บทที่ 594 เด็กๆ กลับมาแล้ว การยอมรับญาติอย่างน่าตื่น เต้น (6)

เป็นลั่วนิ่งได้ยินที่เพิ่งเหมียวเหมียวพูด เกือบจะสำลักน้ำลายตัว เอง นี่มันเรื่องอะไรกัน

ถังหลินงงงวย ขอถามหน่อยแม่พูดอะไร

เวลานั้นเอง สายตาทุกคนมองเขาหงหลิง ตอนนี้ ทุกคนเหมือ นเพิ่งเหมียวเหมียว คิดว่าเยวหงหลิงเป็นแม่ของเด็กสองคน

“คุณป้าคะ เข้าใจผิดแล้ว ไม่ใช่อย่างที่คุณป้าคิดค่ะ” เขาหง หลิงรู้สึกตัว รีบอธิบาย กลัวว่าจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่

“เข้าใจผิดอะไรล่ะ ความจริงก็อยู่ข้างหน้าแล้วไม่ใช่หรือ ยังจะ เข้าใจผิดอะไรอีก ฉันรู้เธอลำบากแล้ว เด็กสองคนโตขนาดนี้ ถึง หลินถึงจะพาเด็กๆ มาวางใจเถอะ พวกเราจะต้องอบรมเขาแน่ๆ ชดเชยให้หนูเต็มที่” เพิ่งเหมียวเหมียวครั้งนี้แสดงท่าทีของตัว เองชัดเจนแล้ว

“เด็กๆ ไม่ต้องห่วง พวกเรารู้ว่าหนูลำบากกัน พวกเราจะคืน ความเป็นธรรมให้หนูๆ เอง” ท่านย่าถึงครั้งนี้ถึงกับเห็นพ้อ งกับเฟิงเหมียวเหมียว

“แกทําเรื่องบ้าอะไร เดี๋ยวฉันจะคิดบัญชีกับแก” ถังหยุนเฉิง เมื่อได้ยินเฟิงเหมียวเหมียวพูด ก็ถลึงตาใส่ถังหลิน ฟังเสียงแล้ว ดุกว่าปกติ ไม่เหมือนพูดไปงั้นๆ
ถังหยุนเฉิงถ้าไม่อยากจะดูเด็กสองคนมากกว่านี้ คงจะพาถัง หลินไปห้องหนังสือพิพากษาแล้ว

“อืม แค่ก” ท่านถังเห็นชัดว่าสนับสนุนถังหยุนเฉิง

เด็กโตขนาดนี้แล้ว ถึงจะพาแม่ของเด็กกลับมา จะต้องอบรม ซะหน่อยแล้ว

ในพริบตา ถังหลินกลายเป็นศัตรูของทุกคน

เงินถั่วนิ่งมองถังหลิน รู้สึกขอโทษเขา

“ไม่ใช่ทุกคนหมายความว่าไง อะไรกันนี่ พูดอะไรกัน ทุกคน จ้องผมทำไม ทำอย่างกับผมทำผิดอะไรร้ายแรง” ถังหลินลำบาก ใจ กว่าเขาจะพาเด็กๆ กลับมาได้ ทำไมกลับมาบ้าน แล้วยังเจอ แบบนี้

ไม่มีความดีความชอบแล้วยังต้องลำบากอีกหรือ

“แกทำขนาดนี้ยังจะมีใครสนใจแกอีก ถ้าไม่เห็นแก่เด็กสอง คนนี้อยู่ที่นี่ ฉันหักขาแกไปนานแล้ว” ถังหยุนเฉิงฟังเขาพูดอย่าง นั้น ก็โกรธจนควันออกหู

“พ่อ เด็กไม่ใช่ลูกผม” ถังหลินรีบปฏิเสธ เขาทำผิดอะไร เด็กก็ ไม่ใช่ลูกเขา เกี่ยวอะไรกับเขาด้วย

“แกหุบปากไปเลย เด็กนี่น่าเหมือนอาแกตอนเด็กๆ อย่างกับ แกะ ยังจะบอกอีกว่าไม่ใช่ลูกแก” ถังหยุนเฉิงถลึงตามองเขา พา เด็กมาขนาดนี้แล้ว ยังไม่ยอมรับอีกหรือ
ถังจ่อซีหน้าตาเหมือนถึงหยุนซึ่งตอนเด็กๆ เงียบ

ถึงหยุนซึ่งหายไปตอนอายุห้าขวบพอดี ที่บ้านมีรูปถังหมุนชิง เมื่อก่อนนี้เยอะแยะ ถังหยุนเฉิงพอเห็นก็จำได้ หลานสาวเหมือน อาเป็นเรื่องปกติ

ดังนั้น เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ผิดแน่

แต่เด็กผู้ชายหน้าตาไม่ค่อยเหมือนถังหลิน

“พ่อครับ นี่มันตรรกะอะไรกัน เด็กหน้าเหมือนอาก็ต้องเป็นลูก ฉิงฉิงสิ ไม่สิ พวกเขาก็เป็น” ถังหลินในที่สุดก็เข้าใจแล้วที่ถัง จื่อสรุปว่าสืบทอดมาจากใคร ที่แท้เกี่ยวกับพ่อเขานี่เอง

“แกหยุดพูดเลย ทําผิด แล้วยังลากน้องสาวเข้ามาอีก น้อง สาวแกเป็นผู้หญิง เอามาล้อเล่นได้ไง” ถังหยุนเฉิงดุเสียงดัง ตอน นี้สีหน้าของเขายิ่งดุดันมากขึ้น

“พ่อ ผมถูกปรักปรํา ถูกปรักปรําจริงๆ…

ท่านย่าถังทนไม่ไหวแล้ว ซอยเท้าเดินไปหาเด็กทั้งสองท่าน ย่าถังไม่กล้าแตะตัวเด็กทั้งสอง กลัวว่าพวกเขาจะไม่ชอบ เพียง แต่กระซิบถาม “เด็กๆ ชื่ออะไรกันจ๊ะ”

ถังหยุนเฉิงอบรมลูกชายไม่มีผลกับเธอที่จะเข้าใกล้เหลน

“หนูชื่อดังจื่อซีค่ะ พี่ชายหนูชื่อถังจื่อ โม่” ถังจื่อซีเป็นเด็กปาก หวานอยู่แล้ว เธอมองท่านย่าถังยิ้มหวาน

“โอ๊ะ ชื่อเพราะจัง แซ่ถังด้วย” ท่านย่าถังยิ้มกว้างสดใส ชื่อเพราะมาก สำคัญที่สุดคือแซ่ถัง แซ่ถัง!!

ท่านปูถังก็ยิ้มตาม

“แกบอกว่าเด็กไม่ใช่ลูกแก ไม่ใช่ลูกแกแล้วแซ่ถังได้ไง” ถัง หยุนเฉิงเมื่อได้ยินเด็กแซ่ถัง ในใจก็รู้สึกดีใจ แต่ก็ยังถลึงตาจ้อง ถังหลิน

“พ่อ เด็กไม่ใช่ลูกผมจริงๆ” ถังหลินลำบากใจ พูดอย่างไรก็ ไม่ชัดเจน เด็กแซ่ถังต้องเป็นลูกเขาหรือ ในโลกนี้ไม่ใช่แค่บ้าน เขาที่แซ่ถัง

“ยังไม่ยอมอีก ต่อหน้าเด็ก ต่อหน้าแม่เด็ก แกยังกล้าพูดมั่วๆ อีกหรือ” เพิ่งเหมียวเหมียวได้ยินถังหลินพูดอย่างนี้ ก็โกรธแล้ว เธอจับมือเยวหงหลิงแน่น “หนูวางใจเถอะ ฉันจะช่วยอบรมเขา เอง”

“คุณป้าคะ เด็กไม่ใช่ลูกเขาจริงๆ ค่ะ” เยวหงหลิงรีบช่วยถัง หลินอธิบาย

เพิ่งเหมียวเหมียวได้ยินเยวหงหลิงพูดอย่างนี้ ก็นึกว่าเยวหง หลังโกรธจริงๆ ไม่อยากให้เด็กๆ กลับตระกูลถัง จึงร้อนใจขึ้นมา แล้วตีตัวของถังหลินแรงๆ “ฉันให้แกพูดมั่วๆ ให้แกพูดมั่วหรือ ไง รีบไสหัวไปไกลๆ เลย”

“แกตามฉันมาห้องหนังสือ” ถังหมุนเฉิงสีหน้าเคร่งขรึม มอง ถังหลินเยือกเย็น เข้าห้องหนังสือตอนนี้ ต้องเป็นการลงโทษแน่

ถังหลินรู้รสชาติการลงโทษดี มองเห็นถึงหยุนเฉิงอย่างนี้ไม่ใช่ล้อเล่นแน่ เขารีบมองเงินถั่วนิ่ง “ฉิงฉิง พูดอะไรหน่อยสิ” สถานการณ์ตอนนี้ เห็นชัดว่าเขาพูดอะไรไป พวกเขาไม่เชื่อแน่ เงินลั่วฉิงพูดเอง พวกเขาต้องเชื่อแน่

“เอาอย่างนี้ค่ะ ลุงทำใจร่มๆ ก่อน หายโกรธแล้ว ค่อยๆ พูด กัน…” เป็นลั่วนิ่งแอบถอนหายใจ พูดตามจริง ตอนนี้เธอกลัวถัง หยุนเฉิงทีเดียว เธอคิดว่า ถ้าถังหยุนเฉิงรู้ความจริง จะลงโทษ เธอมั้ย

เธอรู้สึกว่า เทียบกันแล้ว เธอเลือกให้ถังหลินลงโทษดีกว่า

“ไม่ใช่สิ เป็นลั่วนิ่ง เธอหมายความว่าไง” ถึงหลินตะลึง นี่ หมายความว่าไงกัน เธอจะให้พ่อตีเขาก่อน ค่อยอธิบายหรือไง

ถึงตอนนั้นยังจะอธิบายอะไรอีก

ใช่หรือ นี่ยังใช้ที่จะมาพูดเหตุผลกันอีกหรือ

ถังจื่อซีเห็นเป็นลั่วนิ่ง อยากจะวิ่งเข้าไปหา แต่ถึงอโม่ห้ามไว้ สถานการณ์ตอนนี้ไม่ปกติ

“ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับ ตอนนี้คุณขี้ขลาด ผมไม่นับถือคุณ แล้ว” ถังจื่อ โม่มองถังหลินพูดช้าๆ

เมื่อได้ยินถังจื่อ โม่พูด ทุกคนในห้องโถงถึงกับอึ้ง

“เธอ พวกเธอ พวกเธอนี่จริงๆ ทำอะไรกันนี่” ถังหลินรู้สึกว่าตัว เองไม่ได้รับความยุติธรรม เขาผิดอะไร แถมถูกใส่ความแล้วยัง ร้องเรียนไม่ได้ เพราะไม่มีคนเชื่อเขา
ดูสิ ดูสิ คนหนึ่งแกล้งพี่ชาย คนหนึ่งแกล้งลุง สองคนนี้สมแล้ว เป็นแม่ลูกกัน

ตอนแรกเขาแย่งไปรับเด็กที่สนามบินทำไมกันนี้

“ฟังนะ ลูกชายแกยังไม่นับถือแกแล้ว ไอคนไม่รับผิดชอบ ถัง หยุนเฉิงถึงหลินยังไม่สำนึกผิด โกรธเลือดขึ้นหน้า คว้าไม้เท้า ของคุณปู่จะตีถังหลิน