บทที่ 548 เขารู้สึกเจ็บปวดใจ (2)

นี่คือภรรยาเขา ทำไมเขาต้องปล่อยมือ ไม่ปล่อยเด็ดขาด! เพิ่งเหมียวเหมียวได้ยินที่เชื่อเงินพูด มุมปากก็กระตุกอย่าง แรง ไม่เชื่อเงินที่เธอรู้จักไหม? รู้สึกคำพูดเหมือนเด็กกำลังขอ

ลูกกวาดกิน

เงินถั่วงรู้สึกเหมือนหมดค่จะพูด

หลิวหยิ่งมองพวกเขา ในใจกลับรู้สึกอิจฉาขึ้นมาเล็กน้อย พวกเขาเป็นแบบนี้ช่างดีจริงๆ

“ซือเฉิน เรื่องเล็กไม่ยอมอดทนจะเสียงานใหญ่ นายจะสู้กับ ท่านย่าตอนนี้? นายยังคิดอยากจะขอฉิงฉิงกลับไปอยู่ไหม? เพิ่งเหมียวเหมียวเอ่ยแนะนำเขาอย่างจริงจัง “ท่านย่าตอนนี้ กำลังโมโหขึ้นหน้า นายต้องใช้ไม้อ่อน ไม้อ่อน

“ไม้อ่อน ถ้าผมมัวแต่ใช้ไม้อ่อน พวกคุณตระกูลถังก็ให้เธอ แต่งงานไปแล้ว” คุณชายสามแย่แค่นหัวเราะเสียงเย็น แม้แต่งาน เลี้ยงหาคู่วันนี้ตระกูลถังก็จัดขึ้นเรียบร้อยแล้ว

สถานการณ์แบบนี้ให้เขาใช้ไม้อ่อน? เห็นเขาเป็นขอนไม้เห

รอ?

“ฉันว่านายกังวลถึงขนาดนี้ทำไม? เรื่องนี้ไม่ใช่การตัดสินใจ ของจริง ถ้าลิงจึงไม่ยอม ใครก็ฝืนใจเธอไม่ได้ ดังนั้นที่สำคัญ ของเรื่องนี้คือฉิงฉิงจะเลือกอย่างไร” ในที่สุดเพิ่งเหมียวเหมียวก็ทนไม่ไหว หัวเราะออกมา เธอคิดไม่ถึงว่าเขือเงินเด็กคนนี้จะน่า รักขนาดนี้เป็นครั้งแรก

อืม ไม่ผิดหรอก ดูแล้วเขาจริงใจกับจึงถึงจริงๆ ไม่อย่างนั้นก็ คงไม่เป็นแบบนี้

เชื่อเงินนัยน์ตาวาววับขึ้นมาจากนั้นก็หันไปมองเป็นวง “คุณรับปากผม ห้ามเลือกผู้ชายคนอื่น ไม่สิ ห้ามมองผู้ชายคน อื่น แล้วก็ห้ามสนใจผู้ชายคนอื่น

“คุณชายเย่ คำขอคุณเยอะจริง” เป็นลั่วถึงมุมปากยกขึ้นเล็ก น้อย คนคนนี้รู้ตัวไหมว่าคำขอของเขานั้นเยอะเกินไป? ตามที่เขา พูดมา ไม่ใช่ว่าเธอควรทำเป็นหูหนวกตาบอด

พูดตามความจริงคำขอของคุณชายสามแย่ในตอนนี้นั้นได้ เคียงสามาก!

“เยอะมากจริงๆ” เพิ่งเหมียวเหมียวส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ คุณ ชายสามเยู่ในตอนนี้เหมือนเด็กที่ยังไม่โตคนหนึ่ง

“คุณไม่รับปากผม ผมก็ไม่ปล่อย อย่างมากก็แค่โดนไม้เท้า ของท่านไม่กี่ที” คุณชายสามเยู่ในตอนนี้ท่าทางมุ่งมั่นอย่างหา ที่เปรียบไม่ได้ เขาต้องการให้เธอแสดงออกมา เขารู้จักเธอ เพียง แค่เธอรับปากแล้ว ก็ต้องทำได้อย่างแน่นอน

“พอแล้ว คุณปล่อยมือก่อน” เป็นลั่วถึงเมื่อได้ยินว่าถูกตี แวว ตาก็เป็นประกายบางเบาขึ้นมา ไม้เท้าของคุณตาเมื่อสักครู่นี้ไม่รู้ ว่าหนักไหม? ไม่รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?
ถ้าโดนตีกที?

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมาแล้ว

“คุณรับปากผมก่อน” คุณชายสามเย่เป็นคนฉลาด ทันทีที่เห็น ท่าทีของเงินถั่วจึงผ่อนคลายลง เป็นหนทางที่ดีที่จะเจรจา ดังนั้น เขาต้องคว้าโอกาสนี้ได้อย่างแน่นอน

“ก็ได้ๆ รู้แล้ว” เป็นลั่วจิงโดนเขากวนจนรู้สึกเสียอารมณ์แล้ว ทำไมเมื่อก่อนเธอถึงไม่รู้ว่าเขากวนได้ถึงขนาดนี้

ในที่สุดคุณชายสามเก็พอใจ มุมปากยกขึ้น อดใจไม่ได้ที่จะ ยิ้มออกมา จากนั้นก็พูดออกมาอย่างได้คืบจะเอาศอก “ถ้าอย่าง นั้นวันพรุ่งนี้พวกเราไปจดทะเบียนสมรสกัน

“ไอ้หนู นายไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยล่ะ? นายเห็นพวกเราตระกูลถัง ตายกันหมดแล้วเหรอ?” ครั้งนี้ไม่รอให้เป็นลั่วจึงตอบ เสียงหนึ่ง ก็ดังขึ้นมากะทันหัน เสียงนั้นตวาดลั่นชัดเจนจนรู้สึกได้ถึงผนังทั้ง สองด้านสั่นสะเทือนเบาๆ

ทุกคนต่างพากันหันมามอง เห็นท่านย่าถังกำลังเดินเข้ามา พอดี ท่านย่าถังอายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้ว แต่ตอนนี้กลับเดินเข้ามา ด้วยความเร็วที่น่าตกใจ

เพิ่งเหมียวเหมียวชะงักไป อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้ง

เมื่อท่านย่าลังเดินเข้ามาแล้วดึงเงินถั่วนิ่งไว้ทันที จากนั้นก็ถลึง ตามองเปซื้อเฉิน ไอ้หนู อย่างนายอยากสู่ของฉิง ฝันเอาเถอะ ตอนนี้ตระกูลเข่มีปัญหามากมาย ปัญหาของเยซือเฉินก็ยังไม่ได้แก้ไขให้เรียบร้อย เขาก็อยากสู่ขอจึงจึงกลับไป? ยังคิดจะไป จดทะเบียนสมรสพรุ่งนี้?

เขากล้าคิดจริงๆ?

เย่ซือเฉินอยากแต่งงานกับจิงจิงได้ แต่เขาต้องจัดการเรื่องทุก อย่างให้เรียบร้อยก่อน

เธอจะให้ฉิงจึงได้รับความลำบากแม้แต่นิดเดียวไม่ได้เด็ด ขาด

“นายยังไม่ปล่อยมืออีก” ท่านย่าถังมองเชื่อเงินที่กุมมือ เงินล้วนิ่งไว้ แล้วตะคอกออกมา คำตะคอกนั้นเต็มไปด้วยความ โกรธ ไม่เหมือนคนป่วยโรคหัวใจเลยแม้แต่น้อย

คุณชายสามเก๋ในตอนนี้ดูเหมือนจะมึนงงไป ตะลึงไป ชะงักไป เล็กน้อย สายตาเอาแต่มองเงินถั่วงอย่างลืมที่จะตอบสนอง

เงินถั่วงท่าสีหน้าช่วยอะไรไม่ได้ให้เขา เธอรู้ว่าท่านย่าถัง หวังดีกับเธอ เธอเองก็เข้าใจเหตุผลที่ท่านย่าถังทำแบบนี้ ท่านย่า เป็นห่วงเธอ กลัวว่าเธอจะได้รับความลำบากใจ ดังนั้นเธอจึงไม่ สามารถขัดท่านย่าได้

คุณชายสามไม่ยินยอม ไม่สมัครใจเลยแม้แต่น้อย ไม่ง่ายเลย กว่าภรรยาของเขาจะยอมเปิดใจ มีความรู้สึกกับเขา และเอาใจ ใส่แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงมีคนเรื่องมากขนาดนี้โผล่มา

แล้วแต่ละคนจะทำให้ไม่พอใจก็ไม่ได้ เพราะถ้าทำให้คนเหล่า นี้ไม่พอใจแล้วเธอที่เขาอยากสู่ขอกลับไปก็ยิ่งยากขึ้น
“คุณชายสามเข่ เรื่องเล็กไม่ยอมอดทนจะเสียงงานใหญ่” เพิ่ง เหมียวเหมียวโน้มน้าวอีกครั้ง ตอนที่เธอพูดบนหน้ายังมีรอยยิ้ม ในน้ำเสียงก็อดไม่ได้ที่จะเจือหัวเราะ เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคุณ ชายสามเห่อเหี่ยว

เย่อเฉินยามปกติแล้วอวดดีมากเกินไป เผด็จการมากเกินไป เอาแต่ใจมากเกินไป เหตุการณ์อย่างไว้นนี้นั้นหายากจริงๆ

เย่ อเงินลอบถอนหายใจ ในที่สุดก็ยอมคลายมือ มองท่านย่า ถังพาเงินถั่วงเดินออกไปตาปริบๆ

แต่คุณชายสามแอบคิด ท่านย่าถังมักจะนอนในตอนกลางคืน รอท่านย่าหลับไปแล้ว เขาก็……..

“วางใจ เป็นนายท้ายที่สุดแล้วจะเป็นนาย หนีไม่พ้นหรอก”

มู่หรงซอกปลอบใจคนเป็นครั้งแรก ความจริงแล้วในใจตอนนี้

มู่หรงซื้อนั้นอิจฉาเล็กน้อย

เขามองออก ท่านย่าถึงแม้ว่าจะแสดงออกให้เยอเงินล่ามาก ใจอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่ก็ไม่ได้ต้องการขัดขวางเอ เฉินแต่งงานกับเงินถั่วนิ่งจริงๆ ชัดเจนมากกว่านี่เป็นเพียงท่านย่า ถังทดสอบเยอเฉิน

และเงิน วฉงนั้นสนใจเชื่อเงินอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นเยอ เฉิน ใช้เวลาไม่นานก็สามารถได้กอดคนสวยกลับมาได้แล้ว

เขาไม่คิดว่าเขือเฉินเมื่อครู่นั้นเสียใจ กลับกัน เขาคิดว่า เชื่อเงินนั้นมีความสุขมาก
แต่เขา? มู่หรงซื้อกูมองหลิวหยิงที่อยู่ข้างตัวอีกครั้ง จากนั้นก็ ถอนหายใจออกมาโดยไร้เสียง

จากนั้นเชื่อเงินก็รีบตามกลับไปที่โถงใหญ่ทันที มู่หรงซื้อ พาหลิวหญิงกลับไปที่ห้องโถงใหญ่อีกครั้ง

เพียงแต่ว่าหลิวหยิงระมัดระวังตัวกว่าก่อนหน้านี้มาก ทุกครั้ง ที่มู่หรงซื้อเข้าใกล้เธอ เขาล้วนรู้สึกได้ว่าตัวเธอแข็งค้างไป เมื่อ เธอมองไปทางเว้น วฉิง สีหน้าท่าทางของเธอถึงได้ผ่อนคลาย โล่งใจ

มู่หรงซื้อกูรู้สึกหวงอยู่ในใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของหลิวหญิงก็ดังขึ้น หลิวหยิงได้ยิน เสียงโทรศัพท์ นัยน์ตาเธอก็เป็นประกายขึ้นอย่างรวดเร็ว ตัว ชะงักค้างไปครู่หนึ่งอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันขอตัวออกไปโทรศัพท์” หลิวหยิงไม่ได้หยิบโทรศัพท์ออก มา แต่มองไปทางมู่หรงซื้อแล้วเอ่ยกับเขา

มู่หรงซื้อกูมองเธอ เห็นท่าทีของเธอผิดปกติ คิ้วของเขาก็ ขมวดเข้าหากัน จากนั้นจึงพยักหน้าให้

หลิวหยิงเมื่อเห็นเขาตอบรับแล้ว จึงรีบหมุนตัวเดินออกไปทาง ระเบียงอย่างเห็นได้ชัดว่ารีบร้อนมาก