บทที่ 496 ความสวยและความสามารถของเธอ ช่างน่า ตกใจ (6)

ถังหมุนเฉิงหรี่ตา เขารู้ว่าต้องเป็นคนของตระกูลที่เรื่องบ้าๆ นี้ ขึ้นมาแน่นอน

แต่ที่เจิ้งหลุนพูดนั้นไม่มีช่องโหว่ เขาไม่มีเหตุผลที่จะขัดขวาง

ได้เลย และจนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น จึงไม่กล้าเอ่ย

ปากพูดออกไป

แต่เด็กคนนี้เป็นเพียงเด็กขี้เกียจสันหลังยาว ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทำอะไรไม่เป็น ถ้าถูกพวกเขาเอาตัวไปแล้ว ถึงตอนนั้นกลัวว่าถ้า อธิบายได้ไม่ชัดเจน บางทีชีวิตน้อยๆ ของเธอก็อาจจะรักษาไว้ไม่ ได้

ถึงแม้เขาจะขัดหูขัดตาเธอ แต่เด็กคนนี้ก็พักอยู่ที่บ้านของเขา หลายวันแล้ว เรื่องนี้เขาจึงไม่ยุ่งไม่ได้

ยังมีอีกเล็กน้อยที่แม้แต่ถึงหยุนเฉิงเองยังไม่เข้าใจ เด็กคนนี้ ปกติแล้วขี้เกียจไปวันๆ เดิมเขาควรจะไม่ชอบเอามากๆ แต่เขา กลับไม่ได้รู้สึกไม่ชอบเด็กคนนี้ขนาดนั้น

ถ้าไม่ชอบจริงๆ เขาไม่แม้แต่จะสนใจเธอ จะไม่ใส่อารมณ์กับ เธอ และยิ่งจะไม่โมโหใส่เธอ

เงินล้วจึงมองหลายคนตรงหน้าที่มาจับเธอ ก่อนจะพูดขึ้นมากะทันหัน : “ฉันยังดูละครไม่จบ กำลังสนุกเลย รอฉันดูละครจบ ก่อน…..”

ตอนที่เป็นลั่วจึงกำลังพูดนั้น ในปากเองก็ไม่ว่างและกำลังและ เมล็ดแตงโม เปลือกเมล็ดแตงโมปลิวว่อนไปทั่วทุกที่ คนทั้งห้องต่างตะลึงชะงักไป

ถึงหยุนเจ๋งถอนหายใจอย่างแรง โกรธจนหัวใจตับม้ามเจ็บไป หมด เด็กคนนี้จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ว่าสถานการณ์ร้ายแรงแค่ไหน ใชไหม?

ยังจะยังดูละครจนจบ? เธอก็ช่างใจใหญ่จริงๆ

หลายคนที่มาจับตัวเมื่อสบสายตากับเงินถั่วนิ่งแล้วก็ตกตะลึง อย่างไม่รู้ตัว

กู้เจิ้งหลุนยังชะงักไปก่อนจะแอบหัวเราะในใจ ดูท่าแล้วจะเป็น

แค่เด็กโง่คนหนึ่ง ถ้าเป็นแบบนี้ เรื่องนี้ก็ยิ่งจัดการได้ง่ายขึ้น

ถ้าแผนการเดิมของพวกเขาราบรื่นไม่สะดุด เด็กคนนี้มีแต่ ตายกับตาย ถึงตอนนั้นถึงหยุนเฉิงเองก็จะหนีไม่พ้น เป็นการยิง ปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ

กู้เจิ้งหลุนคิดแล้วก็ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกลำพองใจขึ้นมาไม่ น้อย : “เอาตัวไปให้ฉัน

บอดี้การ์ดหลายคนที่ได้ยินคำพูดของเจิ้งหลุนก็ก้าวไปข้าง หน้าอย่างรวดเร็ว แล้วจับตัวเป็นลั่วนิ่งไว้พาเธอเดินไปข้างหน้า
“คุณรีบอะไรนักหนา? รีบไปเกิดเหรอไง?” เป็นถั่วนิ่งไม่ดิ้นรน แต่เมื่อเดินไปถึงข้างหน้าเจ๋งหลุนถึงจะถลึงตามองเขาอย่างไม่ พอใจ

“คุณ?” กู้เจิ้งหลุนได้ยินคำพูดของเธอก็โกรธจนหน้าเปลี่ยนสี แต่ตามด้วยพูดกลั้วหัวเราะเสียงเย็นทันที “รีบไปเกิดน่ะไม่ใช่คุณ แต่เป็นคุณ…….

เมื่อกู้เจิ้งหลุนพูดประโยคนี้ ดวงตาทั้งคู่จงใจมองไปทางถึงหยุ นเฉิงเพื่อสื่อความหมายอย่างชัดเจน

“หยุนเฉิง ฉินเอ๋อจะไม่เป็นไรใช่ไหม? คุณรีบคิดหาทางช่วย เธอส” เพิ่งเหมียวเหมียวมองเงินถั่วจึงถูกนำตัวไปด้วยสีหน้า ร้อนรนและเป็นห่วง

“เรื่องนี้ตระกูลกู้ต้องการโจมตีผม ถ้าเด็กนั่นอธิบายไม่ชัดเจน ถึงตอนนั้นไม่ใช่แค่ชีวิตน้อยๆ ของเธอ เกรงว่าผมเอง……. ดวงตาถึงหยุนเฉิงหรี่ลงเล็กน้อย สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นอย่างชัดเจน

“แล้วจะทำอย่างไรดี? ฉันเอ๋อจะทำอย่างไรดี?” เสียงของเพิ่ง เหมียวเหมียวเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“เด็กคนนี้ ปกติขี้เกียจสันหลังยาวอยู่แล้ว เธอยังจะสร้างเรื่อง ใหญ่โตขนาดนี้ให้ผม น่าโมโหจริงๆ” ถังหมุนเฉิงนึกถึงเงินถั่ว งก็โกรธจนปวดศีรษะ แต่เรื่องของเธอตอนนี้เขาจะไม่สนก็ไม่ได้

ยิ่งรู้ว่าตระกูลกู้คิดจะใช้เด็กคนนี้เพื่อทำร้ายเขา เขาก็ยิ่งต้อง
เงินถั่วจึงไม่ได้ถูกพาไปที่ห้องสอบสวน แต่ถูกพาไปที่ยังสถาน ที่ขนาดใหญ่แห่งหนึ่งแทน และที่ตรงนั้นมีคนจำนวนมากราย ล้อมอยู่ก่อนแล้ว

แน่นอนว่า คนสอดแนม” ที่ถูกจับได้ก็อยู่ด้วย พยาน หลาย ตนก็อยู่ด้วย คนของตระกูลที่สามารถมาได้ก็มาทั้งหมดแล้ว

หัวหน้ากงก็มาถึงแล้ว แม้กระทั่งผู้อาวุโสของแปดสุดยอดวงศ์

ตระกูลก็ถูกเชิญมาด้วย

เงินลั่ว งกวาดตามอง นัยน์ตาเป็นประกายขึ้นเล็กน้อย ฉากนี้ ช่างยิ่งใหญ่เสียจริง ดูท่าแล้วตระกูลคิดจะกำจัดเธอและถังหมุน เฉิงจริงๆ

ฉากนี้นั้นห่างไกลจากที่เธอคาดการณ์เอาไว้มาก

สถานการณ์นี้ตอนนี้ ถ้าเธออธิบายเรื่องนี้ได้ไม่ชัดเจน ชีวิตเธอ ต้องไม่ปลอดภัยแน่ ถังหมุนเฉิง ตระกูลถังต้องถูกทำลายแน่

ถังหยุนเฉิงที่ตามมาติดๆ เมื่อเห็นฉากเหตุการณ์นี้ ก็ประหลาด ใจจนลอบถอนหายใจ เรื่องวันนี้…..

ถังหยุนเฉิงหยุดสายตามองที่หัวหน้ากงและผู้อาวุโสทั้งหลาย หรี่ตาลงแววตาเย็นชาขึ้นเล็กน้อย ดูท่าแล้วครั้งนี้ตระกูลกู้คง ลงแรงไปไม่น้อย

สถานการณ์นี้ไม่ใช่เพื่อเด็กคนนั้น แต่เพื่อเขา

ถังหมุนเฉิงรู้ดีว่าถ้าเรื่องวันนี้พูดได้ไม่ชัดเจน ตระกูลต้องไม่ ปล่อยเขาไปแน่
แต่เด็กคนนั้นเป็นแค่เด็กขี้เกียจสันหลังยาว ไม่รู้ไม่เข้าใจอะไร เลย ดังนั้นเกรงว่าวันนี้ดูท่าจะไม่ดีแล้ว

เขารู้สึกว่าชาติก่อนพวกเขาตระกูลถังต้องติดหนี้เด็กคนนี้ไว้ แน่ๆ “หัวหน้ากง คนก็เอาตัวมาแล้ว ท่านสอบสวนได้เลย” กู้เจิ้ง หลุนเดินไปที่ด้านหน้าหัวหน้ากงด้วยท่าทางนอบน้อม แล้วเพิ่ง

หลุนก็ทำความเคารพผู้อาวุโสทั้งหลาย

“แล้วเป็นเรื่องร้ายแรงอะไรกันแน่ ถึงต้องเรียกพวกเราคนแก่ มากันทั้งหมดด้วย?” ชายชราคนหนึ่งขมวดคิ้วมองหัวหน้ากง ด้วยสายตาที่หนักแน่นเล็กน้อย

“เมื่อกี้พึ่งจับสายลับได้หนึ่งคน พบเอกสารลับที่สุดของพวก เราจากตัวเขา” กู้เจิ้งหลุนตอนทันที คำพูดของเขาหยุดไปก่อนจะ มองไปทางเงินถั่วนิ่ง: “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณถังจากตระกูลถัง เป็นอย่างมาก ดังนั้นเรื่องจึงร้ายแรงมาก เพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับ ตระกูลถัง ดังนั้นหัวหน้ากงจึงเชิญผู้อาวุโสทั้งหลายท่านมา

“ถังหยุน นายอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น?” ท่านปู่หลปรายตามอง กู้เจิ้งหลุนแล้วมองมาที่ถังหมุนเฉิง

“ผมจนถึงตอนนี้ยังก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้” คำพูดของถัง หยุนเฉิงนั้นเป็นความจริง จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าที่จริงแล้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ทำไม? นี่นายคิดจะปัดความรับผิดชอบ? คนนี้เป็นของ ตระกูลนาย นายจะไม่รู้ได้เหรอ?” กู้เจิ้งหลุนในตอนนี้ไม่มีท่าทีเกรงอกเกรงใจเหมือนตอนที่อยู่ในบ้านถังหมุนเฉิงแล้ว ไม่ซ่อน หางจิ้งจอกอีกต่อไป

“นพยาน หลักฐานก็ครบแล้ว เกรงว่าอยากจะแก้ตัวก็แก้ตัวไม่ ใต้แล้ว” กู้เจิ้งหลุนรีบพูดเสริมอีกหนึ่งประโยคทันที

ที่นายพูดก็เร็วเกินไป เรื่องนี้ยังไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบ เลย นายก็กล้าตัดสินแล้ว?” ตอนที่ท่านปูหมองกู้เจิ้งหลุน

สายตาเจือความไม่พอใจอย่างชัดเจน

“หัวหน้ากงวันนี้จะสอบสวนเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เกรงว่าจะมีคน ไม่ยอมรับ ดังนั้นถึงตั้งใจเชิญผู้อาวุโสทั้งหลายท่านมาเป็น พิเศษ” สีหน้าเจิ้งหลุนไม่ได้โกรธเคืองเลยแม้แต่น้อย ทั้งยัง อธิบายด้วยรอยยิ้ม

แน่นอนว่าเชิญผู้อาวุโสทั้งหลายแล้ว กลับไม่ได้เชิญท่านถัง เพียงคนเดียว

“ถ้าอย่างนั้นสอบสวนเสร็จค่อยว่ากัน” ตอนที่ท่านปู่หมอง ใบหน้ายิ้มแย้มของกู่เจิ้งหลุน มุมปากก็ยกยิ้มเย็นขึ้นเล็กน้อย

“เอกสารของแกได้มาจากไหนกันแน่” หัวหน้าหลงมองไปทาง คนสอดแนม สายตาคู่หนึ่งเจือไปด้วยความชอบธรรมน่าเกรง ขาม มองแล้วความหมายคือเริ่มการสอบสวนหาคำตอบแล้ว!!