บทที่ 772 คุณชายสามเย่สืบเรื่องของลูกได้แล้ว (4)

ท่านประธานบ้านเขานิสัยดีแบบนี้ยังสั่งสอนคนด้วยน้ำเสียงที่ มีความน่ารักเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

น้ำเสียงนี้? ความนิสัยดีนี้? ทำไมถึงคุ้นเคยขนาดนั้นเนี่ย?

นี่เป็นนิสัยขององค์หญิงน้อยชัดๆ!! ท่านประธานบ้านเขาติดพิษแล้ว ติดพิษขององค์หญิงน้อย แล้ว!!

ผู้ชายอีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ จับโทรศัพท์ไว้ ลืมพูดไปเลย เขารู้สึกว่าเมื่อกี้ต้องโทรผิดแน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ

เขาก้มหน้าลง มองดูสิ่งที่แสดงบนหน้าจอโทรศัพท์…..

เบอร์ไม่ได้ผิด?

“ฉันกลับบริษัท การประชุมวิดีโอคอลต่อได้เลย” ในที่สุดคุณ ชายสามเย่ก็กลับมาปกติแล้ว ออกคำสั่งด้วยความเย็นขา

“อ๋ ได้” เมิ่งหยวนพยักหน้า ตอบกลับ กลับมีความรู้สึกแบบ หนึ่งเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

หลังจากวางสายแล้ว คุณชายสามเยก็เหม่อลอยต่อ ลอยต่อ ไป เลขาหลิวมองดู กลับไม่กล้าพูดอะไรสักคำแล้ว

พอมาถึงบริษัท คุณชายสามเย่ก็เปิดการประชุมด้วยวิดีโอ คอลต่อ เลขาหลิวรู้สึกว่าท่านประธานยังคงใจไม่อยู่กับตัวตลอดเวลา

แต่ว่า เรื่องนี้ไม่ได้ถึงตาให้เขามายุ่ง เขาทำตามคำสั่งของ ท่านประธานไปสิบเรื่องขององค์หญิงน้อยแล้ว การประชุมทางวิดีโอคอลผ่านไปประมาณสี่ชั่วโมงแล้วยังไม่

จบ

จู่ๆ เลขาหลิวก็เข้ามาในห้องทำงาน พุ่งไปทางข้างๆ ของคุณ ชายสามเย่ด้วยความดีใจ มองไปทางคุณชายสามเยด้วยสีหน้า ที่ตื้นตันใจ พูดด้วยความเร่งรีบว่า “ท่านประธาน สิบเจอแล้ว ครับ สิบเจอแล้วครับ สืบเจอแล้วว่าคุณแม่ขององค์หญิงน้อยคือ ใคร”

สีหน้าที่ใจไม่อยู่กับตัวของคุณชายสามเย่ค่อยๆ เปลี่ยนไป เขาลุกขึ้นด้วยความเร็ว ขณะนี้บนใบหน้าของคุณชายสามเย ความตื้นตันอย่างเห็นได้ชัดเจน ยังมีความกระวนกระวายอย่าง เห็นได้ชัดเจนอีกด้วย

การประชุมทางวิดีโอคอลยังคงสืบเนื่องต่อ คนทางนั้นเห็น ท่านประธานของพวกเขาทำท่าทีแบบนี้ขึ้นกะทันหัน ก็อึ้งขึ้นมา อีกครั้ง?

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พวกเขาเห็นการตอบสนองแบบนี้ของท่าน ประธาน?

ท่านประธานที่เย็นชาอารมณ์คงที่ ไม่มีคลื่นไม่มีความตกใจ มาโดยตลอดของพวกเขากลับมีความกระวนกระวายแบบนี้ กลับ มีท่าทีแบบนี้?
นี่เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นกันแน่?

“การประชุมจบลง” คุณชายสามเย่นึกได้ว่าคอมยังคงเปิดอยู่ ทางนั้นมีคนไม่น้อยเลยที่กำลังมองอยู่ เขาพูดไปคำหนึ่งว่าจบลง จากนั้นก็ไม่สนใจแล้วว่าทางนั้นเห็นด้วยหรือไม่ แล้วรีบปิดคอม ทันที

สําหรับเรื่องขององค์หญิงน้อย ในตอนที่ยังสืบได้ไม่ชัดเจน ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด

ทันใดนั้นคนทางนั้นต่างก็งงไปกันหมด นี่ก็จบแล้วหรอ? จบลง

แล้วหรอ?

วันนี้ เป็นครั้งที่สองแล้ว

ยังดีที่ ครั้งนี้ได้พูดคุยกันพอประมาณแล้ว สิ่งที่ต้องผ่านก็ผ่าน แล้ว จบก็จบเถอะ คนทางนั้นก็ไม่ได้มีความเห็นอะไรมากมาย แน่ๆ นอนว่า สิ่งสำคัญคือไม่กล้ามีความเห็น!!

หลังจากที่ปิดคอมแล้ว คุณชายสามเล่มองไปทางเลขาหลิว “รีบพูด”

ถึงแม้ว่าขณะนี้เขาจะกำลังพยายามควบคุมตัวเองอยู่ แต่ว่า ในน้ำเสียงก็ยังแฝงความกระวนกระวายน้อยๆ ที่สามารถฟังออก

เลขาหลิวอึ้งไปเลย สูดหายใจเข้าลึก จากนั้นก็เปิดปากพูดว่า “คุณแม่ขององค์หญิงน้อยชื่อเห่อลงถึงครับ

ได้ยินประโยคนี้ของเลขาหลิวแล้ว สีหน้าคงคุณชายสามเ แย่ลงอย่างเห็นได้ชัดเจน หัวใจก็รู้สึกแย่ลงตามไปด้วย ทั้งหมดหวังและผิดหวัง

ไม่ใช่หรอ?

ไม่ใช่จริงๆ หรอ?

หรือว่าเธอคิดมากเกินไปแล้ว?

เห็นท่าทีแบบนี้ของท่านประธานบ้านตัวเองแล้ว เลขาหลิวอึ้ง ไปเลย รีบพูดต่อว่า “ท่าประธาน ท่านฟังผมพูดจบ

แววตาของคุณชายสามเเปล่งประกายขึ้นทันที มองไปทาง

เลขาหลิวอีกครั้ง “พูดจุดสำคัญ

“จุดสำคัญคือเห่อถึงองคนนี้ยังไม่ได้แต่งงาน และแม้แต่แฟนก็ ยังไม่มี” เลขาหลิวไม่กล้าหยุดหายใจเลย เขาพูดให้จบภายใน คําเดียว

นี่คือสิ่งที่เลขาหลิวสืบเขอ ตามหลังแล้วหนีนั้นคบกับเห่อ ถงถงแล้ว แต่ว่าเลขาหลิวกลับสืบไม่เจอ ไม่สามารถไม่พูดได้เลย ว่าเรื่องนี้มีความน่าสงสัยเล็กน้อย

แววตาของคุณชายสามเย่ค่อยๆ หรี่ขึ้นมา แววตากำลังคิด อะไรบางอย่างอยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน ดังนั้น?”

“ฉะนั้น จุดสำคัญของเรื่องนี้ก็คือ หรือไม่องค์หญิงก็คือลูกนอก สมรสของคุณเห่อ หรือว่าองค์หญิงก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณเห่อ คุณแม่ขององค์หญิงน้อยอาจจะเป็นคนอื่น ผมสิบได้แค่นี้ครับ จึง รีบกลับมารายงานท่านประธานแล้ว” เลขาหลิวได้ยินคำพูดของ ท่านประธานแล้ว ก็รีบตอบกลับทันที
“ดังนั้น คุณแม่ของเธอจะเป็นเงินถั่วงหรือเปล่า?” ดวงตา ของคุณชายสามเย่ค่อยๆ หรี่ขึ้น อารมณ์ของเขาถูกเผยออกมา โดยไม่สามารถควบคุมได้ เป็นไปได้ไหม? จะเป็นเหมือนกับที่ เขาคาดเดาไว้หรือเปล่า?

เขารู้สึกมาโดยตลอดเลยว่าถังจื่อซีและเงินมั่วนิ่งจะเหมือนแม่ ลูกกันมากกว่า มากกว่า……..

สไตล์เหมือน จริงๆ แล้วพวกท่าทีท่าทางต่างก็เหมือน

ขณะนี้ อารมณ์ของคุณชายสามเตื้นตันมากเกินไปแล้ว ดัง นั้น คำพูดนี้จึงถูกพูดออกมาภายใต้จิตใต้สำนึก

“คุณผู้หญิง? ลูกของคุณผู้หญิง?” เลขาหลิวคิดไม่ถึงเลยว่าจะ มีความเป็นไปได้แบบนี้ ทันใดนั้นก็อึ้งไปเลย

นั่นคือลูกของคุณผู้หญิง? ลูกของคุณผู้หญิง

“เป็นลูกที่คุณผู้หญิงมีกับใคร?” ขณะนี้เลขาหลิวตกใจมาก เกินไป อึ้งไปเลย สมองยังไม่ทันหมุนกลับมา จึงถามแบบนั้นไป

คุณชายสามเย่หรี่ตาขึ้น ทันใดนั้นความเย็นชาในแววตาก็เย็น แข็งเป็นน้ำแข็ง เขาค่อยๆ หันมามองไปทางเลขาหลิว……..

แค่พริบตาเดียว แววตานั้นเหมือนว่าสามารถทำให้เลขาหลิว แข็งทื่อไปเลย จากนั้นก็แตกเป็นเศษๆ

ร่างกายของเลขาหลิวแข็งทื่อไปเลย ทันใดนั้นรู้สึกถึงว่าเย็น เฉียบเข้าไปถึงกระดูก รู้สึกเพียงแค่ว่าเลือดในตัวต่างก็ถูกสกัด ให้แข็งไปหมด ทั้งตัวของเขาไม่สามารถรับรู้ถึงอุณหภูมิใดๆแล้ว

เขาอยู่ข้างกายของท่านประธานมาก็หลายปีแล้ว นี่เป็นครั้ง

แรกเลยที่เขาเห็นท่านประธานน่ากลัวเพียงนี้ เลขาหลิวรู้สึกได้ว่าตัวเองพูดผิดไป ใช่ เมื่อคำพูดของเขานั้น

แน่เกินไปแล้ว หากอยู่ในสมัยโบราณคงจะโดนประมาณเก้าชั่ว

โคตรแล้ว

ขณะนี้ สัญชาตญาณความเอาตัวรอดของเลขาหลิวทําให้เขา รีบคิดหาวิธีมาช่วยเสริม เลขาหลิวไหวพริบพุ่งขึ้น รีบพูดด้วย ความเร็วว่า “หากนั่นเป็นลูกของคุณผู้หญิง ต้องมีกับท่าน ประธานแน่นอนครับ แน่นอน จุดนี้ไม่ผิดแน่นอนครับ”

ในตอนที่เลขาหลิวพูดประโยคนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า กำลังประจบประแจงอยู่

ถึงแม้ว่าเลขาหลิวไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องอะไร แต่ว่าตอนนี้เขา จําเป็นต้องพูดแบบนี้ ไม่เช่นนั้นชีวิตอันน้อยนิดของเขานี้คงจะ ไม่มีแล้ว

หลังจากได้ยินคำพูดของเลขาหลิวแล้วสีหน้าของคุณชายสาม เย่ก็ค่อยๆ ดีขึ้น ความเย็นในแววตาก็ค่อยๆ จางหายไป ไม่ได้น่า กลัวเหมือนเมื่อกี้แล้ว

แววตาเมื่อกี้ของคุณชายสามเย่สามารถฆ่าคนได้เลย

เลขาหลิวสูดหายใจลึก โชคดีที่เขาไหวพริบดี ไม่เช่นนั้นชีวิตนี้ คงอยู่ไม่รอดแล้ว
แต่ว่า ขณะนี้ สีหน้าของคุณชายสามเก็ยังคงหนักแน่นน่า

กลัว

ถ้าหากลูกเป็นของเงินถั่วนิ่งจริงๆ ทำไมเธอถึงไม่พูด

ทำไมเอถึงไม่บอกเขาเลย?

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนเธอไม่บอกเขาถือว่ามีเหตุผลอยู่ แต่ว่า ตอนนี้พวกเขาได้เจอกันแล้ว ทำไมเธอถึงยังไม่บอกเขา?

เลขาหลิวเห็นท่านประธานบ้านเขาไม่พูดเลย ในใจก็มีความ กังวล อดไม่ได้เรียกไปคำหนึ่งว่า “ท่านประธาน……. ”

คุณชายสามเดึงสติกลับมา ขมวดคิ้วแน่น มองไปทางเลขา หลิว พูดด้วยเสียงที่ต่ำว่า “ไปสืบต่อ

“สืบ? สืบใครครับ? สิบคุณผู้หญิงหรอครับ?” เลขาหลิวขณะนี้

ไม่ค่อยเข้าใจว่าคนที่ท่านประธานจะสิบคือใคร?

สืบองค์หญิงน้อยต่อ? หรือว่าสืบคุณผู้หญิง

“สืบมาหมด” คุณชายสามเย่สูดหายใจลึก พยายามกดทับ ความผิดปกติในใจ