บทที่ 732 การลงมือปฏิบัติของคุณชายสามเย่ (1)

เห็นได้ชัดว่า ความหิวของเขือเฉิน กับความหิวของเธอมัน ไม่ใช่ความหิวในอย่างเดียวกัน!!

เป็นลั่วถึงกัดฟันอย่างขมขื่น เธอรับรู้ได้ว่าเยซื้อเฉินในตอนนี้ อารมณ์ปรารถนามาคุเต็มที่แล้ว และพร้อมที่จะระเบิดมันได้ทุก เมื่อ คงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว

แต่เธอรู้สึกเหนื่อย และหิวมากจริงๆ……..

ผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนสัตว์ป่า ถ้ายังปล่อยให้เขาทำแบบนี้ เห็นทีว่าเธอคงไม่ได้ลุกลงจากเตียงไปแน่

ยังไงเสีย ในเวลานี้ เธอต้องทำยังไงก็ได้เพื่อให้เขาหยุด

การกระทำนี้ลงเสียก่อน

ฉับพลันเป็นชั่วนิ่งก็นึกไปถึงท่าทางของหนูน้อยถังจื่อซีเวลาที่ อยากจะกินอะไรแล้วออดอ้อนเธอ

เงินลั่วฉิงหายใจเข้าลึกๆ ยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย กะพริบตา ปริบ ๆ แล้วพูดอย่างออดอ้อนไปว่า “ฉันหิวแล้วจริงๆ หิวมาก ด้วย ตอนนี้ไม่มีแรงเลยสักนิด หิวจะตายอยู่แล้วนะคะ ”

ขณะนั้นเอง น้ำเสียงของเธอ ที่ออดอ้อนนี้ เธอเองที่ได้ยินก็ ยังรู้สึกขนลุกเกรียวไปทั้งตัว

อันที่จริง ขณะที่เป็นลั่วนิ่งพูดคำเหล่านี้ออกไปนั้น เธอไม่ได้คาดหวังว่า เชื่อเงินที่กำลังมีไฟราคะอยู่จะหยุดแรงปรารถนาน ลงไปได้

แต่แล้ว ในวินาทีต่อมาเยซื้อเฉินก็หยุดลงทันที เขาเงยหน้า ขึ้น แล้วมองเธอ ดวงตาคู่นั้นจับจ้องมาที่เธอ

“ฉันหิวแล้วจริงๆนะคะ หิวมากด้วย เงินมั่วนิ่งเห็นเขาหยุดลง ในใจมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย เธอมองเขา แล้วริมฝีปากก็ยก ขึ้น ออดอ้อนออเซาะไม่หยุด

เงินถั่วงที่อ่อนไม่เก่ง เพราะแม่ของเธอฝึกให้เธอเป็นคนที่ เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวมาตั้งแต่เล็ก แม้ตอนที่แม่ของเธอจะยังมี ชีวิตอยู่ น้อยครั้งนักที่เธอจะทำตัวออดอ้อนเหมือนเด็ก

หลังจากที่แม่ของเธอเสียไป เธอกลับไปที่ตระกูลเงิน และ ต้องเผชิญกับอันตรายมากมายที่รออยู่ เวลาผ่านไปเธอก็ได้ให้ กำเนิดลูกน้อยอีกสองคน เพราะต้องดูแลลูกน้อยทั้งสอง เธอ เองก็แทบไม่เคยทําตัวออดอ้อนเหมือนเด็กอีกเลย

แต่ไม่ว่ายังไง พฤติกรรมการออดอ้อนเหล่านี้มันเป็นเรื่อง ธรรมชาติของผู้หญิง ในขณะที่เธอกำลังนอนอยู่บนเตียง มีท่าที ออดอ้อนออเซาะเล็กน้อย และบวกกับการทำหน้าทำตาให้ดูน่า สงสาร ยิ่งมองก็ยิ่ง…

ดวงตาของเยอเฉินมืดมัวลงอย่างเห็นได้ชัด เธอยั่วยวนเกิน ไปแล้วในตอนนี้ เขาอยากจะกลืนกินเธอลงท้องไปเสีย แต่ไม่ว่า ยังไง การที่เธอพยายามทำตัวให้น่าสงสาร ก็ไม่สามารถดับไฟ ปรารถนาในตัวเขาลงไปได้
“ที่รักค่ะ ฉันหิวแล้ว คุณทําอาหารให้ฉันกินหน่อยได้ไหม คะ? “เงินถั่วนิ่งเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ตกปากรับค่า เธอกะพริบตา ปริบๆ แล้วก็เอ่ยพูดมันอีกครั้ง คราวนี้ น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล นอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อฟังเสียงของตัวเองในตอนนี้ เป็นถั่วนิ่งเองก็รู้สึกขนลุกไป ทั้งร่าง

เมื่อได้ยินหญิงสาวเอ่ยเรียกคำว่ารัก ร่างกายของเอเ นก็ดูแข็งทื่อขึ้นมาทันที ตอนที่พวกเขายังไม่ได้หย่ากันนั้น เธอก็ เคยเรียกชายหนุ่มว่าที่รักอยู่บ้าง แต่ในตอนนั้น เธอเรียกมัน แบบขอไปทีเท่านั้น

แต่น้ำเสียงในตอนนี้ ช่างไพเราะนัก จนเขาแทบจะควบคุม ตัวเองเอาไว้ไม่ได้……..

แต่ เงินล้วนิ่งในตอนนี้ก็ช่างยั่วยวนใจยิ่งนัก เป็นอะไรที่

ชายคนไหนก็ยากที่จะต้านทานอารมณ์ได้

และ ตัวเธอเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน

อาการยั่วยวนเหล่านี้ล้วนกระตุ้นทุกประสาทสัมผัสของ คุณชายสามเย่อย่างรุนแรง

“คุณนี่มันปีศาจน้อย”คุณชายสามเต่กัดฟันแน่น จากนั้นก็ก้ม ศีรษะลงอีกครั้ง แล้วจูบไปที่ริมฝีปากของเธออย่างดุเดือด

ร่างกายของเงินลั่วนิ่งนิ่งแข็งค้างไปอย่างเห็นได้ชัด

ที่เธอออดอ้อนไปทั้งหมดมันไม่ได้ผล ? ยังไงก็ไม่รอดพ้นจากเงื้อมมือของปีศาจ ?

ทำไมเธอถึงได้โง่อย่างนี้ ? ทำไมต้องคิดแผนนี้ขึ้นเพื่อให้ตัว เองต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบอีกจนได้ ?

เธอรู้อยู่แล้ว ว่าคุณชายสามเย่นั้นเป็นเหมือนสัตว์ป่า !! แล้วตอนนี้เอายังไง กำลังจะถูกชายหนุ่มอีกครั้งจน ได้ !!

การต่อต้านไม่ประสบความสำเร็จ ลูกอ้อนที่งัดมาใช้ก็ไม่ได้ ผล และตอนนี้เธอเองก็ไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืน เธอทำได้เพียง ยอมรับกับผลกรรมที่จะเกิดขึ้นก็เท่านั้น ?

เป็นลั่วถึงหลับตาลง แล้วกัดฟันแน่น เลิกหวังกับทุกหนทางที่

แต่แล้ว ในตอนนี้เอง เชื่อเงินก็คลายมือจากการควบคุม เธอ แล้วก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

เงินลั่วนิ่งที่คิดว่าเธอคงไม่สามารถรอดพ้นจากเงื้อมมือของ ปีศาจไปได้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอลืมตาขึ้น แล้วมองไปที่ ชายหนุ่ม ด้วยใบหน้าที่งุนงงสงสัยเล็กน้อย

เฮ้ย ? เขาลุกขึ้นไปแล้ว ?

“เป็นลั่วนิ่ง คุณอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น เพราะผมอาจ จะควบคุมตัวเองไม่ได้….. ชายหนุ่มจ้องมองไปยังสายตาที่ยั่วยวนของเงิน ว ง คุณชายสามเกัดฟันกร่อน ผู้หญิงคนนี้ ที่ กําลังอ้อนวอนขอร้องเขา แล้วก็ยังจะยั่วยวนเขาอีก ทำให้เขา สุดจะทานทนจริงๆ

ทำไมเขาถึงต้องเจอกับผู้หญิงแบบนี้กัน

เงินถั่วนิ่งงันงง ยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ สายตาที่เธอมองเขามัน มีปัญหาอย่างนั้นเหรอ? เป็นถั่วนิ่งคิดถึงคำถามนี้ ดวงตาเธอกะ พริบปริบๆไม่รู้ตัว และมุมปากของเธอก็ยกขึ้นอีกครั้ง

ดวงตาของคุณชายสามเหรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด เขาหายใจ เข้าออก เข้าออก และเข้าออกอีกครั้ง พยายามข่มอารมณ์บาง อย่างในร่างกาย แต่เขาพบว่า ขณะที่เขาสบเข้ากับดวงตาที่ ยั่วยวนของหญิงสาว และมองเธอในขณะนี้ ไม่ว่าเขาจะ พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองยังไงก็ดูจะไร้ผลสิ้นดี

เยซื้อเฉินหยิบชุดนอนขึ้น แล้วโยนมันไป ปิดคลุมเข้าที่ใบหน้า ของเงินถั่วนิ่ง เพื่อต้องการที่จะปิดดวงตาอันยั่วยวนที่อาจจะ ทำให้ตัวเขาเองควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

ริมฝีปากของเงินลั่วนิ่งกระตุก และอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา คุณชายสามเย่ทําใจปล่อยเธอได้จริงๆงั้นเหรอ ?

“หลังครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยลงไปกินข้าว” เยซื้อเฉันได้ยินเธอ หัวเราะเบาๆ โมโหจนกัดฟันกร่อน เขารู้สึกได้ว่า หญิงสาวคน นี้มาเพื่อจงใจยั่วโมโหเขา ต้องมีสักวัน ที่เขาคงถูกเธอในหัว จนเป็นบ้าแน่ๆ

เย่อเฉินหยิบชุดนอนมาใส่ แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินเสียงเขาเดินออกไปแล้ว เป็นถั่วนิ่งก็ดึงผ้าที่คลุม ศีรษะของเธอออก เผยให้เห็นดวงตาคู่หนึ่ง ดวงตาเธอที่เต็มไป ด้วยรอยยิ้ม

คุณชายสามเบ่บอกว่าหลังจากครึ่งชั่วโมงแล้วให้ลงไปกินข้าว

พูดแบบนี้แสดงว่าคุณชายสามเยจะทำอาหารเอง !

เวลาครึ่งชั่วโมง ก็ถือว่าเร็วใช้ได้เลยเชียว ดูเหมือนว่าคุณ ชายสามเก๋จะมั่นใจอยู่พอตัว คงมีทักษะการทำอาหารที่ดี ดูท่า แล้วเธอคงยังพอมีลาภปากอยู่บ้าง ?

เงินถั่วนิ่งคิดได้แบบนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าก็ชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก มีผู้ชายสักคนที่ยอมทำอาหารให้เธอ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่พอจะ ทำให้เธอมีความสุขอยู่ไม่น้อย

อืม มันทำให้รู้สึกมีความสุขจริงๆ!!

จู่ๆเงินลั่วนิ่งก็รู้สึกผ่อนคลายหายเหนื่อย และมีกำลังกายขึ้น มา เธอรีบลุกขึ้นจากเตียง แล้วใส่เสื้อผ้า เดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างทําความสะอาดร่างกาย

เดิมทีห้องนี้เคยเป็นห้องของเธอมาก่อน ตอนที่เธอจากไป มี หลายสิ่งหลายอย่างที่เธอไม่ได้เอามันไปด้วย และเยซื้อเฉินเอง ก็ไม่ได้จับต้องอะไรกับของในห้องนี้เลย ทุกอย่างยังคงเหมือน เดิม
เงินลั่วนิ่งแต่งตัวเรียบร้อย แล้วก็กะเวลาทีก็เกือบจะครึ่ง ชั่วโมงได้แล้ว

สันนิษฐานว่าอาหารของคุณชายสามแย่คงจะเตรียมเสร็จแล้ว ริมฝีปากของเงิน วฉิงยกขึ้น จากนั้นเธอก็เปิดประตู แล้วเดินลง ไปยังชั้นล่าง

ไม่รู้ว่าคุณชายสามเย่จะทำอะไรให้เธอกิน จะว่าไปแล้ว เธอ ก็ตั้งตาคอยที่จะได้กินอาหารมื้อนี้อยู่เหมือนกัน

เงินถั่วนิ่งเดินลงไปชั้นล่าง แต่กลับไม่เห็นเปซื้อเฉิน ได้ยิน เพียงเสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากในห้องครัว เงินล้วงก็เดิน ตรงไปที่ห้องครัวทันที

จังหวะที่เปิดประตูห้องครัวนั้น เป็นถั่วนิ่งถึงกับผงะ และ ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าจนนิ่งค้างไป……..

ให้ตายเถอะใครบอกเธอได้บ้างว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น ?

ห้องครัวมีสภาพที่ยุ่งเหยิงไปหมด บริเวณพื้นที่น้ำเจิ่งนอง และเคาน์เตอร์บริเวณครัวก็มีคราบดำเต็มไปหมด

ที่เตาไฟยังคงเปิดไฟทิ้งไว้ และห้องก็อบอวลไปด้วยควันไฟ เต็มไปทั่วทั้งบริเวณ

ข้างๆคุณชายสามเมีจานและบนจานนั้นมีก้อนๆวางอยู่ นอกจากก้อนดำๆนั้นแล้ว เป็นถั่วนิ่งก็มองอะไรไม่ออก มองไม่ ออกด้วยซ้ำว่ามันทำมาจากวัตถุดิบอะไร