บทที่ 573 คุณชายสามเยโกรธจนสะเทือนฟ้าดิน (5)

โจ๋วอันหนานที่เขารู้จักเป็นคนโอหังทะนงตน แต่ท่าทีของหล่อน ในขณะนี้ สําหรับหล่อนแล้วถือว่าเป็นเรื่องปรกติ

เพียงแต่เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ชอบมาพากลอย่างไรไม่รู้

“ฉันเป็นคนทําให้เกิดเรื่องเข้าใจผิด ฉันจะหาวิธีแก้ไขเอง ฉัน วางสายแล้วนะคะ” โจ๋วอันหนานพูดจบก็วางสาย น้ำเสียงเรียบ เฉยไม่ได้คุยอย่างสนิทสนมเฉกเช่นตอนคุยปกติกับเขา

หลังจากที่โจ๋วอันหนานวางสาย ใบหน้าพลันซีดเผือด ซัดจน ไม่เห็นสีเลือด หล่อนคาดไม่ถึงว่าเยซื้อเฉินจะปฏิบัติต่อหล่อนเช่น

หล่อนคิดว่า คำพูดของหล่อน อย่างน้อยๆเขาก็ยังคงเชื่อใจ กันอยู่ หล่อนคิดว่าอย่างน้อยหล่อนก็ยังพอมีความสำคัญในใจ เขาอยู่บ้างหล่อนคิดว่าไม่ว่าหล่อนจะทำอะไร เขาก็จะไม่สงสัยใน ตัวหล่อน

ทั้งท่าทางและน้ำเสียงของเขาเมื่อสักครู่ มันทำให้หล่อนเจ็บ ปวดใจเป็นอย่างยิ่ง

เขาจะรู้บ้างไหม? สิ่งที่หล่อนทำทุกอย่างก็หวังดีกับเขาทั้งสิ้น หล่อนไม่อยากเห็นเขานับวันก็ยิ่งฝังลึกลงไปทุกที หล่อนไม่อยาก ให้เขาต้องระทมทุกข์ภายหลัง

เพื่อเขาแล้ว หล่อนสามารถเหยียดย่างบรรทัดฐานของตนทิ้ง
แต่เขาล่ะกลับปฏิบัติต่อหล่อนอย่างไร้ความรู้สึก

“ผอ.เป็นอะไรคะ? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? “ผู้ช่วยเห็น สีหน้าของหล่อนก็รู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย “ด้านนอก โรงพยาบาลมีนักข่าวไหม? “โจ๋วอันหนานแอบ ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์เสร็จแล้ว

หล่อนก็รู้ว่าตอนนี้หล่อนจำเป็นต้องทำอะไรบ้าง

“มีค่ะ เมื่อกี้ยังมีนักข่าวสองคนบอกจะเข้ามา แต่ถูกบอดี้การ์ด รั้งเอาไว้ นักข่าวสมัยนี้ได้รับข้อมูลรวดเร็วมาก เพิ่งจะแพร่ข่าว คุณปู่เย่พักอยู่ในโรงพยาบาลของเราไม่นาน พวกนักข่าวก็รีบมา กันเพียบเลย ขอว่าตามจริงเลยนะคะ บางครั้งนักข่าวสมัยนี้น่า กลัวจริงๆค่ะ”ผู้ช่วยพูดถึงนักข่าวพลันส่ายหัวไปมา

“คุณไปจัดเตรียมมา ฉันจะพบหน้านักข่าวพวกนั้น” โจ๋วอัน

หนานมองหน้าหล่อนแวบหนึ่ง ดวงตากะพริบเบาๆหนึ่งครั้ง แต่ ใบหน้าไม่ได้เผยอารมณ์อะไรออกมามากนัก “ผอ.จะพบหน้านักข่าว? “ผู้ช่วยหยุดชะงัก ดวงตาเบิกกว้าง

ถึงขีดสุด”ผอ.จะทำอะไรคะ?

โจ๋วอันหนานไม่ได้ตอบ เพียงแต่ดวงตาเคร่งขรึมเล็กน้อย

“ผอ.พบนักข่าวเวลานี้ เกรงว่าจะเกิดยุ่งยากที่ไม่จำเป็นขึ้นนะ คะ เกรงว่าพวกเขา…..ผู้ช่วยเป็นคนมีน้ำใจและไม่คิดวางอุบาย กับใคร ดังนั้นเมื่อดูออกมาว่าโจ๋วอันหนานอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ นัก หล่อนจึงเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค
“คุณไปจัดการได้เลย” โจ๋วอันหนานเงยหน้าขึ้นมองหล่อนแวบ หนึ่ง ตัดบทพูดของหล่อนทิ้ง ซึ่งน้ำเสียงมีความเย็นชาหลายส่วน

“ค่ะ ดิฉันจะไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”ผู้ช่วยแอบถอนหายใจ ในเมื่อโจ๋วอันหนานมีความแน่วแน่เช่นนี้ หล่อนก็ไม่มีอะไรต้อง พูดอีก

หลังจากผู้ช่วยลงไปถึง ด้านนอกมีนักข่าวที่ได้รับข่าวสารมา ห้อมล้อมไว้ไม่น้อย เรื่องวิดีโอ ในตอนนี้เกิดความอึกทึกใหญ่โต มีความจับตามองเป็นจำนวนมาก เมื่อข่าวที่คุณปู่เยแพร่ออกไป ทุกคนก็อยากรู้อาการปัจจุบันของคุณอย่างบ้าคลั่ง

สําหรับผู้ที่เป็นนักข่าว จึงอยากได้รับข่าวสารที่แม่นยำเป็นคน แรก

ผู้ช่วยเห็นนักข่าวที่มากันอย่างหนาแน่น ตกใจจนแอบถอน

หายใจอยู่เงียบๆ ไม่รู้ว่าผอ.จะพบนักข่าวทำไมกัน? นักข่าว

มากมายเช่นนี

ไม่รู้ว่าจะควบคุมเหตุการณ์ได้หรือเปล่า?

หลังจากที่เชื่อเงินวางสาย ดวงตาที่กำลังหรี่ขึ้นมีอารมณ์ สับสนเจือไว้หลายส่วน สายจากโจ๋วอันหนานทำให้เขารู้เรื่องราว คร่าวๆแล้ว ดังนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องต่อสายไปยังคฤหาสน์ตระ กูลเยอีก

เขาไม่อยากไปที่โรงพยาบาล เพราะเขารู้ดีว่า โจ๋วอันหนานไม่ อาจเกลี้ยกล่อมได้ เขาก็ยิ่งทำไม่ได้เข้าไปอีก เพราะเขารู้จักนิสัย คุณปู่ดี
ตอนนี้เขาแค่อยากพบหน้าเงินลั่วถึง วินาทีต่อมา เชื่อเงินรีบ ลุกขึ้นยืน เตรียมเดินไปทิศทางของทางออกห้องทํางานพร้อมกับ โทรหาเงินลั่วฉิงไปด้วย

ขณะนี้เป็นถั่วงกำลังอยู่ที่บ้านตระกูลเงิน และนอนหลับอยู่ใน ห้อง เพราะหลายวันก่อนเธอมัวแต่ไขคดีจนไม่ได้พักผ่อนดีๆ เมื่อ คืนก็อยู่คุยกับท่านย่าถังถึงเที่ยงคืน ดังนั้นเธอนอนลงไปชั่วครู่ก็ หลับเสียแล้ว

“วย”ได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น เป็นถั่วนิ่งก็นำมือถือมา น้ำเสียง ยังคงมีความมึนงงและขี้เกียจในแบบฉบับของคนยังไม่ตื่นนอน อยู่หลายส่วน

“คุณกำลังนอนอยู่เหรอ? “เชื่อเฉินได้ยินเสียงของเธอก็หยุด ชะงัก ตอนนี้ด้านนอกวุ่นวายเสียขนาดนี้ เธอยังนอนอยู่เนี่ย นะ?!

เลขาหลิวที่เดินตามเยซื้อเฉินออกมาก็ได้ยินพอดี มุมปาก พลางกระตุกแรงๆ เวลานี้คุณนายยังนอนอยู่ คุณนายช่างเก่งกาจ จริงๆ!!

“อืม เมื่อคืนคุยกับคุณยายดึกเกิน ตอนนี้รู้สึกง่วงมาก เป็นลั่วนิ่งไม่ได้ลุกขึ้น น้ำเสียงยังคงความขี้เกียจอยู่หลายส่วน และยังมีความออดอ้อนเลือไว้หลายส่วนอีกด้วย

เย่อเฉิน”……”

เธอช่าง ใจกว้างเสียใจ ถึงแม้เธอจะไม่รู้เรื่องวิดีโอถูกเผยแพร่ แต่เรื่องที่คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไปหาเธอ เธอไม่ได้เก็บมาใส่ใจเล็กสักนิดเดียวเหรอ?

เชื่อเงินอดยกมุมปากขึ้นมายิ้มไม่ได้ เขารู้ว่าเธอปรับอารมณ์

ได้ดีมาก เดิมที่ยังเป็นห่วงเธออยู่เลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มี ความจําเป็นอีกต่อไป “นอนพอหรือยัง? “เวลานี้ เย่ซื้อเฉินรู้สึกโล่งอก น้ำเสียงก็มี

ความอ่อนโยนเป็นพิเศษ

“ไม่ค่ะ ฉันจะนอนต่อ”เงินถั่วนิ่งรู้สึกเหนื่อยล้าจริงๆ ขณะที่พูด จึงได้ค่อยๆหลับตาอีกครั้ง แต่น้ำเสียงฟังดูแล้วเบาลง ช้าลงไป เยอะมาก คล้ายกับจะนอนหลับแล้ว

“คุณอยู่ไหน? ผมไปอยู่เป็นเพื่อน”ได้ยินเสียงของเธอ มุมปาก เชื่อเงินค่อยๆยกโค้งขึ้น

“ไม่ ฉันจะนอนคนเดียว ไม่ต้องการให้พวกคุณมาอยู่เป็น เพื่อน พวกคุณมาอยู่เป็นเพื่อน คนนี้บ้าง คนนั้นบ้าง ฉันก็ไม่ต้อง นอนพอดี”เงินถั่วนิ่งหยุดพูด จากนั้นก็เน้นย้ำอีกหนึ่ง ประโยค” โดยเฉพาะคุณ

เป็นลั่วจึงยังคงหลับตาอยู่ ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในช่วงกึ่งนอน กึ่งหลับอยู่ ไม่เช่นนั้น เธอก็จะไม่พูดประโยคเช่นนี้ออกมา

เยซือเฉินเริ่มหายใจหนักอึ้ง รอยยิ้ม ในมุมปากเบ่งบานไม่ขาด สาย เวลานี้ยิ่งมีความผิดปกติเพิ่มขึ้นหลายส่วน

เขาฟังออกว่า ตอนนี้เธอไม่ได้ตื่นเต็มที่ เขายังรู้อีกว่า หากเธอ ตื่นเต็มที่แล้ว ไม่น่าจะพูดจาเช่นนี้
“เชื่อฟังสิ บอกผมว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? “น้ำเสียงของคุณ ขายสามเข่มีความออดอ้อนอยู่หลายส่วน

“อยู่ที่บ้าน”เงินลั่วนิ่งรู้สึกหนังตาจะหย่อนและหนักขึ้นเรื่อยๆ จึงตอบไปหนึ่งประโยคด้วยจิตใต้สำนึก

“บ้านไหน? “เอเฉินชะงัก เธอบอกว่าอยู่บ้าน แต่เป็นบ้าน

ไหนกัน? บ้านตระกูลถัง? หรือบ้านตระกูลเงิน?

แต่เงินลั่วฉิงได้หลับไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ตอบคำถามของเขา ซึ่งมือถือของเธอก็ยังไม่ได้วางสาย เพียงแต่ลื่นไหลลงไปอยู่ด้าน ช้าง

เยซื้อเฉินไม่ได้ยินเธอตอบก็แอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ดู เหมือนเขาจะมีเสน่ห์ไม่เพียงพอ ผู้หญิงคนนี้คุยสายกับเขาอยู่ก็ เผลอหลับไปเสียอย่างนั้น เห้อ ผู้หญิงไร้หัวใจ

ก่อนเธอจะหลับก็น่าจะบอกเขาให้รู้เรื่องก่อนไหม