บทที่ 762 ถังจื่อประกาศอย่างมาดเข้มว่า คนนี้คือพ่อ ของฉัน (10)

เด็กน้อยถึงจื่อซีสวยขนาดนี้ น่ารักขนาดนี้ พวกเขาเลยอยากรู้ ว่าผู้หญิงแบบไหนที่คลอดลูกสาวอย่างนี้ได้

แน่นอน พวกเขายิ่งอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เกี่ยวข้องกับคุณชาย สามเย่หรือเปล่า? ล้วนอยากรู้ว่าถังจื่อเป็นลูกสาวของคุณชาย สามเย่หรือเปล่า?

เวลานี้เป็นถั่วนิ่งมองไปตามเสียงเรียก จากนั้นก็เห็นถึงจื่อซี อย่างไม่มีสิ่งกีดขวาง แต่เธอยังเห็นถึงชื่อที่อยู่กับเย่ซื้อเฉินด้วย ชั่วขณะนั้นเป็นลั่วจึงรู้สึกมึนงงมาก

เกิดอะไรขึ้น? !

ทำไมลูกรักจื่อถึงอยู่กับเยซื้อเฉินได้? ลูกอมาได้ยังไง? มาคนเดียวเหรอ? เป็นไปไม่ได้ที่จื่อจะมาคนเดียว อย่างน้อยก็ต้องมาจอไม่ตาม

เป็นเพื่อนมาด้วยแหละ?

ทว่าเป็นถั่วนิ่งไม่เห็นถังจื่อโม่เลย พลางขมวดคิ้ว……..

เห้อถงถงไม่เห็นเป็นถั่วนิ่งที่อยู่ด้านหลัง เธอคิดว่าถังจื่อซีเรียก เธอ เพราะปกติตอนที่เป็นลั่วนิ่งไม่อยู่ ถังจื่อซีก็เรียกเธออย่างนี้ เสมอมา
บัดนี้เด็กน้อยถังจื่อไม่ก็หลบไปอยู่อีกทาง ความรู้สึกน้อยใจ กับอ่อนแอของถังจื่อโม่เมื่อสักครู่ เห้องถึงก็เก็บอยู่ในสายตา เธอเข้าใจความคิดของถังจื่อไม่

เห้องถึงมักเป็นคนไหวพริบไว ในช่วงเวลาสำคัญ เธอเห็น เหตุการณ์ตรงหน้าก็รีบพุ่งเข้าหาถึงจื่อ พลางกอดถังจื่อซ์ไว้ใน อ้อมแขน“ลูกรัก ในที่สุดแม่ก็หาหนูเจอแล้ว แม่ตกใจหมดเลย หนูไปไหนมา? ”

“ลูกรัก แม่ให้หนูรออยู่ด้านนอกไม่ใช่เหรอ? ทำไมหนูวิ่ง เพ่นพ่านคนเดียวล่ะ? ทำให้แม่หาไม่เจอเลย หนูรู้ไหมว่าแม่ กังวลมากเลย”ช่วงเวลาสำคัญทักษะการแสดงของเห้อถงถงนั้น ยอดเยี่ยมมากเลย

“หม่ามี้”ถังจื่อซีเรียกเสียงเบาอีกครั้ง ปกติเธอก็เรียกเห้อง งอย่างนี้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ขณะที่เธอเอ่ยคำว่าหม่ามีอยู่นั้น ดวงตาของเธอก็มองไปยังเป็นลั่วนิ่ง แม่ถูกร่างกายของเห้อง งบังไว้พอดิบพอดี

เยซื้อเฉินได้ยินเด็กน้อยเรียกเห้อถงถงว่าหม่า หัวใจก็หล่น วูบอย่างรู้สึกหดหู่และผิดหวัง

เมื่อกี้เขาคิดว่าเด็กคนนี้เรียกเงินถั่วนิ่ง คิดว่าแม่ของเด็กน้อย คนนี้คือเป็นลั่วนิ่งจริงๆ นาทีนั้นหัวใจของเขาโผล่ความวู่วามขึ้น มา เพียงแต่ความจริงยืนยันว่า เมื่อกี้เขาคิดมากไปเอง

ที่แท้คนที่เด็กเรียกไม่ใช่เงินลั่วนิ่ง

เด็กคนนี้จะน่ารักขนาดไหนก็ไม่ใช่ลูกสาวของเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นลูกสาวของเขา มันเป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัยเลย คุณชายสามเย่เห็นเงินลั่วจึงยืนอยู่ตรงจุดที่ไกลออกไป ถึงแม้ จะอาลัยอาวรณ์ แต่ก็ปล่อยมือเล็กของถังจื่อออก

เงินถั่วนิ่งเห็นเห้อถงถงพุ่งตรงเข้ามา ดวงตาก็กะพริบรัวๆ แล้ว อันนี้คือเกิดอะไรขึ้นอีก

ตอนแรกเงินลั่วฉิงก็เตรียมจะเดินมาหาเพ้อถุงถุง ดังนั้นเธอกับ เห้อถงถงอยู่ในทิศทางเดียวกัน ซึ่งเธอยืนอยู่ด้านหลังเห้อง งด้วยระยะห่างประมาณสิบเมตร

เมื่อสักครู่ถังจื่อซีมองเธอแล้วเรียกว่าหม่าม นอกจากสายตา ของคุณชายสามเที่หยุดอยู่ที่เป็นถั่วนิ่งแล้ว คนอื่นก็ไม่ได้เห็น เงินลั่วนิ่งเลย

ฉะนั้นเวลานี้เห้อถุงถุงวิ่งเข้าไปอุ้มถังจื่อซี ทุกคนก็ไม่สงสัย ต่างเข้าใจว่าเห้อถงถงก็คือแม่ของถังจื่อซี

เงินถั่วนิ่งได้ยินถังจื่อซีเรียกหาแม่ จึงอยากเดินเข้าไปหาด้วย จิตใต้สำนึก แต่เห้อถุงถุงกลับวิ่งไปก่อนหนึ่งก้าว เธอจึงได้แต่ หยุดเดิน

เพราะสถานะของเด็กทั้งสองคนพิเศษ หากตอนนี้เธอไปกับ เห้อถงถงด้วยคงไม่เหมาะสม

ที่นี่คือห้างสรรพสินค้า ผู้ชมมามุงดูเยอะมาก

คุณชายสามเย่มองเห้องลงที่อุ้มถังจื่อไว้แน่น จากนั้นก็มอง เงินถั่วนิ่งที่ยืนอยู่กับที่ มุมปากเขาเม้ม ไม่ได้ขยับ ไม่ได้พูดอะไร
บัดนี้อารมณ์เขาซับซ้อนมาก ซับซ้อนมากๆ

“ที่แท้คุณก็เป็นแม่ของเด็กคนนี้นี่เอง นิสัยของลูกคุณที่เที่ยว นับพ่อไปเรื่อยมันไม่ดี อายุน้อยๆก็โกหกเป็นแล้ว พูดโกหกก็ไม่ เท่าไหร่หรอก แต่เกรงว่าคุณที่เป็นแม่จะเป็นคนสั่งให้เด็กท คุณอยากแต่งเข้าตระกูลเศรษฐีจนบ้าไปแล้วหรือไง? ถึงกลับใช้ เด็กเป็นเครื่องมือ”เจ้าเยวหรูที่โดนไล่ออกไปเมื่อกี้ หลังได้ยินถึง จื่อ เรียกแม่ก็กลับมาอีกครั้ง

ตอนเจ้าเยวหรูเห็นเพ้อถงถง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย้ย หยัน แต่แววตากลับฉายความอิจฉา เพราะเห้องถึงหน้าตา สะสวย หุ่นก็ดีเจ้าเยวหรูรู้สึกริษยาเต็มแก่

สิ่งที่เจ้าเยวหรูเกลียดที่สุดก็คือผู้หญิงหน้าตาดี

“เด็กคนนี้อายุน้อยๆก็ไม่ใฝ่ดี เด็กขนาดนี้ก็ทำเรื่องน่าไม่อาย อ่อย…..เพราะความริษยาในใจ อารมณ์ของเจ้าเยวหรูจึงยิ่งตัว หมอง ดังนั้นจึงพูดหยาบคายแบบไม่น่าฟังเสียเลย

“โอ๊ย พูดอะไร? แน่จริงพูดอีกรอบหนึ่งปกติเห้อถุงถุงเป็น คนมีนิสัยอ่อนโยน แต่เธอยอมให้หล่อนมาว่าเด็กๆไม่ได้ ได้ยิน คำพูดของเจ้าเยวหรู เธอก็ระเบิดอารมณ์ขึ้นมาทันทีทันใด

ถ้าจื่อซีไม่ได้อยู่ตรงนี้ เห้อถงถงก็จะกระโจนเข้าไปตบเธอสัก สองฉาด ผู้หญิงคนนี้ช่างขยะแขยงนัก บัญชีที่หล่อนค่าจอยังไม่ ได้ชำระเลย ตอนนี้หล่อนยังกล้ามาหาเรื่องอีก?

ผู้หญิงขยะแขยงคนนี้อยู่ไม่เป็นสุข ใช่ไหม? จื่อซีหัวแก้วหัว แหวนของเธอเป็นลูกสาวแท้ๆของคุณชายสามเย่ ลูกสาวแท้ๆ!!

“ฉันพูดผิดเหรอ? ฉันพูดแต่ความจริง คนตั้งเยอะตั้งแยะก็ เห็นกันหมดแล้วว่าเมื่อกี้ลูกของคุณไปเรียกน้องชายของฉันว่า พ่อ ไร้ยางอายจริงๆ….เจ้าเยวหรูพนัดเรื่องฉีกหน้ากากนั่ง จิ้งจอก บัดนี้เธอถือเห้อถงถงเป็นนังจิ้งจอกไปเสียแล้ว

เห้องลงได้ยินเจ้าเยวหรูยังกล้าด่าถึงจื่ออีก เพลิงโกรธใน ใจยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาทั้งคู่จ้องเขม็ง พล่ามออกมาว่า “อะไร ที่เรียกว่าเรียกมั่ว คุณเชื่อไหมว่าตอนนี้ฉันจะทำให้เขากลายเป็น พ่อของลูกสุดที่รักของฉัน”

ความหมายของเห้อถุงถุงคือ แค่เธอดึงตัวเงินมั่วนิ่งมา เชือ เฉินก็จะกลายเป็นพ่อของจื่อซีทันที ถึงแม้เป็นถั่วนิ่งกับคุณชาย สามเย่จะหย่ากันแล้ว แต่เด็กคนนี้เป็นลูกแท้ๆของคุณชายสามเ ซึ่งไม่มีใครเปลี่ยนแปลงจุดนี้ได้

ยิ่งไปกว่านั้น คุณชายสามเยู่กับฉิงฉิงของเธอก็ใกล้จะแต่งงาน กันอีกหนแล้ว

ขอเพียงคุณชายสามเยู่กับเงินถั่วนิ่งแต่งงานกันอีก ทุกอย่างก็

ไม่ใช่ปัญหา

เพียงแต่คำพูดของเธอในหูของชาวบ้านแถวนี้กลับกลายเป็น อีกความหมายหนึ่ง ต่างคิดว่าเพ้อถงถงอยากแต่งงานกับเอ

เฉิน

เธอแต่งงานกับคุณชายสามเย่ คุณชายสามเก็ต้องกลายเป็น พ่อของลูกสาวเธอ?
เย่อเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้หญิงของเขามีเพียงคนเดียว ต้องเป็นเงินลั่วฉิงเท่านั้น เขาไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เด็ดขาด

แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาไม่ได้รู้สึกคัดค้านจะเป็นพ่อของเด็กผู้

หญิงคนนี้เลย ไม่เพียงแต่ไม่คัดค้าน คล้ายกับยังรอคอยด้วยความหวังอีก

ด้วย

ทว่ายังไงเสียเด็กก็ไม่ใช่ลูกของเขาอยู่………

“ที่แท้คุณอยากใช้เด็กเป็นเครื่องมือจริงๆ ไก่ป่าอยากเป็น หงส์! คานด้านบนไม่ตรง คานด้านล่างย่อมบิดเบี้ยวตาม ไร้ ยางอายกันทั้งคู่”เจ้าเยวหรูได้ยินคำพูดของเหือถงถงก็อึ้ง จาก นั้นก็ลั่นวาจาถากถางอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เจ้าเยวหรูยกระดับเสียง ให้ ดังขึ้น ด้วยเกรงว่าคนอื่นจะไม่ได้ยิน