บทที่ 755 ถังจื่อซีประกาศอย่างมาดเข้มว่า คนนี้คือพ่อ ของฉัน (3)

เปลี่ยนสิ่งที่เธอรักที่สุดเร็วจังเลย

ร่างกายเยซือเฉินแข็งค้าง หัวใจเต้นกระตุกอีกครั้ง ได้ฟังคำ พูดของเธอ ทำให้เขารู้สึกเหมือนมีอะไรในหัวใจเขาแรงๆ หัวใจ ของเขาราวกับมีอะไรพลิกผันขึ้นมา

เลขาหลิว”.….……….

ฮ่า ลูกบ้านไหนกันแน่ ทำไมน่ารักอย่างนี้

ถ้าเขาไปซื้อไอศกรีมให้เด็กคนนี้ เด็กคนนี้จะบอกว่ารักเขา มากที่สุดหรือเปล่า?

“หนูจ๋า อาไปซื้อไอศกรีมให้หนูนะครับ” เลขาหลิวมองหน้าถึง จื่อซีด้วยรอยยิ้ม ชนิดที่เห็นได้ฟันไม่เห็นตาแล้ว ทำหน้ารอคอย รอคอยท่าทีของถังจื่อ

“อืม อาไปเลย”เด็กน้อยถังจื่อซึมองหน้าเลขาหลิวแวบหนึ่ง จากนั้นก็โบกมือ ท่วงท่านี้เหมือนกำลังไล่ยุงไม่มีผิด

เลขาหลิว”……”

สองมาตรฐานชัดๆ ถึงหน้าตาเขาจะไม่ดีเท่าประธาน แต่สา วน้อยโลลิกรังเกียจเขาอย่างนี้ไม่ได้นะ

หน้าตาเขาก็ไม่ได้แย่เสียหน่อย
อีกอย่าง คนที่ไปซื้อไอศกรีม ให้เธอคือเขา ไม่ใช่ท่านประธาน สาวน้อยโลลิประมวลสถานการณ์ผิดพลาดแล้ว

คุณชายสามเย่เห็นท่าทีของถังจื่อซีก็อดหัวเราะไม่ได้ เขาคิด ว่าเด็กคนนี้มีนิสัยสดใสร่าเริง ทำตัวสนิทใกล้ชิดกับทุกคน แต่ ตอนนี้ดูแล้วเห็นทีจะไม่ใช่

เบบี้คนนี้เหมือนจะทำตัวสนิทใกล้ชิดกับเขาเป็นพิเศษ ซึ่ง ทำให้คุณชายสามเย่รู้สึกชื่นบานอย่างยิ่ง

“เลขาหลิว คุณไม่ต้องไป ผมพาเธอไปเอง จากนั้นคุณชาย สามเย่ก็เรียกเลขาหลิวให้หยุด

คุณชายสามเยุ่งมาก งานในบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปก็ไม่น้อย แล้ว เขายังมีธุรกิจของตัวเองอื่นๆอีกเยอะ ถึงแม้ปกติเขาจะไม่ไป บริหารด้วยตัวเอง แต่เขาจะเป็นคนตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ ทั้งหมด

ช่วงนี้เนื่องจากเรื่องของเงินถั่วนิ่ง เขาเลยไม่ได้ไปทำงานต่าง ถิ่น ประชุมผ่านทางวิดีโอคอลทุกครั้ง อีกสักครู่ เขาจะมีประชุม สำคัญผ่านทางวิดีโอคอล ซึ่งเวลาใกล้จะถึงแล้ว

ทว่าเขาไม่อยากจากไป เขาอยากอยู่ต่อกับเด็กคนนี้ เขาเองก็ ไม่รู้ว่าวันนี้ตัวเองเป็นอะไรไป

อาจเป็นเพราะเด็กคนนี้น่ารักมากล่ะมั้ง

เลขาหลิว”.….……….

ตอนแรกเขาถูกสาวน้อยโลลิรังเกียจ ต่อมาก็ถูกประธานของ เขารังเกียจอีก เขาทำอะไรผิดกันแน่?!
แค่ซื้อไอศกรีมหนึ่งแท่งไม่ใช่เหรอ? หรือแม้แต่ไอศกรีมหนึ่ง แท่งเขาก็ซื้อไม่ได้เรื่อง

“ไป พวกเราไปซื้อไอศกรีมกัน”คุณชายสามเย่กับถังจื่อไม่ได้ สนใจเลขาหลิว คุณชายสามเจูงถังจื่อไปซื้อไอศกรีม

ทุกคนต่างตะลึงงัน ท่านประธานไปซื้อไอศกรีม ให้กับเด็กที่

ไม่รู้โผล่ออกมาจากไหน เด็กที่ไม่รู้ว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร

ท่านประธานยังมีรอยยิ้มเต็มหน้าด้วย

ทุกคนต่างรู้สึกว่าตัวเองตาลาย

คนนี้ยังเป็นประธานที่เมื่อกี้ทำให้พวกเขาตกใจกลัวจนไม่กล้า แม้แต่หายใจแรงๆอยู่หรือไม่

จุดนี้อยู่ไม่ห่างจากเคาน์เตอร์ขายไอศกรีม คุณชายสามเจูง

ถังจื่อซีไป แล้วให้เธอเลือกเองหนึ่งอัน

ถังจื่อซีเลือกรสสตรอเบอร์รี่ของโปรดของเธอ

คุณชายสามเย่รับไอศกรีมมา จากนั้นก็ยื่นให้ถังจื่อซี ถังจื่อซีรับไอศกรีมมาก็ไม่ได้รีบกินแต่อย่างใด เธอโบกมือให้ เย่ซ๊อเฉิน

เย่อเฉินชะงัก เข้าใจความหมายของเธอ จากนั้นก็ย่อตัวลง อยู่ตรงหน้าเธอ “อะไรเหรอ? ”

ถังจื่อซีโน้มตัวเข้าไปหอมที่แก้มเขาหนึ่งครั้ง ขอบคุณค่ะคุณ อา หนูรักคุณอาที่สุดเลย
แค่เวลาสั้นๆไม่กี่นาที คุณชายสามเย่เลื่อนขั้นเป็นรักที่สุด รัก ที่สุดแล้ว

คาดว่าตอนนี้เด็กน้อยถึงจื่อซีลืมหม่ามีสุดที่รักไปแล้ว แน่นอน พี่ชายสุดที่รักก็ทิ้งไปอยู่ด้านหลังแล้วเช่นกัน

ร่างกายเย่อเฉินแข็งค้าง หัวใจเต็นระรัวนิดๆ การเต้นของ หัวใจนั้นชัดเจนมาก เขาไม่เคยถูกเด็กหอมแก้มมาก่อน มันเป็น ครั้งแรกอย่างแน่นอน ความรู้สึกนี้วิเศษเหลือเกิน

เลขาหลิวมองตาค้าง โอ้พระเจ้า แก้มเสียดื้อๆอย่างนี้เลย คนของเขาถูกหอม

คุณนายเห็นแล้วจะดึงไหม?

เยซื้อเฉินมองหน้าเธอ มองเธอในระยะอันใกล้ชิด เขาก็อยาก หอมแก้มเขาสักครั้ง แต่เขาอดกลั้นไว้

เยซื้อเฉินมองดวงตาของเธอก็ต้องกะพริบตาปริบๆ ไม่รู้เป็น เพราะอะไร เขารู้สึกว่าดวงตาของเด็กคู่นี้ช่างคุ้นเคยจริงๆ…

“ท่านประธานครับ พวกเราควรจะไปกันแล้วครับ คุณยังมี ประชุมสำคัญผ่านวิดีโอคอลอยู่นะครับ”เลขาหลิวมองดูเวลา จากนั้นก็นึกถึงงานชิ้นสำคัญขึ้นมา

“อืม”คุณชายสามเย่ตอบหนึ่งเสียง แต่ไม่มีวี่แววจะไปเลย เขา ยังคงนั่งยองๆอยู่ตรงหน้าถังจื่อซี มองหน้าเธออย่างอาลัย อาวรณ์ จนไม่อยากลุกขึ้นมายืน

“น้อง ทำไมอยู่ตรงนี้? “ในเวลานี้ เสียงแหลมของผู้หญิงดังขึ้น

เวลานี้ แม่บ้านอายุสามสิบต้นๆ พาเด็กผู้หญิงอายุแปดเก้า ขวบเดินเข้ามาหา

“น้อง คนนี้เป็นลูกบ้านใครเหรอ? “เจ้าเยวหรูฝ่าฝูงคนเข้ามา เห็นเยซื้อเฉินนั่งอยู่ตรงหน้าเด็กผู้หญิง มือเชื่อเงินยังจูงมือของ เด็กผู้หญิงไว้ เย่ซื้อเฉินมองเด็กผู้หญิงคนนี้ด้วยรอยยิ้มและความ อ่อนโยน

เจ้าเยว่หรูรู้สึกอึ้ง

มันเกิดอะไรขึ้น?

เด็กคนนี้คือใคร?

เยซื้อเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเคร่งขรึมนิดๆ แต่เมื่อมอง ใบหน้าเล็กอมชมพู สีหน้าของเขาก็ดีขึ้น คล้ายกับว่าเขากลัวจะ ทำให้เด็กตรงหน้าตกใจ

สำหรับเจ้าเยวหรู คุณชายสามเย่ไม่แม้แต่จะมองแค่แวบเดียว

แม่ของเจ้าเยวหรูเป็นหลานสาวของน้องชายคุณปู่เย่ ถือว่าอยู่ ภายในห้ารุ่นของวงศ์ตระกูล อย่างวันตรุษจีนหรือตามเทศกาล จะมาที่คฤหาสน์ตระกูลเย่ ถือว่าเป็นญาติที่สนิทกันมาก

แต่สําหรับเย่ซือเฉินแล้ว เธอก็คือคนแปลกหน้า หรือเทียบไม่

ได้แม้แต่คนแปลกหน้า

ทุกคนในตระกูลเย่ล้วนเห็นผลประโยชน์จนลืมคุณธรรม
หลังคุณแม่เกิดเรื่อง คุณพ่อเก็บตัวไม่เอาการเอางาน บริษัท ตระกูลเย่กรุ๊ปก็มีคุณปู่เย่เป็นผู้ดูแลมาตลอด ตอนที่เขายังไม่ เข้าไปบริหารบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปนั้น ครอบครัวน้องชายคุณเป เกือบยึดบริษัทไปเป็นของตัวเองเสียแล้ว

หลังจากเขาเข้าไปทำงานในบริษัทจึงได้แย่งชิงกลับมาอีกครั้ง และเป็นเพราะเหตุนี้หลายปีมานี้คุณปู่เย่จึงตามใจเขา

“น้อง คนนี้เป็นลูกใครกันแน่? “เจ้าเยวหรูเป็นคนดูสีหน้าไม่ เป็น เย่อเฉินไม่ตอบ เธอก็ไล่ถามอีก

คุณชายสามแย่ลุกขึ้นเงยหน้ามองเธอแวบหนึ่ง แวบนี้ไม่มี ความรู้สึกใดๆ แค่เย็นชาเป็นอย่างมาก

ถึงคุณชายสามแย่จะลุกขึ้นยืน แต่มือของเขายังคงมือของถัง

จื่อไว้ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยแต่อย่างใด

ร่างกายเจ้าเยวหรูหดตัว แอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก เขากลัว น้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องคนนี้เสมอมา เวลานี้เห็นท่าทางของ เยซื้อเฉินเธอยังไม่กล้าพูดอะไรต่อ

“น้าชาย เด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเจ้าเยวหรูเดินออกไป กะทันหัน จากนั้นก็ดึงชายเสื้อของเยซือเฉิน

เด็กผู้หญิงคนนี้คงคิดว่าคุณชายสามเย่อ่อนโยนต่อถังจื่อซ์ ดัง นั้นเธอเลยเข้าไปหาด้วย

ในเมื่อน้าชายชอบเด็ก ต้องชอบเธอยิ่งกว่าแน่ๆ เพราะพวก เธอเป็นญาติกัน