บทที่ 725 การตรวจดีเอ็นเอที่ทำให้เธอขวัญหนีดีฝ่อ (15)

เขาอยู่นอกประตูบ้านตระกูลถังจําเป็นต้องตกใจขนาดนี้ไหม? ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย

“เยซือเฉิน คุณไม่ต้องไป ฉันยังไม่กลับไปเร็วๆ คุณกลับไปพัก ผ่อนที่บ้านตัวเองก่อนเป็นวงแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก เธอ ยอมรับ ตอนนี้เธอกลัวเชื่อเงินเล็กน้อย

เธอกลัวเยซื้อเฉินจะรู้อะไรเข้า

เยซีอเฉิน”……”

ดวงตาเยซือเฉินหรี่ขึ้นทีละนิด วันนี้ผู้หญิงคนนี้ทะแม่งๆ เธอไม่ อยากเจอหน้าเขา?

“เงินมั่วนิ่ง คุณบอกว่าจะกลับบ้านไปนอน สุดท้ายคุณปัดเลขา หลิวทิ้ง ปัดบอดี้การ์ดทิ้ง แล้วแอบออกไปคนเดียวด้านนอก คุณ ควรอธิบายเรื่องนี้ให้ผมเข้าใจหรือเปล่า”

เยซื้อเฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมด เข้าด้วยกัน ก็จะรู้สึกแปลกมาก

“ฉันไม่มีเงินลั่วนิ่งโต้เถียงด้วยจิตใต้สำนึก ตอนที่เธอให้ เลขาหลิวกับบอดี้การ์ดกลับไป เธอไม่รู้ว่าเยโป๋เหวินจะโทรหา เธอ

ตอนนั้นเธออยากกลับบ้านไปนอนจริงๆ
“ผมจําได้ว่าคุณรับปากผมไว้ว่า หากคุณออกจากบ้านตระกูล ถึงเมื่อไหร่ คุณจะโทรหาผม แล้วผมจะส่งคนไปปกป้องคุณ ผล สุดท้ายคุณแอบออกไปคนเดียว…….ดวงตาที่หรี่ขึ้นของเอเ นมีอันตรายหลายส่วน น้ำเสียงที่เคร่งขรึมขึ้นหลายส่วน

เขารู้จักเธอดี ปกติเธอรับปากแล้วจะทำตามแน่นอน งั้นเกิด

อะไรขึ้นกันแน่?

“ฉันไม่ใช่ออกมาคนเดียว มีลุงหลีกับฉัน ตอนที่เป็นลั่วนิ่งพูด ค่านี้มองไปยังลุงหลีแวบหนึ่ง

“ไปไหน? “เยซื้อเฉินกลับไล่ถามหนึ่งประโยค

“เยซื้อเฉิน ฉันแค่ออกจากบ้าน คุณจำเป็นต้องถามขนาดนี้ ไหม? ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบเสียหน่อย ฉันจะมีอะไรได้? ” เงินลั่ว ง

บอกเขาไม่ได้ บัดนี้เธอจงใจใช้น้ำเสียงไม่พอใจหลายส่วน ตาหรี่เล็กน้อยของเอเงินกะพริบอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เธอ ตอบสนองมากเกินเหตุอันควรหรือเปล่า?

ด้วยนิสัยปกติของเธอ ไม่น่าจะ…….

“เย่ซื้อเฉิน ถึงแม้ตอนนี้พวกเราเป็นคู่รักกัน แต่ต่างฝ่ายต่าง ต้องมีเวลาส่วนตัวเป็นของตัวเองบ้าง สำหรับจุดนี้ เป็นลั่วนิ่งคิด อย่างนี้เสมอมา แต่ ณ ปัจจุบัน เธอไม่ได้คิดอย่างนี้แล้ว

การรักใครสักคน คงอยากอยู่กับอีกฝ่ายทุกวินาที แม้ว่าจะไม่ ทำอะไรไม่พูดอะไร ขอเพียงได้อยู่ด้วยกันก็เป็นความเพียงพออย่างน้

เธอรู้ว่า เธอตกหลุมรักเยซื้อเงินแล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าความรู้สึก นั้นลึกมากขนาดไหน

ทว่าตอนนี้เธอรู้แล้ว เธอไม่อยากแยกจากเขา เธอคิดไปถึงว่า แม้เธอกับเขาจะเป็นพี่น้องแท้ๆ เธอก็ไม่อยากแยกจากเขา

ความคิดของเธออาจไม่ถูกต้อง อาจเป็นโรคจิตประเภทหนึ่ง อาจไม่ถูก โลกยอมรับ

แต่เธอไม่อยากสนใจ

เธอสามารถเฝ้ารักษาความลับนี้ ถึงแม้ความลับนี้จะกดทับเธอ จนเธอหายใจไม่สะดวก เธอก็ยินดีอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่เขา ตลอดกาล

ใช่ หากผลตรวจเป็นอย่างนั้นจริงๆ เช่นนั้นเธอจะเฝ้าเก็บ รักษาความลับไว้คนเดียว ไม่ให้ใครรู้สักคน รวมทั้งเชื่อเงิน ด้วย

แน่นอน มันจะเป็นผลที่แย่สุดๆ หรือผลอาจไม่เป็นเช่นนั้น เธอ อาจจะตีตนไปก่อนได้

“เย่อเฉิน คุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะน้ำเสียงของ เงินถั่วนิ่งเบาช้าลง ตอนพูดเธอจับมือถือไว้แน่นกว่าเก่า

“แล้วคุณล่ะ? “อีกฝั่งหนึ่งของสาย น้ำเสียงเยซื้อเฉินเคร่งขรึม ขึ้นหลายส่วนอย่างเลือนราง
เงิน วฉงชะงัก เธอ?

เธอยังต้องรอข้อมูลจากถังหลิน จากนั้นค่อยตัดสินใจว่าจะทำ อย่างไรต่อ?

หากผลตรวจปรากฏว่าเธอกับเข่โปเหวินเป็นสายเลือด เดียวกัน สิ่งที่เธอต้องทำต่อจากนั้นคงมีไม่น้อย ดังนั้นเธอต้อง ไม่มีเวลานอน

“ฉันก็กลับไปนอน แต่เป็นลั่วจึงยังคงตอบหนึ่งประโยค

“ผมเจอคุณแล้วค่อยกลับ ผมรอคุณนอกประตูบ้านตระกูลถัง” เยซือเฉินเป็นคนดื้อรั้นเสมอ สิ่งที่เขาตัดสินใจแล้ว ไม่มีใคร เปลี่ยนแปลงได้

และวันนี้เธอตอบสนองผิดปกติยิ่งนัก ดังนั้นเขาจำเป็นต้องเจอ

หน้าเธอ

“ก็ได้”เป็นลั่วจึงแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก สุดท้ายก็ยอม ประนีประนอม

เพราะเธอตัดสินใจแล้ว แม้จะเป็นอย่างที่เยโปเหวินพูด เธอก็ ไม่คิดแยกทางกับเชื่อเงิน

เธอกับเย่อเฉินมีลูกสองคนแล้ว

เช่นนั้นขอเพียงเธอปกปิดได้เนี้ยบ เจอหน้าก็เจอหน้าสิ

“ลุงหลี่ ขับเร็วหน่อยค่ะ” หลังเงินถั่วนิ่งวางสายก็เร่งลุงหลี่ทันที ตอนที่เป็นลั่วจึงกลับไปถึงบ้านตระกูลถัง รถของเยซื้อเงินจอดอยู่ด้านนอกแล้ว เธอไม่รู้ว่าเขารอนานแค่ไหน

เมื่อรถของเงินลั่วจิงจอดแล้ว เชื่อเงินก็ลงจากรถรีบเดิน เข้าไปหา เงินลั่วนิ่งลงจากรถปุ๊บ เย่ซื้อเฉินก็เข้ากอดปั๊บ จากนั้น ก็เข้าไปจูบอย่างโหยหาสุดแรงชนิดที่ไม่ได้ตั้งแต่พูดอะไรเลย

ร่างกายเป็นลั่วจึงแข็งค้าง เม้มปากด้วยจิตใต้สำนึก คำพูด ของเยโปเหวินยังคงมีผลกระทบต่อจิตใจเธออยู่บ้าง

ก่อนหน้านี้เธอทำใจไว้แล้ว ไม่ว่าผลตรวจจะเป็นเช่นไรก็จะอยู่ กับเยซือเฉิน แต่พอเอาเข้าจริงๆก็กลายเป็นคิดอย่าง เจอ สถานการณ์จริงแล้วเป็นอีกอย่าง

ถ้าเธอกับเยซือเฉินมีสายสัมพันธ์ทางโลหิตจริงคงไม่มีทางที่ จิตใจเธอจะไม่มีอุปสรรคสักเล็กน้อย

“เป็นอะไร? “เยซื้อเฉินรู้สึกว่าเธอผิดปกติ หยุดการกระทำลง

พลางมองหน้าเธอด้วยความสงสัย

“นี่นอกบ้านตระกูลถัง คุณไม่กลัวคนอื่นเห็นเหรอ? “เป็นลั่วนิ่ง หาเหตุผลที่เหมาะสมได้ ใบหน้าไม่ได้เผยอะไรผิดแปลก แต่ใน ใจเธอกลับกดดันและเจ็บปวดเล็กน้อย

เธอพบว่าก่อนผลออกมา หน้าอกของเธอก็เหมือนมีก้อนหิน กดทับไว้ ถ้าผลออกมาเป็นจริงอย่างนั้น เธอยังคงแกล้งทำเป็น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม?

วินาทีนี้ เป็นลั่วนิ่งไม่รู้จริงๆ

เยซื้อเฉินมองหน้าเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดกะทันหันว่า “งั้นเข้าไปในรถ”

“คุณไม่ใช่บอกว่าเห็นฉันแล้วกลับไปหรอกเหรอ? ตอนนี้คุณ ไปได้แล้ว บัดนี้ ทำให้หนังตาของเงินถั่วนิ่งกระตุกด้วย จิตใต้สํานึก

ขึ้นรถแล้ว คงควบคุมหลายๆเรื่องไม่ไหว

“เห็นคุณแล้วผมไม่อยากไปเลย เชื่อเงินอุ้มเธอไม่ปล่อย เขา ไม่ยินดีปล่อยมือ

อีกทั้ง วันนี้เธอแปลกมาก

“เยซือเฉิน คุณพอแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”เงินล้วจึงใช้ แรงเล็กน้อยเพื่ออยากดิ้นออกจากเขา แต่เขากอดกระชับแน่น หนีบ

เธอเลยดิ้นไม่หลุด”ฉันก็เหนื่อยแล้ว อยากพักผ่อน

ลุงหลี่ขับรถเข้าไปแล้ว บัดนี้เหลือเพียงเธอกับเย่ซื้อเฉิน

“คุณจูบผมครั้งหนึ่งแล้วผมจะกลับไปเยซื้อเฉันไม่อยาก ปล่อยมือออกจากเธอ ไม่อยากกลับไป แต่นึกถึงที่เธอไม่ได้นอน

เขาก็เป็นห่วงเธอมาก

ฉะนั้น เขาไม่ได้ไล่ถามให้ถึงที่สุด บางเรื่องเธอไม่พูด เขาก็ไป สืบเองได้ ในทางกลับกันไปสืบเองจะยิ่งง่ายขึ้นกว่าอีก

เขารู้มาโดยตลอดว่าอยากล่อถามอะไรจากปากผู้หญิงคนนี้นั้นยากโครตๆ