บทที่ 629 เรื่องบานปลาย ใหญ่โต คุณชายสามเย่โกรธ จริงๆแล้ว (4)

แต่เมื่อเธอผลักประตู เบียดเข้าไปอย่างเงียบๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ ต้องสบตาเข้ากับดวงตาของถังจื่อไม่อย่างจัง

เด็กน้อยถึงจื่อโมตื่นแล้ว ใส่เสื้อผ้าเสร็จสรรพ ผ้าห่มก็พับ เรียบร้อย ทุกอย่างจัดการได้อย่างเหมาะสม แต่เวลานี้เขายังนั่ง อยู่บนเตียงไม่ได้ออกไป เห็นได้ชัดว่ากำลังรอเธออยู่

ถังจื่อซีกำลังแปรงฟัน ล้างหน้าอยู่ในห้องอาบน้ำ

เงินถั่วนิ่งสบตากับเด็กน้อยถังอโม่ ยิ่งรู้สึกผิดในใจมากขึ้น

“หม่ามีกลับมาเช้าจังเลย”ถังจื่อไม่มองหน้าเธอ ใบหน้าอัน เล็กจ้อยมีความเคร่งเครียดอยู่บ้าง ได้ยินก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่คำพูด จากใจ

“อืม เช้าจ้า ลูกรักก็ตื่นเช้ามากจ้า”เป็นลั่วนิ่งพยักหน้า เดินไป ด้านหน้าถังจื่อ โม่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม คำพูดนี้ฟังดูจริงใจเป็น พิเศษ

เด็กน้อยถึงจื่อ โม่กะพริบตาแล้วกะพริบอีก มองหม่ามีของตน อย่างเหลือเชื่อ หม่ามีของตนกลายเป็นคนหน้าหนาตั้งแต่เมื่อ ไหร่กัน?

เธอไม่ได้กลับมาทั้งคืนแท้ๆ ยังมีหน้ามาบอกว่าตัวเองกลับมา เช้าอีก?
ได้ยินว่าเมื่อคืนแม่ไปช่วยเยซื้อเฉินเหรอ? ช่วยทั้งคืน? “ถัง ชื่อไม่ไม่อยากให้เป็นลั่วถึงปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป ดังนั้นครั้งนี้ เขา จึงพูดตรงไปตรงมา

ไม่ได้พูดอ้อมค้อมเฉกเช่นเมื่อสักครู่อีก

เงินลั่วฉิงกะพริบตา เริ่มรู้สึกผิดในใจอีกครั้ง แต่ยังคงพยัก หน้า แต่เธอไม่ได้พูดอะไร เธอไม่สะดวกพูดเรื่องนี้กับเด็กน้อยถึง จื่อไม่จริงๆ

“เยซื้อเฉินถูกไฟคลอก? หรือจมน้ำ? หรือว่าถูกลมพัดไป? ” เห็นได้ชัดว่าสีหน้าถังจื่อโม่เคร่งเครียดขึ้นหลายส่วน ดูออกว่าไม่ สบอารมณ์เลยสักนิด

เขาเพิ่งพูดเมื่อวานหมาดๆ บอกจะให้บททดสอบกับเย่อเฉิน คุณแม่ก็รับปากสนับสนุนเขาแล้วแท้ๆ แต่ผลปรากฏว่า เมื่อคืน คุณแม่หนีไปที่บ้านเชื่อเงิน นอนกับเยซื้อเฉินทั้งคืน

คุณแม่หนีไปนอนกับเย่ซื้อเฉินทั้งคืน ยังสนับสนุนเขาอยู่อีกเห รอ?

นอนก็นอน พูดว่าไปช่วยคนอะไรกัน? เย่ อเฉินเป็นอะไรไป? จำเป็นต้องให้เธอช่วย

“หา? “เงินถั่วนิ่งได้ยินคำพูดของเด็กน้อยถังจื่อโม่ ครุ่นคิด อย่างตั้งใจ จากนั้นตอบว่า “รุนแรงกว่านั้นอีก”

เป็นลั่วถึงรู้สึกว่ารุนแรงกว่าเหตุการณ์ที่ลูกชายบอกมาจริงๆ
สําหรับเยซือเฉิน ไฟไหม้ จมน้ำก็ไม่ถือเป็นปัญหาอะไร ถังจื่อไม่มองหน้าเธอ มุมปากเม้มแน่น ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ กระโดดลงจากเตียง จากนั้นก็ออกไปด้านนอก

เวลานี้เด็กน้อยถังจื่อ โม่ไม่อยากคุยกับเธอ! เขารู้สึกว่าตอนนี้ คุณแม่เสียคนแล้ว

เงินลั่ว งกะพริบตารัวๆ เฮ้ย โกรธแล้วจริงๆด้วย? ไม่สนใจ เธอแล้ว?

เงินลั่วนิ่งเพิ่งอยากเรียกเขา แต่บังเอิญที่เด็กน้อยถึงจื่อล้าง หน้าเสร็จ เดินออกมาพอดี เมื่อเห็นเธอ ใบหน้าก็ยิ้มอย่างเบิก บานทันที “คุณแม่กลับมาแล้ว แม่ช่วยคุณพ่อได้หรือยังคะ?

ใบหน้าถังจื่อประดับความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ยิ้มอย่างชื่นมื่น เป็นพิเศษ

“อืม”เป็นลั่วนิ่งคุกเข่าลง อุ้มเด็กน้อยถึงจื่อขึ้นมากอด จาก นั้นก็หอมแก้มเธอแรงๆหนึ่งครั้ง ลูกรักจอของเธอเข้าอกเข้าใจ ตน

ถังจื่อไม่ที่เดินมาถึงหน้าประตูหันไปมองถังจื่อซี พลางด่าเสียง ต่า “ยัยโง่”

มีเพียงน้องสาวโง่เง่าเต่าตุ่นเท่านั้นที่หลงกลคุณแม่ได้ “พี่ชาย พี่ว่าฉันโง่เหรอ? “ถังจื่อได้ยินถังจื่อไม่กล่าว เงย หน้าขึ้นมองเขา ปากแดงก็ขึ้นมา
นอกจากน้องแล้ว ยังมีใครอีก? “ถังจื่อ โม่เห็นถังจื่ออีกอดอยู่ ในอ้อมอกคุณแม่ไว้แน่น ก็ยิ่งเม้มปากแน่นขึ้น

ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าตัวเองใกล้จะถูกทอดทิ้งไปแล้ว

เย่อเฉินบอกว่าเกลียดเด็ก ไม่ชอบเด็ก ส่วนคุณแม่ก็กลับไป นอนกับเอเฉินทั้งคืน ตอนนี้ไม่สนใจเขาแล้ว

“ถังจื่อ โม่ พวกเรามาคุยกันก่อนค่ะ? “เงินถั่วนิ่งเห็นสีหน้า ของถังจื่อ ไม่รู้ว่าเขากำลังอารมณ์เสียอยู่

“ผมไม่คุยกับแม่ แต่เวลานี้ ถึงจื่อไม่โกรธจริงๆอย่างเห็นได้ ชัด จึงเปิดประตูเดินออกไป

แม่ค่ะ พี่ชายเป็นอะไรเหรอคะ? “เด็กน้อยถังจื่อ ก็รู้สึกว่าพี่ ชายของตนแปลกๆ

“พี่ชายจึงค่ะ”เงินมั่วนิ่งนึกถึงสีหน้าของถังจื่อโม่ อดหัวเราะไม่ ได้ ท่าทางเวลาเด็กน้อยถึงจื่อไม่ดึงขึ้นมา เหมือนคุณชายสามเ ไม่มีผิด

เงินถั่วนิ่งกำลังครุ่นคิดว่า เดี๋ยวคงต้องคุยกับถังจื่อไม่ดีๆ เธอ เข้าใจความรู้สึกของถังจื่อ โมดี เมื่อคืนได้ยินคำพูดแบบนั้นของ เยซือเฉินกับหูตัวเอง และเมื่อคืนเธอก็ดันไปหาเยซือเฉินอีก ซึ่ง ไม่ได้กลับมาทั้งคืน เด็กน้อยถึงอโม่จึงตึงเครียดเล็กน้อย

“หึง? พี่ชายจึงอะไรคะ? “เด็กน้อยถึงชื่อไม่ได้ปวดหัวทาง ด้านนี้เลย หน้าที่หลักของเธอในทุกๆวันก็คือ กินอิ่ม ดื่มเพียงพอ แล้วทำตัวเป็นเจ้าหญิงสวยงามที่แสนจะน่ารักก็พอ
เงินลั่วนิ่งมองใบหน้าลูกสาวที่น่ารักไร้เดียงสา มุมปากอดยก ขึ้นไม่ได้ “ไป พวกเราลงไปหาพี่ชายกัน หนูถามพี่ชายดูนะคะ”

เด็กน้อยถึงจื่อไม่กำลังงอนอยู่ ดังนั้นเธอต้องไปปลอบใจเขา หน่อย

เงินลั่วฉิงช่วยถังจื่อ จัดแจงเสื้อผ้า จากนั้นก็จูงถังจื่อซีลงไป

ชั้นล่าง

ท่านถึงกับท่านย่าถึงกลับมาถึงแล้ว กำลังนั่งอยู่ในห้องโถง และเพิ่งเหมียวเหมียวก็อยู่ด้วย ส่วนเด็กน้อยถึงจื่อไม่นั่งอยู่บน โซฟาอย่างเงียบกริบ

เวลานี้คนในห้องโถงมีไม่น้อย แต่กลับเงียบงันเป็นพิเศษ

ทุกคนเห็นเงินถั่วนิ่งลงมา สีหน้าพลันผิดปกติหลายส่วน เพิ่ง เหมียวเหมียวรีบเก็บมือถือของตัวเอง เด็กน้อยถึงจื่อ ก็ค่อยๆ เก็บมือถือของตัวเองด้วย

เงินลั่วนิ่งเป็นคนช่างสังเกต รู้ความผิดปกติที่เกิดขึ้น คิ้วของ เธอขมวดขึ้น นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันหรือ?

ทำไมรู้สึกพวกเขามีเรื่องปิดบังเธออยู่

“ฉิงฉิง หนูตื่นแล้วเหรอ พอดีเลย รีบลงมากินข้าวเช้ากันเพิ่ง เหมียวเหมียวลุกขึ้นยืน กล่าวทักทายเงินมั่วนิ่งอย่างอบอุ่น

ดวงตาเงินลั่วฉิงกะพริบเร็วๆ เมื่อสักครู่เพิ่งเหมียวเหมียวเพิ่ง เห็นเธอกลับเข้ามาจากด้านนอก รู้ทั้งรู้ว่าเธอตื่นแล้ว?
ถามอย่างนี้รู้สึกแปลกๆ

อีกทั้ง ตอนนี้เธอจูงมือถังจื่อไว้ ความสนใจของเพิ่งเหมียว เหมียวควรอยู่ที่ตัวจื่อซีหรือเปล่า?!

ตั้งแต่ลูกรักทั้งสองกลับมา ทุกคนในบ้านต่างให้ความสนใจ เด็กทั้งสองตลอดเวลา ซึ่งเป็นลั่วนิ่งคุ้นเคยกับจุดนี้ดี ดังนั้นการ ตอบสนองของเพิ่งเหมียวเหมียวในวันนี้แปลกจริงๆ

“ใช่ ใช่ ฉิงฉิงรีบลงมากินข้าวเช้ากัน ท่านย่าถึงก็ลุกขึ้นยืน ด้วย เห็นได้ชัดว่าเวลานี้ท่านย่าถึงก็เพ่งความสนใจมาที่ตัวเธอ เช่นกัน

เรื่องมันไม่ปกติ ไม่ปกติเป็นอย่างมาก!!

“เป็นอะไรหรือคะ? เกิดอะไรขึ้น? “เป็นลั่วจึงรู้ว่าต้องเกิดเรื่อง ขึ้นเป็นแน่ เพียงแต่เป็นเรื่องอะไรกัน ถึงทำให้พวกเขาปิดเธอ อย่างนี้?

“ไม่มี จะเกิดอะไรขึ้นได้ หนูลงมากินข้าวเช้ากันท่านย่าถัง แย้มยิ้ม แกล้งทำเป็นว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้น เพียงแต่แววตาหลบๆ หลักๆของท่าน หักหลังท่าน

“คุณย่า คุณปู่ทวด คุณย่าทวดถังจื่อ วิ่งลงจากบันได ขาน เรียกอย่างหวานละไม ก่อนจะวิ่งไปอยู่ด้านหน้าท่านย่าถึง