บทที่ 561 ถังจื่อโม่ไปพบคุณย่าแท้ๆ (1)

“เด็กคนนี้ไม่เลวจริงๆ ฉันก็ชอบเหมือนกัน แต่เกรงว่าซื้อเฉินจะ ไม่ยินยอม หากพวกเราไปหมั้นหมายกันเอง แต่ซื้อเฉันไม่ยอม แต่งงานด้วย พอถึงเวลานั้นเกรงว่า….”คุณย่าเย่เห็นด้วยกับ ความคิดของคุณปู่เย่ แต่หล่อนรู้จักนิสัยใจคอของเยซือเฉินดี รู้ ว่าเรื่องนี้มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย

“คุณวางใจไปทำตามที่ผมบอกได้เลย ผมมีวิธีให้เขาแต่งงาน กับหญิงหญิง”มุมปากคุณปู่เย่กระตุก หัวเราะขึ้นมากะทันหัน เพียงแต่รอยยิ้มที่ฉายออกมาเลือกลอุบายและความโหดร้ายเอา ไว้

เซี่ยเถียนเถียนได้ยินคำพูดของคุณปู่เย่พลันอิจฉาตาร้อน ทำไมต้องเป็นหญิงหยิ่ง เพราะอะไรถึงเป็นหญิงหญิง หล่อน เทียบชั้นหญิงหญิงไม่ติดตรงไหน?

หล่อนสวยกว่าหญิงหญิงเป็นไหนๆ

หล่อนต้องคิดหาหนทางไม่ให้หญิงหญิงได้แต่งงานกับเย่ซื้อ เฉินเด็ดขาด

หลังจากที่คุณปู่เย่กับคุณย่าเยจากไป เซี่ยเถียนเถียนถึงจะ เดินออกมา บัดนี้หล่อนลืมเรื่องจะไปเยี่ยมเพื่อนเสียสนิท เดิน ตรงไปยังด้านนอกอย่างรวดเร็ว

ตอนที่เซี่ยเถียนเบียนเดินออกมาจากโรงพยาบาลก็เจอกับโจอันหนานเข้าอย่างพอดิบพอดี

“พี่สาวลูกพี่ลูกน้อง ยังไม่กลับอีกเหรอ? “เซี่ยเถียนเถียนรู้สึก ประหลาดใจที่เจอหน้าหล่อน

“อืม ทางนี้มีคนไข้คนหนึ่ง ผอ. ให้ฉันมาช่วยดูแล” โจ๋วอัน หนานมองหน้าเซี่ยเถียนเรียนพลันอธิบายอย่างง่ายดายด้วย สีหน้าเรียบเฉย เย็นชา ไม่ได้สนิทสนมกลมเกลียวเฉกเช่นเมื่อ ก่อนแล้ว

เพียงแต่ขณะที่โจ๋วอันหนานกล่าวอยู่นั้นดวงตาพลันกะพริบไป มาอย่างรวดเร็ว

หล่อนไม่ได้ถามเซี่ยเถียนเถียนเรื่องอื่น เพราะหล่อนรู้ดีว่า เซี่ยเถียนเถียนจะเป็นฝ่ายบอกตนด้วยตัวเอง

“พี่ฉันรบกวนเวลาไม่กี่นาทีได้ไหม? “เป็นดังคาด วินาทีต่อ มา จู่ๆเซี่ยเถียนเถียนก็ลากหล่อนไปด้านข้าง ลดเสียงลงมาพูด หลายส่วน พี่ ฉันบอกอะไรให้ฟังนะ เมื่อกี้ฉันเพิ่งไปดูวเด็ดๆ มา”

“หา? “โจ๋วอันหนานขมวดคิ้วพลันจ้องมองหล่อนด้วยความ สงสัย

“เมื่อกี้ฉันเห็นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไปหาเงินถั่วนิ่งมา ฉันได้ยิน บทสนทนาของพวกเขา ช่างน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ เป็นลั่วนึงถึงกับ เคยแต่งงานกับคุณชายสามเย่ แต่พวกเขาได้หย่าร้างกันแล้ว ซึ่ง เงินถั่วนิ่งยังคงพัวพันอยู่กับคุณชายสามแย่อย่างไร้ยางอาย สาเหตุที่คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่หาหล่อนก็เพราะอยากให้หล่อนออกไปจากชีวิตของคุณชายสามเก๋ แต่ว่าเป็นวงเก่งกาจมาก ทำให้คุณย่าเยถึงขั้นคุกเข่าขอร้องหล่อน คุณปู่เย่จะกระโดดตึก อยู่แล้ว หล่อนก็ยังไม่รับปาก”เซี่ยเถียนเถียนกดเสียง พลันพูด ด้วยความเร็ว

“อย่าพูดไปเรื่อยนะ”สีหน้าโจ๋วอันหนานเคร่งขรึม จ้องมอง หล่อนด้วยความตักเตือน

“พี่ ฉันไม่ได้พูดไปเรื่อยนะ ฉันมีหลักฐาน เมื่อฉันบันทึกวิดีโอ ไว้ด้วย พี่ไม่รู้ว่าเป็นลั่วจิงโหดร้าย ไร้ปรานีแค่ไหน แต่ตอนที่คุณ ปู่เย่จะกระโดดตึกจริงๆ หล่อนก็รับปากแล้ว”เซี่ยเถียนเถียนพูด พลันเปิดวิดีโอที่บันทึกเมื่อสักครู่นี้ให้โจ๋วอันหนานดู

ดวงตาโจ๋วอันหนานกะพริบอย่างรวดเร็ว สีหน้าดูคล้ายกับไม่ ได้ยินดียินร้ายอะไร แต่ดวงตากลับจ้องเขม็งภาพวิดีโอแบบไม่ ละสายตากันเลยทีเดียว

หล่อนเห็นเงินถั่วนิ่งตอบตกลงว่าจะไม่แต่งเข้าบ้านตระกูลเยอ กก็เม้มปากขึ้นมา คล้ายกับโล่งอกไปหนึ่งเปลาะด้วยจิตใต้สำนึก

หล่อนเห็นเงินมั่วนิ่งบอกคุณปู่เย่ว่าอยากกระโดดก็กระโดด เลย ดวงตาทั้งคู่ก็หรี่ขึ้นมา นัยน์ตามีประกายแสงที่ผิดปกติแวบ ผ่าน

“น้องบันทึกวิดีโอนี้เพื่ออะไร? “โจ๋วอันหนานแอบถอนหายใจ หนึ่งเฮือก แกล้งทำเป็นจ้องมองเซี่ยเถียนเขียนแบบธรรมชาติ

“แน่นอนก็ต้องไปลงโซเชียลอยู่แล้ว ตอนนี้โลกออนไลน์มีผลก ระทบยิ่งใหญ่กว่าสิ่งอื่น หากฉันแพร่วิดีโอนี้ออกไปเมื่อไหร่ รับรองว่าเป็นวงจะต้องกลายเป็นหนูตามซอกซอยที่ใครเห็นเป็น ต้องทุบตีให้ตายแน่ๆ “สีหน้าของเซี่ยเถียนเถียนเกิดความลำพอง ใจหลายส่วนอย่างเห็นได้ชัดเจน

“พี่ขอห้ามน้องว่าอย่าไปหาเรื่องใส่ตัว พี่รู้จักซื้อเฉินดี หากเขา รู้เรื่องจะไม่ปล่อยน้องไปแน่ อีกอย่างสุดท้ายเป็นวงก็รับปาก แล้วไม่ใช่เหรอ? อันที่จริงเรื่องนี้เป็นถั่วนิ่งก็ไม่ได้ผิดอะไร ฉันรู้ เรื่องระหว่างเย่ซือเฉินกับเงินถั่วนิ่งไม่น้อย เชื่อเงินรักเงินล้วนิ่ง นะ………..อันหนานห้ามปรามหล่อนด้วยเสียงทุ้ม

“อะไรนะ คุณชายสามเย่ชอบเงินถั่วนิ่ง? “เซี่ยเถียนเรียน ได้ยินคำพูดของโจ๋วอันหนานพลันรู้สึกบันดาลโทสะ ดวงตาของ หล่อนหรี่ขึ้นอย่างดุร้าย”ไอ้ขี้เหร่อย่างเป็นถั่วนิ่งจะคู่ควรกับคุณ ชายสามเย่เหรอ? ”

“ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด เป็นลั่วนิ่ง นั่งสารเลว ยัยขี้เหร่ ฉันต้องสั่ง สอนเธอหน่อยแล้ว พี่ คำพูดของพี่เมื่อกี้เตือนสติฉัน ฉันไม่ใช้มือ ถือของตัวเองแพร่วิดีโออันนี้ พอถึงเวลาคุณชายสามแยก็จะตรวจ สอบไม่ถึงตัวฉัน สำหรับเรื่องที่เป็นลั่วนิ่งตอบรับปากตอนท้ายยิ่ง ไม่มีปัญหา เพราะสามารถตัดต่อวิดีโอได้ ฉันจะตัดตอนที่ เป็นลั่วฉิงตอบตกลงทิ้ง เหลือไว้แต่เพียงภาพที่เป็นลั่วนิ่งให้คุณ เย่กระโดดตึกไว้ เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งวิเศษเลย”เซี่ยเถียนเถียนมี ความอิจฉาริษยาสูง แต่กลอุบายไม่แยบยล สมองไม่ได้เฉลียว ฉลาด แต่คําพูดของโจ๋วอันหนานกลับเตือนสติหล่อนได้เป็น อย่างดี

“เถียนเถียน อย่าไปทำซั่ว” โจ๋วอันหนานเอ่ยกับหล่อนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“พี่ เรื่องนี้พี่ไม่ต้องยุ่ง ฉันรู้ว่าควรทำยังไง พี่ไปดูแลคนไข้ของ พี่เถอะ”เวลานี้เซี่ยเถียนเถียนไม่มีเวลาคลุกคลีอยู่กับโจ๋วอัน หนาน จึงโบกมือให้โจ๋วอันหนาน ก่อนที่จะวิ่งออกไปอย่าง รวดเร็ว

โจ๋วอันหนานไม่ได้ขัดขวางหล่อน ไม่ได้เรียกหล่อนให้หยุดแต่ อย่างใด

หลังจากที่เซี่ยเถียนเทียนออกไป โจ๋วอันหนานก็ขึ้นอยู่กับที่ชั่ว ครู หล่อนไม่ได้เข้าไปด้านในโรงพยาบาล แต่รีบเดินออกไปด้าน นอกทันที

หลังจากที่เงินถั่วงออกมาจากโรงพยาบาลก็รู้สึกไม่สบายใจ

เล็กน้อย แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะจากที่เธอรู้จักคุณปู่เย่ คุณปู่ เย่สามารถทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้ก็ไม่ถือว่าแปลกประหลาด อะไร เงินลั่วฉิงช่วยคุณปู่เงินรับยามาแล้ว ดังนั้นจึงขับรถกลับบ้าน

ตระกูลเงินอย่างรวดเร็ว เงินลั่วนิ่งเพิ่งเทียบจอดรถ มือถือของเธอก็ดังขึ้นมา เป็นลั่วถึง เห็นว่าเป็นสายจากเยวหงหลิง ดวงตาทั้งคู่พลันสว่างวาบ

ก่อนหน้านี้เธอเคยคุยกับพี่หงหลิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ให้พี่หง หลิงพาตัวลูกรักทั้งสองกลับมาที่เมือง พี่หงหลิง โทรมาเวลานี้ หรือจะเป็นเพราะได้พาลูกรักทั้งสองเดินทางมาถึง เมืองAแล้ว?!
เงินลั่วจึงไม่ได้รีบลงจากรถ แต่รีบรับสาย โดยพลัน

เมื่อนึกว่าจะได้เจอหน้าลูกรักทั้งสองแล้ว ในใจเธอก็อดที่จะ ดีใจไม่ได้

เมื่อคุณปู่เย่กับคุณย่าเยบีบคั้นเธอเช่นนี้ และบวกกับ ปฏิกิริยาของทั้งสองที่มีต่อเธอก่อนหน้านี้ เป็นลั่วนิ่งจึงไม่อยาก

ให้พวกเขารู้เรื่องลูกรักทั้งสองของเธอ

แต่สาเหตุนี้ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความคิดของเงินถั่วงที่จะ พาเด็กทั้งสองกลับเมืองAได้

“พี่หงหลิง พวกพี่ถึงเมืองแล้วเหรอ? “เมื่อรับสายเงินมั่วนิ่งก็ เอ่ยถามด้วยความยิ้มแย้ม

“ฉิงฉิงพวกเรายังไม่ได้กลับไป ตอนแรกคิดจะกลับวันนี้ แต่มี คุณป้าท่านหนึ่งเชิญเด็กๆไปเที่ยวเล่นที่บ้านของท่าน เด็กทั้งสอง รับปากไว้แล้ว ดังนั้นจึงกลับช้าไปหนึ่งวันนะ”เยวหงหลิงรีบ อธิบาย

“คุณป้า? คุณป้าไหน? “เป็นลั่วนิ่งหยุดชะงัก รู้สึกสงสัย “พวก พี่ไปท่องเที่ยวไม่ใช่เหรอ? อยู่ตรงโน้นยังรู้จักคนอีกเหรอ?