บทที่ 746 พาน้องสาวไปรู้จักคุณพ่อ

เจ้าเด็กถังจื่อ ไม่มีความเสียใจเล็กน้อย

หรือว่าตอนนี้คุณแม่รักเยซื้อเฉินมากกว่ารักเขาและน้องสาว แล้วจริงหรอ?

หรือว่าคุณแม่ไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้วจริงหรือ?

“พี่ชาย พี่กลับมาแล้ว? เมื่อกี้พี่ไปไหนมา?” ถังจื่อเห็นพี่ชาย กลับมา รีบวิ่งไปเลย เจ้าเด็กถังจื่อรู้ว่าพี่ชายไม่ได้ไปหาเสียวห มิงจื่อ เพราะว่าพี่ชายไม่ได้นัดกับเสี่ยวหมิงจื่อเลย

“ฉันไปสะกดรอยตามคุณแม่แล้ว” สำหรับน้องสาวของบ้านตัว เอง ถัง อโม่ไม่ได้ปิดบัง อีกอย่างตอนนี้เขาอดกลั้นความโมโห ไว้มาก ไม่พูดออกมา เขาอาจจะอดกลั้นจนตาย

“อ๋? ทําไมล่ะ?” ถังจื่อ ตกใจมาก “ทำไมถึงต้องสะกดรอย ตามคุณแม่ล่ะ?”

“เธออยากจะรู้จักเย่ซื้อเฉินไม่ใช่หรอ? ฉันนั้นอยากจะไปดู เยซือเฉิน” เจ้าเด็กถังจื่อ โม่ไม่ได้ยอมรับว่าเขาอยากไปพบเชื่อ เฉิน เขาทำพวกนี้ต่างก็เพื่อน้องสาว

“จริงหรอ? งั้นพี่เจอคุณพ่อหรือยัง?” สีหน้าของถังจื่อซีมีความ ดีใจขึ้นมาทันที “พี่ชาย คุณพ่อชอบพี่ไหม?”

“เขาตาบอด ไม่เห็นฉันเลย?” ถังจื่อโม่พูดด้วยความไม่พอใจมาก เรื่องนี้เขายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

ตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้รู้จักกับคุณพ่อ คุณแม่ก็ไม่กลับมาแล้ว

“พี่ชาย พี่หลบซ่อนไว้อีกแล้วใช่ไหม? ในเมื่อพี่ไปหาคุณพ่อก็ ต้องยืนอยู่ข้างหน้าเขา พี่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา เขาต้องเห็นพี่แน่ๆ ถังจื่อซีรู้สึกว่าครั้งก่อนที่มองผ่านทางกระจก แล้วห่างกันขนาด นั้น คุณพ่อไม่เห็นพวกเขาก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา

“ฉันยืนอยู่ข้างหน้าเลย เขายังมองฉันมาหนึ่งด้วย แต่ว่าเขา เขาเหมือนไม่เห็นเลย แล้วก็ไปเลย” เพราะว่าจุกนี้ ทำให้ถังจื่อไม่ ไม่พอใจ

เขารู้สึกว่าเขา ในตอนนี้หน้าตาคล้ายกับเปซื้อเฉินมาก ขอแค่ เย่ซือเฉินใส่ใจหน่อย น่าจะเห็นได้

อีกอย่าง ข้างกายของเขาก็ยังจอดรถของตระกูลถังไว้อีกด้วย

เจ้าเด็กถังจื่อซีก็เงียบไปเลย

“พี่ชาย พี่อย่าเสียใจไปเลย เขาไม่เห็นพี่ไม่เป็นไร” เจ้าเด็กถัง จื่อซีเงียบไปพักใหญ่ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น มองไปทางพี่ชายของ ตัวเอง เสียงหวานมาก อ่อนโยน น่าฟังเป็นพิเศษ

“อื้ม” ถังจื่อโม่ฟังคำปลอบใจของน้องสาวตัวเองแล้ว ในใจก็ สบายใจขึ้นเยอะมาก

เย่ซื้อเฉินนั้นตาบอด คุณแม่ก็ไม่สนใจพวกเขาแล้ว ก็ยังเป็น น้องสาวที่ดีอยู่
“พี่ชาย หรือว่าพี่ให้ฉันไปพบคุณพ่อเถอะ ฉันน่ารักขนาดนี้ คุณพ่อต้องเห็นฉันแน่ๆ” แต่ว่า คำพูดต่อจากนี้ของเจ้าเด็กถังอ ทำให้ความซึ้งใจ ในใจของเขากับหายไปเลย

ถังจื่อ โม่เงยหน้าขึ้น มองไปทางเขา ริมฝีปากอดเบ้ปากขึ้นไม่

นี่คือน้องสาวแท้ๆ ของเขาไหม?

แต่ว่า ถึงแม้แววตาของถังจื่อไม่จะเปล่งประกายขึ้น แต่ในใจ ของเขาจู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา

หรือว่า ก็ให้น้องสาวไปพบเยซื้อเฉันเถอะ!!

แน่นอนว่า เรื่องนี้ยังต้องวางแผนดีๆ ก่อน

ในโรงพยาบาล คุณปู่เงินถูกส่งเข้าไปในห้องผู้ป่วยอาการ

หนัก

เยซื้อเฉินเฝ้ากับเธออยู่ข้างนอก

ในที่สุดอาการของคุณปู่เงินก็คงที่ แต่ว่ายังไม่ฟื้น กลับมาเป็น

สภาพก่อนหน้านี้เหมือนเดิม แต่ว่า ในเมื่อคำพูดก่อนหน้านี้ของเงินหยันสามารถทำให้

คุณปู่เงินตื้นตันได้ งั้นแสดงว่าคุณเป็นมีสติอยู่

เป็นลั่วจึงนึกถึงเรื่องที่เธอเลือดของของคุณเป็นไปตรวจ เรื่องDNA ผลออกมาแล้ว หากเธอไม่ใช่ลูกของเงินจือฝางจริงๆ เธอจะบอกคุณปูเป็นไหม?
“คุณปู่ไม่เป็นอะไรแล้ว กลับไปพักผ่อนก่อน” เชื่อเงินเห็นเธอ เป็นแบบนี้ รู้สึกเจ็บใจเป็นพิเศษ

สถานการณ์แบบนี้ในตอนนี้ ที่จริงแล้วเธออยู่ต่อที่นี่ก็ทำอะไร ไม่ได้ ช่วยอะไรไม่ได้

ตอนนี้ ห้องพักผู้ป่วยอาการหนักของคุณไม่สามารถให้ใคร

เข้าไปได้

พยาบาลในโรงพยายามเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ ยังเชิญผู้ ชำนาญการพิเศษมาสองท่านอีกด้วย

“ฉันสามารถเข้าไปเยี่ยมคุณปู่ได้เมื่อไหร่คะ” เป็นถั่วนิ่งเห็น คุณหมอหลีเดินมาพอดี อดถามไปประโยคหนึ่งไม่ได้

“คุณเงิน อาการของคุณเป็นในตอนนี้ ดีที่สุดพวกคุณอย่า

เข้าไป วันนี้นอกจากสมาชิกทางการแพทย์แล้ว คนอื่นๆ ต่างก็ไม่

สามารถเข้าไปได้”

“ไปเถอะ” หลังจากที่คุณหมอหลี่จากไป เยซื้อเฉินก็พา เงิน วฉิงจากไปด้วย

ในตอนที่ลงจากตึก เงินถั่วนิ่งก็ได้รับสายโทรศัพท์จากเห่อ ถงถงถงพอดี

“ฉิงฉิง เกิดอะไรขึ้น? ช่วงเวลาที่ฉันจากไปเกิดอะไรขึ้นบ้าง? ทำไมบนอินเทอร์เน็ตเป็นข่าวของเธอหมดเลย?” ก่อนหน้านี้เห่อ ถงถงไปที่ชุมชนค่อนข้างล้าหลัง ในเมืองซินเจียง เห่อถุงถุงได้ สมทบทุนสร้างโรงเรียนหนึ่งที่นั่น เห่อลงถึงจะไปเยี่ยมชมทุกปีทางนั้นไม่มีแม้กระทั่งอินเทอร์เน็ต ฉะนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นกับ เงินถั่วง ในช่วงนี้ เธอต่างก็ไม่รู้

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ต่างก็จัดการหมดแล้ว เธอกลับมาเมื่อ ไหร่เนี่ย?” เป็นลั่วนิ่งได้ยินเสียงของเธอแล้ว รู้สึกสบายใจขึ้น เยอะเลย

“พิ่งกลับมา พึ่งลงจากเครื่องบินก็ได้ข่าวเธอเต็มไปหมด เธอ อยู่ที่ไหน? พวกเรามาเจอกันหน่อย” เห่อลงถึงรู้สึกว่าเธอจะต้อง เข้าใจสถานการณ์ให้ดีๆ หน่อย เธอรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ที่จากไป จะพลิกแผ่นดินแล้ว

แต่ช่วงเวลานี้เธอไม่สามารถอยู่กับฉิงฉิงได้

“จี้หบ้านเธอล่ะ ครั้งนี้เขาไปกับเธอไม่ใช่หรอ? นี่เธอพึ่งลง จากเครื่องก็ทิ้งคนอื่นแล้วหรอ?” เป็นลั่วนิ่งรู้ว่าครั้งนี้จี้หนีไปกับ เธอ พึ่งลงจากเครื่องแสดงว่าต้องอยู่กับหแน่ๆ

ในตอนที่เยซื้อเฉินได้ยินเธอพูดถึง ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย โทรศัพท์คือผู้หญิงของจี้หซีโทรมา?

“ไม่สนใจเขา ฉันให้เขากลับไปก่อน พวกเราเจอกันที่เดิมนะ” เห่อถงถงมองไปทาง ที่อยู่ข้างๆ กำลังมองเขาอยู่ สีหน้า ไม่พอใจ ยังมีความลำบากใจอีกด้วย

นี่พอเธอลงจากเครื่องบิน ก็ทิ้งเขาไปแล้ว

“ได้ เจอกันที่เดิม” เป็นลั่วฉิงยิ้ม อารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ ชัดเจน
ตอนแรกคุณชายสามเย่นั้นไม่อยากให้เธอจากตัวเขาเขาไป เขาไม่คิดที่จะเธอกลับบ้านของตระกูลถังด้วยซ้ำ แต่ว่า เห็นริม ฝีปากของเธอ ในตอนนี้ยิ้มได้ผ่อนคลายมาก เขาก็ลังเลไปพัด ใหญ่ สุดท้ายก็ไม่ได้ห้ามเธอไว้

ในตอนที่เงิน วฉิงรีบไปถึง เห่อถงถงยังมาไม่ถึง ไม่ว่ายังไง แล้วเห่อถงถงก็ต้องรีบมาจากสนามบิน มีความไกลเล็กน้อย

เป็นช่วงเวลาเที่ยงพอดี เงินล้วจึงสั่งอาหารที่เธอและเห่อถุงถุง ชอบมา รอเธออยู่

นี่คือร้านอาหารที่สบายๆ ร้านหนึ่ง เงียบสงบ เอและเห่อลงถัง ต่างก็ชอบมาก

ช่วงนี้เป็นลั่วจึงมีความเหนื่อยเล็กน้อย สั่งกาแฟมาหนึ่งแก้ว

ดึงสติขึ้นมาหน่อย

ในตอนที่พนักงานถือกาแฟมาเสิร์ฟ จู่ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็เดินมา ชนกับพนักงานพอดี กาแฟที่พนักงานถืออยู่ได้หกลงบนตัวของ เงินลั่วฉิงพอดี

เงิน วฉิงกะพริบตาขึ้น หันหลัง แล้วรีบหลบทันที

“ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ” พนักงานตกใจเล็กน้อย หลังจากที่

ดึงสติกลับมาได้ก็รีบขอโทษ เงินถั่วนิ่งมองไปทางผู้หญิงที่เดินชนมาเมื่อกี้ ผู้หญิงสวมใส่

แว่นตาสีดำ พึ่งเข้ามาจากข้างนอก ตามหลังแล้ว น่าจะเป็นคนแปลกหน้า แต่ว่า……..