บทที่ 753 ถังจื่อซีประกาศอย่างมาดเข้มว่า คนนี้คือพ่อ ของฉัน (1)

“บอกแล้วว่าอย่ารีบ น้องวิ่งอะไรกัน? “ถังจื่อ โม่ดึงเธอมา พลางถอนหายใจเบาๆ อารมณ์ร้อนของเธอได้จากใครกัน?

“ไปเถอะ พี่พาน้องไปกินของอร่อย”เด็กน้องถังจื่อ ไม่รู้ว่าน้อง สาวคือนักกินตัวยง ขอเพียงมีของให้กินก็จะลืมความเจ็บไปชั่ว พริบตา

“จริงเหรอ ดีจัง ดีจัง พวกเราไปกินกันดังคาด นักกินตัวน้อย ได้ยินว่ามีของให้กิน ดวงตาน้อยๆสองดวงก็สว่างเจิดจ้า ก้น เล็กๆก็ไม่เจ็บอีกต่อไป

“เด็กน้อย ผู้ปกครองของพวกหนูล่ะ? พวกหนูเดินหลงทางกับ คนที่บ้านใช่ไหม? “พนักงานเห็นพวกเขามีกันอยู่แค่เด็กตัวเล็กๆ สองคน จึงรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย พวกหนูอย่าเพิ่งวิ่งไปเรื่อยนะ เดี๋ยวฉันช่วยหาผู้ปกครองให้รออยู่ที่นี่นะ ฉันไปประกาศให้ผู้ ปกครองของพวกหนูมาหาพวกหนู”

“ขอบคุณครับ พวกเราออกมาเอง พ่อกับแม่ไม่ได้มาครับ”ถัง จื่อไม่กล่าวขอบคุณอย่างมีมารยาท เขาไม่ให้พนักงานประกาศ หรอกหากเขาประกาศเมื่อไหร่ แผนการมีอันล่มสลายเป็นแน่

“แต่เด็กๆอย่างพวกหนูสองคน ถ้าเกิด…….พนักงานมองเด็ก สองคนนี้น่ารักขนาด กลัวพวกเขาเกิดเรื่องมาก
“ไม่เป็นไรครับ ผมเอามือถือมาอยู่ จะติดต่อกับคนที่บ้านเอง ครับ ขอบคุณน้ามากครับ”เด็กน้องถังจื่อไม่กล่าวคำขอบคุณ เสร็จก็ดึงถังจื่อ จากไป

เห็นพวกเขาไปแล้ว พนักงานก็พูดอะไรไม่ค่อยได้

บัดนี้บนชั้นสี่จุดขายเสื้อผ้าเด็ก เป็นลั่วถึงกับเห้อถุงถุงกำลังดู เสื้อผ้าเด็กอยู่

“วางขายแบบที่ฉันดูไว้แล้วนี่ ดีจังเลย อืม ไม่เลวเลย ดูดีกว่า ภาพที่โฆษณาเสียอีก เห้อถงถงหาเสื้อที่เธอดูไว้ก่อนหน้านี้เจอ จึงรู้สึกพอใจยิ่งนัก

เงินลั่วนิ่งมองราคาก็อดแลบลิ้นไม่ได้ ร้านนี้เป็นร้านที่มีชื่อ เสียงด้านเสื้อผ้าเด็กมากๆ

แบบที่เห้อถุงถุงเลือกมีแต่แบบสวยๆกันทั้งนั้น แต่ราคาก็สวย

มากเช่นกัน

ปกติเธอไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้า

ราคาแพงให้เด็กๆ เพราะลูกทั้งสองคนกำลังอยู่ในวัยเติบโต ซื้อกลับไปแล้วใส่ไม่นานก็เล็กแล้ว

เธอรู้สึกว่าสิ้นเปลือง

ปกติเธอมักจะเลือกแบบที่สวมใส่แล้วสบายตัวเสียมากกว่า

แต่เนื้อผ้าร้านนี้จับแล้วรู้สึกสบายมากจริงๆ “ขอชุดนี้ ชุดนี้ แล้วยังมีชุดนี้ของเด็กผู้ชายไซส์120 เสื้อเด็กผู้หญิงสี่ชุดก็เอาไซส์120วยเห้อถงถงใจป่าซื้อของให้เด็กทั้ง สองแบบไม่เคยตระหนี่ถี่เหนียวมาก่อน

ขอแค่ต้องตาเธอ เธอเธอซื้อเดียวแปดรวด ของถังซีชุด จื่อ

เห้อถุงถุงเป็นยอดด้านคอมพิวเตอร์ ปกติรายได้เธอไม่ น้อย แต่ครึ่งเจียง ส่วนครึ่งที่เหลือก็หมดไปกับค่าใช้จ่ายของเด็กๆทั้งสอง คน

ค่ะ ค่ะ พนักงาน

ทำไมเธอซื้อเยอะแยะเลย ต้องใช้เงินมากเลยนะเนี่ย เงินนิ่งอึ้งเล็กน้อย ยัยเพ้อ

ชุดพวกโดนฉันมานานแล้ว ตอนฉันว่าพอออก ขายจะซื้อให้หมดเลยกว่าเห้อเสื้อผ้าเด็กๆทุกครั้ง

ตัวผลาญเงินจริง”มุมปากเงินโตเร็ว ปีหน้า

แต่เห้อถงถงไม่ฟังเธอพลันเดินรูดบัตร เป็นนิ่งยอมจำนง แต่งงานกับหซี เธอคงใช้จ่ายจี้สุรุ่ยสุร่าย

เห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่รู้ว่าหซีโอนทรัพย์สินของเขาทั้งหมดให้เธอหมดแล้ว

อืม เรื่องเด็กถังจื่อส่วนช่วยไม่น้อย ความรักจี้หมีต่อเห้อถงถงเป็นรักแท้จริงซื้อเสื้อได้รวดเร็วทันใจมาก ไม่ยี่สิบนาทีจ่ายตังค์เดินแล้ว

ซื้อเสื้อผ้าเสร็จ เงินถั่วจึงเดินไปยังร้านขายของเล่นเด็ก หมาย ซื้อของเล่นให้เด็กสักสองชิ้น

เวลาเลือกจึงต้องพิถีพิถันเสียหน่อย

เงินถั่วนิ่งกับเห้อถุงเดินหนึ่งรอบแล้วหาของเล่น

ไม่เจอ

บัดเด็กทั้งสองคนยังรออยู่ที่ชั้นหนึ่ง เด็กน้อยถังซีมือหนึ่งถือส่วนถือลูกอม กำลังกินอย่างความสุข อยู่แต่ดวงตาทั้งคู่ของเธอจ้องแต่มาของ

ลิฟต์เปิดแล้วปิด ปิดแล้วเปิด เด็กน้องถังจนตาลายแล้ว

“ชาย มาซะที เปล่าเด็กน้อยถึงจื่อรู้สึกกังวลเล็กน้อย จนลืมกินไอศกรีมมือ ซึ่งเกือบละลายหมดแล้ว

ไม่หรอก เขาต้องออกมาทางแน่”จื่อไม่มั่นใจเป็นยิ่ง เยซือเฉินไม่มีทางไปช้อปปิ้งในห้างหรอก ต้องลงลิฟต์ทางนี้ แน่ๆ

ถังจื่อ โม่เพิ่งพูดจบ ลิฟต์ก็เปิดออก จากนั้นก็เห็นเอเฉินเดิน ออกมา

ด้านหลังเย่ซือเฉินมีเลขาหลิวติดตามไม่ห่าง และยังมีผู้บริหาร

ระดับสูงประจำห้างนี้อีกด้วย

ยังคงเป็นกลุ่มคนที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกร

“พี่ชาย พี่ชาย แด๊ดดี้ลงมาแล้ว”ดวงตาเด็กน้อยถึงจื่อซีสว่าง วาววับทันที พี่ชายตอนนี้หนูไปได้หรือยัง? ” “เช็ดปากก่อน”ถังจื่อ โม่เอากระดาษเช็ดปากเช็ดปากเธอให้

สะอาด จากนั้นก็เอาไอศกรีมที่ใกล้ละลายหมดแล้วในมือเธอมา

“จําสิ่งที่พี่กำชับก่อนหน้านี้ได้หรือยัง? ”

“อืม อืม จำได้”ถังจื่อซีพยักหน้าโดยพลัน ดวงตาทั้งคู่จ้องมอง เยซือเฉิน คล้ายกับกลัวเชื่อเงินหายไป

“ต้องทำตามที่พี่บอกนะ ไม่งั้นพี่โกรธจริงๆด้วย”ถังจื่อ โม่เห็น แววตาที่ถังจื่อซีมองเชื่อเฉิน พลางแอบถอนหายใจ ยัยนี่จะทำ ตามที่เขาบอกไหมนะ?

ทำไมเขารู้สึกว่ายัยเด็กคนนี้จะทำลายแผนการของเขา

ได้ยินพี่ชายบอกว่าจะโกรธ ถึงจื่อซีก็หันมามองพี่ชาย จากนั้น ก็พยักหน้าอย่างจริงจัง “พี่ชายวางใจได้ หนูต้องทำตามที่พี่ชาย บอกอยู่แล้ว”
ถังจื่อ โม่เห็นเยอเฉินเดินมาทางนี้แล้ว รีบพูดว่า “อืม ไป เถอะ”

ถังจื่อ ได้รับคําสั่งจากพี่ชาย จึงรีบวิ่งไปยังทิศทางเชื่อเงิน ด้วยความเร็วแสง

เย่ซื้อเฉินเท้ายาว เท้าได้ไกล ตอนที่ถังจื่อ วิ่งออกมา เยซื้อเฉ

นก็เดินผ่านไปแล้ว

ถังจื่อก้าวเท้าเล็กของตน วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ เบียดกลุ่มคนที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของห้างออก ต่อมาก็เบียด เลขาหลิวออก สุดท้ายก็จับชายเสื้อของเยซือเฉินได้

ทุกคนตะลึง มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเบบี้คนนี้ถึงวิ่งมาจับท่าน ประธานของพวกเขากะทันหัน?

เลขาหลิวที่โดนเบียดไปอีกทางอึ้งไปหมด

เย่ซือเฉินรู้สึกมีสิ่งกีดขวาง ก้มหน้ามองลงไปก็เห็นถึงอ “คุณอาค่ะ”ถังจื่อซีจับชายเสื้อเขา พลางเงยหน้าเล็กมองหน้าเขา