บทที่ 511 ถึงจื่อไม่เหมือนคุณชายสามเปตอนเด็กอย่างกะแกะ(1)

* ไข่ เลือกเขาดีที่สุดแล้ว เขามีความเป็นกลางมาโดยตลอด ไม่ ได้ยืนข้างฉัน และไม่ได้แสดงออกว่าจะช่วยถึงหยุนเฉิงด้วย เจ้า เสนอได้ดีมาก” เจิ้งฉุนยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้า

“หนาน คุณไปเดี๋ยวนี้เลย ทำตามที่อาสี่คุณพูด” ตอนที่เจิ้ง ฉันมองไปที่หนาน สีหน้าไม่พอใจอย่างมาก สายตา แสดงออกถึงความเย็นชาอย่างชัดเจน “หลายเรื่องที่ผ่านมาคุณ ทำได้ไม่ดีเลย ทําให้ฉันผิดหวังมาก ถ้าผิดพลาดอีก ฉันจะไม่ให้ อภัยคุณ”

“ฉันเข้าใจแล้วคุณพ่อ” หนานก้มหน้า ตัวแข็งทื่อ บุคลิกดู เคารพแต่ในใจกลัวมาก คุณพ่อของเธอพูดว่าจะไม่ให้อภัยเธอ จะต้องลงโทษเธออย่างหนักแน่ๆ

ทางเงินลั่วฉิงก็โทรหาถึงหลิน

“ฮัลโหล ฉิงฉิง ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง เมื่อรับ สาย เสียงของถังหลินก็ดังขึ้น

เงินล้วจึงเล่าสถานการณ์ทั่วไปอย่างรวดเร็วและบอกแผนการ ของตัวเองให้กับเขาไป

“โธ่คุณจะให้ฉันใช้มารยาของผู้ชายเหรอ” ถังหลินตะลึง มุม ปากกระตุกอย่างรุนแรง เด็กคนนี้คิดออกมาได้ทุกวิธีจริงๆ
“ใช้คำหวานเพียงไม่กี่คำก็ได้แล้ว ไม่ได้ให้คุณต้องอุทิศตัว ขนาดนั้น เงินล้วจึงได้ยินเสียงอุทานของเขา อดไม่ได้ที่จะขยับ มุมปากเล็กน้อย

“พูดคำหวานๆกับเธอ มันยากมาก ยากกว่าภารกิจใดๆทั้ง น” แค่คิดถึงหนาน บนใบหน้าของถังหลินก็แสดงความเย็น ชาออกมา สําหรับผู้หญิงคนนั้นไม่มีความรู้สึกดีๆ ด้วยแม้แต่นิด เดียว ให้เขาพูดคำหวานกับเธอ เหมือนฆ่าเขาทั้งเป็น

ไม่ มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาโหดร้ายกว่า

“คุณไม่อยากพูดคำหวานก็ได้ แต่ทำอย่างไรก็ได้ถ่วงเวลาเธอ ไว้ก็พอ ยิ่งนานยิ่งดี” เป็นลั่วจึงรู้ว่าวิธีนี้ฝืนใจถึงหลินมากเกินไป

“ฉันเข้าใจแล้ว สบายใจได้ ฉันจะหาวิธีได้ รับรองว่าจะถ่วง เวลาให้นานเท่าที่คุณต้องการ ถึงแม้ถังหลินรู้สึกไม่ค่อยเต็มใจ แต่มันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ไม่ว่าจะเสียสละมากแค่ไหนเขาก็ ต้องทําให้ได้

“เช่นนั้นก็ดี ฝากคุณด้วย เงินมั่วนิ่งแอบโล่งใจ ใบหน้ายิ้ม เล็กน้อย

“ใช่ๆ ฉันยังไม่ได้ไปรับเด็กสองคนกลับมาเลย” ถังหลินพูด อย่างรวดเร็วอีกหนึ่งประโยค ในขณะที่พูด เสียงของเขาเศร้าเล็ก น้อย

“เกิดอะไรขึ้น” เป็นลั่วจึงสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตาสั่นไหวถังหลิน ตั้งใจไปรับเด็กสองคน สองวันก่อนยังเธอ โทรหาจอไม่ก็พู ดกับจอไม่เรื่องนี้ จื่อโม่ก็ตอบตกลงแล้ว
ดังนั้นถังหล่นไปรับเด็กทั้งสองคนก็น่าจะกลับมาด้วย

“คุณไม่ต้องกังวล เด็กทั้งสองต้องปลอดภัยแน่นอน คนที่ชื่อ เยว่หงหลิงพาพวกเขาออกไปเที่ยว คุณลองติดต่อเธอ ลองถาม สถานการณ์ก่อน ถังหลินรู้ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับถังโป เขียน แต่เขาก็ไม่ได้พูดออกมา

“ได้ ฉันลองติดต่อพี่หงหลิงดู” ใบหน้าของเงินถั่วนิ่งแสดงออก ถึงความกังวลอย่างชัดเจน แม้จะรู้ว่าเด็กสองคนอยู่กับพี่หงหลิ งก็ปลอดภัยดี แต่เรื่องนี้มันบังเอิญเกินไป เกรงว่า…….

เป็นลั่วจึงรีบโทรไปที่เบอร์ของเยวหงหลิง อีกฝ่ายรับอย่าง รวดเร็ว “ฉิงฉิง ในที่สุดคุณก็จำได้ว่าต้องโทรหาฉัน

เยาหงหลิงขณะพูดมีรอยยิ้มในน้ำเสียง เป็นลั่วนิ่ง ถอนหายใจ อย่างเงียบๆ ความกังวลที่มีอยู่ก็ลดลง

“พี่หงหลิง ตอนนี้พวกคุณอยู่ที่ไหนเหรอ” เป็นลั่วจึงสอบถาม โดยตรง

“พวกเราอยู่ที่ประเทศ ทิวทัศน์ที่นี่ดีมากที่เล่นก็เยอะ เด็กทั้ง สองเล่นอย่างมีความสุขเลย คุณจะมาเที่ยวด้วยกันไหม” เยวหง หลังตอนนี้น่าจะอยู่ข้างนอก เป็นลั่วนิ่งได้ยินเสียงลม เสียงน้ำ และเสียงสนุกสนาน

“พี่หงหลิงทำไมจู่ๆถึงคิดจะออกไปเล่นข้างนอก และไปไกล มาก” เป็นวงดวงตากะพริบ เรื่องบางเรื่อง เธอก็พอจะเดาออก แต่เธอยังต้องการคำตอบที่ชัดเจน
“ถังไปเขียนบอกว่าช่วงนี้ฉันไม่มีงานอะไร บอกว่าเด็กทั้งสอง คนอยู่แต่ในบ้านเหมือนเบื่อๆ ดังนั้นจึงแนะนำให้ฉันพาเด็กสอง บออกมาเที่ยวสักวันสองวัน เพราะเธอไม่รู้มาก่อนว่ายังหลินจะ มารับเด็กสองคนนี้ ดังนั้นจึงไม่ได้สงสัยอะไร

ดวงตาของเวิน วงหรี่ลงเล็กน้อย เหมือนว่า จะเป็นรุ่นพี่ที่ จงใจรับเด็กสองคนนั้นไป

รุ่นพี่น่าจะรู้ว่าถังหลินจะไปหาเด็กสองคนนั้นถึงได้จงใจทำเช่น

“พี่หงหลิง พวกคุณจะเที่ยวอีกกี่วัน” เป็นลั่วจึงดวงตากะพริบ จากนั้นเขาก็แกล้งถามไป

“จะเที่ยวอีกประมาณสองสามวัน เขาหงหลิงเพราะความไม่รู้ ดังนั้นจึงตอบไปอย่างธรรมชาติ

“เช่นนั้นก็รอทริปของพวกคุณสิ้นสุดแล้ว รบกวนพี่หงหลิงช่วย พาเด็กทั้งสองมาส่งที่เมืองเลยนะ ฉันจะรอพวกคุณที่เมือง เป็นวงแคร์ความสัมพันธ์ในอดีต ดังนั้นเขาไม่อยากทำให้เป็น เรื่องใหญ่ ไม่อยากให้เสียความรู้สึกต่อกัน แม้จะรู้ว่าถังไปเชีย นท่าเรื่องพวกนั้น แต่เธอก็ไม่เคยต่อว่าเขาเลย แต่เธอกลัวว่าถัง ไปเขียนจะใช้เด็กสองคนนี้มาแบล็กเมล์เธอ

ดังนั้น เธอจะต้องเอาเด็กสองคนนี้กลับมาให้ได้

สองวันนี้ เธอต้องสอบสวนคดีความ การสอบสวนคดีความตัว เธอเองก็มีอันตรายอยู่แล้ว ถ้าตอนนี้รับเด็กสองคนกลับมา เธอก็ ไม่มีเวลาดูแล เธอก็ไม่ไว้ใจ ตอนนี้คนตระกูลกำลังจับจ้องอยู่เธอกลัวว่าถ้าเด็กสองคนกลับมาอาจจะมีอันตราย

“ได้สิ ถ้าเด็กสองคนนั้นจะต้องดีใจมาก” เขาหงหลิงตะลึง น้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย

“ตอนนี้สถานการณ์ของคุณเป็นอย่างไร เด็กสองคนกลับไปได้ แล้วเหรอ สถานะของเด็กสองคนนั้น แต่เยาหงหลังก็นึกถึง คำถามเหล่านี้ เรื่องอื่นไม่มีปัญหา แต่เรื่องสถานะของเด็กสอง คนนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก

“ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรหรอก พ่อผู้ให้กำเนิดเด็กทั้งสองก็คือ เย่ซื้อเฉิน” เยวหงหลิงก็ไม่ได้ปิดบัง อีกอย่างถังไปเขียนก็รู้ตั้ง นานแล้ว ถังไปเขียนก็น่าจะรู้ว่าเธอรู้เรื่องนี้แล้วเช่นกัน

“เม่งเอ่ย จริงเหรอนี่ แบบนี้ก็ได้เหรอ บังเอิญไปไหม” เขาหง หลิงตกใจ อดไม่ได้ที่จะพูดคำไม่สุภาพออกมา แน่นอนว่าน้ำ เสียงของเยวหงหลิงในตอนนี้ไม่เพียงแต่ตกใจ ยังมีความสุข เล็กๆน้อยๆปนด้วย

ความหมายของคุณคือคิดจะแต่งงานกับเยซื้อเฉินอีกรอบเห รอ” เยวหงหลิงถามต่ออีก ในเมื่อเป็นถั่วนิ่งจะรับเด็กทั้งสองคน กลับไป ก็ต้องให้เด็กทั้งสองมีตัวตนที่ชัดเจน

เช่นนั้น วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ให้ฉิงฉิงกับเยซื้อเฉินแต่งงานกันอีก ครั้ง

“เพื่อเด็กสองคนนี้ น่าจะได้นะ” เป็นลั่วจึงดวงตากะพริบสอง ครั้งอย่างรวดเร็ว แล้วพูดอย่างอ่อนโยน เสียงเบาๆ ดูเหมือนจะ ลอยนิดๆ
“นี่ นี่ นี่ พูดให้ดีๆนะ เพื่อเด็กสองคนหรือเพื่อตัวคุณกันแน่ คง ไม่ใช่เพราะตัวคูณหวั่นไหวต่อคุณชายสามเย่นะ ยังเอาเด็กสอง คนมาเป็นข้ออ้าง เด็กสองคนของพวกเราไม่ใช่แพะนะ” เขาหง หลังใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม อดไม่ได้ที่จะแซวเป็นถั่วง