บทที่ 605 คุณท่านทั้งสองของตระกูล ได้พบเจอกับเด็ก ๆ แล้ว (4)

คุณปู่เย่มองจนตาแทบถลนออกมา ใจทั้งดวงก็แทบเต้นจนมาอยู่

ถึงคอหอยแล้ว นี่ถ้าเกิดว่าไม่ทันระวังแค่นิดเดียวแล้วรับไม่ได้

งั้นผลก็จะ…….

“บรรพบุรุษน้อยจำ นี่มันเป็นของที่มูลค่ามหาศาลทั้งนั้นนะถึง บ้านหนูไม่ขาดเงิน แต่ว่าถ้าหนูทำมันตกแตก ก็จะหาของที่ เหมือนกันอีกไม่ได้แล้วนะ” ท่านย่าถังมองถังจื่อแล้วพูดขึ้นติด

พอคุณปู่เย่ได้ยินคำพูดของท่านย่าถังแล้ว ก็ยิ่งเชื่ออย่างไม่ สงสัยเลย หัวใจก็ยิ่งบิดกันยิ่งขึ้นแล้ว

ถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็กกลับไม่ได้สนใจอะไรเลย เอาแต่หัวเราะ อย่างสนุกสนาน แล้วอาจจะรู้สึกว่าเล่นโยนแผ่นหยกเล่นมัน สนุกไม่พอ จากนั้นก็เอาเหรียญหยกในกล่องออกมา แล้วก็มา โยนเล่นด้วยกัน แล้วครั้งนี้ ถึงจื่อซียังตั้งใจโยนให้สูงขึ้นไปอีก

ถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็กรับแผ่นหยกไว้ได้ แต่เห็นได้ชัดว่าเหรียญ หยกนั้น โยนออกไปไกลแล้ว แล้วก็บินไปทางคุณปู่เย่โดยตรง เลย

เหรียญหยกที่ลอยขึ้นมานั้นพุ่งไปทางคุณปู่เย่ก็จริง แต่ว่าก็ยัง พอมีระยะห่างกับคุณปู่เย่อยู่ช่วงหนึ่งเหมือนกัน
คุณปู่เย่อึดสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ที่หนึ่ง และอดไม่ไหวร้อง อย่างตกใจขึ้นมาคหนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนอัตโนมัติ และก้าว เดินไปสองก้าว จากนั้นก็แย่งรับเหรียญหยกชิ้นนั้นมาไว้ในมือได้

คุณปู่เย่คว้าเหรียญหยกมาไว้ได้ แต่พอตั้งสติกลับมาได้ก็สาย เกินไปซะแล้ว แล้วเขาหันไปทางท่านถังและท่านย่าถึงอย่าง อัตโนมัติ

ท่านถังและท่านย่าถังต่างก็จ้องมองเขา บนใบหน้าต่างก็ มีความตกใจอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ว่าพวกเขาต่างก็ไม่ได้พูดอะไร

พอผ่านไปครู่หนึ่งแล้วท่านถังก็ค่อย ๆ หันสายตาไป

“จื่อซี เลิกโยนของไปเรื่อยได้แล้ว ท่านย่าถึงก็รีบเบี่ยงเบน ความสนใจไปติด ๆ เหมือนกัน

สถานการณ์แบบนี้มันจะชัดเจนไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ทุกคนต่างก็

เห็นชัดเจน และรู้อยู่แก่ใจ แต่ก็ไม่ได้พูดเปิดโปงออกไป

คุณปู่เย่รู้สึกขวยเขินเล็กน้อย แต่ว่าก็เห็นได้ชัดว่าโล่งอกไป เปลาะหนึ่ง คุณปู่เย่รู้สึกว่า ในเมื่อทุกคนต่างก็ไม่ได้พูดเปิดโปง เขา งั้นก็คงจะทําเป็นมองไม่เห็นกันแน่เลย

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ คุณปู่เย่จะรีบกลับไปนั่งที่รถเข็น ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ในตอนนี้คนทั้งหมดล้วนมองเห็นแล้ว ถ้าเขายัง จะรีบกลับไปนั่งบนรถเข็นก็จะดูยิ่งเขินอายมากขึ้น

ในมือของคุณปู่เยถือเหรียญหยกชั้นนั้นเอาไว้ รู้สึกถึงความ เนียนเรียบแบบนั้น ก็รู้สึกเสียดายไม่อยากจะปล่อยมือ แต่ว่าพอมองเห็นถังจื้อ กำลังลืมตาโต ๆ จ้องมองเขาอยู่ เขาจะไม่คืน ไม่ได้ เพราะฉะนั้นเขาก็เลยเดินไปข้างหน้าอีกสองก้าว เพื่ออยาก จะเอาเหรียญหยกคืนให้กับถังจื่อซี

“ให้หนูเถอะค่ะ” อยู่ ๆ เงินถั่วนิ่งก็ลุกยืนขึ้นมา แล้วเดินมาถึง ข้างหน้าคุณปู่เย่ จากนั้นก็เอามือยื่นออกไปถึงตรงหน้าคุณปู่เย่

“อ๋อ ได้ ได้” คุณปู่เย่รู้สึกไม่อยากจะปล่อยมือเล็กน้อย แต่ว่า คนอื่นเขามาเอาแล้ว เขาจะไม่ให้ก็ไม่ได้แน่

ในขณะนี้ เขายืนอยู่ตรงหน้าเป็นลั่วถึง

หลังจากที่เป็นลั่วจึงรับเหรียญหยกไปแล้ว ดวงตาทั้งคู่ก็กวาด มองไปที่ขาของเขาที่หนึ่ง “ดูแล้วขาของคุณปู่เย่ก็ใช้การได้ คล่องแคล่วดี เดินไม่กี่ก้าวเมื่อกี้ก็เดินได้ราบรื่นดี ดูแล้วมันก็ไม่ ได้หัก และไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรด้วย

คุณปู่เย่อึ้งไปเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ถึงว่าอยู่ ๆ เป็นถั่วนิ่ง จะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาได้ เมื่อท่านถึงกับท่านย่าถึงยังทำ เป็นมองไม่เห็น แล้วต่างก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

นี่เป็นลั่วฉิงกลับเปิดโปงเขาตรง ๆ อย่างไม่คำนึงถึงอะไรเลย งั้นเหรอ?

นี่เธอหมายความว่ายังไงกันแน่?

สีหน้าของคุณปู่เย่เปลี่ยนเป็นดูไม่ได้ขึ้นมาชั่วพริบตา

“ฉันเอ๋อ อย่าเสียมารยาทขนาดนี้ ท่านย่าถังแสร้งทำเป็นร้อง เรียกขึ้นมาค่าหนึ่ง
“ขอโทษค่ะ” เป็นลั่วฉิงพูดเสียงเบาขึ้นประโยคหนึ่ง น้ำเสียง เบามาก แต่กลับชัดเจนดี

“ไม่ ไม่เป็นไร” คุณปู่เย่นึกว่าเธอพูดกับเขา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะ อึดอัดมาก และลำบากใจอยู่บ้าง แต่ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นถึง คุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เพราะฉะนั้นคุณปู่เย่ก็ยังตอบกลับไป ประโยคหนึ่งอย่างอัตโนมัติ

แต่ว่าเงินลั่วนิ่งกลับมองยังไม่มองคุณปู่เย่เลยแม้แต่นิดเดียว แต่มองไปทางท่านย่าถัง “คุณยาย ขอโทษค่ะ คุณยายก็รู้ว่าหนู เห็นเรื่องที่เสแสร้งแกล้งทำแบบนี้ไม่ได้ที่สุดเลย

คุณปู่เย่ที่ขวยเขินมาตั้งแต่แรก พอตอนนี้มาได้ยินคำพูดของ เงินถั่วนิ่ง ก็ยิ่งขวยเขินถึงขีดสุดแล้ว ใบหน้าทั้งหน้าก็เปลี่ยนดูไม่ ได้ขึ้นมาในพริบตา

คุณย่าเย่คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ เมื่อกี้ในตอนที่ เธอตั้งสติขึ้นมาได้ และอยากจะไปห้ามปรามมันก็ไม่ทันซะแล้ว ตอนนี้ คุณย่าเย่เองก็เขินอายจนแทบไม่ไหวแล้ว

“เรื่องนี้ ตอนแรกตากับยายก็ไม่รู้มาก่อน” ท่านย่าถังถอน หายใจขึ้นเบา ๆ ทีหนึ่ง การถอนหายใจ ในครั้งนี้นั้นเรียกได้ว่ามี ความหมายลึกซึ้งมาก!!

พอคำพูดนี้ของท่านย่าถังพูดออกมา คุณย่าเยก็แทบอยากจะ แทรกแผ่นดินหนีเลย

สีหน้าของคุณปู่เย่ก็ยิ่งดูไม่ได้เลย
“คุณปู่เย่ คุณกลับไปนั่งบนรถเข็นก่อนเถอะ นี่ถ้าอีกเดี๋ยวมีคน อื่นมาเห็นเข้าอีก ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายยังไงแล้ว” ท่านย่าถัง มองไปที่คุณปู่เยอีกครั้ง ท่าทีแบบนั้นดูเปลี่ยนไปเป็นค่อนข้างซับ ช้อนวุ่นวาย

พอคุณย่าเย่ได้ยินคำพูดของท่านย่าถัง ก็ลุกขึ้นมา แล้วอยาก จะเข็นรถเข็นไปให้คุณปู่เย่

ดวงตาของเงินถั่วนิ่งหมุนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แล้วอยู่ ๆ ก็ มองไปที่คุณย่าเย่

คุณย่าเย่สบเข้ากับสายตาของเงินถั่วนิ่ง ในใจก็กระตุกขึ้นที หนึ่ง ไม่รู้ทำไม อยู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายขยับไม่ได้ใน พริบตาขึ้นมา แล้วก็ได้แต่ยืนชื่อ ๆ อยู่อย่างนั้น

คุณย่าเย่ไม่เข้าใจ ทั้ง ๆ ที่ก็เป็นแค่สายตาปกติธรรมดา

เท่านั้น แต่ทำไมถึงได้………

คุณปู่เย่เห็นคุณย่าเยืนอยู่ไม่ขยับ ไม่ได้เข็นรถเข็นมาให้เขา ตัวเองจึงได้แต่เดินกลับไปที่รถเข็นเอง แล้วก็นั่งลงบนรถเข็นด้วย ตัวเองเลย

เงินลั่วนิ่งอุ้มถังจื่อซีขึ้นมา แล้วก็เดินอ้อมไปอีกทาง จากนั้นก็ ขึ้นชั้นบนไป

“มีใครอยู่ไหม ส่งแขก” จากนั้น ท่านปูถังก็ลุกขึ้นยืน แล้วก็ ออกคําสั่งไล่แขกเลย

“ท่านถัง ท่านย่าถัง คุณฟังผมอธิบายก่อน…….. สีหน้าของคุณปู่เย่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็มองไปทางท่านถึงอย่าง รวดเร็ว และอยากจะอธิบาย

“อาการของคุณปูเยนั้น พวกเราก็มองเห็นกันชัดเจนมากแล้ว น่าจะไม่ต้องอธิบายแล้ว ท่านย่าถังมองไปที่เขา เห็นได้ชัดว่าน้ำ เสียงเย็นลงไปหลายองศา

“ท่านถัง ท่านย่าถัง นี่ผมเองก็มีความทุกข์ใจไม่มีทางเลือก เหมือนกัน” คุณปู่เย่รู้ว่า เมื่อเขาได้ลุกขึ้นมา แล้วยังเดินไปอีก หลายก้าว เพราะฉะนั้นถ้ายังแกล้งทำเป็นบาดเจ็บอีกก็คงจะไม่ ได้แล้ว เพราะฉะนั้นจึงได้แต่ขอความเห็นใจแล้ว

“ที่ผมทําแบบนี้ ก็เป็นเพราะว่าซื้อเฉินของบ้านเราทั้งนั้น พวก คุณคงจะไม่รู้ ยัยผู้หญิงอัปลักษณ์หน้าไม่อายเงินมั่วนิ่งคนนั้น เอาแต่มายุ่งกับซื้อเฉินของเราไม่หยุด เงินล้วนิ่งไม่เพียงไม่สวย เท่านั้น ยังไม่สามารถมีลูกได้อีก ถ้าซื้อเฉินของเราแต่งงานกับ เธอไป ชาตินี้ทั้งชาติก็คงหมดสิ้นกันแล้ว ถ้าซื้อเฉินแต่งงานกับ เธอชาตินี้ทั้งชาติก็คงจะไม่ได้เป็นพ่อคน ตระกูลเข่ของเราก็จะได้ ผู้สืบทอดแล้ว เพราะฉะนั้น ผมจะไม่ยุ่งไม่ได้” จนถึงตอนนี้คุณ เย่ก็ยังไม่รู้สึกว่าตัวเองผิด เขาไม่เคยผิดมาก่อน คนผิดจะต้อง เป็นคนอื่นเสมอ

ดวงตาของท่านย่าถังกรอกไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็แอบถอน หายใจไปทีหนึ่ง ตาแก่นี่ว่าฉิงฉิงของบ้านพวกเขาต่อหน้าพวก เขาอย่างนี้เลยเหรอ ได้ ดีมาก นี่ถ้าไม่ต้องทำตามแผนการของ ฉิงฉิงนะ เธอจะเอาไม้มาไล่ตีพวกเขาให้ออกไปจริง ๆ
ถ้าเยซือเฉินแดงานกับฉิงฉิงแล้วชาตินี้จะไม่ได้เป็นพ่อคนเห รอ? ถ้าเยซื้อเฉินแต่งงานกับฉิงฉิง แล้วตระกูลเย่ของพวกเขาก็จะ ไร้ผู้สืบทอดเหรอ?

ได้ งั้นต่อไปหลานรักทั้งสองคนก็ไม่ต้องยอมรับตระกูลเยู่แล้ว

“เพราะฉะนั้น คุณก็เลยแกล้งทำเป็นบาดเจ็บ? แกล้งทำเป็นก ระดูกหัก? แล้วก็บอกกับนักข่าวว่าเป็นถั่วนิ่งที่คุณจนบาดเจ็บ แบบนี้เหรอ?”