บทที่ 660 หญิงสำส่อนรนหาที่ ผลที่เกิดขึ้นน่าสะพรึงกลัว มาก (2)

เวลานี้เป็นลั่วนิ่งไม่ได้คาดการณ์ เหตุการณ์รุนแรงมากนัก ควรจะ พูดว่า เป็นถั่วนิ่งไม่คิดว่าพวกเขาจะโหดร้าย สูญสิ้นความเป็นคน ได้ถึงเพียงนี้

“พวกเราได้ยินเสียงเลยออกมาดู หนูอยู่ที่นี่ทำไม? “หลี่หยุนม องหน้าเป็นลั่วนิ่ง ดวงตาทั้งคู่กะพริบปริบๆ กวาดสายตามองห้อง นอนของเงินถั่วนิ่งด้วยจิตใต้สำนึก

เมื่อกี้เงินลั่วจึงกลับเข้าห้องแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่ เข้าไป? เป็นลั่วถึงสังเกตเห็นอะไร?

“เออ คุณปู่หลับแล้ว หนูคิดจะกลับไป ไม่อยากปลูกลุงสองกับ

ป้ารอง”เงินลั่วจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ตอบอย่างเป็นธรรมชาติ

แต่หลี่หยุนได้ยินเธอพูด สีหน้าพลันเปลี่ยนไป เธอจัดคนไปรอ อยู่ในห้องนอนของเงินถั่วนิ่ง แต่เป็นลั่วนิ่งไม่กลับเข้าห้อง? จะ ออกไป?

เช่นนั้นแผนการของเธอก็ต้องถูกทำลาย!!

“หนูจะกลับไปที่ไหน? ที่นี่ถึงจะเป็นบ้านของหนู ดึกขนาดนี้ แล้ว หนูเป็นผู้หญิง ออกไปคนเดียวจะอันตราย หนูอย่าไปเลย” หลี่หยุนไม่อยากให้เป็นถั่วงออกไป หลี่หยุนรู้ว่าช่วงนี้เป็นชั่วนิ่ง ไม่เคยกลับมาเลย พักอยู่ด้านนอกตลอด
หลี่หยุนเคยจ้างให้คนติดตามเป็นลั่วนิ่ง แต่เป็นลั่วนิ่งก็หลุด ออกจากการจับตามองได้ทุกครั้ง

ไม่ง่ายเลยกว่าวันนี้จะมีโอกาส ทำอย่างจัดเตรียมเรียบร้อย แล้ว เธอไม่มีทางให้เป็นวงออกไปง่ายๆอย่างนี้หรอก

ระหว่างที่หลี่หยุนพูด พลางเดินออกไป อยากดึงตัวเป็นลั่วถึง แต่เงินลั่วนิ่งกลับหลบไปอีกทาง

“ขอบคุณป้ารองที่เป็นห่วง แต่หนูกลับไปจะปลอดภัยกว่า คำ พูดนี้ของเงินลั่วจึงมีเลศนัยหลายส่วน

หลี่หยุนได้ยินคำพูดของเธอ สีหน้าเปลี่ยนไป เธอเห็น เงินถั่วนิ่งยืนยันจะออกไป อีกอย่างเป็นถั่วงอาจสังเกตอะไรบาง อย่างได้แล้วหลี่หยุนรีบมองหน้าเป็นหยัน ส่งสายตาให้กับเงินจี

เป็นหยันรู้ทัน หยุดชะงัก จากนั้นก็พยักหน้าให้เธอ

เงินลั่วจึงสังเกตเห็นการโต้ตอบของพวกเขาก็แอบยิ้มเย็น พวกเขาอยากบังคับให้เธอกลับเข้าห้องนอน

“ลุงสอง หนูของเตือนว่าก่อนจะทำอะไรให้คิดดีๆก่อนนะ” เป็นลั่วนิ่งมองหน้าเงินหยันอย่างแย้มยิ้ม “พวกท่านจะบังคับให้ หนูกลับเขาห้องเหรอ……

เงินลั่วนิ่งหยุดพูดชั่ววูบ เห็นทั้งสองหน้าเปลี่ยนสี รอยยิ้มเย็นที่ มุมปากเธอยิ่งลึกขึ้นหลายส่วน “อย่างพวกท่าน คงไม่มีความ สามารถพอ”
“ไม่เชื่อ พวกท่านลองดูได้? “วันนี้เป็นถั่วนิ่งไม่อยากเล่นกับ พวกเขา และไม่อยากลงมือกับพวกเขาด้วยจริงๆ

คําพูดของเธอแจ่มชัด แต่มีคนไม่เชื่อ

หลี่หยุนส่งสายตาให้กับเงินหยัน จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่ เป็นลั่วนิ่ง เงินจีหยันก็พุ่งเข้าใส่เงินลั่วถึงในเวลาเดียวกัน

ทั้งสองอยู่คนละด้าน อยากจับตัวเป็นลั่วนิ่งไว้

เงินถั่วงหรี่ตาเล็กน้อย เมื่อทั้งสองเข้าใกล้มา เธอก็รีบยกเท้า เกิดเสียง ปัง ปัง สองครั้ง จากนั้นทั้งสองก็ถูกถีบกลับเข้าห้อง

“บอกพวกท่านแล้ว แต่ดันไม่ฟัง งั้นก็โทษหนูไม่ได้นะ เงินถั่วงส่ายหน้าอย่างไร้เดียงสา จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป หลี่หยุนพยายามปืนจึงจะสามารถลุกขึ้นมาได้

เธอเห็นเงินถั่วนิ่งลงจากตึก เธอก็ร้อนรนขึ้นมาทันที เร็ว โทร

หาพวกเขาเร็ว พวกเขายังมีคนรออยู่ด้านนอก”

“ผมไม่มีเบอร์ของพวกเขา คุณโทรเลย”บัดนี้เป็นหยันยังไม่ ได้ลุกขึ้น นอนอ้าปากอยู่บนพื้นอย่างเจ็บปวด

เงินถั่วนิ่งผ่านการฝึกฝน แค่ต่อสู้กับเป็นหยันที่ร่างกาย อ่อนแอเหมือนผู้ชายไร้ค่า จึงถีบแค่หนึ่งครั้งก็เกินพอ

หลี่หยุนไปเอามือถือ เมื่อหาเบอร์เจอ จากนั้นก็โทรออกไป

โดยเร็ว

“คุณหมายความว่ายังไง? ทำไมตอนนี้ยังไม่เอาตัวออกมาอีก? “คนด้านนอกรอไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัด เสียงโหดร้ายที่ชวน ให้หวาดผวาเป็นอย่างยิ่ง

“เธอหนีไปแล้ว เป็นลั่วนิ่งหนีไปแล้ว เธอออกไปแล้ว พวกคุณ ดักรอเธออยู่ด้านนอก แล้วจับตัวเธอไป”หลี่หยุนรีบพูดกับ โทรศัพท์เดิมทีเธอคิดว่าคืนนี้เป็นถั่วนิ่งไม่ออกไป ดังนั้นจึงให้คน แอบเข้าไปรออยู่ในห้องเงินถั่วง

ในเมื่อตอนนี้เงินลั่วนิ่งออกไปแล้ว งั้นเรื่องก็ยิ่งจัดการง่ายขึ้น เพราะด้านนอกมีคนรออยู่อีกเยอะ

เธอไม่เชื่อว่าเป็นถั่วนิ่งจะหนีไปได้อีก

“รู้แล้ว วางใจได้ ผมไม่ให้เธอหนีไปหรอก คุณอย่าลืมเตรียม เงินอีกส่วนหนึ่งไว้ พอถึงเวลาเอาของกับเงินมาแลกเปลี่ยนกัน คนนั้นเห็นแก่เงิน จึงไม่ถือสาเธอ

“อืม ถึงเวลานั้นพวกคุณเอาวิดีโอไปลงโซเชียล ฉันเห็นวิดีโอ แล้วก็จะให้เงินอีกส่วนกับพวกคุณ”ขณะที่หลี่หยุนพูดประโยคนี้ สีหน้าเผยร้ายกาจหลายส่วน เธอจะทำลายเงินมั่วนิ่งให้สิ้นซาก ไม่เหลือชิ้นดี……..

เวลานี้เป็นลั่วนิ่งลงมาถึงชั้นล่างแล้ว เดินออกจากห้องโถง จากนั้นเธอเห็นเงาอยู่ในมุมหนึ่งของลานบ้าน

เงาคนนั้นทำตัวลับๆล่อๆ แอบหลบมองเธออยู่ในมุมเลี้ยว แวบแรกเวินลิ่วฉิงก็ดูออกว่าคนนั้นคือเงินหรวนหรวน เงินถั่วนิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย เงินหรวนหรวนอยู่ทำอะไรที่นี่?
ไม่ถูกสิ เงินหรวนหรวนอยู่ที่นี่? แล้วใครอยู่ในห้องนอนเธอ? ตอนแรกเธอคิดว่าเงินหรวนหรวนอยู่ในห้องนอนเธอ ทันใดนั้นเป็นลั่วจึงรับรู้ได้ว่าเรื่องไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เธอคิด

เงินหรวนหรวนกำลังรอดูเงินถั่วนิ่งอยู่ เธอรู้แผนการของหลี่ หยุนคืนนี้ เธอรู้ว่ามีคนซ่อนตัวอยู่ในห้องนอนของเงินถั่วงสอง คน หากเป็นไปตามแผน เมื่อเป็นถั่วนิ่งเข้าห้อง สองคนนั้นจะจับ เธอมัด จากนั้นก็นำตัวออกไป

หลี่หยนให้เงินหรวนหรวนอยู่ในห้อง ไม่ต้องออกมา แต่นิ้วเด็ด เช่นนี้ เงินหรวนหรวนจะพลาดได้อย่างไร

เธอจะดูเป็นลั่วนิ่งถูกจับตัวไป จากนั้นเธอยังดูเป็นวง…… แต่ทำไมเงินมั่วนิ่งถึงออกมาคนเดียว?

แถมยังออกมาคนเดียวอย่างมาดมั่นเช่นนี้? ไม่มีเรื่องอะไร

เลย?

แล้วสองคนที่อยู่ในห้องนอนเงินมั่วนิ่งล่ะ? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หรือเป็นลั่วนิ่งล่วงรู้แผนการของพวกเธอ? เป็นถั่วนิ่งคิดจะ หนี?

ไม่ได้ เธอปล่อยให้เป็นลั่วนิ่งหนีไปไม่ได้เด็ดขาด

เห็นเงินถั่วนิ่งจะออกไปอยู่แล้ว เงินหรวนหรวนก็รีบวิ่งเข้าไป เธออยากขัดเงินถั่วนิ่งไว้ แต่ก็กลัวกระทำชัดเจนจนเป็นลั่วนิ่งสงสัยได้

“พี่ ตึกขนาดนี้แล้วจะไปไหน? “เงินหรวนหรวนทำเป็นบังเอิญ เดินผ่าน กล่าวทักทายกับเงินถั่วจึง

เป็นลั่วจึงไม่ได้มองเธอแม้แต่แวบเดียวก็เดินออกไปด้านนอก

เงินหรวนหรวนแสดงได้ห่วยแตกมาก ปลอมจนไม่อาจดูได้

“พี่ ฉันก็จะออกไปพอดีเลย พวกเราไปด้วยกันนะ? “หากเป็น เวลาปกติเงินหรวนหรวนคงต้องโมโห แต่ตอนนี้เธอกลับฝืนยิ้ม ออกมา ตีสนิทเงินลั่วถึงต่อ

อันที่จริงเงินหรวนหรวนก็ใจร้อนไปหน่อย เรื่องนี้หลี่หยุนเป็น คนวางแผน หากเงินหรวนหรวนเป็นคนฉลาดก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง ด้วย