บทที่ 736 ถังจื่อไม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู(2)

คุณชายน้อยแน่ใจว่าจะขึ้นรถที่เขาเป็นคนขับ ? นายใหญ่คน อื่นๆของตระกูลถังจะยินยอมเหรอ? !

“ตามคน”ถังจื่อ โม่เหลือบมองเขาไปแวบหนึ่ง และพูดมันออก มาอย่างชัดเจน หากไม่พูดกันตรงๆก็คงจะทำงานกันลำบาก

“ตามคน? “เสี่ยวหลิวตกตะลึง ตาเบิกโพลงขึ้นมาทันที “ได้ครับ งานนี้ผมถนัดเลยครับ

คนขับเสี่ยวหลิวเดิมทีเคยเป็นนักแข่งรถ หลังจากที่ไปล้ำเส้น ใครบางคนเข้า ในระหว่างการแข่งขันถูกปองร้ายจนเกือบเอา ชีวิตไม่รอด เคราะห์ยังดีที่ได้ถึงหลินช่วยเหลือเอาไว้จากนั้นเขา ก็ติดตามถึงหลินมาโดยตลอด

แน่นอนว่า ในกรณีฉุกเฉินเท่านั้นที่ถังหลินจะเรียกใช้เขา หากถังหลินต้องเข้าบริษัทหรือทำธุระที่เกี่ยวกับแปดสุดยอดวงศ์ ตระกูลมักจะไม่เรียกใช้เขาแต่อย่างใด เพราะกฎระเบียบของ แปดสุดยอดวงศ์ตระกูลนั้นเข้มงวดอยู่มาก

“คุณชายน้อย เราจะสะกดรอยตาม ใครครับ ?” เมื่อขึ้นรถมา ได้ ใบหน้าของเสี่ยวหลิวก็ดูตื่นเต้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด การ สะกดรอยตามคนเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดแล้ว

“แม่ผม เมื่อกี้แม่ออกไปกับลุงหลี่ นายเร่งหน่อย หากยังโอ้เอ้อยู่แบบนี้จะตามไม่ทันเอา” หลังจากออกมาได้ถึงจื่อไม่ก็ไม่ เห็นรถที่ลุงหลี่ขับออกมาแล้วและอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้ขึ้นมา ทันที

“สะกดรอยตามคุณหนูใหญ่? ” เสี่ยวหลิวหน้าถอดสีขึ้นมา ทันที ตกใจสุดขีด ตระกูลถังในตอนนี้ คนที่ล่วงเกินไม่ได้เป็น อันขาดเลยนั้นก็คือคุณชายน้อยกับคุณหนูน้อย รองลงมาก็คือ คุณหนูใหญ่

สะกดรอยตามคุณหนูใหญ่ หากโดนจับได้ ตัวเขาเองก็อย่า ได้หวังเลยว่าจะยังได้อาศัยอยู่ในตระกูลถัง

“ได้ยินมาว่านายเคยเป็นนักแข่ง? “ถังจื่อไม่มองไปยังเขา แวบหนึ่ง ตั้งใจที่จะถามคำถามนี้

“หา? ครับ”เสี่ยวหลิวพยักหน้ารับทันที

“นักแข่งอย่างนายสะกดรอยตาม ใครสักคนน่าจะยังมีความ สามารถอยู่หรอกมั้ง? “ถังจื่อไม่ตั้งใจพูดปลุกกระตุ้นเขาอย่าง เห็นได้ชัด

“ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ คุณชายน้อยวางใจได้ ผมจัดการ ให้ครับ “ชัดเจนว่า คนคนนี้มีนิสัยค่อนข้างมุทะลุ ไม่งั้นคงไม่ ไปล้ำเส้นใครเขาเข้าจนได้เรื่องหรอก

“ลุงหลี่เพิ่งขับออกไปได้ไม่นาน ผมรู้นิสัยการขับรถของลุงหลี่ รับรองว่าตามทันแน่นอนครับ ” ในขณะที่พูดประโยคนี้ ตัวเขา เองก็มั่นใจอยู่พอสมควร
และแล้ว เมื่อขับออกมาได้ไม่นาน เขาก็ขับจนตามมาเจอรถ ที่ ลุงหลี่ขับอยู่

ไม่พูดไม่ได้ว่า ทักษะการขับรถของเสี่ยวหลิวก็ถือว่าดีอยู่ มาก เขารักษาระยะห่างได้อย่างพอเหมาะพอดี ลุงหลีที่ขับอยู่ ด้านหน้าก็ไม่รู้ตัวและสงสัยอะไร แม้แต่เงินถั่วนิ่งเองก็ยังไม่รู้ตัว

ตรงด้านหน้า รถของลุงหลี่จอดที่คลับเฮาส์แห่งหนึ่งเป็นลั่วนิ่ง ลงมาจากรถ

เสี่ยวหลิว จอดห่างจากพวกเขาอยู่พอสมควร บริเวณพื้นที่ที่ สะดวกต่อการยักย้าย จอดไปยังพื้นที่ที่คนธรรมดาก็ยากที่จะ เข้าจอดได้ แน่นอนว่า เขาจอดเพื่อบดบังการมองเห็นของ เงินลั่วฉิง

“คุณชายน้อย ฝีมือผมเป็นยังไงบ้างครับ? “เสี่ยวหลิวมองไป ยังถังจื้อไม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ

“อืม ฝีมือดีจริงๆ ถังจื่อโม่พยักหน้ารับ แต่รู้สึกเวียนหัวเล็ก น้อย ทักษะการขับนั้นดีเลิศ เพียงแต่รถขับมาด้วยความเร็ว และทำให้รู้สึกวิงเวียนศีรษะ

ยังไงเสีย เด็กน้อยถึงจื่อไม่ก็ไม่ลืมภารกิจสำคัญ เขามองไป ยังเงินถั่วนิ่งผ่านหน้าต่างรถ เมื่อเห็นว่าเป็นถั่วนิ่งลงจากรถไป แล้ว เข้าไปยังด้านในของสโมสร เขาก็ลงจากรถตามไป

เด็กน้อยถังจื่อไม่ถูกกันตัวไว้ที่ทางเข้าของคลับเฮาส์ “ผมมากับแม่ของผม แม่ผมเพิ่งจะเข้าไปเมื่อครู่นี้” เด็กน้อยถังจื่อ ไม่มองตามเข้าไปยังด้านในด้วยสายตาละห้อย จากนั้นก็ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ยื่นให้เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยดู : “คุณดูนี่ นี่คือแม่ผม แม่ผมเพิ่งเดินเข้าไปเมื่อ

“นี่แม่ของหนูเหรอ ? นี่มันคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ? คุณหนู ใหญ่ตระกูลถังยังไม่แต่งงานเลย ? จะมีลูกโตขนาดนี้ได้ยังไง ? ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองไปที่ถังจื่อ โม่ ใบหน้าเต็มไป ด้วยความสงสัย

“แม่บุญธรรมครับ เธอเป็นแม่บุญธรรมของผมถังจื่อไม่นิ่งอึ้ง ไป แล้วรีบถอนคำพูดทันที เขาไม่คิดว่าแม่ของเขาจะมีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักขนาดนี้ แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในคลับ เฮาส์ก็ยังรู้จัก

“ผมจะโทรหาแม่บุญธรรม แล้วให้เธอมารับผมแล้วกันถัง ชื่อโมไม่รอให้เจ้าหน้าที่เอ่ยปากได้พูด เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วท่าที่เป็นโทรออกไป

“แม่ครับ แม่เข้าไปคนเดียว แล้วทิ้งผมไว้ข้างนอก? ? ให้ ผมเดินเข้าไปเอง? ผมถูกเจ้าหน้าที่กักตัวเอาไว้ เขาไม่ให้ผม เข้าไป? ครับ ได้ครับ งั้นผมบอกเจ้าหน้าที่นะครับ แล้วแม่อยู่ ห้องไหนครับ ครับ ผมรู้แล้วครับ”ถังจื่อ โม่แกล้งทำที่พูดเป็น เรื่องเป็นราว สุดท้ายแล้วก็วางหูไป

“แม่บอกว่าพวกคุณรู้ว่าแม่อยู่ห้องไหน ให้พวกคุณพาผม เข้าไป ” หลังจากที่ถังจื่อไม่วางสายไป มองไปยังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ใบหน้าที่ไร้เดียงสา ไม่มีแสดงอาการผิด

ปรกติใดๆ

ถัง อโม่รู้ว่าลูกชายของประธานาธิบดีเป็นคนนัดแม่ให้มาหา เพราะฉะนั้นคนที่นี่รู้ดีว่าแม่ของเขานั้นอยู่ห้องไหน

เจ้าหน้าที่คิดไม่ถึงว่าเด็กน้อยอายุห้าขวบจะโกหกเขาได้ เขา มองไปยังถังจื่อโมแวบหนึ่ง จากนั้นก็เดินเข้าไปยังห้องโถง แล้ว พูดคุยกับผู้จัดการหน้าล็อบบี้ห้องโถงไปสองสามคำ

จากนั้นผู้จัดการก็เดินตรงเข้ามา มองไปยังถังซื้อโม่ “คุณ

หนูใหญ่ตระกูลถังเป็นแม่บุญธรรมของหนูจริงๆเหรอ ? ”

“ครับ ใช่ครับ”ถังจื่อไม่พยักหน้ารับทันทีกิริยาท่าทางไม่มีพิรุธ อะไรให้ต้องสงสัยเลย

“ได้ งั้นตามมาแล้วกัน” ผู้จัดการเห็นว่าเป็นเพียงเด็กอายุห้า

ขวบ และไม่ได้เป็นภัยอันตรายอะไร จากนั้นจึงพาถังจื่อไม่

เข้าไปยังบริเวณด้านในทันที

ผู้จัดการพาถังจื่อไม่มายังห้องรับรองส่วนตัวห้องหนึ่ง กำลัง จะเอื้อมมือไปเคาะประตูห้อง

ทันใดนั้นเด็กน้อยถังจื่อไม่ก็ผลักประตูห้อง แล้วเดินเข้าไป ทันที

เป็นลั่วนิ่งที่เพิ่งจะนั่งลงเก้าอี้ไปได้เพียงชั่วครู่ ยังไม่ทันได้เริ่ม คุยเรื่องของคดี ก็ได้ยินเสียงผลักประตูหญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้น มามอง เมื่อเห็นว่าเป็นถังจื่อโม่ เขาก็มีอาการตกใจขึ้นมาทันที
“แม่บุญธรรม” เงินลั่วจิงที่ยังมีอาการตกตะลึงอยู่ถังจื่อไม่ก็รีบ วิ่งเข้าไปหา

แม่บุญธรรม ?

เธอที่เป็นแม่แท้ๆที่ให้กำเนิด! แล้วไปเป็นแม่บุญธรรม ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

เด็กคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่ ?

หยวนจนหลินก็มีอาการตกตะลึงเช่นกัน กว่าชายหนุ่มจะนัด หญิงสาวให้ออกมาได้ และยังไม่ทันที่จะได้เริ่มพูดคุยอะไรกัน เลยสักคำ แต่แล้วจู่ๆก็มีก้างขวางคอตัวน้อยนี้โผล่มาได้ยังไงกัน

“หนูมาได้ยังไง? “เป็นลั่วจึงไม่ได้สนใจกับสรรพนามที่ถังจื่อ โมเรียก เพราะยังไงตอนนี้เธอเองก็ยังไม่ได้แต่งงานกับเชื่อเงิน สถานะของลูกน้อยทั้งสองก็ยังไม่ได้เปิดเผยตัวตน

เมื่อผู้จัดการเห็นว่าพวกเขานั้นรู้จักกันจริง เขาก็ไม่ได้พูดอะไร มากไปกว่านั้น หยวนจนหลิน โบกมือ ส่งสัญญาณให้เขาออก ไปได้

“เมื่อกี้หนูเห็นแม่บุญธรรม หนูก็เลยตามมา คำอธิบายของถัง อไม่นั้นเรียบง่าย แต่คำอธิบายง่ายๆนี้ ทำให้คนนอกไม่ได้ รู้สึกสงสัยและคิดว่ามันผิดปกติอะไร

เงินถั่วงหัวเราะออกมา ดูท่าแล้ว เขาคงจะตามเธอมา เพียงแต่ไม่รู้ว่าเด็กน้อยคนนี้จะตามเธอมาทำไมกัน ?

ปรกติเวลาที่เธอออกจากบ้าน ถังอโม่ไม่เคยคิดที่จะตามเธอไปไหนมาไหนเลยสักที

“แม่ครับ แม่คุยธุระเถอะ ไม่ต้องสนใจผม ผมนั่งกินขนม ตรงนี้ก็พอ” ถังจื่อไม่ตามมาในวันนี้เขามีแผนไว้แล้ว ดังนั้น เขาไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนนอกแต่อย่างใด และยิ่งไม่คิดที่จะ หลบหลีกมันเลยด้วยซ้ำ

หยวนจนหลินจ้องมองไปยังเด็กน้อย ดวงตากะพริบปริบๆ เขารู้สึกเหมือนเด็กน้อยคนนี้มีเจตนาจะมาก่อกวนยังไงชอบกล ?

เนื่องจากมีก้างน้อยคอยขวางอยู่ หยวนจนหลินจึงทำได้เพียง

กลืนคำพูดที่เตรียมอย่างดีลงคอไป

ถังจื่อ โม่ที่สังเกตเห็นสีหน้าอาการที่หลากหลายบนใบหน้า ของหยวนจนหลิน ริมฝีปากก็กระตุกขึ้น ดูท่าแล้ววันนี้เขาคงจะ มาถูกที่ถูกเวลาให้แล้วจริงๆ!!