บทที่ 730 คุณชายสามเย่รู้จนได้(2)

บทที่ 730 คุณชายสามเย่รู้จนได้ (2)

เยซื้อเฉันได้ยินพลันขมวดคิ้วแน่นเป็นปม ถึงแม้ตลอดหลายปี

มานี้เขากับเย่โป๋เหวินจะไม่ค่อยคุยกันมากนัก ถึงแม้จะมี โทรศัพท์ขวางกั้น แต่เขายังคงฟังเสียงออก น่าจะฟังไม่ผิด……… แต่ความหมายของคู่สายสนทนาทำให้เขาไม่กล้าเชื่อว่าเป็น

เย่โป๋เหวิน

เย่โป๋เหวินกับเงินลั่วฉิง? เป็นไปได้ยังไง?

“เห้อ คิดไม่ถึงว่าจะดีใจเปล่าๆ เยโป๋เหวินไม่ได้ยินเสียง แต่ ไม่ค่อยใส่ใจมากนัก ซึ่งเขาคิดว่าบางครั้งเขาก็จะพูดออกมา

ได้ยินคำว่าดีใจเปล่าๆ ดวงตาที่หรี่ขึ้นเล็กน้อยของเชื่อเงินก็ ยิ่งเคร่งขรึมอย่างชัดเจน

เย่ซือเฉินขยับมุมปาก ยังคงไม่พูดอะไร เขาเอามือถือของตัว เองออกมา แล้วเห็นมีข้อความเข้าหลายฉบับ

ซึ่งเป็นข้อความที่เขาให้คนไปสืบเมื่อวาน เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่าย สืบได้ความแล้ว ตอนที่ข้อความเข้าเขาก็ไม่ได้ยินเสียง แน่นอน ถึงจะได้ยินตอนนั้นเขาก็ไม่มีเวลาอ่าน

คนนั้นตอบข้อความให้เขาอย่างกะทัดรัด บอกว่าเมื่อวานเย โปเหวินนัดเจอเงินลั่วนิ่ง เป็นลั่วนิ่งไปตามนัด ดังนั้น……..
“ฉิงฉิง ฉันจะกลับไปที่ศูนย์พักฟื้นแล้ว พวกเราเจอหน้ากันอีก

ได้ไหม? “อีกฝั่งหนึ่งของสาย เยโปเหวินลังเลสักพัก เสียงที่ต่ำ เล็กน้อยบนการหยั่งเชิงและการรอคอยที่ตั้งความหวัง

ได้ยินคำว่ากลับศูนย์พักฟื้น ร่างกายเชื่อเงินก็แข็งค้าง วินาที นี้เขาแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายคือเยโป๊เหวิน

เย่ไปเหวินพ่อของเขา

เมื่อพ่อของเขาพูดว่าอะไรนะ? บอกว่าเป็นถั่วจึงไม่ใช่ลูกสาว เขา ยังบอกว่าเขาแอบดีใจเปล่า

เขาดีใจอะไร?

เยโปเหวินจึงกลับมาได้ไม่กี่วัน ถึงขั้นนัดเจอเป็นวง ถ้างั้น คงรู้ความสัมพันธ์ของเขากับเงินทั่วถึงแน่ๆ

ดังนั้น เยโป๋เหวินคิดว่าเป็นถั่วนิ่งคือลูกสาวเขาเลยดีใจ ดีใจ? คิก เยโปเหวินเป็นพ่อที่ดีมากเลย

“ฉิงฉิง ได้ไหม? “ฝ่ายเย่ โปเหวินไม่ได้ยินเสียงตอบ จึงรู้สึก แปลกใจ อดถามหนึ่งประโยคไม่ได้

“ไม่ได้”มุมปากเยซือเฉินขยับเล็กน้อย คำพูดเย็นเยียบส่งออก มาทีละคำ บัดนี้ดวงตาเยซือเฉินเย็นยะเยือกถึงขีดสุด แม้นกั้นไว้ ด้วยสายโทรศัพท์ แต่ก็ยังคงได้ยินเสียงเย็นซ่าทะลุถึงใจ

เขาพูดว่าไม่ได้!!

อย่างไม่มีสิทธิ์ให้เจรจาต่อรอง!
“คุณไม่ใช่ฉิงฉิง คุณเป็นใคร? “เยโปเหวินได้ยินเสียงของ ผู้ชายก็อึ้งทันที น้ำเสียงมีความตกตะลึงหลายส่วน

เห็นได้ชัดว่าเขาฟังเสียงเชื่อเงินไม่ออก

ริมฝีปากเย็นแข็งของเอเงินเพิ่มความเย้ยหยันขึ้นหลาย

ส่วน บก น่าขัน พ่อเขาฟังเสียงของเขาไม่ออก

ช่างเป็นพ่อบังเกิดเกล้าของเขาโดยแท้

“ฉิงฉิงล่ะ ฉิ่งฉิงอยู่ไหน? “เยโปเหวินได้สตรีบถามโดยเร็ว ซึ่ง น้ำเสียงมีความกังวลและเป็นห่วง

เชื่อเงินสามารถได้ยินอย่างชัดเจนผ่านสายโทรศัพท์ มุม ปากเชื่อเงินเพิ่มความเย้ยหยันขึ้น

ยี่สิบปีมานี้ เย่โป๋เหวินไม่เคยใส่ใจกับเรื่องของเขาเลย ไม่เคย สนใจเขาเลย เขาคิดว่าเยโป้เหวินสนใจคนไม่เป็นเสียแล้ว ตอน นี้เห็นทีคงไม่ใช่

เยโป้เหวินแค่ไม่สนใจเขาเท่านั้น

“เธอนอนอยู่”สายตาเยซื้อเฉินมองไปยังเป็นถั่วนิ่งที่ยังคงนอน หลับอยู่ สายตากลายเป็นอ่อนโยนทันที

อันที่จริงด้วยนิสัยของเยซื้อเฉิน หากเยโปเหวินพูดอย่างนี้ เย่อเฉินจะไม่อธิบายเลย

ฉะนั้น บัดนี้เยซื้อเฉินจงใจพูดเช่นนี้

“นาย? นายคือชื่อเฉินอีกฝั่งหนึ่งของสาย เยโป๋เหวินชะงักไปหลายวินาที จากนั้นก็อุทานด้วยความตกใจ เขาฟังออกเสียที หรือเขาอาจฟังเสียงเยอเงินไม่ออก แต่เป็นการคาดเดา

“นาย นายอยู่กับฉิงฉิงด้วยกัน? “เปโป๊เหวินแอบถอนหายใจ พลางรีบถามหนึ่งประโยค บัดนี้ฟังเสียงของเขาแล้วรู้สึกแปลกๆ

“เมื่อกี้นายบอกว่านิ่งนิ่งนอนอยู่?

“อืม เมื่อคืนเธอเหนื่อยทั้งคืน เพิ่งนอนหลับ”เยซือเฉินฟัง ความคิดของเยโป๋เหวินออก ดังนั้นเขาเลยจงใจพูดแบบนี้ จะว่า ไปเขาก็ไม่ได้พูดอะไรผิด เมื่อวานเธอเหนื่อยแล้วจริงๆ

“พวกลูก ทำไมพวกลูก? ? “เสียงเยโปเหวินสูงขึ้นหลายส่วน บัดนี้ เหมือนเขาจะลืมว่าผลตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว ซึ่ง เป็นลั่วจึงไม่ใช่ลูกสาวของเขา

ดังนั้นเชื่อเงินกับเงินถั่วจึงทำอะไรก็ไม่เป็นไร

“ทำไมพวกเราไม่ได้? มีปัญหาอะไร? “ดวงตาทั้งคู่ของเยอ เฉินหรี่ขึ้นทีละนิด พวกเราอยู่ด้วยกันตั้งนานแล้ว เธอเป็นภรรยา ของผม พ่อไม่รู้เหรอ? ”

เชื่อเงินพูดอย่างนี้เพื่อหยั่งท่าที ถ้าเยโปเหวินไม่รู้ สิ่งที่เย่โป๊ เหวินพูดว่าดีใจเปล่าๆ เขาอาจให้อภัยได้

“ฉันรู้ ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนพวกลูกเคยแต่งงานกัน แต่ตอนนี้ สถานการณ์ไม่เหมือนกัน……..เห็นได้ชัดว่าเยโป๋เหวินไม่เข้าใจ วัตถุประสงค์ของเย่ซือเฉิน เขาแค่ตอบไปตามคำถาม

ตอบชนิดที่คิดว่าต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว……..
“ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนกันยังไง? ทำไมพวกเราอยู่ด้วย กันไม่ได้? “ดวงตาที่หรี่ขึ้นของเยซื้อเฉินมีความอำมหิตหลาย ส่วนวินาทีนี้ ความหวังสุดท้ายที่เขามีต่อเย่โปเหวินก็ไม่เหลือเลย สักนิด

“ไม่ใช่ผลตรวจออกมาแล้วเหรอ? เป็นลั่วจึงไม่ใช่ลูกของพ่อ

ไม่ใช่เหรอ? “ตอนที่เชื่อเงินพูด เสียงของเขาเย็นยะเยือกแบบ ไร้ความรู้สึก

“ใช่ แต่ผลเพิ่งออกมา ฉิงฉิงรู้สิ่งที่ฉันพูดอยู่แท้ๆ ทำไมเมื่อคืน เธอถึงไปหาลูก กับลูก…..…………….พูดประโยคนี้อย่างร้อน ใจและเร็วมาก

ตอนแรกเขาคิดว่าเมื่อวานเป็นลั่วถึงแค่พูดพล่อยๆ คาดไม่ถึง ว่าเป็นลั่วถึงจะไม่สนใจอะไรจริงๆ

ผลตรวจยังไม่ออกมาเป็นลั่วนิ่งก็ไปหาเยซื้อเฉินเสียแล้ว? นอนด้วยกันกับซื้อเฉินแล้ว?

เธอทำอย่างนี้ได้ยังไง? ทำอย่างนี้ได้อย่างไร?

“ถึงผลตรวจจะเป็นลูกสาวพ่อ แต่ไม่กระทบต่อการอยู่ด้วยกัน ของพวกเรา ดังนั้น พ่อน่าจะรู้สึกโชคดีที่เธอไม่ใช่ลูกสาวนะ” บัดนี้แววตาเยซือเฉินประกายความกระหายเลือดอย่าง เหี้ยมโหด คำพูดทีละคำนั้นหม่นหมองเป็นพิเศษและไม่หนักแน่น แบบไม่ให้สงสัยอะไรเลย

เย่ซือเฉินพูดประโยคนี้จบ ไม่รอให้เยโป้เหวินพูดก็วางสายทิ้ง เขาไม่อยากพูดไร้สาระกับเยโปเหวินอีก
คําพูดของเอเฉินชัดเจนมาก

ถึงเงินถั่วนิ่งจะเป็นลูกสาวแท้ๆของเยโปเหวิน เขาเยซื้อเฉินก็ จะอยู่กับเงินถั่วนิ่งด้วยกัน

ไม่มีใครขัดขวางสิ่งนี้ได้

เพราะยังไงเสียพวกเขาไม่เอาลูก มีลูกไม่ได้ ดังนั้นเรื่องอื่นก็

ไม่สำคัญ

แน่นอน เขายังรู้สึกโชคดีที่เธอไม่ใช่ลูกสาวของเยโปเหวิน

เพราะเขารู้ดีว่า หากเธอเป็นลูกสาวของเยโป๋เหวินจริง แม้น พวกเขายังคงอยู่ด้วยกัน แต่ไม่แคล้วทำให้เธอรู้สึกกดดัน แน่นอน

ทันใดนั้นเยซือเฉินนึกถึงท่าที่ผิดปกติของเธอ ในเมื่อวาน ตอน นั้นเธอหลบเขาอยู่อย่างเห็นได้ชัด ต่อมา ตอนเขาจูบเธอ ร่างกายเธอก็ปฏิเสธเล็กน้อย