บทที่ 659 หญิงสำส่อนรนหาที่ ผลที่เกิดขึ้นน่าสะพรึงกลัว มาก (1)

คำพูดนี้มู่หรงซือถฝืนพูดออกจากระหว่างฟัน จากนั้นเขาก็ใช้แรง อย่างโหด……

หลิวหยิง”..

เขาตอบอย่างซาดิสม์อย่างนี้ ทำให้เธอไร้ค่จะต่อกร

หลิวหยิงแอบถอนหายใจ ข่มตาลง เขาทำอย่างนี้ คาดว่าไม่ นานเธอต้องสลบเป็นแน่!

มู่หรงซื้อกูมองเธอมีสีหน้ากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม เพื่อไม่ ให้บัว น้ำไม่ให้ขุ่น มีสีหน้า หมดอาลัยตายอยาก การกระทำ ของเขาก็ยิ่งแรง ยิ่งโหดกว่าเดิม

คฤหาสน์ตระกูลเงิน

หลังเงินถั่วนิ่งได้รับยาแล้ว เพราะอาการคุณปู่เงินไม่สู้ดีนัก ดัง นั้นเธอจึงอยู่เป็นเพื่อนท่านโดยไม่ออกไปไหนตลอด

ตอนที่คุณปู่เป็นหลับสนิท เป็นลั่วนิ่งดูเวลาก็เกือบเที่ยงแล้ว

ในเวลาเดียวกันของอีกห้องหนึ่ง

เป็นหยันกับหลี่หยุนก็ยังไม่นอน พวกเขากำลังรอ…….

“ฝั่งโน้นโทรมาถามว่าจะลงมือตอนไหน? “หลี่หยุนมองหน้า เป็นหยัน ใบหน้าตื่นตระหนกอย่างโหดเหี้ยม “พวกเราควร”ไอ้นั่งเลวห้องคุณพ่อ พวกเราลงมือตอนจะ ทำให้ท่านยังไม่เห็นเวิน วงออกจากห้องพ่อเลย

กลัวอะไร ถึงเวลานั้นอย่าง หมดเพื่อเงินแล้ว สามารถทำทุกอย่าง

เพราะยังไงเสียทำร้ายคนก็ทำร้าย ทำร้ายสองคนถือว่า ทําร้ายเช่นเดียวกัน สำหรับ

เป็นหยันอึ้งอย่างเห็นได้ตอนแรกอยากคัดค้าน แต่ ได้ยินประโยคสุดท้ายของหลี่หยุน ดวงเขากะพริบ เริ่มลังเล ขึ้นมา

หุ้นส่วนชื่อ

รออีกแป๊ปหนึ่งเถอะ คุณน่าใกล้หลับแล้วเวินจีหยัน ครุ่นคิด ยังคงลังเลเล็กน้อย เขาไม่อยากให้บานโต

แผนการพวกเขากระทำต่อเป็นพ่อพลอยเกิดเรื่องไปด้วย คงปิดบังไม่ง่ายๆหรอก

“คุณอะไรให้กลัวกัน? หลี่หยุนพอใจมาก เธอกังวลว่าคนพวกนั้นรอไม่ไหว เพราะคนพวกนั้นไม่ใช่จะไปบาดหมางกันได้ง่ายๆ

หากครั้งนี้ไม่ใช่ทำร้ายเป็นชั่วนิ่ง เธอก็ไม่อยากไปหาพวกเขา เพื่อเข้าถึงพวกเขา เธอเอาเงินทั้งหมดในมือให้พวกเขาหมดแล้ว

ดังนั้น แผนการครั้งนี้จะล้มเหลวไม่ได้เด็ดขาด

เงิน หยันได้ยินเธอไม่พอใจ พลางขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร

เขาพิงอยู่ข้างๆประตู ซึ่งประตูไม่ได้ปิดสนิท เขาสำรวจผ่าน ช่องประตูที่เปิดอยู่นิดหน่อย

จากนั้นเขาเห็นเงินถั่วนิ่งออกจากห้องคุณพ่อในที่สุด

เงินลั่วจึงเปิดประตูเสียงเบา เพราะเธอกลัวจะปลุกคุณปู่ตื่น

“ออกมาแล้ว ออกมาแล้ว ลงมือได้”เป็นหยันเห็นเงินถั่วงอ อกมา รีบพูดอย่างกระตือรือร้น เขากลัวเป็นลั่วนิ่งจะเห็นเขา จึง ปิดประตูให้มิด

เงินลั่วนิ่งเปิดประตูห้อง ย่างเท้าออกมาเบาๆ หลังออกจาก ห้องแล้วเธอได้ยินเสียงพูดที่เบามาก ซึ่งได้ยินเสียงไม่ค่อย ชัดเจน

แต่เธอมองตามต้นเสียงก็เห็นห้องนอนของเวินจีหยันปิดพอดี เวินจีหยันปิดประตูเบามาก ไม่มีเสียงอะไรเลย

ดวงตาเงินลั่วนิ่งหรี่ขึ้นเล็กน้อย เธอออกจากห้อง เป็นหน ปิดประตูห้อง ยิ่งไปกว่านั้นยังปิดเบาเสียขนาดนั้น เธอรู้ว่าไม่ใช่ เรื่องบังเอิญ
เงินจีหยันกับหลี่หยุนไม่เคยปิดประตูเสียงเบา ไม่เคยระวัง อย่างนี้ในบ้านนี้มาก่อน

สิ่งผิดปกติย่อมมีผี เกรงว่าจะมีเรื่องอะไรแอบแฝงอยู่

แต่เงินลั่วจึงไม่ได้แสดงท่าที่ผิดสังเกตอะไร เธอปิดประตูห้อง ของคุณปู่เสร็จ จากนั้นก็อยากกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง

วันนี้ดึกมากแล้ว ก่อนหน้านี้เธอได้โทรบอกลูกรักทั้งสองคน

แล้วว่า คืนนี้ไม่กลับไปบ้านตระกูลถังแล้ว

เวลานี้ ในห้องเป็นหยัน หลี่หยุนคุยโทรศัพท์กดเสียงเบา “เธอกลับเข้าห้องนอนแล้ว พวกคุณลงมือได้เลย”

ห้องนอนกันเสียงได้ดีเยี่ยม ดังนั้นถึงแม้ตอนนี้เธอจงใจกด เสียงต่ำเช่นนี้ แต่ด้านนอกก็ไม่ได้ยิน

ก่อนหน้านี้ หลี่หยุนให้คนแอบล่อเข้าห้องนอนของเงินถั่วนิ่ง

แล้ว รอให้เป็นลั่วนิ่งเข้าไปภายในห้อง พวกเขาก็จะลงมือทันที

เงินถั่วนิ่งเดินมาถึงนอกห้องก็หยุดเดิน ยื่นมือไปแตะที่จับ ประตูเพื่อจะเปิดออก

แต่วินาทีต่อมา การกระทำของเธอก็หยุด ดวงตาหรี่ขึ้น สถานการณ์น่าสงสัย

มีคนเคยเปิดประตูห้องนอนของเธอ! มีคนเข้ามาในห้องนอน

ของเธอ!

ความสามารถในการสังเกตของเธอน่าอัศจรรย์มาก แค่มีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นเพียงเล็กน้อย เธอก็สามารถรับรู้ได้ เธอได้เสียบเส้นผมไว้ที่ล็อคประตูหนึ่งเส้น แต่ตอนนี้ไม่เห็น แล้ว

เพราะมีพวกเงิน หยันอยู่บ้าน เธอจึงไม่วางใจ ถึงแม้ห้องนอน ของเธอไม่มีของมีค่า แต่ก็ไม่อาจรับรองได้ว่าพวกเขาจะไม่มาทำ อะไรลับหลัง

เป็นลั่วจึงตั้งใจฟังเสียงตอนยืนอยู่นอกประตู เธอได้ยินใน ห้องมีเสียง

ถึงเสียงจะเบามาก แต่เธอก็ได้ยิน

ดังนั้นเวลานี้ในห้องเธอมีคนอยู่

มุมปากเงินลั่วนิ่งยกยิ้มเย็น ไม่ว่าจะเป็นใคร คืนนี้เธอรู้สึก เหนื่อยแล้ว ไม่อยากเล่นเป็นเพื่อนพวกเขา

ถือว่าพวกเขาโชคดีล่ะกัน!!

เงินลั่ว งกำลังพจารณา คุณปู่ก็หลับแล้ว ถ้างั้นก็กลับไปอยู่ เป็นเพื่อนลูกรักที่บ้านตระกูลถังดีกว่า

ดังนั้นเป็นลั่วนิ่งไม่ได้เข้าห้องนอน แต่หันหลังเดินออกไป

คนในห้องได้ยินเสียงฝีเท้าเดินจากไปก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่กล้าทำผลีผลาม

ตอนที่เป็นลั่วนิ่งเดินมาถึงหน้าห้องเป็นหยัน เธอจงใจเดิน เสียงดัง หลังเดินผ่านเธอก็ไม่ได้เดินจากไปต่อ เพียงแต่จงใจปรับฝีเท้าให้เบาขึ้น ทำให้เข้าใจผิดคิดว่าได้เดินห่างออกไปทุกที แล้ว

อันที่จริง เป็นลั่วนิ่งยืนรออยู่ด้านข้างไม่ไปไหน…..

ดังคาด ไม่นานประตูห้องเป็นหยันก็เปิดออก เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ใครออกไป? หรวนหรวนหรือเปล่า?”

“เป็นไปไม่ได้ หรวนหรวนรู้ว่าคืนนี้แผนการคืนนี้ของพวกเรา ฉันให้เธอรออยู่ในห้องไม่ต้องออกมาเสียงที่หลี่หยุนกดก็ส่ง ออกมา

จากนั้นทั้งสองคนก็ค่อยๆ โผล่หัวออกมาสำรวจ

เงินถั่วนิ่งยืนอยู่ตรงที่ไม่ไกลจากห้องนอนของพวกเขา เวลานี้ พวกเขายื่นหัวออกมาดู บังเอิญสบตาของเงินถั่วนิ่งที่คล้ายยิ้ม คล้ายไม่ยิ้ม

ทั้งสองคนเห็นเงินลั่วนิ่งก็หยุดชะงัก

“ลุงสอง ป้ารอง เที่ยงคืนแล้วยังไม่นอนอีก กำลังทำอะไร อยู่? “เป็นลั่วนิ่งมองพวกเขา มุมปากยกขึ้นทีละนิด เพื่อความเย้ย หยันอย่างชัดเจน

เมื่อสักครู่เธอได้ยินหลี่หยุนพูดว่าคืนนี้พวกเขามีแผนการ

แผนการอะไร?

เวลานี้เป็นลั่วฉิงยิ่งมั่นใจว่าห้องของเธอมีคนอยู่ แต่เวลานี้เป็นหยันกับหลี่หยุนอยู่ที่นี่ ส่วนเงินจื่อหลงออกไปเถลไถลตามผับบาร์ ยังไม่ได้กลับมา

หรือในห้องของเธอจะเป็นเงินหรวนหรวน?

เงินหรวนหรวนทําอะไรในห้องของเธอ? พวกเขาจะทำอะไร?