บทที่ 575 คุณชายสามเยริอาจไม่ชอบลูกรักทั้งสองคน ของเธอ (1)

เธอบอกว่าเธอรับปากแล้ว?!

อีกทั้งยังมีสีหน้าที่ธรรมชาติ สมเหตุสมผลอีกด้วย

ดังนั้น เธอรู้สึกว่าสิ่งที่เธอรับปากนั้นเป็นเรื่องปรกติ? เธอรู้สึก ว่าสิ่งที่เธอรับปากนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ดังนั้น เธอเลิกกับเขาก็ ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเธอเลย?

หรือสําหรับเธอแล้วอาจจะเป็นการปลดปล่อยอย่างหนึ่ง

นาทีต่อมา เยซื้อเฉินก็ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้เธอ โดยที่ไม่เหลียว มองเลย เขาอยากลุกเดินออกไปเป็นอย่างมาก เขาทำเพื่อเธอ มากมาย

คิดว่าเธอจะรับรู้และเข้าใจ ผลสุดท้ายคือการรับปากเลิกกับ เขาอย่างง่ายดาย

“เงินถั่วนิ่ง คุณน่าจะรู้ว่าท่านไม่กระโดดจริงๆหรอกใช่ไหม? ” เยซื้อเฉินแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก อดถามหนึ่งประโยคไม่ได้

เขารู้ว่าเธอเป็นคนฉลาดปราดเปรื่อง อ่านใจคนเป็น เธอรู้ว่า คุณปู่ไม่กระโดดตึกจริงๆ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้จุดนี้

เขารู้ความจริงสำหรับคำตอบอยู่แล้ว แต่เวลานี้เขาก็ยังคง ถามขึ้นมาอยู่ดี
“อืม ฉันรู้ ฉันรู้ว่าท่านฉัน แต่หากเกิดเหตุไม่คาดคิดล่ะ…… แน่นอนเงินลั่วนิ่งกลอุบายของคุณปู่เย่ แต่ตอนนั้นจู่ๆหน้าต่าง ก็เปิดออก เธอจึงกังวลเล็กน้อยว่าคุณปู่เย่จะกระโดดลงไปจริงๆ

“คุณรู้ว่าท่านไม่กระโดดจริงๆ ไม่มีทางเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น ท่านเป็นคนกลัวตายกว่าใครๆ”เยซือเฉินยังคงไม่หันหน้าไปมอง เธอ

เวลานี้น้ำเสียงของเขามีความเคร่งขรึมอยู่หลายส่วน

คุณปู่กลัวตาย เขาดูออก เขาไม่เชื่อว่าเธอจะดูไม่ออก เพราะ เธอเป็นถึงระดับผู้เชี่ยวชาญจิตวิทยาด้านอาชญากรรม

หากเกิดเหตุไม่คาดคิด? เธอบอกเธอกลัวเหตุไม่คาดคิดใน ความเป็นไปได้หนึ่งในหมื่น?

ดังนั้นความสำคัญของเขาในใจเธอ เทียบไม่ได้กับเศษเสี้ยว

หนึ่งในหมื่นเลยสักนิดใช่ไหม?

“ตอนนั้นอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้น ฉัน……….นถั่วนิ่งรู้ทุก อย่างดี แต่ถึงแม้จะรู้ ตอนนั้นอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น…….

“เป็นลั่วนิ่ง คุณมีหัวใจบ้างไหม? “เยซื้อเฉินยกมุมปากยิ้มเย็น อยู่หลายส่วน เวลานี้หากตั้งใจฟัง น้ำเสียงของเขาจะเป็นความ รู้สึกโกรธ ในความเจ็บปวดที่รุนแรง

“มี”เงินลั่วนิ่งหยุดชะงัก จากนั้นก็ตอบหนึ่งคำ

“คิก”เย่ซือเฉินหัวเราะเบาๆ น้ำเสียงมีความเย้ยหยันตัวเอง หลายส่วน”ใช่ คุณมีหัวใจ แต่หัวใจคุณทำด้วยก้อนหิน ขัดถูอย่างไรก็ไม่มีทางอุ่นหรือร้อนได้ หรืออาจบอกว่าหัวใจของคุณ ไม่เคยอยู่ที่ผมเลย ดังนั้น…….

คำพูดประโยคท้าย เอเฉันไม่ได้พูดออกมา เรื่องบางเรื่อง เขาเข้าใจ…….

เข้าใจตั้งแต่แรกแล้วว่าหัวใจของเธอไม่ได้อยู่ที่เขาเลย

เพียงแต่ เขาคิดว่า ขอแค่เขาแน่วแน่ ต้องมีสักวันที่เธอจะ เข้าใจ ตอนแรกเขาคิดว่าเธอเข้าใจดีแล้ว แต่เวลานี้กลับสาดน้ำ เย็น ใส่ตัวเขาอย่างเป็นเหยียบ ตอนนี้เขายังจะพูดอะไรได้อีก?

เขาจะทําอะไรได้อีก?

“เป็นลั่วนิ่ง หากนี่เป็นสิ่งที่คุณเลือก ผมก็จะเคารพในการ ตัดสินใจเลือกของคุณ”เยซื้อเฉินแอบถอนหายใจ พยายามสงบ สติอารมณ์ของตัวเอง แต่เขากลับพบว่า หัวใจของเขายิ่งสลดใจ ยิ่งเจ็บปวดเพิ่มขึ้น

คำบอกว่าเมื่อมาถึงปลายลิ้น เขาก็ไม่อาจพูดออกมาได้

เย่ซื้อเฉินนั่งหลังตรง ไม่ได้หันไปมองเธอเลย เพราะหากมอง หน้าเธอแล้ว อาจทำให้เขาทำเรื่องที่ควบคุมตนเองไม่ได้ออกมา

เป็นลั่วนิ่งมองแผ่นหลังของเขา ดวงตาทั้งคู่พลันกะพริบหลาย ครั้ง เธอยกมุมปากขึ้นเตรียมจะเปิดปากพูด…….

นาทีต่อมา จู่ๆเยซือเฉินก็ลุกขึ้นยืน ก้าวไปยังทิศทางด้านนอก อย่างเร็วไว เขาเกรงว่าหากยังไม่ไป คงต้องควบคุมตัวเองไม่ได้ เป็นแน่………
“ฉันรับปากพวกท่านว่าจะไม่แต่งเข้าบ้านตระกูลเย่ เห็นเขา ลุกขึ้นด้วยท่าทางจะจากไป เป็นลั่วจึงได้สติพลันรีบพูดออกมา

ตอนนั้นเธอกังวลว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น ยิ่งไม่อยากให้พวก ท่านเอะอะโวยวายต่อไป ฉะนั้น เธอจึง เกิดสติปัญญาในยาม คับขัน รับปากพวกท่านไป

กล่าวกันว่า ภาษาจีนนั้นมีความหมายลึกซึ้ง เธอค่อนข้างเห็น ด้วยกับจุดนี้ ค่ไม่กี่พยางค์ หากนำมาแยกแยะจัดแจงก็จะได้ ความหมายที่ไม่เหมือนกัน ประเด็นหลักคือต้องมองว่าคุณจะ เข้าใจยังไง

ฝีของเยซือเฉินหยุดค้าง แผ่นหลังยึดตรงมากขึ้น ได้ยินคำพูด นี้ของเธอ เขารู้สึกหัวใจของเขาได้ร่วงดิ่งลงไปยังก้นอุโมงค์น้ำ แข็ง จนทำให้หนาวเหน็บถึงกระดูก

มุมปากของเขายกขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แม้แต่การยิ้มเย้ยหยัน ไม่อาจทำได้แล้ว สาเหตุที่เขาไม่เคยถามเธอ เพราะกลัวจะได้ รับคําตอบที่ทําร้ายจิตใจเช่นนี้

ถ้าเช่นนั้น ตอนนี้เธอหมายความว่ายังไง? จะบอกเขาให้ได้ เลยใช่ไหม?

ยังกลัวเขาไม่เข้าใจอีกเหรอ? กลัวเขาจะมาพัวพันต่อเหรอ? เธอจําเป็นต้องทำถึงเพียงนี้ไหม?

“ผมบอกแล้ว ผมเคารพในทางเลือกของคุณ คุณวางใจได้ วัน หลังผมจะไม่มาเสนอหน้าให้คุณเห็นอีก” เขาก็มีศักดิ์ศรีของเขามีความ โอหังของเขา ปกติคุณชายสามแย่อย่างเขามักจะทะนง ตนกว่าใครอื่น ในเมื่อเธอตัดสินใจเลือกแล้ว ในเมื่อเธอพูด ชัดเจนขนาดนี้แล้ว เขาคิดว่า เขาควรวางมือเสียที

เขาคิดว่า อีกหน่อยจะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าเธออีก เขาน่าจะ ทําได้

หลังจากที่เย่ซื้อเฉินพูดจบก็ก้าวไปยังทิศทางด้านนอกอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ เขารู้สึกว่าเหมือนมีตะกั่วยึดสองขาเอาไว้ ทำให้ หนักจนยกไม่ไหว แต่ถึงแม้จะหนักแค่ไหน เขาก็ต้องเดินออกไป อยู่ดี

“เยซือเฉิน คุณจะไปแล้วเหรอ? “เงินถั่วงนั่งอยู่บนเตียง พร้อมกับมองแผ่นหลังของเขา เม้มปากไม่รู้เป็นเพราะอะไร จู่ๆก็ รู้สึกไม่เป็นธรรมขึ้นมา

คนที่เอาความตายมาข่มขู่เธอเป็นคุณปู่กับคุณย่าของเขา ดัง

นั้นตอนนั้นเธอจึงเป็นห่วงว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา

ฉะนั้นเธอจึงรับปากพวกท่านสองคน เธอบอกว่าจะไม่แต่ง

เข้าไปบ้านตระกูลเย่ แต่เธอไม่ได้บอกว่าจะไม่แต่งงานกับเขา เธอคิดว่าเขาจะเข้าใจ แต่เขาไม่เข้าใจเอาสักเลย

เขาไม่เพียงแต่ไม่เข้าใจเท่านั้น ยังพูดจาเสียดสีเช่นนี้อีก?! อีกทั้งยังคิดจะจากไป เมื่อกี้เขายังพูดว่าอีกหน่อยจะไม่มาปรากฏ ตัวต่อหน้าเธออีก

“ไม่งั้นล่ะ? “เยซือเฉินหยุดเดินอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้หันหน้าไปมองเงินถั่วนิ่งแล้ว”ถ้าผมไม่ไปอย่างนี้? คุณยังอยากให้ผมทำ อะไรอีก? เงิน ว ง คุณรับปากว่าจะเลิกกันแล้ว คุณยังคิดจะให้ ผมทำอะไรอีก?

“ขอร้องคุณให้เปลี่ยนใจเหรอ? เงินถั่วนิ่งอย่างคุณพูดคำไหน ค่านั้น รักษาสัจจะ สิ่งที่คุณรับปากไว้แล้วคุณจะเปลี่ยนใจได้ ไหม? “เวลานี้ระดับเสียงของเขือเงินยกสูงขึ้นมาหลายส่วน เพลิง โทสะระงับเอาไว้ ตอนนี้ได้ระเบิดออกมาเป็นที่เรียบร้อย แล้ว ดังนั้นท่าทางของเขา ในตอนนี้ดุดันและดุร้ายเล็กน้อย

เงินลั่วจึงเห็นท่าทางของเขาก็ตะลึงงัน ลืมตอบสนองในชั่ว ขณะนั้น ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาโมโห มากถึงเพียงนี้

และเป็นครั้งแรกที่เขาดเธอแรงขนาดนี้

“เงินลั่วฉิง เรื่องที่คุณรับปากไว้ คุณกลับคำเป็นไหม? “เชื่อ เฉินถอนหายใจแรงๆ จากนั้นก็อดถามขึ้นมาหนึ่งประโยคไม่ได้

“ไม่”เวลานี้เงินลั่วนิ่งก็รู้สึกโกรธ ความโมโหก็เริ่มลุกโชนขึ้น มาแล้ว

เย่ซือเฉิน คุณเป็นหมูหรือไง สมองหมุนไม่ทันก็ช่างเถอะ แต่นี่ ถึงกลับมาตวาดใส่เธอเชียวหรือ เขามีสิทธิ์อะไรถึงได้ตวาดใส่ เธอเช่นนี้?

คุณปู่กับคุณย่าของเขาเป็นคนบีบบังคับเธอแท้ๆ พวกท่าน ต่อว่าเธอจนไม่เหลือชิ้นดี ด่าทอเธออย่างเจ็บแสบ แต่เธอก็ไม่ได้ โมโหอะไร แล้วทำไมเขาถึงได้ตวาดใส่เธอเช่นนี้ด้วย?