บทที่ 592 เด็กๆ กลับมาแล้ว การยอมรับญาติอย่างน่าตื่น เต้น(4)

บทที่ 592 เด็กๆ กลับมาแล้ว การยอมรับญาติอย่างน่าตื่นเต้น(4)

เด็กสองคนนี้น่ารักมาก สวยมาก น่ารักน่าชังขนาดนี้ นี่คือ หลานของเขาจริงๆ!!

“ลุงคืออะไร” ถังจื่อซึมองถึงหลิน แล้วหันมามองพี่ชายของตัว เอง ลุงคำนี้ ถังจื่อซีเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก

“ลุงไม่ใช่… ถังหลินกำลังจะตอบ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำพูด ของเขาไม่ค่อยถูกต้อง จึงพูดค้างไว้อย่างนั้น

“ลุง/น้าคือพี่ชายหรือน้องชายของแม่” ถึงจื่อไม่อธิบายอย่าง ถูกต้อง ขณะที่ถังจื่อโม่อธิบายก็มองถึงหลินแวบหนึ่ง

“แต่ แม่ไม่มีพี่ชาย น้องชายก็ไม่มี พวกเราจะมีลุงได้ยังไง” ถัง

จื่อซีคิดจริงจัง เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่น่าจะมีลุง

“อืม อย่างนี้ เขาน่าจะหลอกเรา อาจจะเป็นคนไม่ดี” ถังจื่อโม่ มองน้องสาวตัวเอง พยักหน้าจริงจัง “อย่างนั้น เราต้องอยู่ห่าง พวกเขา”

“เอ๊ะ ลุงไม่ใช่คนร้าย พวกหนูดูลุงเหมือนคนร้ายหรือไง” ถัง หลินฟังเด็กสองคนคุยกัน มุมปากอดไม่ได้จะตึง เขาโตขนาดนี้ นี่ เป็นครั้งแรกที่มีคนบอกเขาเป็นคนหลอกลวง เป็นคนร้าย
แถมยังเป็นเด็กเล็กสองคน ที่สําคัญคือเด็กสองคนนี้ยังเป็น หลานของเขาเอง

“แม่บอกไว้ คนร้ายจะบอกว่าตัวเองไม่ใช่คนร้าย ถ้างั้น คุณ

คือคนร้าย” ถังจื่อซีมองคุณชายถัง สรุปอย่างหนักแน่น

การสรุปอย่างนี้ ไม่ผิดพลาดแน่!

ถังหลินไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

เจ้าเด็กสองคนนี้ทำไมฉลาดเป็นกรดอย่างนี้ เป็นลั่วนิ่งสอน พวกเขายังไงกันนะ

เยาหงหลิงที่อยู่ข้างหลังอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก ก่อนหน้านี้ เป็นลั่วนิ่งส่งรูปถังหลิน ให้เธอดูแล้ว เธอจำถังหลินได้

แต่ว่า เธอไม่รีบเข้าไปอธิบายอะไร

เธออยากจะลองดูถึงหลินมีวิธีพูดให้หลานของตัวเองเชื่อได้ อย่างไร

“ลุงเป็นลุงของพวกหนูจริงๆ ลุงเป็นพี่ชายของแม่พวกหนู แม่ ของพวกหนูให้ลุงมารับพวกหนูไง ดูนี่สิ ลงมีรูปของแม่พวกหนู ด้วย” ถังหลินรีบหยิบมือถือออกมา เปิดรูปของเงินถั่วนิ่งในมือ ถือ

“มีรูปแม่ มันไม่ได้เป็นการยืนยันอะไรได้ แต่การแต่งภาพ ทำได้ง่ายๆ” ถังจื่อโม่ดูรูป เหล่ตามองถังหลิน

“งั้นหนูจะให้ลุงทำยังไง” ถังหลินอึ้งไป ภาพนี้บอกไม่ได้ว่ามีปัญหาอะไร งั้นอะไรบอกได้ว่ามีปัญหา

“ก็ได้ ขอถามคุณหน่อย รู้มั้ยแม่ผมเกิดวันไหน ถังอโม่เงย หน้ามองเขา ถามอย่างจริงจัง

” ถังหลินอึ้งไป พูดตรงๆ เขาไม่รู้วันเกิดของเงินถั่วนิ่งจริงๆ “คุณรู้มั้ยครับแม่ผมชอบสีอะไรที่สุด” ถึงจื่อไม่ถามต่อ

ถังหลิน ”

เรื่องนี้เขาก็ไม่รู้

“คุณรู้มั้ยแม่ผมชอบกินอะไรที่สุด” ถึงจื่อไม่เห็นเขาตอบไม่ได้ ก็ถามคําถามต่อไป

ถังหลิน ” ”

คําถามพวกนี้คนเป็นพี่ชายต้องรู้หรือ นี่มันคำถามที่แฟนควร

จะเตรียมตัวหรือเปล่า

เขาเป็นพี่ชาย ไม่ใช่แฟน แต่ว่า ถ้าจะพูดไป เขาเป็นพี่ชายไม่รู้ อะไรเกี่ยวกับน้องสาวตัวเองสักนิด นี่ก็เป็นอะไรที่ไม่สมเหตุสม ผลจริงๆ

ดังนั้น ตอนนี้ถังหลินพูดอะไรไม่ออก

“ถามตั้งสามข้อคุณยังตอบไม่ได้ อะไรก็ไม่รู้ ยังกล้าบอกว่า เป็นพี่ชายแม่ผมอีก” ถังจื่อ โม่มองเขา ครางเสียงเย็น

“ไม่งั้น เปลี่ยนคำถาม เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น เปลี่ยนเป็นเรื่อง พวกหนูก็ได้ ลุงรู้เรื่องพวกหนูดี” ถังหลินรู้สึกว่าตัวเองเหงื่อแตกเขาจะรู้ได้ไงแค่มาสนามบินรับเด็ก จะต้องเตรียมตัวอะไร มากมาย

“หนูถามคุณหน่อย คุณรู้วันเกิดพวกเราไหมคะ” ถึงจื่อถาม “อ้อ อึม รู้ รู้สึ” ถังหลินถอนหายใจ รีบบอกตัวเลข เขาเคยอ่าน

มา และจําได้

“พี่คะ หนูคิดว่า เขาอาจไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ ของแม่ แต่เป็นลุง ของพวกเราจริงๆ” เห็นชัดว่าถังจื่อ พอใจคำตอบของถังหลิน

แต่ ข้อสรุปสุดท้ายของถังจ่อ ช่าง…

มุมปากของถังหลินอดไม่ได้ที่จะกระตุกอีกครั้ง การคาดการณ์ นี้เด็ดขาดมาก ขอถามหน่อยเธอสืบทอดมาจากใคร

ถังจื่อ โม่อึ้งไป มองสายตารอคอยของน้องสาว พยักหน้าช้าๆ “เอาล่ะ เราให้อภัยคุณ” ถังจื่อซึมองถังหลินยิ้มหวานให้ ถังหลิน โล่งอกเสียที โอ๊ย เจ้าเด็กสองคนนี้ ร้ายกาจไม่เบา พวกเขาไม่ได้สงสัยสถานะของเขา เห็นชัดว่าตั้งใจ แต่ว่า ไม่ว่าอย่างไร ได้รับการยอมรับจากเด็กสองคนนี้ พา เด็กๆ กลับบ้านได้สำเร็จก็พอ

เชื่อเงินส่งเงินถั่วงที่หน้าประตูบ้านตระกูลถัง เห็นเป็นลั่วนิ่ง เข้าไปแล้ว เขาก็รับสาย จากนั้นก็รีบขับรถออกไป

“ฉิงฉิง เกิดอะไรขึ้นกันแน่” เป็นลั่วนิ่งเพิ่งจะเดินเข้าห้องโถงมา ท่านย่าถึงก็รีบเดินเข้ามาหา
เงินถั่วนิ่งมองท่านย่าถัง ยิ้มให้พูดเสียงเบา “คุณยาย ไม่ต้อง กังวลค่ะ ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของหนู ต่อไปต้องรอดูคุณยาย กับคุณตาแล้ว”

“ว่าไงนะ ยังมีเรื่องของตาด้วย พวกเธอเห็นตาเป็นคนนอก ไม่ใช่หรือ” ตอนนี้ท่านถังยืนอยู่ข้างหนึ่ง เมื่อได้ยินคำพูดของ

เงินถั่วนิ่ง มุมปากก็ยกขึ้นนิดหนึ่ง ทำเสียงฟังแล้วแปลกๆ “คิก” เป็นลั่วงอกหัวเราะไม่ได้ “คุณยาย ขวดน้ำส้มบ้านเรา หกหรือเปล่าคะ”

“ไม่นะ ยายไม่เห็นได้กลิ่น…” ท่านย่าถังอึ้ง ทันใดนั้นก็ได้สติ มองท่านปู่ถัง ตั้งใจยิ้ม “โอ๊ะ เปรี้ยวจัง ขวดน้ำส้มที่ไหนหก ทำ น้ำส้มหกทั้งขวดเลย

“พวกเธอหัวเราะกันไปเถอะ อย่ามาให้ตาช่วยละกัน” ท่าน

ถังถลึงตาใส่ สีหน้าเหมือนหงุดหงิด แต่มุมปากกลับเกิดขึ้น

“ฉิงฉิง ไม่ต้องให้ตาช่วย เรื่องนี้จะสำเร็จมั้ย” ท่านย่ากังหันมา ถามเงินลั่วฉิง

เมื่อได้ยินท่านย่าถังถามอย่างนี้ หูของท่านถังตั้งขึ้นทันที

“ทําได้ค่ะ คุณยายออกโรงเองก็พอค่ะ” เป็นลั่วนิ่งเข้าใจความ หมายของท่านย่าถัง ท่านย่าบางครั้งก็เหมือนเด็กๆ เป็นลั่วถึง ชอบมาก และยินดีจะให้ความร่วมมือกับเธอ

“ฮาๆๆ ดีๆ ดีจริงๆ” ท่านย่าถังหัวเราะเสียงดัง แล้วมองท่าน ถังอย่างได้ใจ “ให้คุณอวดดี อวดดีเลย”
สีหน้าท่านปูถังขรึมลง เขาพบว่า ตอนนี้เขามีตัวตนในบ้าน

น้อยลงทุกที “ใช่แล้ว ถึงหลินบอกว่าจะกลับมาแล้ว แล้วยังบอกว่าจะมี เซอร์ไพรส์ด้วย ทำไมยังไม่กลับมาอีก” ท่านถังตั้งใจเปลี่ยน

หัวข้อ เขารู้สึกว่าถ้าให้สองยายหลานเล่นต่อไป คงจะทำเอาเขา

ลมขึ้นแน่