บทที่ 615 คุณชายสามเยถูกวางยา (2)

ฉะนั้น เย่โป้เหวินกลับไม่กลับบ้าน เชือฉุนไม่สนใจอยู่แล้ว

เมื่อก่อน เพื่อที่เยอเฉินจะได้รับหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่ เขายังจะคิดหาวิธีไปทำดีกับคุณปู่เย่ ยังจะทำเสแสร้งต่อหน้า พวกเขา แต่ว่าตอนนี้บริษัทตระกูลเยได้ให้เยซื้อเฉินไปเกือบหมด แล้ว เขาจะทำอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ฉะนั้นตอนนี้เชื่อฉันเอาแต่ เร่ร่อนอยู่ที่ข้างนอก

จินหมิงเงินมองดูโทรศัพท์ที่ถูกวาง สีหน้าก็ซับซ้อนขึ้นทันที

“ฉันได้ข่าวคุณหมอที่โรงพยาบาลบอกว่า ช่วงนี้นายหลับไม่ ค่อยสนิทเลย ฉันก็เลยฉันไปสอบถามพวกยาสมุนไพรเก่าๆ เป็น พิเศษเลย ว่ากันว่าผลออกมาดีมาก” คุณย่าเย่เย็นเยโป๋เหวินไป ที่หน้าโต๊ะ เติมน้ำให้เขา แล้วยื่นไปยังข้างหน้าของเขา อีกอย่าง สูตรยาสมุนไพรนี้จุดที่ดีที่สุดก็คือไม่ได้ขมเหมือนยาตัวอื่น ยา แบบนี้พอละลายในน้ำแล้ว ไม่มีกลิ่นคาวใดๆ เลย นายลองดื่ม

เยโป๋เหวินมองไปทางคุณย่าเย่ ขมวดคิ้ว พอเห็นสีหน้าที่เต็ม ไปด้วยความหวังของคุณย่าเย่ ก็รับมา แล้วดื่มไปคำหนึ่ง

แต่ว่า เขาดื่มไปแค่ค่าเดียว ก็วางลงแล้ว

“ช่วงนี้ซือเฉินมีความกดดันหนักมาก การหลับไม่ค่อยดีเลย แต่นายก็รู้จักซื้อเฉินดี ถึงแม้เขาจะป่วยแล้ว ก็ไม่มีทางไปหาคุณหมอ และไม่ยอมกินข้าว เดี๋ยวซื้อเฉินก็มาแล้ว นายให้เขาดื่ม ให้เขาได้หลับสบายในคืนนี้” คุณย่าเยไม่ได้พูดชักจูงเข่โปเหวิน อีก แค่เปลี่ยนหัวข้อการสนทนาอยู่บนตัวของเขา ในตอนที่เธอ พูดประโยคนี้สีหน้าดูเป็นห่วงขึ้นมาเยอะมาก “ฉันเป็นห่วงมาก จริงๆ ว่าเขาจะเหนื่อยจนทรุดลง

เย่ไปเหวินเม้มปาก ในแววตามีความรู้สึกผิดแฝงอยู่

“ซื้อเฉินเจ้าเด็กนี่อยากจะเอาชนะมากเกินไปแล้ว ไม่ว่าเรื่อง อะไรก็ต้องทำให้ดีกว่าคนอื่น ตอนนี้เขาได้รับการสืบทอดของ บริษัทตระกูลเย่ไปแล้ว แน่นอนว่าต้องมีความกดดันสูง แต่ว่า สถานการณ์ตระกูลเย่ในตอนนี้ ก็ไม่มีใครที่จะสามารถช่วยเขา ได้” คุณย่าเยถอนหายใจเบาๆ อีกครั้ง เห็นได้อย่างชัดเจนเลย ว่าน้ำเสียงดูรู้สึกแย่ลงเยอะมาก

มือที่วางอยู่ข้างหลังของเยโปเหวินกำแน่นขึ้น ในแววตายิ่งมี ความรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น ตามหลักแล้ว ทุกอย่างในตอนนี้ของตระ กูลเย่ควรจะเป็นเขาที่มาแบกรับ แต่ว่าเขากลับทำให้เรื่อง ทั้งหมดตกอยู่บนตัวของซื้อเงิน

“แต่ว่า นายเองก็ไม่ต้องเป็นห่วง เจ้าเด็กฉลาด และเพ อร์เฟกต์มากๆ หลังจากที่มอบบริษัทตระกูลเย่ ให้เขาแล้ว เขาก็ ดูแลได้ดีมาก แต่ว่ามีความกดดันหนักเกินไป ช่วงนี้จึงนอนไม่ ค่อยหลับเลย ยานี้ฉันหามาให้นาย แต่ก็เพื่อเขา แต่นายก็รู้ เพราะว่าเรื่อง ในตอนนั้น เขาก็โทษพวกเรามาโดยตลอด คำพูด คอยเตือนของพวกเราก็ไม่ฟังเลย เขายังปฏิเสธความหวังดี ทั้งหมดจากเราด้วย เฮ้อ” ในตอนที่คุณย่าเพูดถึงตรงนี้ ก็ใช้แรงถอนหายใจอีกครั้ง เรื่อง ในตอนนั้น พวกเราจัดการแบบนั้น อาจจะไม่ดีพอสำหรับซื้อเฉิน แต่ว่าพอเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น พวก เราก็ไม่มีทางอื่นแล้ว

“รอเขากลับมาแล้ว นายก็คุยกับเขาดีๆ เขายังให้ความเคารพ กับนายอยู่ ยังเชื่อฟังนายอยู่” คุณย่าเพูดเสริมเพิ่มอีกคำหนึ่ง

เย่โป๋เหวินไม่ได้พูดอะไร เงียบอยู่ตลอดเวลา คุณย่าเย่นั้นก็ โล่งอกไปที

คุณย่าเย่รู้ว่าขอแค่เขาไม่ปฏิเสธ เรื่องนี้ก็มีความหวังแล้ว

คุณย่าเย่ไม่ได้พูดอะไรมาก เธอรู้ดี กับลูกชายคนนี้ ยิ่งพูด เยอะยิ่งไม่ดี “ฉันไปดูอาหารในครัวก่อนนะ อาหารเย็นคืนนี้ต่างก็เป็น

อาหารที่นายชอบ” คุณย่าเย่หาข้ออ้างหนึ่งออกมา แล้วจากไป

ชั่วคราว

สองปีมานี้ ถึงแม้ว่าเยโป๋เหวินจะยอมเจอเขา แต่ว่าไม่ได้คุย กับเธอทุกครั้งเลย คุณย่าเย่รู้ว่าเขาไม่ชอบถูกรบกวน

“คุณชายเย่ นี่ก็สองปีแล้ว ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว” หลังจาก ที่จินหมิงเงินเห็นคุณย่าเย่เดินออกไปแล้ว ก็เดินเข้ามาด้วยความ ระมัดระวัง กับเย่โป๋เหวิน เธอเองก็กลัวเหมือนกัน

แต่ว่า เธอก็รู้ดี อยู่ในบ้านหลังนี้ ขอแค่จับเยโป๋เหวินไว้ได้ งั้น ชีวิตก็จะดีขึ้นหน่อย

ตอนนั้นเย่ โปเหวินเห็นด้วยที่จะให้เธอเข้ามาดูแลตระกูลเย่ตอนแรกเธอก็คิดว่าเยโปเหวินยอมรับเธอแล้ว แต่เธอคิดไม่ ถึงว่า ผ่านไปไม่นานเย่ไปเหวินกลับย้ายไปอยู่ที่โรงพยาบาล

ดีที่คุณปู่เย่ไม่ได้ไล่เธอออกจากบ้านเ

ยัง

เยโป๋เหวินก้มหน้าลง ไม่ได้มองเธอ และไม่ได้มีการตอบสนอง ใดๆ ราวกับว่าไม่ได้ยินที่เธอพูดเลย

“คุณชายเย่ คุณย่าบอกว่าตัวนี้มีประโยชน์ต่อคุณ คุณดื่ม หน่อยเถอะค่ะ” จนหมิงเงินไม่ได้รู้สึกแลกใจกับท่าทีของเขา เ โป๋เหวินเป็นแบบนี้กับเธอมาโดยตลอด เธอยกชาที่อยู่บนโต๊ะขึ้น มา ยื่นไปทางเย่ โป๊เหวิน

เยโปเหวินไม่ได้รับมา แค่ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แล้วมองไปทาง เธอ แววตาของเธอเย็นชามาก สุขุมมาก เย็นชาจนราวกับว่าเย็น เป็นกองนํ้าแข็ง

จินหมิงเงินสบตากับดวงตาของเขา สูดหายใจเข้าลึก เห็นได้ อย่างชัดเจนเลยว่ามือที่ถือแก้วอยู่นั้นสั่นไม่หยุด

เธอรู้ว่าเยโปเหวินไม่ชอบเธอ ไม่เคยชอบเธอมาก่อน ไม่ เขา ไม่เพียงไม่ชอบเธอ ถึงขั้นยังรังเกียจเธออีกด้วย รังเกียจถึงขั้น สุดขีด

สองปีก่อน ที่เขายอมตกลงให้เธอเข้ามาในบ้านเย่ ไม่ใช่ เพราะตอนนั้นเขาบาดเจ็บ อ่อนไหวต่อความสัมพันธ์ แต่เพราะว่า ตอนนี้เธอมีสิ่งของที่เขาอยากจะได้

หลังจากที่เขาได้รับของที่เขาต้องการแล้ว ก็ย้ายออกจาบ้านเย เข้าไปพักในโรงพยาบาล

จากนั้นที่เธอไม่ถูกไล่ออกจากบ้านเย่ เพราะว่าเธอรู้ความลับ ของเขา รู้ความลับที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจเยโป๋เหวิน ฉะนั้น เธอรู้ว่าเขาไม่มีทางทำสีหน้าดีๆ ให้กับเธอแน่นอน

แต่ว่า ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ว่ายังไงตอนนี้เธอก็เข้ามาอาศัยอยู่ใน บ้านเยู่แล้ว เขาไม่มีทางไล่เธอออกไปแน่นอน

จินหมิงเงินยิ้ม จากนั้นก็นั่งลงยังเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ สีหน้าของ เธอไม่ได้ดีเท่าเมื่อกี้ ยิ่งดูประชดเข้าไปใหญ่ “พี่เหวิน พลาย ขนาดนั้นนี้ พี่ก็ยังไม่ลืมเธอ

น้ำเสียงของจินหมิงเงินในตอนนี้เปลี่ยนไปเลย ชื่อเรียกก็ เปลี่ยนไปด้วย

ในตอนที่จินหมิงเงินพูดถึง ‘เธอ’ ได้แอบกัดฟันอยู่ลับๆ เห็นได้

อย่างชัดเจนเลยว่ามีความประชดอยู่ที่มุมปาก

“ไป” เยโป๋เหวินหรี่ตาขึ้นทันทีทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็แย่ถึง ขั้นสุดขีด คำว่าไปคำนั้นถูกบีบออกมาจากระหว่างฟัน

“พี่เหวิน อย่าโกรธ ตอนนี้พี่ก็กลับมาแล้ว งั้นก็ไม่ต้องไปแล้ว พวกเราเป็นสามีภรรยากันดีๆ เถอะ” คำพูดนี้ของจินหมิงเจิ นอ่อนโยนมาก แต่ว่าเห็นได้อย่างชัดเจนเลยคำพูดนี้กำลังเย โป๋เหวินอยู่

จินหมิงเงินรู้ดี หากเย่โปเหวินอยู่ที่บ้านเย่ต่อ สภาพการเป็น อยู่ของเธอจะดีมาก เธอและลูกชายก็จะได้รับสิ่งต่างๆ มากขึ้น
เย่โป๊เหวินไม่ได้พูดอะไรอีก แค่มองเธอด้วยความเย็นชา แวว ตานั้นนอกจากความเย็นชาแล้ว ก็ไม่มีอารมณ์อื่นอีกเลย

“พี่เหวิน พี่ว่า ถ้าหากเชื่อเงินรู้ความจริงในตอนนั้น เขาจะทำ ยังไง? พี่ต้องไว้นะ เย่ซื้อเฉินในตอนนี้ไม่ใช่เด็กเก้าขวบในตอน นั้นแล้ว” ครั้งนี้จินหมิงเงินกลับไม่กลัวแล้ว ไม่ว่าเธอจะทำยังไง เย่โป๋เหวินก็ไม่มีทางชอบเธอ ได้แต่รังเกียจเธอ ฉันทำไมเธอถึง ไม่ใช้ข้อได้เปรียบที่มีอยู่ในมือ ให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีล่ะ?