บทที่ 729 คุณชายสามเย่รู้จนได้ (1)

บทที่ 729 คุณชายสามเย่รู้จนได้ (1)

เป็นลั่วจึงรู้ว่าตัวเองกำลังจุดไฟอยู่ เธอก็จงใจทำอย่างนี้อยู่ แล้ว เห็นผลตรวจดีเอ็นเอแล้ว เธอรู้สึกอยากทําตามใจอย่าง อิสระสักครั้ง

ไม่เช่นนั้น เธอมาหาเขาที่บ้านทำไม?

ในเมื่อเธอมาแล้ว ต้องรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอยู่แล้ว

“คุณแน่ใจ? นวดที่นี่? “ดวงตาเยซื้อเฉินหรี่ขึ้น ผู้หญิงคนนี้ ผิดปกติมากๆ ผิดปกติจนทำให้เขารู้สึกระวังตัว

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย? “เงินถั่วงกะพริบตาด้วยสีหน้าไร้

เดียงสา

เชื่อเงินไม่ได้ขยับ ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่ดวงตาทั้งคู่

หยุดอยู่ที่เธอ

จากนั้นเป็นชั่วนิ่งยังเอื้อมมือไปนวดที่ไหล่ของเขา

เยซือเฉินแอบถอนหายใจ วันนี้ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกันแน่?

“เป็นลั่วนิ่งพูดมาเถอะ ทำไมจู่ๆก็มา? “จากไม่เคยเป็นฝ่ายรุก แถมยังเป็นผู้หญิงที่ต่อต้านนิดๆ แล้วมาเป็นฝ่ายรุกเองกะทันหัน มันเป็นเรื่องแปลกประหลาดมาก

ดังนั้นเย่ซื้อเฉินมั่นใจว่าเธอต้องมีเป้าหมายอื่นแอบแฝงเป็นแน่

“คิดถึงคุณไง”มือของเงินถั่วนิ่งที่กำลังนวดอยู่ที่ไหล่ก็มาคล้อง ที่คอของเขากะทันหัน เธอเขย่งเท้า ใบหน้าของเธอเข้าใกล้เขา เสียงพูดอันแผ่วเบาของเธอเปล่งออกมาตรงใบหน้าเขา

เสียงเธอไม่ดัง แต่ชัดเป็นพิเศษ………

ใช่ เธอคิดถึงเขา คิดถึงเขา คิดถึงมาก คิดถึงมาก ดังนั้นเธอ จึงมาหา

เมื่อก่อนเธอไม่เข้าใจตัวเองว่า เธอรักเย่อเงินมากขนาดไหน

เยโปเหวินทำให้เธอรู้หัวใจของตัวเอง

คำว่าคิดถึง ทำให้เยซื้อเฉินใจสั่นระริก ผู้หญิงคนนี้สารภาพ รักเธอครั้งแรกเลยนะ แถมยังตรงไปตรงมาอย่างนี้อีก คลุมเครือ อย่างนี้ ทำให้เขาไม่รู้ควรรับมืออย่างไร

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น ใช่ไหม? “แต่เย่ซื้อเฉินยังคงให้ตัวเอง รักษาสติส่วนสุดท้าย เธอกระตือรือร้นเข้าใกล้อย่างนี้มันผิด แปลกมากเกินไป

เธอสารภาพรักอย่างกะทันหัน ทำให้เขารู้สึกไม่สมจริงเลย

“ไม่เป็นไร”เป็นลั่วนิ่งแอบถอนหายใจ ก่อนหน้านี้มีเรื่องจริงๆ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว

“แค่คิดถึงคุณ”เวินลั่วนิ่งเขย่งเท้าสูงขึ้น ใบหน้าของเธอยิ่งเข้า ใกล้หน้าเขามากขึ้น มุมปากเธอยกขึ้นอีกครั้ง พูดต่อว่า “คิดถึงมากคิดถึงมาก”

วินาทีนี้สติส่วนสุดท้ายของเอเงินก็หายไปอย่างสิ้นเชิง

ตอนนี้เขาคิดอะไรมากไม่ได้แล้ว

ตอนนี้ในสายตาเขา หัวใจเขา ล้วนมีแต่เธอ มีเพียงปีศาจน้อย ที่กำลังยั่วยวนเขาอยู่

“เงินลั่วฉิง ไฟที่คุณจุดเอง คุณรับผิดชอบดับเองนะ”เยซื้อเฉ นมองหน้าเขา ก้นบึ้งของดวงตามีไฟลุกโชนแล้ว

เธอเป็นคนจุดไฟนี้ ดังนั้นเธอจำเป็นต้องรับผิดชอบดับ ไม่ว่า เธอจะมีเป้าหมายอื่นแอบแฝงหรือไม่ เขาก็ไม่คิดจะปล่อยเธอไป

“อืม ฉันดับเอง”มุมปากเงินถั่วนิ่งยกขึ้น หัวเราะเสียงเบา ใช่ แล้ว เธอจงใจจุดไฟนี้ ดังนั้น เธอก็จะรับผิดชอบดับเอง

“เป็นลั่วนิ่ง อย่าเสียใจนะ”มุมปากเยซือเฉินยกขึ้น วินาทีต่อมา เขาทับตัวเธออยู่ที่ผนังห้องอาบน้ำ จากนั้นก็จูบเธอแรงๆ ไม่เสียใจ บัดนี้ เป็นลั่วจึงถูกเขาจูบ ดังนั้นคำพูดนี้จึงได้แต่พูด

ในใจ

เธอไม่เสียใจ เธอแค่รู้สึกโชคดี โชคดีมากๆ โชคดีที่สวรรค์ไม่

โหดร้ายขนาดนั้น

ตอนแรกเป็นลั่วนิ่งไม่เสียใจจริงๆ แต่ต่อมาเธอเสียใจแล้ว เสียใจภายหลังจริงๆ

เย่ซื้อเฉินไม่ใช่คน เวลาเกิดแรงพิศวาสขึ้นมามักจะบ้าคลั่งจนทนทานไม่หวั่นไม่ไหว ภายหลังของภายหลัง ต่อให้เธอขอให้พอ ยังไงเขาก็ไม่มีทีท่าจะปล่อยเธอไปเลย

เงินล้วจึงไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับยังไง ตอนเธอนอนเห็นฟ้า ด้านนอกมืดแล้ว เธอไม่รู้ว่ากี่โมง แต่ว่าต้องดึกมากแล้วแน่ๆ เธอนึกถึงลูกทั้งสองคน พลางรู้สึกผิดต่อลูกๆขึ้นมา เธอยังอยาก ไปดูลูกทั้งสอง

แต่ดวงตาของเธอเปิดไม่ออกแล้ว

เยซื้อเฉินมองเธอที่หลับลึกอยู่ แววตาก็เกิดอารมณ์ซับซ้อน หลายส่วน วันนี้เธอแปลกประหลาดมาก แต่เขาชอบ ถ้าวันหลัง เธอเป็นอย่างนี้ทุกครั้ง เขาจะพอใจมากเลย

เยซื้อเฉินกอดเธอไว้ในอ้อนแขนแน่นๆ จากนั้นก็ค่อยๆหลับ

ตาม

วันที่สอง เชื่อเฉินถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่น

เยซือเฉินลืมตาขึ้น รู้ว่าเป็นเสียงจากมือถือเธอ ซึ่งมือถือเธอ อยู่ใต้หมอนของเขา อาจเป็นเพราะเมื่อคืนเผลอปัดเข้าไป

ดังนั้นเขาได้ยินเสียงนั้น แต่เป็นลั่วนิ่งไม่ได้ยิน เงินถั่วลิงกำลัง หลับอย่างสนิท เพราะเมื่อคืนเธอเหนื่อยมากไปหน่อย

เย่ซือเฉินกลัวจะปลุกเธอตื่น ดังนั้นจึงเอามือถือเธอออกมา แล้วรับสาย

“ฉิงฉิง”เมื่อรับสายก็มีเสียงของผู้ชายส่งมา
เสียงผู้ชาย……..

ได้ยินเสียงของผู้ชาย ได้ยินผู้ชายคนนั้นเรียกว่านิ่งนิ่งอย่าง สนิทปาก ดวงตาเยซือเงินก็หรี่ขึ้น

แต่เขากลับพบว่าเสียงผู้ชายในสายช่างคุ้นเคย เหมือนใคร

บางคน

ปกติเขาพูดคุยกับเย่โป๋เหวินน้อยมาก เวลานี้คุยผ่านโทรศัพท์ เสียงเลยเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เชื่อเงินยังคงฟังออกว่าเสียงเห มือนเย่ไปเหวิน

แต่ทําไมเยโป๋เหวินถึงโทรหาเงินลั่วฉิง? แถมยังเรียกว่าง งอีก?

ดวงตาที่กำลังหรี่ของเยซือเฉินลุ่มลึกลง แต่ไม่ได้พูดอะไร

เยโปเหวินคิดว่าเป็นถั่วนิ่งไม่อยากคุยกับเขา เพราะเมื่อวาน

เงินลั่วนิ่งแสดงท่าทางไม่ดีต่อเขาเลย

ดังนั้นเยโป๋เหวินก็ไม่ได้คิดมาก พูดต่อว่า “ฉิงฉิง ผลตรวจ ดีเอ็นเอออกมาแล้ว หนูไม่ใช่ลูกสาวของฉัน”

เจตนารมณ์ที่เย่โป๋เหวินโทรมาก็เพื่อบอกเรื่องนี้แก่เงินถั่วนิ่ง บัดนี้น้ำเสียงของเยโปเหวินเจือความผิดหวังไว้

ความผิดหวังนี้แม้มีระหว่างทางขวางกั้น มีโทรศัพท์ขวางกั้น แต่เชื่อเงินก็สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน

ร่างกายเยซือเฉินแข็งค้าง หน้าเปลี่ยนสีชั่วพริบตา เขาฟังออกว่าเสียงนี้น่าจะเป็นของเย่ โป๊เหวิน

แต่คําพูดของเย่ โปเหวินหมายความว่ายังไง?

ผลตรวจดีเอ็นเออะไร? อะไรที่เรียกว่าเป็นถั่วจึงไม่ใช่ลูกสาว ของเขา?

ทำไมเขาฟังคำนี้ไม่เข้าใจเลย

เป็นไปได้ไหมคนที่โทรมาจะไม่ใช่เยโปเหวิน เพียงแค่เสียง คล้ายกันเท่านั้น? ณ ขณะนี้เยซื้อเฉินรู้สึกลังเลเล็กน้อย รู้สึก สงสัยว่าตัวเองฟังผิดหรือไม่

เนื่องจากกำลังอยู่ระหว่างการสนทนา มือถือของเงินถั่วนิ่งจึง ไม่แสดงหมายเลขโทรศัพท์ ดังนั้นเชื่อเงินคิดว่าเขาคงฟังผิดไป

“ฉิงฉิง หนูฟังอยู่หรือเปล่า? “เยโป๋เหวินที่อยู่ทางโน้นไม่

ได้ยินเสียงของเงินลั่วนิ่ง จึงอดถามหนึ่งประโยคไม่ได้

“อืม”เวลานี้ในใจเยซือเฉินมีคำถามมากมาย ดังนั้นจึงตอบ เสียงเบาๆหนึ่ง เพราะกลัวทางโน้นจะฟังสิ่งผิดปกติออก เขา จึงตอบหนึ่งคำอย่างพร่ามัว

“ฉิงฉิงหนูได้ยินก็ดีแล้ว ได้ยินก็ดีแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าหนู ต้องเป็นลูกสาวฉันแน่ๆ คาดไม่ถึงว่าผลจะเป็นอย่างนี้ บัดนี้เยโป เหวินไม่ได้พบความผิดปกติ พูดของเขาต่อไปอย่างนั้น