บทที่ 547 เขารู้สึกเจ็บปวดใจ (1)

“เธอคิดว่าได้? เธอเห็นด้วย?” หลิวหยิงตาเป็นประกายขึ้นทันที ฉิงฉิงก็ตกลงแล้ว ต้องไม่เป็นไรแน่

“อ๋ม ฉันเห็นด้วย” เป็นลั่วจึงพยักหน้า สีหน้าจริงจัง ในใจกลับ

พยายามกลั้นหัวเราะ

“มู่หรงซื้อ พาผู้หญิงของนายออกไปได้แล้ว” เชื่อเงินกับ แค้นจนกัดฟันกรอด แต่ไม่สามารถทำอะไรกับพวกเธอได้ เพราะ คนที่เกี่ยวข้องคนหนึ่งเป็นภรรยาเขา ภรรยาเขาที่จริงแล้วเป็น ตัวการเสียด้วยซ้ำ

แต่อย่างไรก็ตามสายตาที่แหลมคมของเขาเห็นคู่หรงซื้อ ผู้หญิงของใครคนนั้นก็ดูแลให้ดี

มู่หรงซื้อในตอนนี้ถึงเดินเข้ามา สายเขาเอาแต่มองหลิวหยิ่ง อยู่ตลอด เขาเดินมาแล้วก็ยื่นมือออกมาอย่างเป็นธรรมชาติแล้ว รวบหลวหญิงเข้ามาในอ้อมกอด จากนั้นอีกมือหนึ่งก็หยิบเอาแก้ว เหล้าในมือเธอ “เรื่องแบบนี้ไม่เหมาะให้ผู้หญิงทำ ถ้าคุณต้อง การจริงๆ บอกผมก็ได้ ผมจะให้คนจัดการให้

ความหมายเหนือคาดคิดของมู่หรงซื้อกูคือถ้าต้องการระเบิด หัวคุณชายสามเย่ ให้เขาทำก็ได้ เธอไม่จำเป็นต้องลงมือทำเอง

เงิน วถึงนัยน์ตาวาววับเล็กน้อย คนคนนี้อวดดีและเอาแต่ใจ ไม่น้อยไปกว่าคุณชายสามเย่เลยแม้แต่น้อย ผู้ชายคนนี้เทียบกับคุณชายสามแย่แล้วดื้อรั้นเสียยิ่งกว่า เขาเป็นผู้ชายของหลวหญิง?

ดูท่าทางแล้วไม่เหมือนพึ่งรู้จักกัน แต่คราวก่อนทำไมหลวหญิง ไม่ได้พูดถึง? เธอจำได้ว่าบนเครื่องบินคราวก่อนหลวหญิงยังให้ เธอแนะนำผู้ชายให้……..

“คุณมาได้ยังไง?” หลิวหญิงที่กระฟัดกระเฟียดและมีชีวิตชีวา เมื่อสักครู่หายไปในพริบตา เธอเงียบลงทันทีเมื่อถูกเขารวบ เข้าไปกอด ตัวเธอแข็งค้างไปอย่างเห็นได้ชัด

เธอหลุบตาทั้งสองข้างลง ไม่กล้ามองเงินถั่วนิ่ง เธอไม่อยาก ให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอกับมู่หรงซอก แล้วก็ไม่อยากให้ เงินลั่วจึงรู้

อย่างไรเสียเรื่องที่เธอขายตัวเองให้มู่หรงซื้อนั้นไม่ใช่เรื่องที่

“ทำไม? ผมมาไม่ได้?” มู่หรงซื้อเก็บทุกปฏิกิริยาของเธอไว้ ในสายตา สายตาเขาหนักขึ้นเล็กน้อย เมื่อสักครู่เธอทำตาม อ่าเภอใจขนาดนั้น พอเขาออกมา เธอก็เขินและกังวลถึงขนาดนี้?

เธอกลัวเขาถึงขนาดนี้?

เขาเป็นสัตว์ร้าย? จะกินเธอ?

หลิวหยิงเม้มปากไม่พูดอะไรอีก มีเพียงแค่ลากสายตาขึ้นเล็ก น้อยมองไปทางเป็นลั่วถึง ในแววตามีความกังวลอยู่เล็กน้อย
เงินถั่วจึงมองความผิดปกติของเธอในตอนนี้ออก เธอมองมู่ห รง อกูเห็นมือของมู่หรงซอก โอบบนเอวของหลวหญิง เห็นสีหน้า ของเขามืดมนและไม่ชัดเจนของเขา เป็นวง ขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนมีปัญหากัน

“ฉิงฉิง เธออยู่ตรงนี้นี่เอง คุณยายของเธอเห็นเธอมานานแล้ว ไม่กลับไปสักที เลยให้ฉันมาดู” ในตอนนั้นเองเพิ่งเหมียวเหมียว ก็เดินเข้ามา เห็นเชื่อเงินที่จับเงินถั่วนิ่งไว้แน่น นัยน์ตาเธอก็เลือ ด้วยรอยยิ้ม “คุณยายเธอบอกว่ากลัวเธอโดนคนล่อลวงไป ฉัน ยังไม่เชื่อ ตอนนี้ดูแล้วคุณยายของเธอนั้นมองการณ์ไกลจริงๆ

แน่นอนว่าคำพูดนี้เพิ่งเหมียวเหมียวพูดให้เยซื้อเฉันฟัง

เงิน วฉิงลอบยิ้มในใจ สีหน้าของเชื่อเงินเข้มข้น เธอเป็น ภรรยาของเขา เขาต้องล่อลวงไหม?

“มู่หรง นายก็มาแล้ว เมื่อกี้ที่โถงทำไมถึงไม่เห็นนายกัน” เพิ่ง เหมียวเหมียวเดินเข้ามาใกล้ เห็นมู่หรงซื้อก็แปลกใจ เมื่อเธอ หันไปเล็กน้อยเห็นหลิวหยิ่งถูกมู่หรงซื้อรวบกอดไว้ในอ้อมแขน สีหน้าก็ยิ่งแปลกใจมากยิ่งขึ้น

“นี่คือแฟนสาวของนาย? คุณผู้หญิงคนนี้ดูดีเลย แต่เรื่องนี้ เหมือนว่าแม่ของนายยังไม่รู้ใช่ไหม? สองวันก่อนตอนฉันเจอแม่ ของนาย แม่นายยังฝากฝังฉันให้ช่วยนายหาแฟนสาว ครั้งหน้า ตอนไปจิบชากับแม่ของนายต้องคุยเรื่องนี้ให้ดีเสียแล้ว” เพิ่ง เหมียวเหมียวเป็นเพื่อนกับแม่ของมู่หรงซื้อ มีความสัมพันธ์ แนบแน่น
มู่หรงซื้อ ไม่พูดอะไร ไม่ได้ยอมรับและไม่ได้ปฏิเสธ แต่สีหน้า ของเขาดูหนักขึ้นเล็กน้อย แววตาดูเหมือนล่องลอยเล็กน้อย ไม่รู้ ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

หลิวหยิ่งเห็นเขาไม่พูดอะไรจึงเงยหน้ามองเขา เห็นสีหน้าเขา ครีมลงอย่างชัดเจน

เธอนึกถึงเมื่อห้าปีก่อนที่เขากำหนดเงื่อนไขให้กับเธอ ความ สัมพันธ์ของพวกเขาจะให้คนอื่นรับรู้ไม่ได้ รวมถึงครอบครัวของ เธอและครอบครัวของเขาด้วย

“ฉันไม่ใช่ คุณอย่าเข้าใจผิด” หลิวหญิงลอบถอนหายใจ มอง เพิ่งเหมียวเหมียวแล้วอธิบาย บนหน้าเธอมีรอยยิ้มเล็กน้อย เพียงแต่รอยยิ้มนั้นฝืดไปหน่อยและกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “ฉัน เป็นแค่คู่ควงของคุณชายซื้อในคืนนี้

หลิวหยิ่งรู้ว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้เธอควรจะอธิบายให้ ชัดเจน จะให้เพิ่งเหมียวเหมียวไปพูดมั่วซั่วกับแม่ของมู่หรงซื้อ ไม่ได้เด็ดขาด

แต่หลิวหยิงก็รู้ดีว่า เธออธิบายอย่างในตอนนี้ทำให้คนคิดไป ถึงเรื่องอื่นได้ง่ายๆ เช่นเธอเป็นแค่คู่บนเตียง

ที่จริงแล้วนั่นก็เป็นเรื่องจริง

มู่หรงซื้อได้ยินที่เธอพูด สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย นัยน์ตาคู่ หนึ่งจมลึกลงถึงขีดสุดในทันที กวาดตามองเธออย่างเย็นชา มุม ปากกระตุกเล็กน้อย ทั้งเย็นชาและเย้ยหยัน
“ใช่ เธอเป็นแค่คู่ดวงของผม” มู่หรงซื้อกูมองเพิ่งเหมียว เหมียว ดูเหมือนกำลังอธิบายกับเพิ่งเหมียวเหมียว แต่ก็ดูเหมือน ไม่ใช่ทั้งหมด

พูดเขาหยุดไป จากนั้นก็ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของหลวหญิง ก่อนจะเอ่ยเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค “คืนนี้……

คำพูดนี้ของมู่หรงซื้อยิ่งทำให้คนเข้าใจผิดง่ายยิ่งขึ้น บวก กับการกระทําของเขา ยิ่งทําให้คนคิดไปทางนั้น

หลิวหยิงตัวสั่นเล็กน้อย นัยน์ตาที่หลุบลงเจือความหนักใจ เบาบาง และหัวใจก็รู้สึกเจ็บเล็กน้อย เขาก็เป็นแบบนี้มาตลอด ไม่เคยคำนึงถึงว่าเธอจะล่าบากใจไหม

หรือว่าเขาตั้งใจทําให้เธอล่าบากใจ

ช่างเถอะ ตั้งหลายปีมาแล้ว เธอเคยชินไปแล้ว ไม่มี หรือควร พูดว่าเธอนซาไปแล้ว

โชคดีที่ใกล้จะจบลงแล้ว ข้อตกลงห้าปีของเธอและเขาใกล้จะ จบลงแล้ว

ตอนนั้นคุยกันซัดเจนแล้ว เธอขายให้เขาแค่ห้าปี หลังจากห้า ปีเธอก็จะเป็นอิสระแล้ว เธอจะไล่ตามความรักของตัวเองได้แล้ว ไล่ตามส่วนนั้นในใจเธอที่ไม่เคยปล่อยวาง……..

เป็นลั่วถึงนัยน์ตาจมลงเล็กน้อย แววตาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเย็น ซาเล็กน้อย แต่เธอรู้ว่าสถานการณ์แบบนี้เธอไม่สามารถพูดอะไร ได้ เพราะเธอกลัวว่าจะทำให้หลิวหยิ่งยิ่งลำบากใจ เธอทำได้แค่หาโอกาสคุยกับหลีหญิง

เพิ่งเหมียวเหมียวชะงักไป สายตามองไปที่หลวหญิงอีกครั้ง ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ใช้ได้ มู่หรงซื้อแสร้ง ทําใช่ไหม?

เรื่องแบบนี้คนนอกพูดมากก็ไม่ดี ดังนั้นเพิ่งเหมียวเหมียวจึง ไม่พูดอะไรอีก

“ฉิงฉิง คุณยายของเธอกำลังรอเธออยู่ พวกเราไปกันก่อน เถอะ ไม่อย่างนั้นคุณยายของเธอจะมาตามเองแล้ว” เพิ่งเหมียว เหมียวมองเงินถั่วนิ่ง มุมปากระบายรอยยิ้ม เห็นมือของเชื่อเงิน จับเงินถั่วนิ่งไว้แน่นไม่ปล่อย รอยยิ้มบนใบหน้าของเพิ่งเหมียว เหมียวก็ยิ่งชัดเจนขึ้น

“ฉันต้องไปแล้ว คุณปล่อยมือก่อน” เป็นถั่วนิ่งมองเชื่อเงิน น้ำเสียงหารือเล็กน้อย

“มีสิทธิ์อะไร คุณอยู่กับเธอทั้งคืนแล้ว กว่าจะออกมาได้ ผมไม่ ปล่อย” คุณชายสามเย่จับแน่นขึ้น ไม่มีความคิดจะปล่อยมือเลย แม้แต่น้อย นี่คือภรรยาเขา ทําไมเขาต้องปล่อยมือ ไม่ปล่อยเด็ด ขาด!