีด :

ตอนนั้นเขาแตะเพศหญิง!!

เพศหญิงคนหนึ่ง

“โอเค ล้อเล่นหน่ะ ใกล้จะถึงแล้ว วันนี้คุณไปทำหน้าที่เป็น เพื่อนเจ้าชายทั้งสองคนก่อน ซึ่งงานวันนี้ไม่มากนัก ดังนั้นคุณยัง มีเวลาเพียงพอที่จะไปตามหาผู้หญิงคนนั้น” หยวนจนหลินรีบแก้ ค่า ไม่กวนประสาทเขาอีก

รถขับเคลื่อนไปถึงโรงแรมถั่วซินอย่างรวดเร็ว ตำรวจที่เฝ้า อารักขาความปลอดภัยก็ขึ้นไปเชิญตัวเจ้าชายทั้งสองพระองค์

ไม่นาน เจ้าชายใหญ่ก็ลงมา แต่เจ้าชายองค์เล็กไม่ได้ลงมา “ทำไมมีเพียงเจ้าชายใหญ่ล่ะครับ เจ้าชายน้อยล่ะครับ? หยวนจนหลินไม่เห็นเจ้าชายน้อย พลางถามตามมารยาท

“เขาป่วย ไม่สบายนิดหน่อย พักผ่อนอยู่ในห้องเจ้าชายใหญ่ มองไปยังหยวนจนหลิน พลางยิ้มอย่างมีมารยาทเช่นกัน

“ป่วย? รุนแรงไหมครับ? ต้องเชิญหมอมาไหมครับ? “หยวน จุนหลินไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแต่คิดว่าเจ้าชายน้อยเป็นแขก กิตติมศักดิ์ ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันไม่ได้

“ไม่มีอะไร แค่เป็นหวัดเฉยๆ นอนก็หาย”เจ้าชายใหญ่โบกมือ แสดงว่าไม่มีเรื่องอะไร

“งั้นให้ถังหลินขึ้นไปดูเขาสิ ให้เจ้าชายน้อยอยู่ในโรงแรมคนเดียวก็ไม่ค่อยดี ถังหลินอยู่เป็นเพื่อนเจ้าชายน้อยเถอะ วันนี้ พวกเราก็ไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไรเป็นพิเศษ ให้ผมไปกับเจ้าชาย ใหญ่ก็แล้วกันนะ”ดวงตาหยวนจนหลินส่องประกาย เขารู้สึกว่า เป็นโอกาสที่ไม่เลวเลย

อันที่จริงธุระระหว่างสองประเทศก็เจรจาเสร็จในวันแรกแล้ว เรื่องสั่งออเดอร์เพิ่มอีกห้าหมื่นล้านก็ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ดัง นั้นเรื่องอื่นก็ไม่ค่อยสำคัญเท่าใดนัก

หยวนจุนหลินรู้สึกว่าไม่สู้ให้ถังหลินไปสืบเรื่องของตัวเองจะดี

กว่า

คืนวานซืนเกิดเหตุที่โรงแรมด้วย ซึ่งถังหลินอยู่เป็นเพื่อนเจ้า ชายน้อย เขาก็จะสะดวกต่อการสืบเป็นอย่างยิ่ง

“ครับ งั้นก็รบกวนคุณถังแล้วครับ เจ้าชายใหญ่เป็นผู้ฉลาด ปราดเปรื่อง เข้าใจความหมายของหยวนจนหลินทันที ที่เขารับ ปากเย่อเฉินไปประกันตัวถังหลินออกมา ก็เพราะให้ถังหลินมา สืบคดีอยู่แล้ว

ดังนั้น เขาต้องให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

“ถังหลิน คุณไปดูอาการของเจ้าชายน้อยก่อน ดูแลดีๆด้วย ล่ะ”หยวนจุนหลินรีบสั่งการถังหลิน ยังหันไปมองถึงหลิน พลาง ส่งสัญญาณทางสายตาให้ถังหลินอีกด้วย

บอกถึงหลินคว้าโอกาสสืบคดีไว้ให้ดี!! จากนั้น หยวนจุนหลินกับเจ้าชายใหญ่ก็ออกไป
ถังหลินไปที่ชั้นแปด โดยตรง ตอนที่เดินไปถึงหน้าประตูห้อง เจ้าชายน้อย ดวงตาเขาก็ทอแสงประกายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคำพูดของเงินถั่วนิ่ง ถึงแม้เขามั่นใจว่า คนที่เขาแตะต้องคือผู้หญิงคนหนึ่ง

ทว่าเขารู้จักเป็นลั่วนิ่งดี รู้ว่าถ้าเป็นถั่วนิ่งไม่มั่นใจก็จะไม่พูดสุ่ม

สี่สุ่มห้า ไม่แน่ว่าเป็นถั่วงอาจพูดอะไรบางอย่างจริงๆแล้วก็ได้ อีกทั้งเป็นลั่วนิ่งบอกว่าพิสูจน์หาหลักฐานเพื่อปัดความน่า สงสัยของเจ้าชายสองคนนี้ออกไปก่อน จุดนี้ก็ไม่ได้คิดอะไร

นึกถึงเรื่องพวกนี้ ถังหลินก็แอบถอนหายใจหนึ่งเชือก จากนั้น ก็ยื่นมือไปเคาะประตู

“เข้ามา”มีเสียงส่งออกมาด้านในห้อง นั่นก็คือเสียงของเจ้า

ชายน้อยนั่นเอง

ถังหลินได้ยินพลางยกคิ้วขึ้น จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไป……

ตอนที่ถังหลินขึ้นมา เจ้าชายใหญ่ได้ให้บัตรคีย์การ์ดของห้อง พักเจ้าชายเล็กไว้ บอกว่าเขาจะได้สะดวกในการเข้าออกห้องเจ้า ชายเล็ก

ถังหลินกวาดสายตามองอย่างรวดเร็วหนึ่งรอบ ภายในห้อง สะอาดเป็นพิเศษ เรียกได้ว่าไม่ยุ่งเลยสักนิด เมื่อมองไป นอกจากมือถือของเจ้าชายใหญ่แล้ว ก็ไม่เห็นของใช้ส่วนตัวของ เขาอีกเลย

พวกเสื้อพงเสื้อผ้าก็ไม่ได้วางไว้ด้านนอกเลยสักตัว แม้แต่ภายในห้องอาบน้ำก็หาของใช้ของเจ้าชายน้อยไม่เจอเลย

ตอนนี้เป็นเวลาเช้า พนักงานทำความสะอาดในโรงแรมยังไม่ ได้เข้ามา แต่ห้องของเจ้าชายน้อยกลับสะอาดจนผิดหูผิดตา

สะอาดจนไม่ปกติ

สะอาดขนาดนี้ ถังหลินรู้ดีว่าคงไม่มีทางหาสิ่งผิดแปลกได้เลย ถังหลินเดินเข้ามาด้านในห้อง เห็นเจ้าชายน้อยนอนอยู่บน เตียง เขามุดอยู่ใต้ผ้าห่มทั้งตัว เผยเพียงใบหน้าออกมาเท่านั้น

ดูอย่างนั้นแล้ว…….

ถังหลินมองเขา พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ทำไมถึงเป็นคุณ? “เจ้าชายเล็กมองถึงหลิน ดวงตาเปล่ง ประกาย คล้ายรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็คล้ายไม่ได้ตกใจมากนัก

“คุณหยวนออกไปเป็นเพื่อนเจ้าชายใหญ่ ผมอยู่ดูแลเจ้าชาย น้อยถึงหลินมองหน้าเขาแวบหนึ่ง คิ้วยิ่งขมวดแน่นขึ้นกว่าเก่า ผู้ชายเป็นหวัดจำเป็นต้องมุดอยู่บนเตียงด้วยหรือ?

“คุณไม่ต้องดูแลฉันหรอก ฉันจะนอน คุณออกไปได้”เจ้าชาย น้อยดึงผ้าห่มสูงขึ้นอีกจนปิดไปถึงคาง

ถังหลินมองหน้าเขา มองอย่างนี้แล้วเหมือนใบหน้าเขาจะเล็ก มากๆ ให้ความรู้สึกสวยสดงดงาม

แม่ง! !

ถังหลินแอบด่าอยู่ในใจหนึ่งประโยค ผู้ชายสวยสดงดงาม บ้าหรือเปล่า?!

ถังหลินนึกถึงคำพูดของเงินถั่วงก่อนหน้านี้ เขาพลางเม้ม ปากด้วยจิตใต้สำนึก หรือเขาควรสืบเจ้าชายสองคนนี้ เพื่อคลาย ความสงสัยก่อนจริงๆ โดยเฉพาะเจ้าชายน้อยคนนี้

“ผมช่วยคุณสั่งข้าวเช้าแล้ว เดี๋ยวจะมาส่งแล้ว คุณลุกขึ้นไป ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วรอกินข้าวเช้าเลย”ถังหลินไม่สนใจการ ปฏิเสธของเขา ตอนที่เข้ามาในห้องนี้ เขาก็คิดอยากจะสำรวจว่า จะได้เบาะแสอะไรหรือไม่อยู่แล้ว แต่ในห้องสะอาดเกินไป ดังนั้น เขาจําเป็นต้องหาโอกาสใหม่

“ฉันไม่หิว และฉันก็ไม่อยากลุกจากเตียงด้วย ฉันอยากนอน อย่างเดียว คุณไม่ต้องสนใจฉัน คุณออกไปเลย”หลินเปี่ยมองถัง หลินอย่างระแวง พร้อมกับเอ่ยคำไล่แขกอีกครั้ง

ถังหลินมองหน้าเขา แววตาเคร่งขรึมอย่างชัดเจน ไม่รู้เพราะ เหตุใด ถึงหลินเห็นเขานอนอยู่บนเตียงก็รู้สึกขัดหูขัดตาอย่าง แปลกประหลาด

ผู้ชายอะไรอ่อนแอกว่าผู้หญิง มันใช้ได้ไหมเนี่ย? ยังมีอีก เขาระวังตัวหาผีอะไรของเขาเนี่ย? เขาจะทําอะไรอีกฝ่ายได้?!

ถ้าไม่ใช่ก่อนหยวนจุนหลินไปได้กำชับเป็นพิเศษ เขาก็ขี้เกียจ ยุ่งเรื่องบ้าพวกนี้เหมือนกัน