บทที่ 593 เด็กๆ กลับมาแล้ว การยอมรับญาติอย่างน่าตื่น เต้น (5)

บทที่ 593 เด็กๆ กลับมาแล้ว การยอมรับญาติอย่างน่าตื่นเต้น(5)

“ใช่แล้ว ถังหลินบอกว่าจะกลับมาแล้ว จะไปรับใครนี่แหละที่ สนามบิน ไม่รู้ว่าใครถึงต้องให้เขาไปรับเอง” ท่านย่างบน พิมพ์

“เขาบอกว่าไปรับแล้วก็จะพากลับมาเลยใช่ไหม ถึงตอนนั้นก็รู้ เองแหละ” ท่านปู่ถังอยากรู้แต่ไม่มากนัก พูดสบายๆ

เงินถั่วนิ่งเม้มปาก กำลังคิดว่าจะบอกพวกเขาก่อนดีไหม เวลานี้เอง ถังหยุนเฉิงก็พาเพิ่งเหมียวเหมียวกลับมาเช่นกัน “เอ๊ะ ทำไมพวกเธอก็กลับมา” ท่านถังเห็นสองคนที่เข้ามา ก็ อึ้งไปนิดหนึ่ง สองคนนี้เพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้ ทำไมวันนี้มาอีก ตอนนี้ภายในแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลคงจะมีเรื่องมากมายถึง จะถูก

“ถังหลินโทรมาหาพวกเรา ให้พวกเรารีบกลับมา บอกว่ามี เรื่องสำคัญมากครับ” ถังหยุนเฉิงขมวดคิ้วนิดหนึ่ง เห็นชัดว่าไม่ ค่อยพอใจ “เขาต้องมีเรื่องสำคัญมากจริงๆ ไม่อย่างนั้น…

“ถังหลินบอกแล้วมีเซอร์ไพรส์ เซอร์ไพรส์ที่ถังหลินพูด ต้องเป็นเรื่องใหญ่มากแน่” เพิ่งเหมียวเหมียวรีบพูดต่อจากเขา

“ถังหลินก็พูดอย่างนี้กับพวกเรา บอกว่ามีเซอร์ไพรส์ คิดว่า เขาจะพาแฟนมาหรือเปล่า” ท่านย่าถังอดไม่ได้ที่จะคาดเดา

“อายุขนาดเขาพาแฟนมาบ้านก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน เซอร์ไพรส์อะไรกัน ไม่ใช่พาหลานชายมาหาปู่ย่าซะหน่อย ถัง หยุนเฉิงยังมีงานอีกมาก ตอนแรกเขาคิดว่าจะไม่สนใจถึงหลิน แต่ถูกเพิ่งเหมียวเหมียวบังคับลากมา ตอนนี้เขาถึงไม่พอใจมาก

แค่ก…” เมื่อได้ยินถึงหยุนเฉิงพูดเช่นนี้ เป็นลั่วนิ่งถึงกับสำลัก น้ำลาย

“ฉิงฉิง เป็นอะไรไป” ท่านย่าถังที่ยืนข้างเป็นลั่วถึง รีบตบหลัง เธอ

“ไม่เป็นไรๆ แค่สําลักค่ะ” เป็นลั่วนิ่งรู้สึกว่าหน้าแดง ไม่รู้ว่า

สําลักหรือเปล่า

“ดูสิเธอตื่นเต้นแล้ว ลุงของเธอก็พูดไปเรื่อย นั่นเป็นเรื่องที่เป็น

ไปไม่ได้ พ่อแม่อยากอุ้มหลานคงจะต้องรอไปก่อน

เพิ่งเหมียวเหมียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ไม่แน่อาจจะพาหลานชายมาหาพวกเราจริงๆ” ท่านย่าถังมี แววตาเป็นประกายรางๆ “ฉันกับพ่อของเธอรอหลานมาหลายปี แล้ว”

“แม่ คิดอะไรอยู่ ถังหลินยังไม่แต่งงานซะหน่อย ขนาดแฟนยัง ไม่มีเป็นตัวเป็นตนเลย จะไปพาหลานจากไหนมาคะ หนูรู้พ่อแม่รอคอยหลานมาตลอด แต่ที่แม่คิดมันห่างไกลความจริง เป็นไป ไม่ได้เด็ดขาดค่ะ” เพิ่งเหมียวเหมียวเข้าใจลูกชายตัวเองดี

“ถ้ามันอยู่ๆ ก็มีลูกมาจากไหนไม่รู้ มันกล้ารังแกลูกสาวบ้าน อื่น ดูสิผมจะไม่หักขามันมั้ย” ถังหมุนเฉิงอบรมเข้มงวดมาตลอด เรื่องที่ไม่ถูกต้องอย่างนี้เขาเข้มงวดมาก

“แค่ก แค่ก แค่ก…” เงินถั่วนิ่งสำลักน้ำลายอีกครั้ง ครั้งนี้เธอ ถึงกับควบคุมไม่ได้สำลักหลายครั้ง

“ฉิงฉิง หลานเป็นอะไรไป ทำไมไอขนาดนี้ ไม่สบายหรือเปล่า” สีหน้าท่านย่างเป็นกังวลไม่น้อย

“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไร หนูสบายดีค่ะ” เป็นตัวจึงรีบทำมือปฏิเสธ ตอนนี้ เธอรู้สึกร้อนตัวเหลือเกิน

ถ้าจะคิดดีๆ ตอนแรกถือว่าเธอทำร้ายคุณชายสามเย่หรือ

เปล่า จากนั้นก็ให้กำเนิดเด็กสองคน

อย่างนั้นอีกเดี๋ยวลุงจะหักขาเธอมั้ย เธอต้องบอกถังหลินไหมนะ อย่าเพิ่งพาเด็กๆ กลับมา

“พวกเรามาแล้วครับ แต่ตอนนี้เอง เสียงถังหลินก็ดังเข้ามา หลังจากเสียงนั้น ก็เห็นถังหลินที่หน้าประตู ถังหลินกำลังจูงมือ เด็กสองคน

ในห้องโถง ทุกคนในที่นั้นเมื่อได้ยินเสียงถังหลินก็มองไปตาม เสียงนั้น มองเห็นถังหลินจูงมือเด็กสองคน แต่ละคนถึงกับนิ่ง ตะลึงงัน
เวลานี้เองเยวหงหลิงยืนข้างหลังถังจื่อซี ภาพนี้มองแล้วทำให้ คนเข้าใจผิดได้ง่าย

เงินถั่วนิ่งคิดถึงเมื่อครู่ที่ถังหยุนเฉิงบอกว่าจะหักขา ในใจรู้สึก กลัว จึงไม่กล้าพูดอะไรไปชั่วขณะ

เวลานี้เอง ตำแหน่งที่เป็นวงยืนถูกถังหมุนเฉิงกับเพิ่งเหมียว

เหมียวบังพอดี เด็กสองคนจึงไม่เห็นเธอ

“รีบทักทายเร็ว” ถังหลินพาเด็กๆ เดินมาข้างหน้า แล้วเรียก ให้เด็กสองคนทักทายผู้ใหญ่

“สวัสดีค่ะคุณปู่ คุณย่า ปู่ทวด ย่าทวด” ถังจื่อ แต่ไหนแต่ไร ปากหวานอยู่แล้ว และไม่เคยกลัวอะไร จึงเรียกทุกคนในห้องโถง อย่างว่าง่าย เพราะเป็นถั่วงยืนหลังถังหยุนเฉิงไม่ขยับ ถึงจื่อซี มองไม่เห็นเธอ จึงไม่ได้เรียก

พูดตามหลักแล้ว ถังจื่อซีควรจะเรียกถังหยุนเฉิงคุณปู่ แต่ถัง จื่อยังเด็ก แยกไม่ได้ละเอียดขนาดนั้น

ถังจื่อ โม่ดวงตาเป็นประกาย จากนั้นก็เรียกตามถังจื่ออย่าง ว่าง่าย

ชั่วขณะนั้น ทุกคนยิ่งยืนนิ่งเหมือนหุ่น ทุกคนต่างยืนตรง ไม่ แสดงออกอะไรทั้งนั้น

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นในห้องโถง

เมื่อทุกคนได้ยินเสียง ก็รีบหันไปมอง ก็เห็นท่านย่าถังล้มลงนั่ง ที่โซฟา ยังดีที่ด้านหลังคือโซฟา ไม่อย่างนั้นคงล้มลงนั่งบนพื้นแล้ว

“ฉัน ฉันตาลายหรือเปล่า” ท่านย่าถังกลืนน้ำลายอีกใหญ่ สายตาจ้องมองเด็กสองคนไม่กะพริบ หน้าตาบ่งบอกว่าไม่อยาก เชื่อ เธอรู้สึกว่าตอนนี้ต้องตาลายแน่

“แม่ ไม่ได้ตาลายหรอกค่ะ น่าจะจริง แม่ทายถูกแล้ว ถึงหลิน พาหลานกลับมาจริงๆ แถมยังสองคนด้วย” เพิ่งเหมียวเหมียว เคลื่อนสายตา มองท่านย่าถัง ดูเหมือนจะตั้งสติมาบ้าง แต่ยังไม่ ทั้งหมด เสียงนั้นเหมือนจะร้องไห้ ดูท่าคงจะตกใจมาก แน่นอน ว่าอาจจะตื่นเต้นด้วย

เพิ่งเหมียวเหมียวมองเด็กทั้งสอง สายตาเป็นประกาย โอ๊ย เด็กน้อยสองคนนี้ทำไมน่ารักขนาดนี้ อย่างนี้

ถังหยุนเฉิงที่เพิ่งจะโวยวายอยากจะหักขาถึงหลินตอนนี้มอง เด็กสองคน สายตาเปี่ยมด้วยแสงสว่างที่ต่างจากปกติ ต่างพูด กันว่าความผูกพันแต่ละรุ่น ใครกันไม่ชอบหลาน และเด็กสองคน

นี้ยังน่ารักขนาดนี้ด้วย

แน่นอน

ใบหน้าท่านปู่ถังก็ปีติ และตื่นเต้นเช่นกัน

“คุณลุง คุณป้าสวัสดีค่ะ คุณปู่ถัง คุณย่าถังสวัสดีค่ะ” เยวหง หลังเดินตามเข้ามา ก็ทักทายอย่างมีมารยาท

“โอ๊ะๆๆ เรียกอะไรกันบ้า เด็กโตขนาดนี้แล้ว เรียกแม่สิ แม่” เพิ่งเหมียวเหมียวสายตามองเยวหงหลิง รีบกระตือรือร้นต้อนรับ เพิ่งเหมียวเหมียวรู้สึกเด็กโตขนาดนี้ ถึงหลินถึงพามาบ้าน รู้สึก ผิดต่อเด็กๆ มาก จึงต้องการชดเชยให้เต็มที่
ดังนั้น เพิ่งเหมียวเหมียวจึงแสดงความคิดของตัวเองเต็มที่

เงินลั่วจึงได้ยินเพิ่งเหมียวเหมียวพูดอย่างนั้น ก็แทบจะสำลัก น้ำลายตัวเอง นี่มันเรื่องอะไรกัน